Hoi, Wij hebben ons huis verkocht en zijn druk op zoek naar een nieuwe woning. Nu hebben we een groot twijfelpunt: achteraf wonen of in een woonwijk. Zelf zouden wij graag wat achteraf/vrijer wonen, maar is dit voor een kind wel leuk? De woning die wij op het oog hebben is ongeveer 10-15 minuten fietsen naar winkels/ school iets minder ver naar de dichtstbijzijnde woonwijk. Heb jij zelf achteraf gewoond? Hoe heb je dit als kind ervaren? Bijv met 's avonds nog buiten spelen, afspreken, sporten. Ik ben zo bang dat we dan een chauffeur gaan worden en dat wil ik dus niet. Ik wil dat ons zoontje straks wel zelfstandig dingen kan gaan ondernemen. Ik hoor graag jullie ervaringen!
Het is ook een droom van ons, hoewel we nu heel erg naar ons zin in een dorp met veel voorzieningen wonen. Mn man heeft een jeugd vriend die inderdaad buitenaf, op een boerderij woont. Zijn moeder was wel echt taxi hoor, naar school heel de basisschooltijd, 's Avonds in de winter, op den duur fietsten de jongens er wel steeds heen. 1 ding wat zeker is; de boerderij was het verbindingsstuk van hun vriendengroep en jeugd, iedereen was er welkom, er was altijd iets te doen! We komen er nu nog graag.
Wij wonen in een woonwijk en ik zou niet anders willen. De kinderen gaan zelf naar school (vanaf groep 3) En alles is dichtbij. Winkels, vriendjes enz. Achteraf wonen lijkt me met een gezin niet handig. Je hebt wel een heerlijk vrijstaand huis, meestal een ruime tuin, maar ja iedere keer voor een boodschap of een speelafspraak met vriendjes een kwartier fietsen (in de regen) of de auto pakken lijkt mij niets. Succes met het zoeken van jullie droomhuis!!
Het lijkt me een kwestie van plannen, voorheen woonden we ook 5km van de dichtbijzijndste supermarkt en fietste ik 20mn naar de peuter speelzaal ( Toen woonden we dus op een klein dorp zonder voorzieningen. Gewoon, 100 huizen, een bushalte en een brievenbus. Klaar ) Je leert dan vanzelf je weekboodschappen te plannen en hoe vaak we nu voor een halfje brood of een blik bonen tijdens het koken nog naar de supermarkt kunnen, werkten we daar toen omheen. Het fijne is, dat je een eigen eilandje bent, met je gezin. Je leeft veel bewuster en dat is heerlijk. Maar spontaan de halve buurt binnen om te spelen is ook heel veel waard.
Ik heb als kind buitenaf gewoond. 7km van de stad af. En nu wonen we er weer in t zelfde plaatsje. Als kind was t heerlijk. Ik heb heel veel geleerd van t buitenspelen en op ontdekkingstocht in de natuur. Er waren hier genoeg kindjes om mee te spelen. T was wel zo dat mijn ouders met slecht weer taxi waren. Maar dat combineerden ze met boodschappen of visite. Als puber vond ik t verschrikkelijk om zo ver van mijn schoolvrienden en allerlei activiteiten te wonen. Ik had t idee dat ik van allee mistte. Ik ben ook enig kind dus moest mijzelf bezig houden of de mensen echt opzoeken. En nu sinds 2 jaar woon ik met mijn gezinnetje weer in t zelfde plaatsje. En ja, het is even aanpassen qua reizen. We doen ook wel zoveel mogelijk met de fiets zeker met een beetje weer. School is voor de kids ook 7km verderop. Mijn oude school in t naastgelegen dorp is gesloten. Nu vinden de kids t leuk hier wonen. Maar ze zullen als ze ouder worden ons echt nog wel voor gek verklaren dat we hier wilden wonen.
Ligt eraan hoever je van een dorpskern oid af zit, denk ik. Ik ben ook achteraf opgegroeid en bij mij waren dus helemaal geen kinderen in de buurt om mee te spelen, behalve mijn oudere neven. Nou, daar is dus niks aan.
