Vind dit zo'n dooddoener. Dus omdat je er voor heb moeten vechten mag je geen voorkeur hebben? Ik ben zo blij dat ik uiteindelijk zwanger heb kunnen worden! En het lijkt super goed te gaan! Maar een voorkeur is gewoon menselijk. Moet eerlijk zeggen dat ik hem nu niet heb, maar begrijp de voorkeuren helemaal.
Ik snap dat je het hele draadje niet hebt gelezen, er zijn nogal veel pagina's. Maar ik zou het fijn vinden als je eerst even leest en op z'n minst onze motivatie's probeert te begrijpen. Jij bent namelijk niet de enige die het moeilijk heeft, de MMM omvat niet alle ellende van een mens, er is zoveel meer. En genieten doen we volgens mij allemaal, geen kind die tekort komt hier en we zijn allemaal trotse, gelukkige mama's.
Lief van je, maar mijn man zou zeggen: you can't argue with stupid! Deze dame worstelt blijkbaar nogal met zichzelf en reageert dit op een ander af. Laat maar gaan
Wijze woorden lieverd ik moest erop reageren ach sommige mensen lezen echt niet langer dan hun neus lang is
Uhh niet om het een of het ander maar mijn dochter is ook druk, lomp en weet ook alles te slopen. Dat kan een meisje net zo goed als een jongen.
Ik kan mij totaal niet voorstellen dat je teleurgesteld bent als het een jongen of een meisje is. Ik ben bij alle 3 de zwangerschappen vooral telkens blij geweest dat ze gezond waren en hield mij niet bezig met wat het was. Dit leefde meer bij de mensen om mij heen. In denk dat wanneer je er tijdens een zwangerschap neutraal in staat het ook geen teleurstelling word.
Heb niet alles gelezen maar ee lijkt altijd een taboe te liggen op het uitspreken van je voorkeur. Ik ben er altijd open en eerlijk in en dat binden mensen vaak raar. Ik heb zelf totaal niets met meisjes. Was vroeger ook geen meisje wat meidendingen leuk vond, speelde alleen met jongens en deed jongensdingen. Ben ook opgegroeid met 3 oudere broers en totaal geen tuttige moeder. Dat heeft ook zo zijn invloed. Ik had bij mijn eerste zwangerschap echt nachtmerries over meiden, ik werd in paniek wakker. . Mijn opluchting was dan ook groot toen het een jongen bleek! Het is voor mij vooral de angst voor het onbekende. Stomme haartjes moeten doen, jurkjes en rokjes (niet echt mijn ding) en het venijnige wat meiden vaak hebben (Zie echt het typische meidengedrag bij mijn nichtjes terug waar ik zo'n hekel aan heb). En nu weer zwanger. En wederom de hoop op een jongen. Dat past mij gewoon goed. En als t een meid zou worden zou ik ook even teleurgesteld zijn en moeten wennen. En daar schaam ik me niet voor. En ik weet ook dat het idee went en dat je ook net zo veel van een meid houdt maar toch... Ik geloof niet dat er mensen zonder voorkeur. Je vi d toch ook het ene gerecht net iets lekker als het andere. Of de ene kleur mooier aks de andere. Dat mag wel. Maar als het om een zoon of dochter gaat dan vind men dat niet mogen. En dat vind ik krom... En ja, deze tweede heeft best lang op zich laten wachten. Maar toch is er wel een voorkeur.
Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is dat je een lichte voorkeur heb, heb ik zelf ook en bijna iedereen die ik kon. Is toch menselijk? Mensen die je daarop veroordelen vind ik geen recht van spreken hebben aangezien het jouw kindje en jouw zwangerschap is. Ik snap dat niet iedereen het even makkelijk voor mekaar heeft gekregen en heb er alle begrip voor dat veel vrouwen keihard hebben moet knokken om zwanger te worden maar alsnog heeft niemand wat over een ander te zeggen. Ik wilde dat mijn eerste een meid werd, en haar kreeg ik! 2de dacht ik een jongen en werd ook een meid, hartstikke leuk! Nu ben ik bijna 10 weken ver en wil zo graag een meid erbij dat ik ook zelfs bang ben om teleurgesteld te raken als het een jongen is. Dit komt grotendeels omdat ik mijn 2de meisje heb moeten afgeven en mijn dochter zo graag een zusje wilde en ik ook zo erg op die meid was ingesteld. Om een lang verhaal kort te maken meid, ik snap je gevoel maar jongens zijn ook erg leuk, mijn broertje is 10 jaar jonger dan ik en dat is echt mijn kleine grote broer. Komt allemaal wel goed!
Amai! Wat een heisa hierover! Straf hoe mensen hier zo op reageren. Probeer het je allesinds niet te hard aan te trekken! Jij had je voorkeur en droombeeld gegeven aan een meisje. Het lijkt me dan ook logisch dat je even moet wennen aan het idee. En dat dat zorgt voor een teleurstelling, dat snap ik volledig. Geef je zelf de kans hier aan te wennen en laat je niet veroordelen door wat anderen zeggen! Zelf had ik een sterk voorgevoel dat dit een meisje ging worden! Ik heb gelijk gekregen. Mijn vriend had schrik dat als ze op de echo gingen zien dat het een jongen was, ik teleurgesteld ging zijn. Waarschijnlijk was dat ook zo geweest, puur opdat ik mij instelde op een meisje. Hopelijk heb je al wat kunnen wennen aan het idee van een zoon! En weet dat het een prachtzoon is die je heel graag gaat zien! X
Ik zei altijd mijn eerste wordt een jongen. Toen ik eenmaal zwanger was had ik geen voorgevoel...ik wist het echt niet en toen het een meisje bleek te zijn was ik gelijk super blij. Bij de tweede zei mijn gevoel heel sterk dat het weer een meisje zou zijn en dat klopte. Nu bij de derde wijst bijna alles op een jongen en mijn gevoel zegt ook heel sterk dat het een jongen is. Ik zou het stiekem wel leuk vinden als dit een jongen is maar ik ben met nog een meisje net zo blij. Zou misschien wel even schrikken omdat mijn gevoel zo sterk is haha. Maar nee ik zou echt niet teleurgesteld zijn.
Ha ha op dieet voor een meid?? Tis niet te hopen dat als je ooit een meisje krijgt ze later toch een jongen wil zijn. Dat zou niet kunnen in jouw maakbare wereld.
Haha en nog een troll Ik heb me echt vermaakt toen ik je andere berichten las. Een brok frustratie. Ga toch weg joh, dit topic is te hoog gegrepen voor simpele zielen.
Je hebt je bericht veranderd, dus voor degenen die het niet gelezen hadden. madammeke hier schreef dat er mensen zijn die jaren bezig zijn voor een kindje. En dat die wel dankbaar zijn. Gelukkig weet ik daar he-le-maal niks vanaf