Ik ben altijd bang dat ik ergens spijt van ga krijgen, maar eigenlijk heb ik nergens echt spijt van. Het leven loopt zoals het loopt. Wat ik jammer vind is dat ik vaak keuzes maak op basis van verstand en niet van gevoel. Achteraf had ik wat liever voor mijn terminaal zieke vader moeten zijn, maar de situatie was zo zwaar dat ik er zelf bijna aan onderdoor ging. Ik ben soms best hard voor hem geweest en heb hier achteraf wel spijt van.
Dit dus exact hetzelfde! Als ik tien jaar geleden wist wat ik nu heb meegemaakt met die vriendin, dan had ik me nooit zo kwetsbaar opgesteld naar haar toe. Het is nu een jaar geleden dat vriendschap afgesprongen is out-of-the-blue door haar en ik allerlei verwijten naar mijn hoofd geslingerd kreeg, waar ik totaal niet weet waar het vandaan komt. Ik werd van de ene op de andere dag gebannen uit haar leven. (zonder voorgaande ruzies of wat dan ook) Ik weet nog steeds niet wat er gebeurd is, maar ik blijf wel met een wrang gevoel achter dat ik blijkbaar totaal geen mensenkennis heb. Want anders zou ik die vriendschap 15 jaar geleden nooit begonnen zijn. En het is nu dus een jaar geleden, en dat gevoel mindert gelukkig wel, maar zal nog wel even duren denk ik. Dus hier ook spijt dat de vriendschap niet eerder beëindigd werd. Of sterker, spijt dat ze ooit begonnen is. Anders had ik die pijn het afgelopen jaar niet gehad.
Ik heb van 1 ding écht spijt. Het stomme is, is dat ik toen nog een klein kind was (jaar of 6/7?), maar heel fout en heb er nu nog wel eens last van.
dat ik als 15 jarige iets soort van had met iemand van 35.... schrik daar nu echt van als ik daar aan denk... en mijn ex...
Ik heb spijt van mijn hele relatie met mijn ex. Daardoor ben ik de belangrijkste mensen in mijn leven gaan verwaarlozen. Door het tekort aan aandacht dat ik aan hen besteedde is het mij ontgaan dat mijn beste vriendin het moeilijk had, en heeft zij zelfmoord gepleegd. Een jaar later, is ook mijn vader gestorven doordat ik niet thuis was en bij mijn ex zat. Als ik het kon terugdraaien, direct...
Dit zo ongeveer... Ik zou doorstromen naar HAVO 4. Deed twee vakken op atheneum niveau omdat ik dat interessant vond en er dus iets voor deed en mij erin verdiepte. Als ik nou meer m'n best had gedaan had ik het VWO kunnen doen. Uiteindelijk naar 4 MAVO gegaan omdat ik niet naar de 'grote' stad durfde met het openbaar vervoer (was toen net 15). Nu had ik niet bepaald een ideale thuissituatie dus dat speelde ook zeker mee.. Toch spijt. En later spijt dat ik de opleiding HBO-V niet heb gedaan na mijn doktersassistente opleiding. Hier kun je zoveel meer mee... Maar wie weet, ooit...
Dit wel een beetje. Achteraf gezien had ik wat eerder en vaker ja kunnen zeggen. Tegelijkertijd, dan zou ik misschien nu niet getrouwd zijn met deze man en moeder zijn van deze kinderen. En van hen heb ik weer helemaal geen spijt!
Dat ik mijn droom niet waargemaakt heb om bij defensie te gaan. Ik was 15 en klaar met de MAVO, maar je moest 17 zijn om je aan te melden. Kortom vervolg opleiding gedaan en nooit naar defensie gegaan......heb er serieus spijt van. Denk er regelmatig aan, heb gewoon echt een ding met die wereld. Kan er echt soms heel erg van balen.
Dat ik mijn vader niet wat vaker heb laten weten dat ik van hem hield voordat hij overleed. Oké, ik was een puber van 18, dus ik denk dat dat niet realistisch was geweest, maar toch... Mijn laatste gesprek met hem zou ik wel eens over willen doen... Maar goed, je kunt ook niet altijd met je dierbaren praten alsof ze de volgende dag plotseling dood neervallen (wat met mijn vader dus wel gebeurd is).
Echt spijt heb ik nergens van, maar er zijnwel dingen die ik achteraf gezien beter anders had kunnen aanpakken.... Tijdens mijn 1e baan werd ik lastig gevallen door de directeur (sexuele intimidatie), daar had ik (meer) werk van moeten maken. Wat die man deed kon echt absoluut niet door de beugel. Ik had ontzettend veel 'bewijs'..... Ik had het uit moeten printen en aan zijn vrouw moeten geven, of aangifte moeten doen, of naar zijn manager (in Frankrijk) moeten stappen, of..... Uiteindelijk zelf ontslag genomen, maar heb er daarna jarenlang last van gehad (onzeker...), en nog vaak gedacht aan de jonge meiden die er wellicht na mij zijn komen werken
Me ex. Dat ik me vaste baan heb opgezocht om voor hem naar de andere kant van het land te verhuizen. Liefde maakt blind (en dom)
Verhuizen naar Drenthe... wat is dat een grote fout geweest zeg. Heb me nog nooit zo ellendig en alleen gevoeld als hier.
Ah wat naar zeg, woon je er nog? Spijt? Hmm. Echt spijt niet, anders had ik man niet gehad en onze 3 prachtige kinderen. Maar ik vraag mij wel af als ik dat ongeluk niet had gehad, wat dan... 1 ding weet ik wel en dat is dat ik deze ik nu een beetje past. Eigenlijk geeft dit gedicht, wat ik heb gemaakt het wel weer... Ja toch wel af en toe een knagen gevoel van spijt.
Dat ik als jonge puber niet meer naar mijn ouders heb geluisterd maar het zelf allemaal beter wist... Uiteindelijk toch een verkeerde beroepskeuze gedaan,destijds verkeerde partner leren kennen die mij op elk gebied kapot heeft proberen te maken.... Mijn ouders hadden het beste met me voor,maar ik wist het allemaal beter....dacht ik....
Ik had het natuurlijk nooit kunnen zien aankomen, maar wat heb ik een spijt dat ik op m'n 16e vriendschap heb gekregen met een stel in een vriendengroep... Toen mijn man erbij kwam klikte het erg goed tussen de man van het stel en hem. Twee jaar geleden zijn ze een eigen onderneming begonnen... Begin dit jaar is meneer met de noorder zon vertrokken ons achter latend met een dood bedrijf en toren hoge schulden... Ik was zwanger van ons mannetje en heb van veel liefdadigheid toch een baby uitzet bij elkaar kunnen sprokkelen. Aangifte bij de politie haalt geen hol uit... We hopen over drie jaar weer glad te zijn dankzij schuldhulpverlening. Maar o, wat heb ik er spijt van dat ik die kerel ooit heb leren kennen en hem zo vol vertrouwd heb...
Ik heb heel lang spijt gehad van iets. Ik raakte erdoor verbitterd en ik was boos. Vooral op mijzelf. Maar dat heb ik na jaren eindelijk los kunnen laten en kunnen accepteren. Ik heb geen spijt van dingen. Natuurlijk wou ik dat dingen soms anders waren gegaan. Maar echte spijt? Nee.