2 of 3 kids

Als de wens er echt is en jullie kunnen het financieel aan met 3 kinderen zou ik ervoor gaan. Voor praktische zaken komt er ook altijd wel weer een oplossing.
Zelf zou ik 3 kinderen absoluut niet zien zitten, we wonen te klein en ik vind 2 kinderen echt genoeg.

 

Ik ben een moeder van 3 prachtige kinderen.
Na 2 jongens kwam er nog een meisje bij!
Ik vind het heerlijk!
Moet zeggen dat wij wel een behoorlijk leeftijdsverschil tussen de kids hebben. De oudste wordt in nov 11, de middelste wordt in nov 6, en de jongste is 8,5 maand.
Bij mijn oudste zoon was ik in ronde 2 zwanger, was niet een hele makkelijk baby dus bewust even gewacht. Na 2,5 jaar ongeveer waren we klaar voor een broertje of zusje, maar helaas liet die heel lang op zich wachten. Zijn dus van de tweede via het zh zwanger geworden.
na 2 jongens was het echt klaar, dachten we,hihi.
Maar toen de middelste ruim 4 was hadden we zoiets van, nu kan het nog, zij nog jong (allebei nu 33) dus we hebben er overnagedacht, we wilden niet meer via het zh omdat er ook nooit een reden is gevonden waardoor het met de tweede niet lukte. Als het niet zou lukken dan was het ook goed. Maar tot onze grote verassing was ik van de derde de eerste maand al zwanger
Ik geniet echt van mijn kids, en het leeftijdsverschil heeft ook echt wel voordelen, en soms gaat het niey zo als je het pland!
Maar goed, conclusie, ik vind drie kinderen heerlijk, en totaal niet pittiger dan 2. je moet gewoon goed plannen. Ja de oudsten voetballen, en de middleste zat op zwemles, is niet handig met een baby erbij maar goed komt allemaal wel goed!0
Volg je hart!

 

Wij kozen ook voor een derde, maar afgezien van het zeer belangrijke feit dat ik dol op hem ben, valt het toch vies tegen.
Ze zitten bij ons wel redelijk dicht op elkaar, maar praktisch is het voor ons amper te doen en we zitten er eigenlijk al maanden compleet doorheen.
Dus als je echt voor een derde wilt gaan, dan zou ik zeker even wachten (die van jullie zijn ook nog niet zo oud zie ik). Dan geef je jezelf ook een beetje de kans om te ontdekken of het niet een hormonaal gedreven iets is, of enkel omdat de drang naar baby'tjes heel groot is.

 

Ik ben van 0 naar 3 kids gegaan en echt, het komt allemaal goed! De praktische en financiële dingen komen vanzelf allemaal op hun pootjes terecht.

Ik zou graag ooit een 4e willen, maar ben heel bang dat ik na 3 hele makkelijke kindjes dan een huilbaby of ziek kindje krijg..

 

hoi hier ook voor een 3de gegaan en het valt super mee! de oudste zoon is 6 de dochter 4 en kleine broer nu 5 maanden. er zit een beetje tijd tussen nu, maar op deze manier valt het goed mee. baby gaat gewoon mee naar de speeltuin, taxi spelen voor de oudste zijn hobby's.
de twee oudste zijn ook wat zelfstandiger en maken hun broertje bewust mee en zijn er nog steeds gek op hem.

ik dacht ook steeds dat ik het bij twee kids zou laten maar gaat zo goed dat ik aan nummer 4 denk, maar dat is mss toch te zot...

