13 maanden en niet doorslapen

Ik kan je helaas geen tips geven. Met onze dochter van bijna 2 zitten we in hetzelfde schuitje.

Ik weet hoe zwaar het is. Ik hoop ook altijd dat er een ommekeer komt. Wie weet ooit...

 

Mijn dochter is inmiddels 15 maanden en heeft eigenlijk vanaf haar geboorte ook nog niet doorgeslapen (op 2 handen te tellen de nachten dat ze dat wel deed).
Ze wordt elke nacht wel één of meerdere keren wakker voor haar speen.
De ene nacht heb ik geluk en wordt ze wakker voordat wij naar bed gaan, maar regelmatig is dat gewoon midden in de nacht.
Bij mijn dochter is het tot nu toe eigenlijk altijd dat ze wakker wordt voor haar speen en dan ook gelukkig meteen weer doorslaapt. Ze heeft genoeg spenen in haar bed, maar weet ze helaas toch niet zelf te vinden
De keren dat ze echt wakker is en niet meer wilt slapen (leg haar eerst altijd weer neer, gaat ze dan weer meteen huilen dan is ze wakker in mijn ogen), neem ik haar ook altijd even mee naar ons bed. Dan leg ik haar even naast ons voor een paar minuten zodat ze rustig is en dan leg ik haar vervolgens weer in haar eigen bedje. Bij ons in bed slapen doet ze namelijk niet echt, in haar eigen bedje vindt ze fijner. De laatste tijd wil het ook nog wel eens voorkomen dat ik haar in de nacht een flesje geef, omdat ze honger heeft (ze eet de laatste tijd niet altijd even goed overdag). Nadat ze even bij ons heeft gelegen of een flesje heeft gekregen gaat ze meestal weer zonder protest verder slapen in haar eigen bedje.
Dus tips niet echt, wel herkenning. Maar als het jullie helpt om beide verder te slapen in jullie bed dan is daar toch niets mis mee? Als je kind aangeeft dat hij je nodig heeft/ bij je wil zijn dan zou ik als ik jou was daar voor nu lekker aan toe geven. En weet je zeker dat het geen honger is waardoor hij wakker wordt?

 

Ja lastig dan idd.
Bij mijn dochter merk je echt dat het honger is als ze echt wakker wordt in de nacht en vaak kan ik het ook wel terug vertalen naar hetgeen ze overdag gegeten heeft. Het is vooral de laatste paar weken het geval, sinds ze loopt, dus ja ze verbruikt nu ook gewoon veel.
Merk bij mijn dochter vaak ook dat het begint met mopperen, maar dat ze dan ook doorzet naar huilen. Dus vaak ga ik er gelijk heen, scheelt ons allen tijd. Vannacht stond ze ook rechtop in haar bed, maar met het geven van haar knuffel en speen viel ze gelukkig weer direct in slaap.

Het is lastig, maar zou gewoon doen wat voor jezelf het beste werkt. Iedereen kan een mening hebben, maar zij zijn niet degene die in de nacht met hem bezig hoeven te zijn. Was zelf ook altijd van mening dat ik mijn dochter niet wilde laten wennen aan het bij ons in bed slapen, maar ben daar wel op terug gekomen. Ons 'geluk' is dat dochter niet bij ons wil slapen, maar dat ze alleen even onze aandacht nodig heeft om weer rustig te worden. Maar mocht ze bij mij wel slapen dan ben ik de eerste van wie het mag, als iedereen zo aan zijn nachtrust komt vind ik het prima.

Wat bij mijn dochter wel meespeelt is dat ik echt zie dat ze het niet doet om ons uit te testen. Vaak wordt ze in de nacht wakker, terwijl ze gewoon haar ogen nog dicht heeft. Voor mijn gevoel merkt ze nog geneens dat ik er sta, maar is alleen de speen hetgeen ze nodig heeft. Ook op andere momenten gaat ze zonder protest na haar fles of even bij ons liggen weer slapen, dus mijn inziens heeft ze ons dan gewoon even nodig.

 

Lastig idd, begrijp je twijfel.
Je kan het zien van hij wil graag met mama mee, dus ik ga net zo lang door dat ze me meeneemt of van hij heeft de aanwezigheid van mama nodig om weer verder te slapen. Mijn eigen gevoel gaat naar het 2de uit, denk niet dat een kind bewust elke nacht wakker wordt om mama uit te testen. Denk dat zoiets eerder zal gebeuren bij het naar bed gaan in de avond, als hij geen zin heeft om te slapen.
Je geeft zelf al aan dat hij veel opneemt overdag, wellicht droomt hij wel erg, waardoor hij wakker wordt en jou aanwezigheid zoekt. En wellicht heeft hij last van tandjes/kiezen? Dat hij tijdens zijn lichte slaap elke keer wakker wordt van pijn? Heb je al eens geprobeerd om met het slapen gaan een paracetamol te geven, kijken hoe dan de nacht gaat.