Wij wonen in een woonwijk. Mijn man komt uit een dorp waar weinig te doen was, ik juist uit een grotere stad. Nu wonen we samen in een middelgrote stad waar in elk geval veel basisscholen zijn, vier middelbare scholen, een treinstation, schouwburg, zwembad, bioscoop etc. Voor een opgroeiend kind vind ik dat toch wel erg prettig. Ik heb het als kind ook altijd leuk gevonden in de buurt en in de stad. Maar je hebt om deze stad heen ook voormalige boerderijen op ongeveer 5/6/7 km fietsen van het centrum. Eigenlijk hetzelfde als een nieuwbouwwijk dus, qua afstand. Als ik het geld had, zou ik zo'n huis kiezen. Het nadeel is alleen dat die vanwege de combinatie dichtbij de stad + veel groen en ruimte, bijna onbetaalbaar zijn.
Wij zijn hier ook over aan het twijfelen. We hebben een huis op het oog dat een klein eindje buiten het dorp ligt, maar wel erg goed te bereiken. Het is maar 5-10 minuten fietsen naar vriendjes en school, maar voorlopig nog net even een stuk dat de kinderen niet alleen mogen doen. Zelf willen ze hier niet echt weg uit onze straat, waar een paar vriendjes vlakbij wonen. Ik denk dat ze het uiteindelijk wel leuk zouden vinden om buitenaf te wonen, omdat we daar een grotere tuin zouden hebben, met veel meer buitenspeelmogelijkheden. Ik zou er dan ook nooit een probleem mee hebben als er vriendjes kwamen spelen en het ook niet erg vinden om te taxiën. Dat is de prijs die je als ouders betaalt om verder weg van alles te willen wonen, denk ik.
Wij wonen ook achteraf, school is ongeveer 20 minuten fietsen en de dichtsbijzijnde supermarkt ook.. Wij vinden het heerlijk en de kinderen weten natuurlijk niet beter.. Het lijkt mij juist ''vreselijk'' om in een woonwijk te wonen..
Ik heb tot mijn 3e achteraf gewoond, daarna logeerde ik elk weekend bij mijn opa en oma op diezelfde boerderij tot mijn +/- 18e. Ik vond het als kind altijd doodeng snachts. Je hoorde altijd de wind zo hard "loeien" en ik durfde savonds nooit in het donker het erf op om bijvoorbeeld melk te halen of om iemand te roepen dat het eten klaar was. Toen ik ouder werd, dus na mijn 14e, moest ik altijd weggebracht/opgehaald worden naar mijn opa en oma's huis omdat ik niet alleen mocht -en durfde- te fietsen naar de boerderij. Op een gegeven moment belde ik dat ik vooraan de weg stond, die weg was een km lang en ze woonde aan het eind, en dan ging oma buiten staan met de zaklamp om mik op te wachten. (Waren dus geen lantaarnpalen daar) Ondanks dat, heb ik me als kind altijd goed vermaakt daar. Ik hielp altijd veel mee op de boerderij en had alle ruimte om te spelen. Er kwamen vaak vriendinnetjes mee spelen en heb daar echt de tijd van mijn leven gehad. Om naar de winkels/school te gaan was fietsen ook ongeveer een kwartier.
Het gaat om een soort van woonwijk in het bos, dus niet een enkel huis in een lange straat. Een 'echte' woonwijk ligt op 5 min fietsen, de basisschool op 10 min fietsen en de middelbare school (grote campus, incl veel sportfaciliteiten) op 5 min fietsen. Winkelstraat en supermarkten liggen bij de basisschool, dus 10 min fietsen (lang leve de routeplanner, het is van huis tot school 3,8km). Het echte grote centrum (meer winkels, bioscoop, zwembad) ligt dan weer 10 min verder. Nu wonen we in een klein dorp zonder voorzieningen. Ook nu moeten we dus met de fiets/auto op pad en eigenlijk nog wel verder. Alleen wonen we nu wel in een wijk.