 

Hier ook lang gedacht dat het bij 2 zou blijven. De oudsten schelen maár 20 maanden en vond het de eerste 1,5 jaar met 2 best pittig. Maar vorig jaar zomer dan toch besloten dat er nog ruimte was voor een derde. De oudsten zijn nu 4 en 6. Onze 3e dame is inmiddels 4,5 maand en we zijn dolgelukkig met haar. Natuurlijk is hét weer drukker met een kleintje erbij maar wij vinden het prima te doen. Breng de oudsten nu wel iets vaker met de auto naar school en laat mijn boodschappen bezorgen door AH terwijl ik schoonmaak dat scheelt enorm in de tijd, maar verder is er weinig veranderd in de drukte. En de meiden zij helemaal gek op haar, echt onze kers op de taart!

Ik herken overigens het gevoel van 'je hebt al 2 gezonde kinderen' wel, dat had ik ook heel erg en ging pas weg toen nr3 gezond geboren was

Succes met beslissen!

 

Hier ook moeder van 2 kids onder de 2 nog. Ik heb t erg zwaar maar zou op termijn wel een 3e willen. Ik schaam me om dit te zeggen, maar ik verlang nu alweer naar een nieuwe zwangerschap/baby terwijl m'n jongste 2 maandjes is en nog zo inimini. Dit moeten wel de hormonen zijn, want m'n verstand zegt dat ik gek ben, vooral omdat ik t nu al moeilijk trek. Ik denk dat t voor mij beter is om te wachten tot onze jongste 2,5 jr is... Duurt nog wel even!

Iemand ervaring met mijn gekke gedachtes/verlangen zo snel na de bevalling??

 

Ik had dit ook! Ze zijn nu bijna 13 maanden en het gevoel is wel veel minder! In het begin had ik er heel veel moeite mee dat ik waarschijnlijk nooit meer zwanger zal worden, maar het wordt steeds minder. Is dus niet gek!

 

Ik herken het niet. Voor ons was het duidelijk: het blijft bij 2 kinderen. Het lot bepaalde anders en inmiddels hebben we er toch 3. Ik kan je nog niet vertellen hoe ik het vind, want de jongste is pas 11 dagen oud, maar ik vind het op het moment toch echt wel pittig. Ben benieuwd of ik je over een jaar kan vertellen dat je het zeker moet doen

 

Herkenning gelukkig en dan heb jij nog wel een 3-ling wauw! Ik durf het echt met niemand te delen, omdat ik het echt niet normaal vind dat ik zo snel een 3e zou willen. Gelukkig heb ik nog een verstand die me halt toe roept. Ik hoop dat dit gevoel snel weggaat, want het houd me toch wel bezig!

 

Zie handtekening

Ik denk dat het met wat leeftijdsverschil goed te doen is. Maar de middelste kan nog niet lopen of praten en dat vind ik wel pittig. Zij slaapt ook nog 2 keer per dag en en het is lastig om de twee ritmes (al heeft de kleine natuurlijk 0 ritme) aan te houden.

 

Wat vervelend dat t zo tegenvalt...Is t lastig een ritme te vinden of zijn drie kids gewoon te zwaar soms?
En kwam dat echt na de derde of was het ook al best pittig met 2 kindjes?

Ik maak me nu al wat zorgen over een tweede want mn dochtertje is niet de makkelijkste. Ik denk dat het heel zwaar gaat worden...Ik hoop op een makkelijk babietje...

 

