Bij mij gaat het op en af... (goh, wat een woordkeuze... ). Wij hadden voor de zwangerschap echt een heel goed seksleven, dus was het voor ons beiden even wennen toen dat niet meer zo was. Voor mij voornamelijk psychologisch, en voor mijn man psychologisch èn lichamelijk. Uiteindelijk geef ik er tegenwoordig soms gewoon aan toe. In de zin van: als ik ècht geen zin heb, dan blijft het ook gewoon zo. Maar als er ergens een sprankeltje 'maybe' is, dan ga ik er gewoon in mee. Eenmaal het dan zo ver is, geniet ik er echt wel van, dus volgens mij is het grootste deel psychologisch gewoon. Wij zijn nu dus van verscheidene keren per week naar 1x per week of om de 10 dagen zelfs. Gelukkig is mijn man erg begripvol, dat is wel super belangrijk; het voelt nooit als een verplichting. Als het vrijen zelf ongemakkelijk voelt, moet je misschien een andere positie proberen, of je vriend/man vragen/aangeven tot hoe ver hij kan gaan - letterlijk dan. Verder lijkt het me ook erg belangrijk dat je vriend/man duidelijk aangeeft dat hij nog steeds smoor is op jouw lichaam en op jou zelf. Dan ontspan je vanzelf wel! Niemand zegt dat het op 5min klaar moet zijn, neem lekker de tijd en just go with the flow!
Ik kan het sinds 2/3 weken niet meer...althans heb dan zo pijn na een orgasme dat me vriend me dat niet aan wil doen. .hoewel hij het liefst nog elke dag zou willen... Ik help hem wel gewoon alleen dan met de hand...
bij ons was het moment dat hij hoorde dat ik zwanger was het vrijwel klaar we hebben 1 keer sex gehad maar dat vond ie toch niet leuk. zijn commentaar "het is biologisch gezien logisch dat een man niet sexueel geintereseerd is in je als je zwanger bent.. de daad waarom het gaat is gedaan". en.. bedankt? denk dat hij stiekem het niet aandurft, maar hij wil hier verder niet over praten en blijft bij zijn standpunt dat zwangere vrouwen niet sexy zijn.
Nou... Ach, zolang het voor jullie werkt, is het prima toch! Mijn man vindt het idee wel een beetje akelig, dat hij bij wijze van vlakbij de baby z'n oor zou zitten haha! Maar eenmaal hij vertrokken is, is dat wel het laatste waar hij aan denkt haha. Heb 'm ook wel duidelijk gemaakt dat er geen gevaar is voor de baby en toen was hij er ook over...
hahah ik heb weinig andere keus dan dat het zou moeten werken zou het wel fijner vinden als hij wat meer aandacht aan me gaf om te laten zien dat hij me nog steeds leuk vindt, maar zo is ie nooit geweest. Al heeft hij nu periodes dat hij dat wat vaker gaat doen weer. haha ik denk zelf dat hij ook het wel een beetje een akelig idee vindt,kan het me ook wel voorstellen.
Ik zou niet direct na je bevalling een sexuoloog opzoeken hoor. Want ik kan je voorspellen dat sexleven dan ook niet direct weer is opgebloeid. Dat is maar voor weinig mensen weggelegd. Eerst is er het bloedverlies, dan de slapeloze nachten, en je komt al energie te kort om je soms aan te kleden Maar als je al een kindje hebt weet je dat wel Wij hebben in beide zwangerschappen geen sex gehad, ik moest er niet aan denken, en het deed te veel pijn als we het dan eens probeerden. Maar het is ook allemaal weer goed gekomen. Misschien moet je het even laten rusten, en er voor jezelf niet zo'n druk op leggen. Blijf open en eerlijk tegen je partner, het komt vast allemaal weer goed.
En trouwens de meeste mannen hebben ook twee hele gezonden handen hihi! (zoals mijne zo mooi zei; als de druk te hoog wordt geef ik er wel een slinger aan)
Ik herken het heelgoed ook bij ons is t 0,0.. Dat is ook omdat ik niet surf. Plus ik voel me heel erg opgeblazen.! Hij vind heg wel jammer maar hij snapt me wel. Hoop dat de durf wel weer terug komt. Afwachten