Dit is per kind verschillend! Ik vond het heerlijk om ruimte om me heen te hebben en vond het niet erg om een stuk te moeten fietsen om ergens heen te gaan. Mijn zus vond het vreselijk! Die woont inmiddels al heel wat jaren in de stad en ik ga in een klein dorpje wonen waar ze alleen een kleine basisschool hebben en een buurtbus, verder niets... Als je achteraf gaat wonen, word je wel vanzelf wat meer chauffeur. Als de kids wat ouder zijn, gaat het vaak alleen nog om de avonden. Dit is dus wel iets wat je moet meenemen in je afweging, heb je dit er voor over? Als je bang bent dat er geen vriendjes in de buurt te vinden zullen zijn, ga dan eens op een droge dag daar een rondje rijden/fietsen. Dan zie je vanzelf wel of er kinderen buiten spelen en waar. Eigenlijk verken je dan even de buurt!
De afstanden die je noemt, vind ik persoonlijk dichtbij! Wij hebben ook een tijdje aan het rand van een dorp gewoond, daar was de basisschool en de winkels op 10-15 minuten fietsen. Wilde je echt winkelen of naar de bios/zwembad, moest je minstens 25 minuten fietsen! En dat was voor ons écht geen probleem hoor! En je vindt snel genoeg anderen die dezelfde kant op willen en dus samen daar heen kunt gaan. Als de kids jonger zijn, kun je evt met andere ouders een soort carpool opzetten, zodat je afwisselt met chauffeur spelen...
Als kind en jongere vond ik het vreselijk om buitenaf te wonen. En dan woonden we nog niet een heel ver van de kern van het dorp. Maar wel ver genoeg om net niet overal bij te horen, om steeds voor alles te moeten fietsen, in het donker naar de sportclub. Daarom wil ik dat nooooooit meer en wij wonen nu in een woonwijk op 5 minuten lopen van het centrum. Heerlijk rustige wijk met veel gezinnen. Wil dat nooit meer anders.
Mijn man heeft altijd buiten het dorp gewoond en heeft geen leuke jeugd gehad.. Zijn zussen zijn een stuk ouder dus kon hij ook niet echt mee spelen. En savonds kon hij niet meer weg omdat het donker was en hij dan alleen over een drukke weg moest.. Ook op school had hij weinig vriendjes omdat de dorpsgenoten die allemaal vlak bij elkaar woonden met elkaar omgingen.. Al met al bleef hij dus veel achter. Wij wouden ook graag ruim en vrij wonen. Nu we zelf kids hebben zijn wij daar op terug gekomen. Hoe leuk het ook lijkt.. Ik wil het geluk van onze kids zo min mogelijk dwars bomen, ik wil dat we centraal wonen van school, vriendjes, speeltuinen etc etc.. Dan kunnen ze zichzelf redden zonder afhankelijk te zijn van de auto. Dus als wij gaan verhuizen wordt het waarschijnlijk gewoon in een stad of dorp, niet erbuiten.
Wij zijn allebei in een woonwijk opgegroeid en wonen nu in buitengebied. Op 7 km afstand een stadje en 2 km een dorpje met een school. Verder geen voorzieningen, alles moet we 7 km verder op doen. Als je overdag een auto tot je beschikking hebt, is dat misschien prima te doen, maar voor mij is het zwaar irritant. Geld pinnen, pak melk vergeten, dat soort dingen, ik vind het echt niets en kan er niet aan wennen dat ik alles moet plannen. Misschien komt dat ook doordat ik in een woonwijk in een dorpje met van alles en nog wat ben opgegroeid, maar ik wil graag weg voor dl naar school gaat.
