Mijn man is 18 jaar ouder. In het begin was er bij ons wel wat twijfel of het niet wat veel was, maar nu denken we er niet eens meer aan. Wij hebben in het begin heel erg afgetast, we hebben eerst bekeken hoe het tussen ons ging voordat we het 'officieel hebben gemaakt'. Maar ik denk dat je je wel moet voorbereiden op scheve gezichten, want die ga je krijgen! Wij wel tenminste, zeker in het begin... Vooral van onze families. Nu is het geen probleem meer.
Toen ik mijn man ontmoette was ik 33 en ik had al een dochter en hij was 25. Nu zijn we getrouwd, ik ben nu 36 en hij is 28 en we hebben er een dochter bij en is hij de beste bonus pappa voor mijn oudste dochter die je maar kan wensen! Na veel relaties gehad te hebben met mannen die ouder waren en die allemaal stuk voor stuk niet goed liepen heb ik nu eindelijk mijn ware liefde gevonden (zo voelt het althans...) ik merk helemaal niets van een leeftijdsverschil.
RAppel, ja, precies. Dat we op één lijn zitten is inderdaad het geval. En hij snapt dat wanneer ik de kinderen bij mij heb, ik niet zomaar weg kan. Dat vind hij ook niet erg, hij verzint dan de meest creatieve manieren om wat tijd te kunnen doorbrengen met mij. Veronique86,Mooi verhaal! Jammer dat oma er nu niet meer is.. Joli86, Je, hebt inderdaad gelijk! Pluisjee, ik snap het héél goed.. Als twee persoonlijkheden gewoon matchen, dan kan je daar moeilijk omheen gaan draaien. Hoe lang zijn jullie al samen als ik vragen mag!? Mopa36, wat erg die opmerkingen.. Wel heel fijn dat zijn moeder positief is. Hoewel het niet uit zou moeten maken speelt het toch wel een klein beetje mee, denk ik. waxinelichtje, Bedankt! We bouwen het rustig aan op. Dit soort positieve verhalen (ook van Belle22) doen mij wel goed! Twinkle star, jij omschrijft nu ook ons. Heel bijzonder want ik heb dat nog nooit eerder ervaren met iemand. Fijn dat jullie zo gelukkig zijn! Dáár gaat het uiteindelijk om. Hebben jullie (veel) negativiteit te verduren gekregen? ER14,in mijn geval is dit dus de eerste keer. Ik weet niet wat mij overkomt en dat maakt mij tegelijkertijd ook zo terughoudend. Bootsje,Dat klinkt inderdaad zo logisch. Jammer dat je hoofd dan toch een loopje met je neemt. Ik ben toch ook wel bang dat ik té veel door die roze bril ga kijken. Ik neem je advies mee! mahna mahna, wat toevallig dat ik het net over de roze bril heb (in de reactie hier boven) en dat jij het over diezelfde roze bril hebt! Bedankt voor je uitgebreide verhaal, hier kan ik een hoop mee. De chemie is zeker niet (alleen) fysiek. We hebben "dat" (nog) niet gedaan.. Onze klik is er nu puur op het mentale, ver voorbij het fysieke. Alsof je in een spiegel kijkt. Jou partner klinkt als een hele fijne man. Verschrikkelijk dat jullie je kindje nu moeten missen .. Ik hoop dat jullie samen nog lang gelukkig mogen zijn! Fijn ook dat je schoonmoeder nu bijgedraaid lijkt te zijn! Scheelt weer! zogezegend, ik ben benieuwd of er iemand is die dit kan beantwoorden! Ik ben er ook wel benieuwd naar. Linx, hoe lang hebben jullie "afgetast"? Of staat daar geen tijd op? Fijn dat alles nu goed gaat en dat de acceptatie er is! Amethist, wat fijn! Ik heb precies hetzelfde als wat jij omschrijft. Plus komt daar nog bij dat ik nooit echt zo'n chemie heb gevoeld met iemand. Deze jongen is op de eerste plek mijn beste vriend, in vorige relaties (met oudere mannen) had ik dat totaal niet.
Ik heb in een verleden een relatie gehad met iemand die 15 jaar ouder was. Ik was destijds 17/18 maar op een gegeven moment voelde ik me meer zijn moeder. Ik was druk met school, maakte een hoop toekomstplannen, etc. Hij had nooit gestudeerd of zelfs maar zijn school afgemaakt. Baantjes had hij zo nu en dan maar nooit verder willen komen, nooit meer willen in het leven (maar wel zeuren wat er allemaal niet goed was in nl). Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt omdat ik mezelf echt niet oud zag worden met die vent. Ik hoop nog steeds dat hij nooit kinderen heeft gekregen. Onvolwassen en vooral bezig met zijn eigen dingen. Toen ontmoette ik de man waarmee ik nu heel gelukkig ben. Hij had gestudeerd en werkte al, ik was nog bezig met de middelbare school. Totaal verschillende levensfase dus, beetje net als jij ts. Toch is het altijd goed gegaan en bleken we gewoon goed bij elkaar te passen. Zolang je ongeveer dezelfde normen en waarden hebt en duidelijk op 1 lijn zit van hoe je de toekomst samen ziet zou ik de sprong wagen.
