Oh Eef, wat een rollercoaster! Ik leef zo met je mee! Hoop echt dat het blijft plakken dit x! Het is je gegund! Mooi om jullie verhalen over leeftijdsverschil te lezen want jullie hebben ook helemaal gelijk: wat boeit het nog?! Toch is dat het enige waar ik echt van in paniek kan raken. Wij praten steeds vaker bewust over hoe het is als ons zoontje enig kind blijft. Wat we dan allemaal zouden doen enz. Dat geeft rust op de 1 of andere manier. Ik ben vanmiddag bij MDL arts geweest. Ik krijg 3 nov een scopie 😔. Vreselijk maar laat het dan maar gebeuren. Heb wel geregeld dat het na NOD is voor het geval ik deze maand weer zwanger zou zijn (wat echt absurd zou zijn, maar goed). Bloed geprikt: alles was goed incl schildklier.. Laat de medische molen maar draaien... Moet het ook op werk gaan vertellen overigens. Beh!
Daisykesie, ik ben benieuwd of het je gaat lukken, deze maand even alles loslaten. Mij lukt het nooit, ook al neem ik het me voor. We hebben best wat "verplichte" nummertjes gehad al maar het was wel altijd gezellig. Alleen dit keer was het het niet. Ik was echt nog van slag van de miskraam. We hadden beter ook een maandje overgeslagen (tenzij deze blijft zitten uiteraard ) Al die vragen (te vroeg, te laat, te vaak, etc etc...) die malen bij mij ook altijd door het hoofd. Als het lukt, laat je geheim dan maar weten hier: Inderdaad, ook een mooie Nuage! Kreeg je die van Sutter mee? Minty, hebben ze in NL dan ook alles onderzocht (volgens het Gent lijstje dat hier rond gaat?). Wanneer heb je de second opinion afspraak? Susanne...fijn dat je weer bezig bent met een nieuwe ronde! Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Of....doorgaan tot het wel een goed eitje is dat innestelt. Daar gokken wij elke keer op. Xuxa81, wij zijn ook begonnen met het praten over "En als het bij eentje blijft?" Door het erover te hebben, ben ik het wel een beetje meer gaan accepteren. De vrouw die mijn bloed heeft geprikt vanochtend was een beetje direct. "Als het niet wil lukken, moet je het op een gegeven moment toch ook accepteren en ermee ophouden". Van haar kon ik het wel verdragen omdat ze vertelde dat zij problemen had gehad en er dus "maar" 1 had en geen andere meer zou krijgen. Om af en toe die mensen tegen te komen, helpt mij ook. Het lijkt namelijk alsof de hele wereld er minstens 2 heeft. Maar ook dat weet ik wel dat het niet zo is en dat we ENORM veel geluk hebben met ons kindje. Ik merk ook dat het leeftijdsverschil wel al minder knaagt. Je komt toch mensen tegen die het juist fijn vinden. Mijn huisarts zei 2 weken terug (toen ik daar zat te huilen) dat de natuur nog niet zo slecht zijn werk deed want dat vrouwen van mijn leeftijd helemaal geen kindjes te dicht op elkaar moesten krijgen...veel te vermoeiend. Haha...ja, mijn huisarts is altijd al een kille tante geweest, maar ze bedoelde het goed, om mij te troosten. Ik neem trouwns aan dat je een hysteroscopie bedoelt? Ik heb er 2 gehad. De eerste was vrijwel pijnloos. Wel naar/onaangenaam, maar geen pijn. De 2e was eigenlijk een biopsie waarbij ze veel baarmoederslijmvlies hebben afgenomen. Dat was wel pijnlijk. Maar dat was echt vanwege de biopsie, niet de camera. Waarom moet je het vertellen op je werk?
Die staat in de folder van de afdeling die de Sutter runt Eef ik werd zwanger een paar dagen na de hysteroscopie in Gent. Had me volgepropt met Oxazepam en pijnstillers en we zouden die maand niks doen dus ik nam geen medicatie en ook geen ovulatietesten. En nou... zul je altijd zien dus ik ben wel positief over jou nu hoor. Duim keihard!
