Zoals in de titel staat zijn mijn bloeduitslagen niet helemaal goed, maar de huisarts vindt het allemaal wel meevallen. Mijn afwijkende waarde zijn de leukocyten: 3.7 en de totaal t3 (schildklier) 1,1. (rest van de schildklier waardes zijn TSH 1,34 en fT4 15 prima dus). Ik heb overigens een wat vergrootte schildklier is in januari gebleken en daar zit een cyste op bleek uit een echo, maar dat kan geen kwaad. Ik heb daar wel last van, maar goed daar deden ze niks aan. Ik ben na de geboorte van de jongste niet meer opgeknapt en wordt alleen maar vermoeider, vergeetachtiger, moeite met evenwicht, ben al 8 kilo aangekomen wat absoluut niet komt door eten want het gaat er ook niet af en heb nog wel meer klachten. Nu had ik in januari ook al geprikt. Toen waren mijn leukocyten 4,1. 10 jaar geleden heb ik Pfeiffer gehad toen waren ze 8. Dus ik vind het toch wat vreemd. Ben nu verder niet ziek ofzo alleen die vermoeidheidsklachten. Ik heb op mijn verzoek een verwijzing gekregen naar de internist, want ik kan zo gewoon niet verder. Ik kan net de zorg voor de kinderen dragen maar daar is ook alles mee gezegd. Neurologisch was alles goed. Begrijp me goed, ik ben natuurlijk hartstikke blij dat er geen ernstige dingen uit komen, maar nu heb ik afwijkende waarden en dan doet ze het af van ach ja dat kan maar daar kun je geen last van hebben Ik moet nu tot half november wachten totdat ik bij de internist terecht kan, maar moest even van me afschrijven. Dus bedankt voor het lezen en als mensen nog tips hebben hoor ik het graag. ik ben vast de helft vergeten
Wat vervelend zeg. Het is allemaal wat met die schildklier, ik heb zelf ook al een paar keer bloed laten prikken, omdat er bij ons schildklierafwijkingen in de familie voorkomen. Twee jaar geleden waren de waardes iets afwijkend. Afgelopen maand waren de waardes gewoon weer goed. Zwangerschapshormonen hebben blijkbaar ook invloed op de waardes. De klachten bij een snel werkende schildklier, zijn voornamelijk gejaagdheid/ hartkloppingen bij de minste inspanning, afvallen. Aankomen of geen gewicht kunnen verliezen, past meer bij een traag werkende schildklier (of een andere oorzaak?). Goed dat je een doorverwijzing hebt gevraagd. De huisarts laat alleen bloed prikken op de standaard TSH waarde. Maar om een goed beeld te krijgen, moet je op veel meer bloedprikken. Een internist zal dit veel uitgebreider doen. Succes!
Leukocyten op 3,7 is toch niet zo heel erg? De normaalwaarden zijn tussen de 4 en 10. T3 op 1,1 is ook maar minimaal onder de norm (1,2 3,4) en sommige artsen/laboratoria hanteren zelfs lagere normen (1 - 3 of 0,9 - 2,6 nmol/l). Ik snap je huisarts wel eigenlijk...
Mausi: ik denk met mijn klachten eerder richting een traag werkende dan een snel werkende, maar ik weet niet of dat het is. Ben in ieder geval blij dat er verder gekeken wordt. LadyXochi: dat mag.
Bij schildklier is het juist erg belangrijk om de klachten in verhouding tot de bloeduitslagen te zien. Samen vormen ze mee de diagnose. De een voelt zich bij een licht afwijkende waarde prima terwijl de ander zich juist behoorlijk ziek voelt. Een goede arts luistert naar het verhaal van de patient en kijkt niet alleen naar de waardes. Als het goed is wordt daar de behandeling op afgesteld. Ik denk dat het goed is dat je doorverwezen bent naar een specialist.
Domburg: ik ben er ook heel erg blij mee dat ze die verwijzing gaf hoor. Ik moet gewoon s middags 3 uur rusten en dan red ik het net totdat mijn man er is. 's Avonds ben ik ook niet meer echt gezellig dus het is geen houdbare situatie.
Ik heb er geen verstand van, maar denk dat je toch het bezoek bij de internist moet afwachten. Als je het te lang vindt duren, zou je je verzekeraar nog kunnen benaderen. Zij kunnen soms iets betekenen ivm wachtlijsten e.d.
Prinses: gaat me niet om dat wachten hoor. Maar gewoon even van je afschrijven is best lekker af en toe. De huisarts bij mij maakt er altijd van dat je je aanstelt terwijl er eigenlijk (bijna) altijd toch wat aan de hand blijkt te zijn.
Super vervelend dat je klachten hebt... Vergeet niet dat je 2 kleine kinderen hebt en sowieso veel energie van je vragen. Misschien komt je vermoeidheid daar ook wel vandaan.