Wij hebben er nu twee en waarschijnlijk blijft dat zo. Mijn vriend heeft altijd twee kinderen gewild, bij mij lag/ligt dat wat meer open.
Mijn zegt altijd; ik wilde kinderen. En meer dan 1, zodat ze wat aan elkaar kunnen hebben, dus zo kom je op 2. Voor hem heeft nummer 3 geen meerwaarde want waarom dan geen 4 of 5? Dat maakt voor hem geen verschil, 2, of 3 of 5. 1 of 2 wel.
Ik wilde er minimaal 2 en dan verder zien. Nouja dat is dus nu, voor het eerst dat ik echt ga nadenken of ik nog een keer wil (los van wat mijn vriend wil, uiteindelijk moet je er samen achter staan vind ik).
Tijdens de bevalling van de tweede dacht ik echt tjee waarom wilde ik dit? 1 was toch ook leuk? Haha. Paar dagen na de bevalling vanaf mijn blauwe wolkje dacht ik wauw dit is zo mooi, dit wil ik nog een keer! Na een week of 6 was dat gevoel weer een beetje geneutraliseerd en dacht ik nou eerst het eerste jaar maar eens en dan kunnen we altijd nog beslissen.
En nu is de jongste bijna een jaar.....
Ik heb best vaak getwijfeld, maar de laatste tijd heb ik steeds meer het gevoel dat het wel klaar is zo. Je moet ook goed voor jezelf bedenken, wil ik nog een zwangerschap, nog een bevalling, nog een keer die babytijd, wil ik drie kinderen?
Die eerste drie zijn tijdelijk, de laatste niet..
Als mijn vriend nou heel graag 3 kinderen had gewild dan denk ik wel dat ik daarin mee was gegaan.
Maar nou zaten we gisteravond met zn allen op de bank, ik gaf de jongste de fles, de oudste zat lekker bij haar vader op schoot en toen dacht ik tja, waar moet die derde nu dan zitten?

 

Ik heb al zolang ik me kan herinneren een wens voor 4 kindjes. En toen werd ik een lastig MM geval. Heel veel mazzel door onze tweeling die met IVF verwekt zijn en als de tweeling amper 18 maanden oud is dient hun spontaan verwekte broer of zus aan...

Ben heel benieuwd!

 

Tussen mijn twee kindjes zit bijna 15 maanden. De jongste is nu net een half jaar. En het kriebelt bij mij ook weer. Alleen het verstand zegt dat we nog maar even moeten wachten. Omdat ik denk dat ik het momenteel niet zal redden met 3 kindjes. Aangezien 1 van de 2 nu al ontzettend veel aandacht vergt.

 

Ik denk dat het laatste dan ook wel oplost! Wij hadden een heerlijke huilbaby. En ja ik heb vaak gedacht OMG waarom wilde ik überhaupt een kind?! Maar nu hij één is, is ook alles op zijn pootjes terecht gekomen.

Al snap ik het wel want ik ben bijna bang om aan een tweede te beginnen. Ben als de dood dat het weer zo'n jaar wordt

Ik ga er maar gewoon vanuit dat alles tijdelijk is En misschien krijg je inderdaad weer zo'n makkelijk babietje toch (of weer een drieling ) Je zegt het zelf al: alles komt wel weer goed!

 

Twee kinderen vond ik echt een eitje. Geen vuiltje aan de lucht. Daarom viel het me zo tegen dat die derde opeens zo zwaar was/is.
De eerste maanden huilde hij veel. Dat speelt ook wel mee. Maar het is nu gewoon de ritmes van de kids, waardoor je van sochtends vroeg tot savonds laat alleen maar aan het rennen bent.
De oudste slaapt niet meer. De middelste 1 keer in de middag en de jongste 2 keer: 1 keer in de ochtend en 1 keer einde middag. Met als gevolg dat je eigenlijk amper wat kunt aan boodschappen of huishouden. Als ik met 1 van de kinderen naar de huisarts moet, dan moet ik ze alle drie meeslepen en zo jong zijn ze nog niet echt zelfredzaam waardoor zo'n 'uitje' bijna een hele ochtend in beslag neemt. Dit zijn zo een laar voorbeelden
We zijn net een week naar Centerparcs geweest en we zijn doodop. Jongste slaapt slecht in een vreemd bed. Etc etc.
Het wordt met de jaren vast beter, maar op het moment vraag ik me soms af waar het licht aan het einde van de tunnel is.
Moet er wel bij zeggen dat wij geen ouders (opa en oma's) hebben die veel voor ons kunnen betekenen. Ik kan me voorstellen als je wel familie of een groot sociaal (oppas) netwerk om je heen hebt, dat het dan veel beter te doen is.