sleepless wat jij beschrijft kan tegenwoordig echt niet meer. Alles moet via de huisarts wil je het vergoed krijgen. Psychologische zorg (GGZ) vergoeding 2015 - ZorgWijzer.nl Hier staat het duidelijk beschreven. Dus eerst een afspraak bij de huisarts maken. Tenzij je het zelf wil gaan betalen maar dat is een kostbare aangelegenheid. Hoeveel gesprekken je krijgt is helemaal afhankelijk van je klachten. Tegenwoordig moet je voor verwijzing voor de GGZ een DSM diagnose hebben. Slaapproblematiek, relatietherapie en nog veel meer kan je wel volgen bij de basisGGZ maar dan krijg je het alsnog niet vergoed. Voor de Gespecialiseerde GGZ moet je best heftige klachten hebben wil je er voor in aanmerking komen. Helaas val ik wel onder die categorie maar daardoor krijg ik mijn langdurige psychotherapie wel vergoed
Oh echt, excuses dan! ik ben vorig jaar zelf nog een aantal keer geweest maar heb het toen niet gedeclareerd, maar dacht dus dat het wel nog kon. Ik werk zelf in tweedelijns zorg en ben blijkbaar niet helemaal op de hoogte meer wat daarvoor gebeurt Vrij schandalig..
Mijn tante heeft ook bij een psycholoog of psychiater of zoiets geweest en bij de scheiding heeft zij het volledige hoederecht over de kinderen gekregen, dus daar zou ik me geen zorgen over maken. Ik denk dat een rechtbank ook kijkt naar dingen als "wat geven die mensen aan ivm de zorg voor de kinderen" en "voor welk probleem". Als ze bij iedereen met weinig zelfvertrouwen de kinderen kwamen afpakken, dan denk ik dat ze weeshuizen/pleeggezinnen tekort kwamen.
Hahahaha ja als ik t zo terug lees is t ook wel achterlijk dat ik dat had neergezet maar ja hormonen en dan een dip en pff Ik geloof dat t me een stuk sterker maakt wat gesprekjes vooral omdat ik al sinds me jeugd wel erg onzeker ben
Bedankt weer meiden, dan bel ik de dokter dus!haha nou bij mij is t niet zo heeeeeeeel erg maar goed als zo'n situatie zich voordoet is t gewoon rot en ik wil er sterker in worden en dat kan ik ook!!!! Ik ben mega trots op mezelf.. Wat klinkt dit gek, haha maar t voelt goed dat ik t durf te zeggen. Hulp vragen is beter dan t te negeren om t vervolgens nog meer te krijgen en t misschien erger word
Mocht je eerst iets willen proberen zonder een verwijzing van de huisarts dan kan je ook kijken of je baat hebt bij een maatschappelijk werkster. Hier kun je zonder verwijzing heen en word vergoed. Ik heb persoonlijk meer baat gehad bij de maatschappelijk werkster dan de psycholoog waar ik toen naartoe gestuurd werd door een aantal heftige gevallen op het werk!