Silvermist, even een reactie op jouw vraag. We waren echt heel bang voor de reacties. Ik moet eerlijk zeggen dat het me eigenlijk wel is meegevallen. Hij was de trainer van mijn zoon en de negatieve reacties die ik hadden meer daarmee te maken. Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Hebben heel wat ellende met mijn ex te voortduren gehad en is mijn moeder vorige week overleden. Allemaal momenten waarop zou moeten blijken of het echt is of niet. Ik kan het nu wel uitschreeuwen, hij is het helemaal. Hoe hij me steunt, hoe hij er voor me is..... Hoe hij het doet met de kids....SUPER! Zijn ouders hebben me geaccepteerd en accepteren mijn kinderen er moeiteloos bij. Mijn vader schrok eerst maar ziet dat hij me gelukkig maakt en is nu echt helemaal weg van hem. Mijn broertjes zijn ouder dan hem en had daar wel problemen in verwacht maar ze zijn dikke maatjes. Verder heb jk van dierbare mensen alleen maar te horen gekregen dat leeftijd er niet toe doet. Eerlijk gezegd heb ik met anderen vrij weinig te maken..... Zij zullen mij nooit zo gelukkig maken, hij wel!
Als t goed voelt zou ik er zeker voor gaan. Dat is wat ik mijn ma geadviseerd heb. Ze heeft al een jaar of 4 een vriend die 35 is (mijn leeftijd zon beetje) en zijzelf is 60. Dat is dus heel wat anders. Ik kan er eerlijk gezegd niet aan wennen zon groot verschil. Maar ik zal er niks over zeggen tegen haar. Als ze gelukkig is vind ik t best.
Ik denk dat het leeftijdsverschil niet zo veel uitmaakt als beiden op dat moment in dezelfde levensfase staan. Mijn vriend is 2 jaar jonger dan ik, wat natuurlijk niet veel is. Een relatie met een groter leeftijdsverschil kan maar ik zou me afvragen hoe je vriend in de nabije toekomst ziet. Ik zeg nabije toekomst, daarmee wil ik zeggen vanaf nu tot binnen 2 - 3 jaar. En ook wat jij wil. Wil jij nog kinderen of niet? Wil je een huis kopen of niet? Ik denk dat je dat voor jezelf moet vastleggen en vervolgens eens met hem over moet praten. Zien of het een beetje overeenstemt.
Hier een leeftijdsverschil andersom Man is 21 jaar ouder. Wij waren wel degelijk in verschillende fasen toen we elkaar leerden kennen. Ik studeerde en werkte, hij werkte en had al 3 oudere kinderen. Maar het heeft ons niet belemmerd. We zijn naar elkaar toe gegroeid, merken weinig van het leeftijdsverschil. We hebben wel veel over ons heen gekregen weinig mensen die het begrepen. Maar ondertussen zijn we aan beide kanten volledig geaccepteerd. Ik heb nog nooit iemand ontmoet met wie ik zo goed klikte en die van mij echt een beter mens maakt. En dat is mij heel veel waard. En tja we zijn nu 8,5 jaar bij elkaar. Hoe het over 10 jaar is geen idee, maar dat weet je in geen enkel huwelijk...
Ik denk een maandje of 4. Ik was destijds nog vrij jong (begin 20) en hij dus eind 30, dus ik verwachtte wel wat commentaar En als je zelf geen twijfels meer hebt sta je steviger in je schoenen.
Ik denk dat je mensen gewoon als mensen moet zien en niet per direct de leeftijd daar een mega grote rol in moet laten spelen. Natuurlijk zijn er voors en tegens maar het gaat er om dat jij gelukkig bent. Ik heb ook een tijd een relatie gehad met een oudere man. Dat is wel het omgekeerde maar we scheelde 29 jaar. Het leeftijdsverschil is voor mij nooit een probleem geweest. we hebben samen een zoontje van 1. daar vind ik het nu wel lastig voor want hoe lang zal hij zn vader mee kunnen maken. Hij is nu 57 dus ja niet de jongste meer. Overigens zijn we niet meer samen maar dat heeft niks met de leeftijd te maken.
Dubbele accounts zijn zonder toestemming van beheer niet toegestaan. Voor nu doen we dit topic dicht.