dat ik duim in mijn slaap. ik vind het echt verschikkelijk maar ik kom er maar niet vanaf. ik heb zelfs al een paar keer mijn handen ingetaped maar dat heb ik in mijn slaap er weer afgehaald haha.
Ik schaam me voor mijn buik. Ben 63 kg afgevallen.. alleen mijn buik.. vreselijk. Volgend jaar eens werk van gaan maken, kijken of ik een verwijzing voor buikwandcorrectie kan krijgen. En ik schaam me omdat ik totaal niet met geld om kan gaan.. maar daar zijn we mee bezig
Ik kan er niks aan doen. Maar ik schaam me eigenlijk nergens voor.. Ben ik nu raar? Ik ben wel minder tevreden over dingen maar schamen? Nee eigenlijk.. Heb er echt even over nagedacht maat kan niks bedenken.
Goed ik doe mee .. Ik schaam me dat ik in het verleden me nogal slecht gedragen heb tegenover men man (niet vreemdgaan etc .. gewoon ruzie en jaloers ) Ik schaam me dat ik last had van men darmen soms en daardoor niet veel durfde weggaan /buitenkomen probeerde zo min mogelijk bij dokters etc te moeten dat was echt stress ! Nu eindelijk over Ik schaam me dat mijn man die lichamelijk nogal pijn , last heeft meer voor het huishouden instaat dan ik , ik probeer nu meer te helpen zeker ik niet werk nu . Ik schaam me soms ook voor mijn grote klep , soms zeg ik dingen dat ik daarna zeg had ik beter niet gedaan .. Voor de rest knap dat jullie het durven zeggen !
Ik schaam me wel eens voor mn korte lontje.... Sowieso een beetje opvliegend, maar sinds september vorig jaar heb ik bijna gewoon geen lontje meer... MMM, leuk die hormonen, toen zwanger, en nu (uiteraard) oververmoeid. Mijn hubbie hoeft maar (bij wijze van) zn schoenen niet weg te zetten of ik ga al uit mn pan... Echt verschrikkelijk... Ik zeg wel altijd sorry daarna, als ik weer normaal doe... Soms snap ik niet dat hij dat allemaal kan hebben, de lieverd... Verder schaam ik me wel een beetje dat ik het zó moeilijk vind om moeder te zijn (en we zijn pas 11weken onderweg). Begrijp me niet verkeerd ik vind hem geweldig. Maar als het bij iedereen lijkt alsof het natuurlijk is, vraag ik me nu nog af waarom hij huilt en ik het niet herken en ik niet snap wanneer hij moet slapen, of ik hem soms wel goed vasthou en of ik hem niet te kort doe. En dat terwijl al mijn tijd (uiteraard) naar hem gaat...
- ik schaam me voor mijn slechte huid. Als dertiger heb ik nog steeds een puberpukkelhuid die ik dichtsmeer met foundation. - ik schaam me dat ik het ouderschap zwaar vind. Ik schaam me nog erger als mensen denken dat ik niet van mijn zoon houdt, want dat is niet waar en ik zet hem centraal bij mijn keuzes. - ik schaam me ervoor dat mijn werkgever mij niet toestond parttime te blijven werken na mijn ouderschapsverlof en ik koos voor het hazenpad en niet vocht voor mijn gelijk. - ik schaam me dat ik soms ontevreden ben terwijl ik alles heb (geweldige ml, zl, financiële middelen, fijn huis, goede gezondheid, nieuwe baan, familie en vrienden).
-schaam me voor mijn lijf (gewicht en huidstriemen) -schamen is niet het goede woord, maar onze oudste zoon heeft een flinke taal-spraak achterstand en wat autistische trekjes, daardoor kijkt/reageert de omgeving wel eens raar naar hem en mij(+man). Ik vind het dan vervelend dat ik altijd het gevoel heb dat ik zijn ontwikkeling moet uitleggen en verantwoorden.