Ik heb 2,5 jaar geleden een burnout gehad. Combinatie van dingen: 32 uur per week werken, er doordeweeks alleen voor staan (man was alleen vrijdag, zaterdag en zondag thuis), mijn moeder begeleid toen bij haar borstkanker werd geconstateerd (zowel emotioneel als fysiek, door met haar naar alle afspraken te gaan en alle informatie verzamelen en bundelen, want ze was zelf totaal van het padje)... oh en tussendoor ook nog even een tweede kind gebaard. Na mijn verlof ging ik weer aan het werk. Mijn werkgever was totaal niet begripvol en stuurde mij op opdracht naar een locatie met 75 minuten reistijd (zonder files, anders nog langer). Enkele reis. En toen knakte ik dus. Heb je wel eens, dat je kribbig wordt als je erg moe bent? En gaat snauwen enzo? Nou, vermenigvuldig dat maar met 10. Toen ik een keer uitviel tegen mijn oudste zoon (toen net 3) zonder dat ie eigenlijk iets gedaan had, viel het kwartje pas bij mij. Ik heb me gelijk ziek gemeld en ben op zoek gegaan naar een psycholoog. Ik was dus niet gek of zo. Dit was een heel vriendelijke (jonge) dame. Zij heeft eigenlijk mijn ogen geopend en mij middelen gegeven om bepaalde dingen te herkennen. Zij heeft mij nooit verteld waar iets vandaan kwam of wat ik moest doen. Ze heeft mij geholpen om die antwoorden zelf te vinden. Een paar voorbeelden: Ik moest een schaal van 1 tot 10 maken. Voor vermoeidheid. Bij elk punt moest ik aangeven welke symptomen hoorden bij welk niveau van vermoeidheid. Daarna moest ik erbij bedenken wat ik kon doen op het moment dat ik merkte dat ik op zo'n niveau zat. Bij een 5 kon ik bijvoorbeeld even pauze nemen met een kopje thee. Bij een 8 moest ik eigenlijk al op bed gaan liggen en slapen. 9 en 10 was echt al te hoog. Ik moest leren voorkomen dat ik daar kwam. Verder had ik heel sterk het gevoel dat bepaalde dingen moesten. Sociale verplichtingen enzo. Zij heeft me met behulp van cognitieve therapie geleerd om goed te prioriteren. En wat blijkt? Heel veel dingen hoeven helemaal niet. Nu, 2 jaar nadat ik weer volledig ging werken, maak ik me een stuk minder druk om dingen, ken ik mijn (energie) grenzen beter en kan ik beter 'Nee' zeggen. Dus al met al heel positieve ervaringen met mijn sessies van toen en ik pluk er nog steeds de vruchten van. Werd bij mij trouwens helemaal vergoed (behalve de eigen bijdrage natuurlijk).
Wat een tegenslagen heb je gehad en fijn dat je ook nog steeds wat aan die therapieën heb.. Het heeft positieve invloed gehad, moet ook! Hopelijk behaal ik net zo'n resultaat vind het fijn allemaal te lezen dat ik de enige niet ben (dan wel een andere situatie)
Een therapeut is niet alleen voor "gekken" hoor, merendeel wordt dmv een therapeut op de "goede weg" geholpen vanwege dingen uit het verleden e.d. Even goed kijken naar wie je gaat, want tussen een psycholoog en therapeut zit ook nog wel een verschil. Misschien is iets op het cognitieve vlak in ieder geval goed voor je (cognitieve therapeut) Ik denk dat je daar veel winst kunt boeken voor jezelf. En het is heus geen schande en tegenover je kinderen hoef je je ook niet te "schamen". Het is juist goed dat je aan jezelf wilt werken zodat je wat lekkerder in het leven komt te staan. Ik zeg: Doen! Het heeft mij ook geholpen toen in ieder geval.
Nou hier krijg je van de huisarts een verwijsbriefje en kun je zelf bekijken waar je naar toe gaat hoor. En je hoeft ook niet eerst langs een "ondersteuner psychische klachten" (wat is dat?) Verschil in eerstelijns of tweedelijns kun je eventueel bespreken met de huisarts, als ie met je meedenkt stuurt ie je naar de tweedelijns omdat die meer vergoed worden dan eerstelijns.
Heel knap van je dat je gaat bellen heb alleen even de eerste pagina gelezen . Een psycholoog is zeker niet alleen voor mensen die gestoord zijn ik loop zelf via het ziekenhuis bij een psychiater die mijn zwangerschap begeleid tegelijkertijd pakken we problemen uit het verleden aan dit omdat ik na 4 miskramen totaal geen vertrouwen meer heb in de zwangerschap maar het altijd npg dieper liggende gedachte heeft zoals dingen uit het verleden mij helpt ht enorm en ik merk dat het me mwer rist brengt naar mijn gezin en mijn man ik zou dus zeggen Doen!
In mijn ogen is een psycholoog enerzijds voor mensen met een psychische stoornis (of eigenlijk meer een psychiater, maar sommige gevallen zijn denk ik ook zonder medicatie te behandelen) en anderzijds voor mensen, die gewoon even vast zitten in hun eigen gedachten en emoties en niet zonder hulp los kunnen breken. In die gevallen leert de psycholoog ze, hoe ze op eigen krachten zichzelf kunnen 'losbreken' en hoe ze kunnen voorkomen om weer in die situatie terecht te komen. Is dus niet een kwestie van genezen, maar van inzicht geven.