Hallo , Misschien hebben sommige wel meerdere topics van mij voorbij zien gekomen over onrust en krampjes. Steeds weer was er even weer hoop ! Maar ik ben inmiddels echt dood op. S avonds doet ie het allemaal prima maar overdag is het echt leven van voeding tot voeding en sinds een paar dagen dat hij ook ineens al om 4 uur S ochtends wakker is terwijl hij normaal het makkelijk tot half 7 red. Dus de nachten worden ook wat korter. Hij heeft momenteel florax junior voor zijn ontlasting dat ging de eerste dagen erg goed maar merk dat het nu al weer wat vast begint te zitten. Voor de rest merk ik al hij windjes moet laten dit hem enorm pijn doet. We hebben gelukkig a.s. Vrijdag weer een afspraak bij de kinderarts. Maar nooit echt het gevoel dat hij verder kijkt of echt iets betekent voor ons. Ik deed ook nog eens best veel alleen voor me zoontje want me vriend (vader van me zoontje) is er officeel van Donderdag tot en met Zondag hier we wonen nog niet samen. Maar nu is hij sinds Vrijdag ergens heen voor een soort van time Out want het ging helemaal niet goed met hem hij zat er Door heen. Zijn vader is 3 dagen geleden na de geboorte van ons zoontje overleden aan een hartaanval en was zijn enige die hij 100% op kon steunen. Nu had hij heftige nachten waarbij hij zelf dacht dat ie iets aan zijn hart had dus vaak de ambulance hier gehad. Door deze spanningen ging hij ook nog eens paar keer vreemd ... Dit valt niet goed te praten maar dit doet hij niet om mij pijn te doen. Maar hij is de komende tijd er helemaal niet dus. Soms sta ik ook gewoon een half uur onder de douche met de tranen bijna in me ogen. In de douche is de enige ruimte waar ik me zoontje niet hoor huilen en achteraf voel ik me dan weer schuldig dat ik hem zo lang heb laten huilen. Dagelijks komen er ook gewoon zo veel schuld gevoelens naar boven. Ik ben namelijk met 39 weken en 3 dagen ingeleid omdat ik haast geen energie meer had maar wat uit ejndelijk uitpakte op een spoed keizersnede onder gehele narcose. Omdat er op de ctg was te zien dat zijn hartslag heel erg daalde. Was op dat moment zo erg bang om hem kwijt te raken. Ze hebben wel foto's gemaakt en heb dus ook gezien dat me mannetje het moeilijk heeft gehad na de keizersnede. Sorry voor dit erg lange verhaal ! Maar ik moest dit even van me afschrijven ...
Snap ik. Ik heb al heel wat topics van je gezien, maar ik weet niet meer wat er al allemaal uitgeklaard is... Welke voeding geef je? Is reflux uitgesloten? Volg je de leefregels op? Heb je al aan kma gedacht?
Ik geef Nutrilon standaard 1 en momenteel al eerste hapjes. Reflux wordt nog steeds gezegd dat ie dat echt niet heeft en het spugen is ook wel wat minder geworden. Volg nog steeds wel de leef regels op en kma zat ik zelf ook aan te denken maar steeds krijg ik te horen nee dat zou wel niet.
Ik denk dat reflux en kma heel plausibele opties zijn. Je zegt dat je het niet meer weet, maar eigenlijk heb je nog niet echt iets geprobeerd. Je kindje heeft ergens last van, maar er zijn nog geen echte veranderingen aangebracht die mogelijk verlichting kunnen brengen. Ik snap dat dat het gevolg is van je vertrouwen in de artsen die jou zeggen dat er niks scheelt, maar zo schiet je natuurlijk ook niks op. Jij bent de mama, jij bent zeker dat er iets scheelt, dan is het jouw taak om er achteraan te gaan en dokters te láten luisteren naar jou. Want niemand anders zal het voor je oplossen. Veel succes
Ik heb wel zeker al paar dingen geprobeerd ! Hij heeft ook nutriton een tijdje gehad en ik volg de leef regels van reflux
Ok. Dat bleek niet uit je vorige bericht. Maar er is ook speciale voeding voor reflux, medicatie, dieetvoeding voor KMA. Je kan naar de KNO om te kijken of er misschien oorproblemen zijn. Soms helpt een osteopaat. Misschien is kine een oplossing... Er zijn heel veel opties, maar dan moet je er wel achteraan met een dokter en overleggen waar de problemen kunnen liggen. Wat misschien helpt, is een dagboekje bijhouden van wanneer ze huilt, wanneer ze slaapt, eet, etc. Of neem eens een episode op met je gsm, en toon dat aan de dokter. Dan zien ze wat jij ziet.