Ik schaam me gelukkig eigenlijk nergens voor. Niet voor het feit dat ik nooit ben gaan studeren, niet voor het 'simpele' baantje dat ik heb (vergeleken met vrienden bijv), niet voor mijn lichaam (al probeer ik er natuurlijk wel altijd zo voordelig mogelijk uit te zien met mijn maat 42), etc. Het enige waar ik iets van schaamte voor voel is het feit dat ik er langzaamaan echt niet meer omheen kan dat ik zes jaar na dato nog steeds getraumatiseerd ben door mijn bevalling en ik er nu dus serieus over denk psychische hulp te zoeken. Dat vind ik een beetje stom
Mijn dochter duimt ook. Ook wij hadden van alles geprobeerd, maar in haar slaap ging ondanks alles toch die duim in haar mond. Hier kwam de ortho met een gouden tip. Koop een te groot nachthemd met lange mouwen en naar deze dicht. De kunst is om het niet té groot te kopen. Want de eerste nacht had ze haar arm door de halsopening gewurmd. Toen 1 maatje kleiner gekocht. mouwen dichtgenaaid en nu duimt ze niet meer 's nachts! Misschien het proberen waard?
Ik schaam me ook ervoor dat ik het zwaar vind met 2 kindje 1 vn 5 en 2 en half..en dat ik ongeduldig ben vaak een kortlontje ook.
Ik schaam me voor mijn benen met alle spataders,uitgezette vaatjes etc Ik vind het zo lelijk Ik schaam me soms ook over de gevoelens tov mijn oudste zoon. Hij is net 12 jaar en begint al flink te pre puberen. Hij kan echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen met zijn brutale mond en des interesse in school. Hij heeft ook een lichte vorm van ADHD en ook daar kan ik niet altijd even goed mee overweg. Ik ben dan soms ook blij als die opgehoepeld is naar school sport of vrienden. Ik houd echt van hem en heb het beste met hem voor maar we hebben echt een haat liefde verhouding en kan hem soms gewoon niet zo goed om me heen hebben. Zal straks ook wel weer beter worden maaik vind het wel erg om deze gevoelens te hebben tov mijn eigen kind.
Mijn schaam lijstje; Ik schaam mij voor me dikke boven benen. Ben zelf niet dik maar vind m'n benen te dik me moeder heeft het ook. Ik ben voor de rest ook erg wit ( word niet snel bruin) dus zwembad en strand vermijd ik liever. Want god wat schaam ik me als ik andere meisjes van mij leeftijd zie met slanke benen en een mooie gebruinde huid. Ik schaam mij voor mijn littekens op mijn armen en benen (automutilatie) Ik schaam mij voor mijn puistjes (24 jaar en heb ze nog steeds) wat zou ik graag een gladde huid willen. Nu ik zwanger ben word t alleen maar erger. Ik draag daarom ook al jaaaaren make up ik ga ook echt de deur niet uit zonder make up.. Ik schaam mij dat ik vroeger begon op de havo en afgezakt ben tot kader (+ 1 keer blijven zitten) en daar ook mijn diploma heb gehaald en vervolgens naar het ROC ben gegaan en 5 jaar over een opleiding MMZ heb gedaan, diploma gehaald en uiteindelijk als schoonmaker werk. Ik schaam mij dat ik een ongelovelijk gat in mijn hand heb. Mijn man ook waardoor we nu onder bewind staan. Ik schaam mij dat ik op mijn leeftijd nog geen rijbewijs heb terwijl ik jarenlang het geld er voor had maar het liever uitgaf aan onzin. Terwijl mijn broertje die 5 jaar jonger is zijn rijbewijs al heeft. Ik schaam mij dat ik op mijn 18de zo naïef ben geweest om met mijn toenmalige verkering zwanger te worden en tegen iedereen heb gezegd dat het een ongelukje was terwijl we er bewust voor hebben gekozen. Begrijp me niet verkeerd ik heb geen spijt van mijn zoon hij is mijn wereld maar ik heb spijt dat ik met hem een kind heb gemaakt, zo jong en er zo makkelijk over dacht. Als ik er aan terug denk schaam ik mij echt voor mijn domheid! Ik schaam mij dat ik geen prof ben in het huishouden.. ben best rommelig. Terwijl me moeder super netjes en schoon is maar helaas heb ik dat niet geërfd