Dank je Nuage. Ik merk dat ik ook weer begin te hopen en eerlijk gezegd wil ik dat helemaal niet...die klap komt elke keer zo hard aan... Als het goed moet gaan, kan dat ook zonder hoop ...een stuk veiliger !
Wat fijn Eef, ook ik zei het al hè. Het komt vast helemaal goed nu, je waardes zijn echt hartstikke mooi en het voelt gewoon goed!
@Xuxa81 waarom krijg je een coloscopie? Krijg je een roesje? ->is tegenwoordig bij de meeste ziekenhuizen wel zo. Vervelendste is eigenlijk vooral dat spul dat je vantevoren moet drinken om je darm leeg te maken. Als je een roesje krijgt is het verder vooral het idee erover niet prettig. En zonder roesje is het -als je niet teveel last hebt van je darmen- eigenlijk ook wel te doen. @Eef13 Waren de waarden bij eerdere miskramen niet goed? En waar heb jij die biopsie laten beoordelen? Ik mag niet meedoen met het onderzoek naar de NK-cellen in menstruatiebloed omdat ik een chronische darmontsteking heb. De MA's die onder mijn naam staan zijn inderdaad de termijnen waarbij het hartje gestopt is. Bij de eerste en de laatste had ik bij 6 weken ook een echo en was er wel gewoon een hartslag. Ik ben in die zin ook nergens mee te geruststellen; je hebt spanning voor je naar de echo van 6 weken gaat, even gerustgesteld en daarna sjoef is de stress weer. Idem voor de waarden (die waren ook prachtig). Maar het is gewoon een hele lastige tijd en er is niet zoveel wat je eraan kan doen. Alleen hier zo nu en dan je hart luchten en weten dat er mensen zijn die wel begrijpen waar je doorheen gaat. Bij mij zit er nog een stolsel en pas 28 oktober een hysteroscopie. Duurt allemaal ook zo lang. Waar kan ik dat lijstje van Gent vinden? Vind de gynaecologen in dit ziekenhuis erg begripvol en hoop dat ze wat meer willen onderzoeken. Wij gaan toch voor de afspraak met de Sutter, vreselijk die wachttijd, maar de dame aan de telefoon zei ook dat met herhaalde miskramen je het beste bij de Sutter kon zijn. Ik wou eigenlijk in Januari bij de ene fertiliteitsarts en dan overstappen naar de Sutter in Mei, maar dat kon niet.
Het is erg lang wachten Merim, maar ik denk de moeite waard. Toen ik eindelijk bij de Sutter naar binnen mocht voelde ik me alsof ik op audiëntie ging bij de paus haha had zolang gewacht en was zo nerveus haar eindelijk te ontmoeten. En het eerste gesprek duurde niet lang, en ze praat veel en snel en denkt zo razendsnel. Voor ik het wist stond ik weer buiten en moesten we weer 3 maanden wachten, maar ik zou het zo weer doen. Zij heeft mij antwoorden kunnen geven op vragen die in Nederland niet eens verzonnen waren.
@Eef: het is logisch dat het vertrouwen moet groeien, zeker nadat je al een paar keer een kloppend hartje hebt gezien. Ik zou precies hetzelfde hebben. Wij doen deze maand half ons best. Als het weer raak is, tja, dan kijken we het wel weer een keer aan. Zo niet, dan doe ik mee met dat onderzoek. Voor het AMC is het ook handiger. Ik ben de moed ook even kwijt en heb ook zo geen zin in dat medische traject Ik zit even op een punt dat ik niet zo goed weet wat wijsheid is, maat dat een nieuwe poging ook niet echt zinvol lijkt. Het gaat toch vast weer mis.