Ik zie dat je kindje nog maar 4 maandjes is, misschien is het nog te vroeg voor hapjes? Ik weet dat hierin een meningsverschil is, en elke ouder doet het anders. Maar i.v.m de klachten van je babytje, kun je eens kijken wat er gebeurt als je even stopt met de hapjes en alleen de melk geeft, en dan over een paar weken nog eens proberen.
mijn zoontje had KMA snachts ging het opzich wel goed maar overdag was het krijsen en windjes laten wat zo een pijn deed. Ik was na 5 weken op en net als jij heb ik soms staan huilen onder de douch dus ik weet hoe je moederhart eraan kapot gaat. Ik wist dat er wat was met mijn zoontje maar er werd totaal niet naar ons geluisterd totdat ik bij mijn eigen huisarts kwam en zei alsjeblieft ik kan het niet meer en hier een video van mijn zoontje! Op aanrade van hem hebben we 2 weken nutrilon Pepti uitgeprobeerd (eigen kosten) om kma uit te sluiten en na 1,5 week was ons zoontje totaal veranderd. Luister naar je moeder gevoel! Ik weet niet wat voor klachten je zoontje allemaal heeft maar reflux of KMA zouden heel goed kunnen. Desnoods ga jezelf Pepti halen en probeer het uit? Schrijf idd een soort van dagboekje zodat je het aan de KA kan laten lezen. En misschien stoppen met hapjes?
Ik heb al vaker op topics van je gereageerd dus wil nu alleen even ingaan op het stukje van je relatie. Ga aub niet samenwonen met zo'n idioot (sorry) maar probeer samen met je zoontje eruit te komen. Er komt echt een einde aan! En dan hebben jullie rust ipv dat er nog zo'n lamzak (sorry again) rondloopt
Pittig voor je. Ik weet te weinig van huilbabys en mogelijke oorzaken, maar weet wel wat van neerslachtige en schuldgevoelens die een moeder kunnen hebben na de geboorte van een baby. Zeker in combinatie met een heftige en angstige bevalling, pittige baby, weinig nachtrust en een stressvolle relatie. Een vicieuze cirkel die er daardoor kan ontstaan met de baby is moeilijk te doorbreken in je eentje... Wat ik probeer te zeggen is dus; denk en zorg ook heel goed voor jezelf. Zoek hulp voor jezelf als je er doorheen zit. Heb je ooit wel eens aan een postnatale depressie gedacht? Je klachten komen in de buurt.. En er is veel aan te doen! Succes en heel veel sterkte!
Meid wat een heftige situatie. Ik zie dat je al veel tips hebt gehad qua voeding en leefregels e.d. Kan alleen zeggen, zorg ook goed voor jezelf, zoek hulp als je daarvoor open staat. Ik hoop dat je gauw een oplossing vindt!
Het was voor de hapjes al zo erg en misschien is dit een idee inderdaad om zelf pepti te proberen en als het werkt ... Dat ik het kan aantonen
Ik had in de 5 weken dat mijn zoontje zo huilden alles uitgeprobeerd zowel kwa fles soorten en reflux uitsluiten door middel van de leefregels enz. Wij hebben toen hij op de Pepti overging een dagboekje bij gehouden en na 3 weken hadden wij een afspraak bij de kinderarts en het laten lezen. Ook hadden wij video's van voor de Pepti en tijdens de Pepti gemaakt zodat hij duidelijk het verschil zag. Je voelt je zo machteloos terwijl je weet dat er iets aan de hand is. Pepti is niet schadelijk voor je kindje dus het is het proberen waard.