 

Ik denk echt dat je jezelf alles behalve een plezier doet door hem op deze leeftijd nog structureel bij je in bed te nemen. Tuurlijk hij kan het ook weer ontwennen, maar dat kost je wel even... Ik zou- hoe pittig het soms ook is- toch maar steeds weer op zn kamertje troosten. Ook al betekent dit dat je zelf even heel weninig slaap krijgt. In the longrun krijg je er meer slaap voor terug . Ik zou op deze leeftijd inderdaad wel steeds naar hem toegaan en hem zonodig troosten, aangezien tandjes, dromen en mama missen toch "serieuze" zaken in het leven van een dreumesje zijn. Het liefst zou ik hem in zn bed troosten, maar als het niet anders kan in je armen. Maar wel altijd in het donker en altijd op zn kamer, zoveel mogelijk zonder geluid. De kans is groot dat tandjes een rol spelen, maar toch zou ik niet zomaar pcm geven. Een kiesje of hoektandje kan wel een week nodig hebben om er goed uit te groeien en al die tijd pijn geven. Gegeven hoeveel tanden hij moet krijgen, zou dit wel erg veel pcm betekenen. Het is gewoon even een vervelende fase waar je doorheen moet. Straks heeft hij bijna al zn tanden en- als hij dan niet gewend is aan uit bed mogen-, is de kans heel groot dat hij gewoon door gaat slapen!

Nog even doorbijten dus!

 

Een wat ouder dreumesje maar hier exact hetzelfde! En indd het op mij of helemaal tegen mij aan willen liggen in ons bed! En ook dat je hem opeens na 10 minuten weer hoort. Allemaal ontzettend herkenbaar! Ik weet nog niet wat ik eraan ga doen, wil je iig veel sterkte wensen, ik weet wat je doormaakt!

 

Heel herkenbaar!! Onze oudste dochter slaapt gelukkig door sinds haar zusje geboren is, maar daarvoor was het drama. Vaak wakker (een periode zelfs elke 45 min) en krijsen en niets hielp. Als ze bij ons in bed sliep, dan sliep ze wel als een roosje. Aan de ene kant fijn, want dit bevestigde voor ons dat ze geen pijn had of ziek was of iets dergelijks en zo kwam iedereen wel aan de nodige slaap. Aan de andere kant wilden we dit geen gewoonte maken, vooral niet met de tweede op komst.

Een paar weken voordat de tweede geboren werd, moest er voor m'n gevoel echt iets gebreuren omdat ik gewoon nerveus werd van het idee van gebroken nachten met 2 wakkere kinderen.
Wat voor ons heeft geholpen is een soort slaaptraining waar ik via google bij terecht kwam. Het komt erop neer dat je haar gewoon naar bed brengt. Als ze gaat huilen dan laat je haar 5 minuten huilen. Daarna ga je erheen, stel je je kindje gerust en leg je haar weer lekker neer. Vervolgens laat je haar 10 minuten huilen als ze weer begint. Dan ga je er weer heen en stel je weer gerust. Daarna laat je haar een kwartier huilen voor je erheen gaat. Dit herhaal je zolang het nodig is. Wordt ze na een paar uur opnieuw wakker, dan begin je weer met 5 minuten. Je hebt voor jezelf houvast omdat je weet wanneer je er weer naartoe kunt gaan en je laat ze niet zomaar eindeloos huilen.
Ik merkte echt heel snel verbetering en volgens mij hebben we alleen de eerste 2 dagen een kwartier hoeven wachten.
Ik hoop dat het voor jou ook werkt!

 

De eerste paar nachten hebben we meestal wel de 5 en 10 minuten gehaald, ook s nachts, maar dit werd snel minder. Na een week haalden we de 5 minuten bij het inslapen al niet meer en tegenwoordig slaapt ze echt binnen de minuut.
We hebben ook geprobeerd met elke keer meteen haar kamer ingaan, haar neerleggen maar niets tegen haar zeggen. Toen bleven we bezig en dat maakte haar voor m'n gevoel meer overstuur dan het even laten huilen.
Tegenwoordig hebben we daarnaast 2 speentjes in bed liggen ipv 1. Als ze er dan s nachts 1 kwijt is, weet ze de andere te vinden en dat scheelt ook week wakker worden

 

En nogmaals het laten huilen vond ik ook zwaar. Het hielp mij wel dat we concreet hadden afgesproken hoe lang we wachten, dan hield ik goed de klok in de gaten te en ging ikook echt wel na 5 minuten meteen...