Merim, ik weet niet goed hoe de andere waarden waren. Vaak ging ik pas bloedprikken als ik al een slecht voorgevoel had. De prikken bevestigden een daling, maar ik weet dan niet sinds wanneer het al aan het dalen was. Dus moeilijk te vergelijken met deze waarden die nu stijgen. Bij andere miskramen heb ik niet geprikt (kwam er achter bij de echo dat het fout was). De biopsie is bij mij mislukt (ja ja, kon er ook nog wel bij ). Het materiaal was beschadigd in het transport en niet meer te interpreteren. Wellicht door de warmte deze zomer? Ik moest het opsturen naar Parijs (MatriceLab). Je hebt ze best laat gehad, je miskramen. Bij mij was het hartje op zijn laatst bij 7 weken gestopt. De anderen ervoor, of nooit geklopt. Dat lijstje van Gent is hier op dit forum een paar keer neer gezet. Wanneer kan ik je niet zeggen, af en toe ging het zo snel. Misschien kan een van de meiden die ook op facebook meedoet het hier plaatsen. Daar gaat het lijstje ook rond geloof ik. Succès met het lange wachten. Gaan jullie ondertussen niks doen dan, of wel gewoon proberen? Minty, ik zou eerlijk gezegd gewoon doorgaan. Als het aan de kwaliteit van de eitjes ligt is het een kwestie van op de goede vallen. Als ze tot nu toe niks hebben gevonden (en goed gezocht hebben) zou het daar wel aan kunnen liggen misschien (zeker weten doe ik het ook helaas niet). Maar dan geldt dus "hoe vaker, hoe meer kans op een keer op een goede te vallen". Maar het "het gaat toch weer mis", ken ik (kennen we) zooooo goed. Waarom immers...? Maar ja, toch geloven we er ergens in, anders stopten we er wel mee. Zelf ben ik ook niet fan van die medische rompslomp. Bovendien ging het bij ons alletwee de eerste keer gewoon goed, vanzelf.....Dan is het moeilijk te geloven...en te accepteren, dan medicijnen nodig zouden moeten zijn. Hier: vandaag 2 felle steken gehad in de buik, ter hoogte van waar ik altijd de eisprong voel. Sindsdien is het sprankje hoop van gister weer weg. Ben op de bank gaan liggen, maar ja, dat houdt ook niks tegen als het fout is. Bij ongeveer al mijn miskramen heb ik zo'n steek of kramp gehad....alsof het toen loskwam van de baarmoeder... Misschien maak ik me weer druk om niks, maar ik kan gewoon niet anders...
Hey meiden ik las even de laatste pagina's mee. Knap van je Dais dat je het even "los gaat laten" deze maand. Duim voor je. Mooie uitspraak idd. Van hoop en moed . Eef, je weet ik duuuuiiim zo. Suslilian, jij ook heel veel kracht gewenst met alle toestanden, medicatie en zo. Blegh. Niet leuk zo he. Maar de aanhouder wint...? Minty, was je nog naar die natuurarts geweest? Meiden die ik niet ken, ook veel succes! Zou mooi zijn als dit topic leegloopt ja. Xxxx
Bloedverlies... Nu maar weer hopen dat het geen bbz is en ik kan weer een * aan m'n handtekening toevoegen. Waar is de grens? Wanneer accepteren dat er geen tweede zal komen?
@Eef: Nuage heeft volgens mij ook bloedverlies gehad en er was nog iemand die nu nog steeds zwanger is. Maar ik begrijp je angst hoor. Hoe zit het met de kwaaltjes? Ik heb vandaag mij ovulatie. Door het overlijden can onze kat niet erg actief geweest tussen de lakens, maar geeft niet. Dan kan ik in ieder geval meedoen aan dat onderzoek.
@Eef: die steken kunnen erbij horen hoor, volgens mij had ik ze met Eva ook. Maar snap dat het eng is, is ook de angst waardoor je alles als een slecht teken ziet. Maar het komt vast goed, sterkte! Wanneer heb je een echo? Lees net pas van je bloedverlies, gadver! Maar ik had met Eva ook bloedverlies, was waarschijnlijk de innesteling. Dus het hoeft niks te zeggen! @conejita: dankje en is zo zeker niet niet leuk nee! Ik hoop dat de aanhouder wint, maar weet niet of ik alles met Eva nog een keer trek... Al was ze het meer dan waard, het was wel erg zwaar! Hoe gaat het met jou?