Ts. Er zijn al zo vaak verschillende opties gegeven, die je ook zonder samenwerking van een arts kan proberen. Nee je hebt nu geen arts die achter je staat, maar je hebt wel tips van hier. Toch ga je door met hapjes, toch vraag je advies en verschuil je je achter een niet meewerkende arts. Als jij verbetering wilt zal jij dat moeten doen. Wij kunnen niet voor jou naar de arts toe en zeggen dat jij graag pepti wilt proberen. Ik had ook geen meewerkende arts. Ik heb meerdere malen met mijn jongste bij de ha en ka gezeten en zij bleven zeggen "nee hoor, is geen kea" en toch ben ik overgestapt naar koemelk vrij. En toch bleek hij kea te hebben!
Ik heb ook best veel geprobeerd zonder overleg met een arts. Maar niet alles kan ik zonder een arts doen !
Maar eerder is ook second opninion aangedragen, volgens mij. Pepti kan je wel zelf doen. Het enige waar je een arts voor nodig hebt is medicatie, of iets als opname. Leefregels, jbpm, hapjes, osteopaat, andere fles, andere voeding, etc heb je ook niet per definitie een arts voor nodig. Eigenlijk zelfs maar 1 uit het rijtje waarbij je mogelijk een arts nodig hebt. Lees je eigen topics terug. Lees de adviezen eens terug. Jij moet het doen. Niet ik, niet shakes of ieder ander die je al nuttige tips heeft gegeven.
Mss is TS gewoon zo moe en verdrietig dat ze het niet meer overziet? Maak voor jezelf een lijstje met alle tips van hier en probeer ze allemaal uit. De meeste dingen kan je zelfs tegelijk doen. En houd bij wanneer hij huilt, wanneer hij drinkt en hoeveel en wat je van de tips aan het proberen was. Dan krijg je inzicht. Dus maandag 08u voeding 200ml, 09 uur huilen, 10u slapen.. als hij buikpijn heeft zet je het erbij, als hij medicatie krijgt zet je het erbij. Dan zie je wat er gebeurt ipv dat je alleen een gevoel hebt. En met dat overzichtje ga je terug naar de kinderarts. En als dat allemaal niet werkt laat je hem opnemen. Klaar. Het is moeilijk en zwaar maar ga aan de gang met alle tips die je al hebt gekregen... volhouden, dat is het enige voor nu, het wordt beter maar je zult er helaas voor aan de bak moeten.
klinkt als een zware en moeilijke situatie! Er zijn al reacties en tips dus daar hoeft ik niets aan toe te voegen. 1 ding waar ik wel graag op reageer: een baby/kind een half uur laten huilen terwijl je gaat douchen is echt niet ok. Als je een baby een half uur ongetroost laat huilen kan hier echt blijvende schade door ontstaan! Ik begrijp dat het heel zwaar voor je is, maar laat ajb dan even iemand anders oppassen (familie, vriendin, buurvrouw) als je even wilt opladen.
Kom op, het is niet nodig een mama in een moeilijke situatie nog wat meer de dieperik in te duwen. Als je je kind voortdurend laat huilen, is dat misschien schadelijk. Een keertje een half uur is onwenselijk, maar niet schadelijk. Niet iedereen heeft voortdurend hulp bij de hand. En je kan ook plots voorbij je grens zitten, een emmertje dat ineens overloopt. Dan is het veel beter om te zorgen dat je kind veilig is, en even weg te gaan uit de situatie, dan koste wat kost verder doen, met het risico dat je je kind ineens iets aandoet. En ja, ik heb in exact die situatie gezeten, dus ik weet waarover ik spreek. Ik zie mijn kind doodgraag, maar die eerste maanden zijn er heel wat momenten geweest dat ik plots besefte waarom sommige ouders hun kind dooreen schudden. Nooit gedaan uiteraard, omdat ik op zo'n momenten steevast in de tuin ging staan huilen en mijn kind in de box achterliet. Maar met reacties als hierboven creëer je dus exact dat soort gevaarlijke situaties: een mama die niet anders durft dan bij het kind blijven, ongeacht hoe ze zich voelt.
Shakes het is nergens voor nodig om iemand die waardevolle feedback geeft zo aan te vallen, zo ken ik je niet. Laten we elkaar ajb vrij laten om onZe meting en tips (op vriendelijke wijze) te geven Ts sterkte meid ! Ik weet hoe zwaar een huilbaby is, sterkte!