...bevallen! Mijn eerste bevalling keek ik enorm naar uit en is heel erg tegengevallen. De laatste tijd, nu bij de tweede, was ik het zwanger zijn heel erg zat en hoewel ik erg tegen de bevalling op zag, keek ik er toch ook naar uit. Vooral omdat ik dan mijn kind heb en niet meer zwanger hoef te zijn. Nu ben ik 36 weken en het komt geloof ik opeens heel dichtbij. Vannacht werd ik wakker vam voorweeën en toen die weg waren was ik opeens klaarwakker. Ik schoot recht overeind in bed en dacht echt van chiiiiiiiipsss (maar dan minder netjes) vanaf volgende week "mag" het, maar ik wil nieeeeeeet! Ben er opeens ook van overtuigd dat de baby halverwege blijft steken of dat ik dood ga (echt heel onzinnig en dat weet ik ool, is niet erg reëel). Maar het belangrijkste is dta ik gewoon echt niet meer wil bevallen. Dan liever nog drie jaar zwanger. Ondertussen weet ik echt wel dat die baby er een keer uit moet en dat dat binnen nu en 6 weken zal gaan gebeuren en ik kijk ook echt wel uit naar de kleine, maar aaaaaaaaaaaaaaaaah
Nou dit is ook mijn verhaal, alleen nu zwanger van de 4e. Ineens komt het zoooo dichtbij, ook ik vanmorgen erg pijnlijke harde buiken gehad. Waardoor ik echt geen zin heb in bevallen....
kan me er zeker iets bij voor stellen, ik had dat bij mijn 2e ook,, dood eng vond ik het,, zag allemaal beren op de weg, heb toen een extra gesprek aan gevraagd met verloskundige die heeft mij toen der tijd gerust gesteld,, de bevalling zelf was een super bevalling zou ik zo over doen,, heel veel succes meid met bevallen het komt allemaal goed,
Neeeee, wil ook niet Ik krijg echt zo'n nare 'zakker' in mijn maag als ik er aan denk! Aan de andere kant heb ik wel superveel zin om het babytje te zien en te knuffelen! Eigenlijk moet je gewoon erop vertrouwen dat je lichaam het tzt helemaal overneemt, maar dat is lastig!! Ik heb overigens ook een zware eerste bevalling gehad. Wat dat betreft kan het alleen maar meevallen
Fijn dat ik niet de enige ben die dit zo heeft. Ik heb nu echt zoiets van ik doe het gewoon niet! Punt!
Nee kan het me niet herinneren dat ik er zo tegenop zag. Ben niet bang dat het misgaat ofzo, maar die pijn nog een keer..pff nee geen pretje waar ik zo naar uitzie. Misschien komt het omdat ik vorig jaar nog bevallen ben en goed weet dat ik toen enorm opgelucht was dat de pijn voorbij was.. Maar ja. We komen er wel natuurlijk. En de kans dat het niet goed gaat is natuurlijk enorm klein, daar moet je je niet te druk om maken hoor
Nee dat is het opzich ook niet, dat plopte gewoon ineens op. Ben ook vorig jaar nog bevallen, in april, dus redelijk vers nog en het verliep niet mega soepel. Totaal 48 uur niet geslapen, veel te stralke hechtingen en de hele kraamweek alleen maar pijn gehad. Tis inderdaad de pijn waar ik enorm tegenop zie!
Hier precies hetzelfde. Dit wordt mijn eerste kindje dus weet niet wat ik verwachten moet en wanneer het precies gaat beginnen. Het is spannend allemaal maar het moet inderdaad gebeuren. Dus beter maar vooruit kijken als het kindje er is, dan alleen denken aan de bevalling. Heel veel succes allemaal met de bevalling. Hoop dat het allemaal snel zal gaan !
Hier ook precies het zelfde ben ook vorig jaar in april bevallen van mijn eerste. Nou had ik eigenlijk wel een makkelijke bevalling van 5 uurtjes maar ook daarvoor 24 uur niet geslapen. Ik ben morgen uitgerekend en soms denk ik : jaaa nu mag je wel komen & de andere keer denk ik van neeeeeee ik wil het niet meer niet weer die pijn.
Ben benieuwd! Hopelijk valt het mee. Ik loop de hele tijd mezelf te vertellen dat ik het los moet laten en dat het toch gaat zoals het gaat. Morgen met de vk gesprek over de bevalling en controle dus daar mijn angst /tegenzin maar bespreken. Toch wel een nadeel dat je al weet hoe het voelt...
Mijn zus is vanmiddag bevallen. Ik wilde heeeel graag bevallen, maar nu zie ik het niet meer zitten. De pijn, de ellende van het puffen, niet mogen persen (bij beide persweeen wegzuchten dus ik zie de bui al hangen), het herstel dat nooit snel genoeg gaat. Ik wil niet meer. Doe mij maar een olifantendracht
Kom maar op. Ik wilde echt heel graag bevallen, maar ik zie het ineens niet meer zitten Heb elke avond voorweeen en hoopte dat het door zou zetten van de week, maar helaas. En nu begint het weer en zit ik te wachten tot het stopt. Ontkenningsfase denk ik
Ik houd me nu heel erg vast aan het idee dat ik vanaf jet begin al 9 november denk (tien dagen overtijd). Had vanmiddag ook vet voorweeën en toen kwam mn slijmprop opeens los. Toen dacht ik aaaaaaaaah nog niet nog niet. Gelukkig alles weer rustig nu. Ik. Wil. Niet. Meer.!! Had t echt enorm gehad met zwanger zijn en kon (kan) niet wachten die kleine in mijn armen te houden, maar die bevalling.. Die wil ik gewoon niet meer!
Bij vrijwel iedereen om me heen ging de tweede bevalling véél makkelijker en minder pijnlijk dan de eerste. Mn vk gaf toendertijd ook al aan dat dit eerder regel dan uitzondering is. Grote kans dus dat het dit keer gewoon hartstikke mee gaat vallen en je nu voor niks loopt te stressen .
Was hier inderdaad ook zo. Mijn vriendin verklaarde me voor gek. 'Je weet toch wat je kan verwachten, hij kan moeilijk blijven zitten.' Heerlijk nuchter dus
Ik had het ook Maar ik kan je wel verzekeren; het komt.. of je nu wil of niet heel veel sterkte en succes hehe