Zelf ben ik op 1 min lopen van de basisschool opgegroeid, midden in het dorp, altijd volop kinderen om te spelen. Mijn man is buitenaf opgegroeid, niet echt in de middle of nowhere maar de school was een minuut of 10 fietsen, het centrum van de stad ook. In het dorpje waar hij officieel woonde was toen nog niks. Wij wonen nu in hetzelfde dorpje, buiten de bebouwde kom. We moeten 6 minuten rijden met de auto naar school (maar de dichtsbijzijnde school is 6 minuten fietsen, maar daar zijn we bewust vanaf gegaan). De supermarkt is naast die school in het dorp, dus 6 minuten fietsen, en het centrum van de ene stad en de andere stad waar we precies tussenin wonen is ongeveer 20 minuten fietsen. Wij vinden het zelf fantastisch, we hebben een enorme tuin, we kunnen alles neerzetten qua buitenspeelgoed en nog staat het niet in de weg. de kinderen spelen heel veel buiten, klimmen in bomen, aaien de koeien in het weiland naast onze tuin, we hebben kippen, ganzen, poezen, er komt een keer een hond, we hebben nooit last van buren of buren last van ons omdat die een stuk verderop wonen. Maar ze kunnen nooit zomaar naar een vriendje of vriendinnetje toe. We wonen aan een erg drukke weg, die ze tot hun 12e nog niet zelf over mogen gaan steken, dus ja, we moeten veel rijden, maar dat vinden we geen probleem, dat wisten we van tevoren. Zelf vind ik het wel belangrijk dat we aan die weg wonen, zodat de kinderen als ze op de middelbare school zitten prima 's avonds laat nog naar huis kunnen fietsen, ze hoeven niet tussen weilanden door zonder huizen ofzo. Dus als de jongste 12 is is het taxi rijden voorbij, ook omdat de 2 stadjes dus dichtbij zijn. Ook stopt de bus voor de deur naar beide stadjes. Dat soort dingen vind ik wel belangrijk. En of de kinderen het ons kwalijk gaan nemen, dat zullen we later wel horen Daar kunnen wij nu nog niks over zeggen. Tot nu toe zijn ze erg gelukkig, maar ze klagen wel eens dat ze niet zomaar de straat op kunnen naar een vriendje ofzo.
Ik kom van de boerderij mijn vriend ook, wonen nu in een dorp en het is vreselijk aanpassen. Het liefst pak ik mijn boeltje en verhuis ik. Als kind altijd buiten spelen, boomhutten bouwen. Veel naar mijn buurman die kalveren opfokte voor de slacht en daar helpen voeren. Met vriendjes in de tuin dingen bouwen maar moest ook helpen gras maaien en dat soort dingen. School was 5 km en moesten wij altijd fietsen dat was de basisschool, doordat iedereen je kende hoefde mijn moeder niet mee te fietsen want iedereen zag je wel langs fietsen en je ging altijd met leeftijdgenoten. Daarna na de mavo dat was in een dorp verderop en moest ook altijd op fiets werd 1x gebracht omdat mijn been in het gips zat, fietste ook altijd met grote groepen dus nooit alleen. Naar sport en dergelijke moest ik altijd s'avond 5km langs het bos, mijn moeder wist hoe laat ik klaar was en kreeg bepaalde tijd om over die 5 km te doen, was ik niet op tijd kwamen ze mij na. We werden vroeger ook veel meer zelfstandiger opgevoed. Totdat ik mocht stappen ik moest er altijd voor zorgen dat ik door iemand teruggebracht werd of gezamelijk op fiets terug. Ach ik was de oudste en een meisje. Boodschappen en dat soort praktische zaken leer je erg gauw plannen, een wat grotere diepvries en koelkast en je hebt algauw een voorraad. Vergeet je een keer wat te halen tja dan improviseer je toch gewoon iets. Misschien komt het ook omdat ik niet anders gewend ben en je leert om in oplossingen te denken.
De afstanden die je noemt vind ik heel eerlijk niet echt " achteraf" . Haha. Hier school/ winkel etc 6 km verder. Wel kids in het dorp dat vind ik wel heel fijn. Op 6km dus winkels/ dorpskern, voor zwembad/ bios , middelbare school is het 16 of 18 km rijden. Ik taxi dus alles en dat zal zo blijven naar verdere afstanden en dat vind ik prima. Maar 5 min. Fietsen tot een echt centrum dat is een mini stukkie joh. Dat is toch geen punt.
Ik woonde zelf vroeger aan een dijkje aan de rivier, ergens achteraf. Toen ik kind was vond ik het niet altijd even leuk, alle klasgenootjes woonden bij elkaar om de hoek terwijl ik eerst 10 minuten moest fietsen. Ook was lekker 'op straat spelen' er niet bij omdat dat gewoonweg levensgevaarlijk was Toen ik wat ouder was vond ik het veel minder erg, omdat iedereen dan juist bij 'mij' kwam zwemmen