Vorig jaar zou ik zo een lijst kunnen maken met dingen waar ik spijt van had. Maar dit jaar is een eye opener geweest. Ik ben mezelf tegen gekomen en ik ben mezelf opnieuw aan het leren kennen. Nu zeg ik ik heb geen spijt. Het klinkt misschien heel zweverig maar alles wat gebeurd is dat heeft me gevormd tot wie ik vandaag ben. Tuurlijk had ik dingen graag anders gezien maar het leven is te kort voor spijt. Het is zoals het is en het gaat zoals het gaat.
Dat ik die leuke baan op heb gegeven. Ik deed mijn werk vol liefde en passie. Maar het leek financieel slecht te gaan, dus ik vreesde voor mijn baan. Ik had een kinderwens die problemen zou hebben opgeleverd omdat er geen collega was die mijn werk kon opvangen. Maar ik was ervan overtuigd dat ik dit werk met het moederschap kon combineren. Ik zou zoveel mogelijk blijven werken, want ik was dol op dit werk. De baan die ik prefereerde bleek een verschrikkelijke sfeer te hebben. Niemand die bereid was een ander te helpen, grapjes over de rug van anderen, en je het werk liefst zo moeilijk mogelijk maken. Bijna twee jaar heb ik geknokt voor verbetering, en juist toen ik er vertrouwen in kreeg, raakte ik zwanger en werd ik kei-hard op straat gezet. Die laatste twee weken op de werkvloer waren een hel. Ik wilde me niet laten kennen en heb werkelijk alles gegeven, terwijl het me emotioneel kapot maakte. Toen ik het echt niet meer aankon heb ik me ziek gemeld waarna mijn dochter veel te vroeg geboren werd, en overleed. Ik zal me altijd af blijven vragen of de stress en het harde werken voor haar geboorte de oorzaak van de extreme vroeggeboorte waren. En ik ben nooit meer aan het werk gegaan.
Ik vind het vervelend dat ik in mijn vorige relatie ben gestapt dat ik toen vier jaar lang zo blind was voor hetgeen wat hij echt was maar spijt heb ik er niet meer van, ik heb er een ontzettend mooie dochter aan over gehouden waar hij verder niet naar om kijkt en tja ik zeg eerlijk daar ben ik niet rouwig om!
Hmm, beetje apart dit misschien, maar ik heb er spijt van dat ik niet eerder in heb gezien wat voor een ouders ik heb. Dan had ik nu een afgeronde opleiding gehad, had ik geen jeugdzorg verleden gehad (of ja, waarschijnlijk wel maar niet zo erg als dat ik heb moeten ondervinden) en was ik nu niet nog steeds diep van binnen kwaad geweest. Ik probeer me er nog dagelijks voor af te sluiten al is het al 10 jaar geleden, dat zegt genoeg toch?
Hoe kan een homeopaat nou gebruik maken van anti depressiva die je vervolgens vergiftigd? Homeopaten werken met natuurlijke producten en niet met antidepressiva middelen die je kunnen vergiftigen. Was het wel een echte homeopaat?
Veel belangrijke beslissingen die ik uit angst heb genomen ipv met mijn verstand en gevoel. Ik heb er wel weer veel van geleerd en doe dat dus nooit meer, maar wel erg jammer dat er daardoor kostbare tijd verloren is gegaan en ik andere mensen en dingen daardoor verloren heb. 😢
Dat ik nooit mijn best heb gedaan op school en een andere opleiding heb gekozen dan wat ik eigenlijk wou. Bij deze opleiding kreeg je een gratis laptop, waardoor ik die opleiding heb gekozen. Echt zo dom..-.-
dat ik me heb laten ontmaagden omdat ik dacht dat jongens me dan interessanter vonden en om erbij t ehoren..mijn vriendin kreeg veel aandacht was seksueel al actief...gelukkig was ik 17 (2 weken later) en niet 13..maar alsnog heb ik enorme spijt van..en dat ik te laat goed voor mezelf ben gaan zorgen (in de vorm van therapie om mijn verleden een plaatsje te geven)