Bosi, zou kunnen. Maar ik heb het gevoel dat er iets in mijn lijf niet goed zit. Het lijkt erg op de pfeiffer die ik heb gehad, alleen kan dat niet terugkomen volgens de medische wereld. Ik word dan ook echt wel extreem moe van de kids, ik kan niet eens een halve dag winkelen of ik moet het me 3 weken bezuren.
Hier idem.. ik balanceer echt op het randje.. verschil is dat mijn HA het maar gooit op het feit dat ik alleenstaande mama ben. Lekker dan. Overigens heb ik ook allemaal randwaarden wat betreft bloedonderzoek - maar een aantal die er nét buiten vallen. (vb leukocyten 3,5; ALAT 36 etc). Schildklier wel 2x zo traag als wat "normaal" is voor mij. Maar goed, je weet verder wel e.e.a. van hoe ik al heel lang geleden aan de bel heb getrokken en op dit moment gaat het van kwaad tot erger. Bijnier insufficiëntie is hier nog altijd het "sterk vermoeden" maar aangezien daar niks aan gedaan kan worden krijg ik geen verwijzing.. Arts gaf laatst aan dat ik op vakantie moest, liefst een aantal weken en verder raadde ze me psychotherapie aan om leren om te gaan met extreme vermoeidheid Daar ben ik dan mooi klaar mee. Ik ben het heen en weer geloops ook even helemaal zat. Kost me energie die ik toch al niet had. Ben blij dat jouw huisarts in ieder geval niet moeilijk deed over een verwijzing en ook naar je klachten heeft geluisterd ipv puur sec te kijken naar bloedwaardes.
Pfeiffer kan terugkomen, door inderdaad een net andere vatiant van het virus. Je waardes zijn net onder de standaard. Op zich hoeft dat geen ramp te zijn. Maar wat zijn je normale waardes? Als die boven in de standaardwaardes zitten, dan heb je nu een flinke daling wat dus de klachten veroorzaakt.
kijk even op zorgHeel herkenbaar. Knok hier al jaren tegen maar werd steeds maar weggestuurd met ach ja alleenstaand met kinderen drukke baan onmogelijke scheiding. Maar mijn klachten zijn al van ver voor dit alles. Nu eindelijk door naar de internist en die nam me serieus! heel erg fijn. Nu word ik grondig onderzocht in de hoop te achterhalen wat het is. Echter ook de internist geeft aan dat er soms gewoonweg geen verklaring voor is. Nou lekker dan ook ik functioneer niet zoals het zou moeten. 1 1/2 uur even winkelen en ik kan de rest van de dag naar bed. Laat staan de rest. Dus hier geen advies, maar wel een hart onder de riem weet zo goed hoe je je voelt. Heb je wel een goede internist? want daar zit echt ook verschil tussen. Kijk even op zorgkaart daar staat geschreven welke er goed zijn
Pfeiffer kan wel degelijk meerdere keren terugkomen. Mijn ervaring nadat ik Pfeiffer had (toen was ik 25) is, omdat ze er heel laat achter zijn gekomen en ik dus gewoon door ben gegaan en geen rust heb gehad heb ik nooit meer mijn volledige energie terug gekregen. En voor mij is het dus al een jaar of 15 geleden. Ik ben sindsdien veel sneller moe.
Wat mamabri zegt is mij ook overkomen. Op 17e pfeiffer gekregen, in examen jaar. Hoop tegensla gehad en toch door gegaan. Sindsdien is mijn energie duidelijk minder. Eerst kon ik 3 nachten in de week op stap en toch de dag erna fulltime werken of naar school. Sinds de pfeiffer ben ik de hele dag ziek na een avondje stappen. Neem je rust! Laat je niet gek maken als ze niets vinden. Jij voelt je ziek en bent dus ziek! Het zit zeker niet tussen je oren of dat je je aanstelt. Hou voet bij stuk als je het gevoel hebt dat je niet serieus genomen word. Pfeiffer is dan niet hetzelfde als jou klachten. Maar ook jouw klachten kunnen een chrojisch probleem worden. Succes en beterschap!
Ik heb een internist met een 8.8. Ik kreeg van iemand een tip voor de andere internist in het ziekenhuis maar die had pas half januari plek. Dat vond ik echt te lang duren. Ze heeft de specialisatie Endocrinologie dus ik denk dat dit voor nu prima is. Ik heb overigens zelf ook gevraagd of het weer pfeiffer (of een broertje of zusje) kan zijn maar ze was heel resoluut. Dus ik ga dat zeker ook weer met de internist bespreken. Ik ben ook niet meer volledig de oude geworden, maar het belemmerde mijn leven niet zo erg als nu. Dit is vrij pittig, mijn man moet veel opvangen en als het in dit tempo achteruit blijft gaan kan ik over een paar weken misschien wel niet meer voor de kinderen zorgen.