Als ik zie hoeveel psychiaters al niet helemaal weten hoe ze met op- en afbouwen om moeten gaan dan vraag ik me af of een huisarts daar standaard wel genoeg kennis voor heeft. Ik weet dat er huisartsen zijn die zich op dat gebied goed bij hebben laten scholen, maar antidepressiva werkt voor ieder persoon anders. Mijn moeder en ik hebben zeer vergelijkbare klachten (gehad), daar kon je een carbonnetje tussen leggen, maar we hadden compleet verschillende medicijnen nodig. Ik denk dat je je hart moet volgen. Maar dat was wel duidelijk geloof ik. In ieder geval veel succes. Ik weet precies hoe je je voelt en ik ben niet de enige merk ik hier.
Ik denk omdat je er al aan gewend bent aan uberhaupt het slikken dat het mee gaat vallen Ik zit al 5 jaar op 30 mg. Dat blijf ik denk ik wel mn hele leven slikken
10% van de vrouwen heeft last van een pnd hoorde ik laatst. Ervaringen met medicijnen heb ik niet, ik heb ervoor gekozen om het zelf te doen (niet dat nu zo slim was, heb er 3 jaar mee gelopen). Ik wil je wel veel sterkte en succes wensen, het is zo zwaar!
Ik heb ook bijna geen last gehad wanneer ik moest ophogen. Heb wel het verschil in stemming gevoeld. Of er opeens weer meer licht is. Ophogen kan echt helpen. En als het niet werkt is het te overwegen of je niet moet overstappen op een ander middel maar voor nu hoop ik dat je je snel beter voelt
Tja, ik heb eigenlijk niets gedaan behalve mijzelf voor blijven houden dat het hormonaal was en dat ik vol moest blijven houden voor de kindjes, na 2 jaar ging het al iets beter en stukje bij beetje werd het wat lichter en na een jaar of voelde ik mij weer mijzelf. Ik wilde geen medicijnen, maar ik had niet verwacht dat het zo lang zou duren, anders had ik het misschien wel gedaan.
Ik zag eigenlijk niks meer zitten, als het aan mij alleen lag hoefde het leven voor mij niet meer. Had nergens zin in, wilde het liefst de hele dag op bed liggen. Ik voelde ook veel agressie, met name alleen tegen mijn man (ook de enige bij wie ik mijzelf durfde te zijn, gelukkig heeft hij me enorm gesteund). Huilen de hele tijd. Ik was ook een tikkeltje overbezorgd richting de jongste en kon niet veel hebben. Kids ophalen van school en dus het huis uit vond ik soms al een enorme uitdaging, was ook heel erg moe de hele tijd.
Ninosz wat erg voor je dat je weer een pnd hebt. Wel heel erg fijn dat je al goede hulp krijgt. Ik heb je volgens mij al eens vaker wat zien schrijven in een onderwerp gestart door mij zelf over een pnd. Ik heb een prenatale en postnatale depressie gehad bij mijn jongste zoontje en dacht toen hij een jaar was ik kan het wel zonder medicatie de psych dacht dit ook dus bouwde ik af en was ik klaar bij de psych maar ik kreeg een terug val 2 maanden geleden en eigenlijk achteraf gezien had ik helemaal nog niet moeten stoppen. Ik gebruikte de eerste keer sertraline maar vanwege de heftige bijwerkingen nu citalopram gekregen helaas sloeg dit niet aan en nu sinds 5 weken venaflaxine bij de start wel veel bijwerkingen maar bij de ophoging naar 150 mg niks geen bijwerkingen. Het gaat nu elke dag wat beter en ik heb nu zoiets als ik straks van de angst en paniek aanvallen af ben dan blijf ik het voorlopig gewoon slikken want dit wil ik nooit meer. Ik zou je ook adviseren om het langzaam op te bouwen, dit kan nooit kwaad en je moet doen waar jij je goed bij voelt. Veel sterkte meid en hou je taai
Sterkte Ninosz! Wat kan een depressie naar zijn hè? Maar het gaat wel beter worden, al is het tanden op elkaar met ophogen, spreek uit ervaring. Ik hoop dat je je snel beter voelt!
Zie het als een chronisch zieke. Wat het eigenlijk ook is slik nu al 3.5 jaar ad. Slik ook al 4 jaar medicatie vanwege mijn suikerziekte. Kom daar niet meer van af. Als het jou stabieler maakt ook al duurt het je hele leven als je er baat bij hebt. Het is zoals het is. Je bent er gevoelig voor. Nu net andere behandelaar heb nu chronisch gripp kan elke dag met mijn hulp verlener praten via een soort dagboek. Kan je invullen hoe het net je gaat. En kun je dingen kwijt. Acceptatie van jouw depressie.s kan je redding zijn jee bent wie je bent. Kijk wat bij jouw past. Ik merk nu ik een jaar vrijwilligers werk doet ik op die dagen beter in mijn vel Zit. Een nog heb ik vaak geen zin. Maar ga toch een merk dat het mij meer voldoening heeft weg uit huis. Iets anders dan alleen mijn kinderen of zorgen. Leef ook een beetje voor je zelf. Wees trots op wel lukt. Het hoeft niet perfect. Dat sterven valt niet te gehalen, Het is soms zo verdomt zwaar. Je bed blijft lokken. Het thuis blijven ect ect. De drie rrr.s probeer ik mijn eigen te maken. Inspanning ontspanning etc etc. Kan uren over dit onderwerp praten net zo als je uren kunt piekeren rond blijft draaien in zwaren gedachten en gevoelens. Wil je huilen huil krop het niet op. Laat soms je emoties gaan. Knuffel.