De innesteling.....dat is toch veel vroeger dan week 5,5? Nog wel zere borsten. Nu dus bang voor bbz met die steken die ik af en toe voel. Maar bloedverlies is bij mij altijd verkeerd afgelopen. Voordeel elke keer dat het begint met spotting is dat je het slechte nieuws in etapes krijgt. Is misschien minder pijnlijk? Eind van de week misschien echo regelen om de bbz uit te sluiten. Ben dat medische gedoe zooooooooooo beu!!!
@Eef: innetsellingsbloed kan volgens mij nog tot 10 a 12 weken zwangerschap en het kan ook een gescheurd adertje zijn oid, er zijn meer meiden met bloedverlies en toch een goede zwangerschap. Maar snap je angst heel goed hoor en als het toch mis is dan wil ik je ook echt geen valse hoop geven, maar hoop gewoon zo voor je dat het toch goed is! Bloedverlies was bij mij ook altijd slecht en daarom dacht ik bij Eva ook meteen aan een miskraam, maar dat resultaat staat hier nu in de woonkamer. Weet niet of het in etappes minder pijnlijk is. Hopelijk krijg je snel zekerheid, vond de onzekerheid altijd het aller ergste! Snap dat je het medische gedoe zoooooooooooo zat bent, herken het heel erg. Maar we moeten volhouden, ooit komt het goed! @Minty: wat rot van je kat, was hij/zij al oud of ziek? Sterkte! @iedereen: hier in de menstruatie weer bijna voorbij, nu uitkijken naar de echo volgende week woensdag en dan heel hard duimen dat er dit keer wel een terugplaatsing is!
Ach Eef, wat jammer dat je bloedverlies hebt. De moed zakt dan meteen weer in je schoenen. Ik hoop zo voor je dat t niks bijzonders is het bloedverlies. Het kan wel! Minty, ja kan me voorstellen dat je dan even wat anders aan je hoofd hebt. Wanneer kun je met dat onderzoek beginnen? Hier morgen weer een echo. Vorige week was het goed, zowel de groei als het hartje en we zagen het al bewegen (8wk 4dg). Deze weken vind ik het spannendst. Bij mijn eerste missed abortion was het kindje ongeveer 3 cm groot toen het overleden is. Dat zou nu ergens de komende week zijn. Hoop gewoon zo dat het goed is, maar tegelijkertijd wil ik niet teveel hoop hebben uit angst dat het weer een teleurstelling is. Dit kindje is gewoon zo welkom!
@Eef: het kan nog prima hoor. Het kan ook een gescheurd adertje omdat je bijv. hard moest persen tijdens de ontlasting. Bij mij begint een mk of ma ook altijd met licht bloedverlies, maar wat ik tot nu toe wel altijd gemerkt heb is dat de kwaaltjes dan ook altijd afnamen. Ik begrijp ook dat dat door de angst en hoop nu allemaal moeilijk te beoordelen valt. Sterkte meid! Wat een rollercoaster weer. Onze kat was inderdaad oud en het ging al een aantal weken slecht. Dit weekend ging hij ineens heel snel achteruit. Het is wel fijn dat hij nu vrede heeft, maar we gaan hem wel missen. Ik zou komende menstruatie mee kunnen doen en dan weet ik wel ineens veel meer mbt mijn immuunsysteem. Zelf vind ik het heel moeilijk om mijn geduld te bewaren, maar wie weet is het op de lange termijn wel de juiste beslissing. @Conejita: Ik heb pas in december een afspraak. Ik ben in de tussentijd wel bij een acupuncturist geweest en heb de afgelopen weken druppeltjes geslikt.