Hallo! Ik zit nu voor de 2e keer in de ziektewet. Ik ben zeer ontevreden over mijn werk en het is me allemaal te veel .. Ik ben begonnen met coaching (1 sessie nog maar) dus hopelijk kom ik er boven op. In de tussentijd heb ik gesolliciteerd naar een functie, het vervullen van iemands zwangerschapsverlof, met misschien kans op verlenging .. Ik mag morgen op gesprek komen, denk je dat ik eerlijk moet zijn over mijn problemen of moet ik dit voor me houden? Als ik het word wil ik met mijn baas overleggen of zij mij willen detacheren, of dat ik dit ernaast doen om mijn werkveld te verbreden ..De functie spreekt mij enorm aan en ik zou best de stap willen maken, maar wil niet vervallen in oude patronen . Wat te doen?
Ligt er een beetje aan. Ben je echt in de ziektewet vanwege je huidige baan of speelt er meer? In het 1e geval zou ik er niet zo snel iets over zeggen al zal het best ter sprake komen als je het wilt regelen vanuit je huidige baan. Hoe kijkt je baas daar tegenaan? En ook de instanties ivm je ziektemelding? Als er nog meer dingen spelen dan moet je helemaal eerlijk zijn. Ik zou als baas echt pissig zijn als ik iemand heb aangenomen als vervanging en die dan ook nog eens weer de ziektewet (langdurig) ingaat.
Ik zou er niks over zeggen. Waarschijnlijk hebben er meerdere mensen gereageerd op de vacature en dan zou ik als werkgever liever iemand kiezen zonder "problemen". Aan de andere kant zou ik er als werkgever wel onwijs van balen als mijn nieuwe werknemer zich na een week al ziek moet melden. Is het niet een idee om eerst aan je zelf te werken en daarna pas te gaan solliciteren?
Gevoelsmatig (ken je verhaal natuurlijk niet) voelt het eerlijk gezegd niet helemaal fair tegenover je huidige werkgever om elders heen te gaan (of gedetacheerd te willen worden). Maar als hij wellicht van je problemen afweet en ervoor open staat heb ik uiteraard niets gezegd |Ervan uitgaande dat je problemen louter met je werk te maken hebben (dus toe zijn aan een andere functie oid) zou ik tijdens het gesprek niets zeggen. Als jouw ziek zijn te maken heeft met jezelf (dus echt lichamelijk ziek, of geestelijk in de put of een combinatie van alles) is het idd wellicht eerlijker tegenover je nieuwe werkgever om of dit (heel sumier) aan te geven, of om toch eerst te zorgen dat je beter wordt voordat je gaat solliciteren. Verplicht ben je het niet natuurlijk, maar wat hierboven ook al gezegd wordt...het is ook niet eerlijk als een nieuwe werkgever jou een kans bied en vervolgens lukt het niet en ben je weer ziek met een paar weken.
Ik zou eerst aan jezelf werken en dan solliciteren, vind dit niet echt eerlijk tegenover de werkgever. Ik heb ook een collega, werkte hier acht maanden (we krijgen hier snel een vast contract) en is daarna twee jaar ziek geweest. Blijkt dat ze grote psychische problemen heeft... Ikzelf heb ook een kleine burn out gehad en heb echt een paar maanden voor mezelf genomen tot ik weer ging solliciteren.
Ik zou, als leidinggevende, not amused zijn als iemand zou solliciteren vanwege overspannen zijn en nog in de ziektewet zittend. Dat is toch raar? Je zit in de ziektewet maar je kunt wel ergens anders solliciteren en volop meedraaien? Heel raar. Maar ik moet zeggen ik ben persoonlijk ook een leidinggevende die het echt belachelijk vind als iemand van 20 zich ziekmeld vanwege een burn-out. Als je dat op je 20ste al hebt, lieve help hoe ga je de rest van je leven dan leven. Dus aan mij heb je niet veel, als ik erachter zou komen zou ik not amused zijn iig.
Lastig verhaal,ik weet de aard van je ziektebeeld niet dus is het hiervandaan makkelijk oordelen. Als je ziek thuis zit vanwege je problemen op je huidige baan zou ik dat eerst 'oplossen' succes!
eerst aan jezelf werken . je gaat met hoge waarschijnlijkheid weer uitvallen als je nu al aan het werk gaat na 1 sessie choaching en je hoopt ervan af te komen. wil je werken terwijl je herstelt ( al zou ik ten alle tijden eerst wachten) dan een baan zoeken zwaar onder je niveau.
Ik ken een vrouw van 20 alleenstaand met 2 kinderen en Had een 40 urige werk week soms werkte ze de zaterdagen er ook bog bij , Resultaat burn out ..
Dat vind ik best kort door de bocht. Burn out hoeft niet alleen van werk te komen. Privé omstandigheden spelen ook een grote rol en die kunnen ook als je 20 bent behoorlijk rot zijn.
Dat kan hoor, maar ik werk met net-afgestudeerden die geen van allen kinderen hebben. Vind ik toch een wat ander verhaal. Maargoed mijn inziens is dat toch een beetje de jeugd van tegenwoordig. Studeren allemaal met zesjesmentaliteit maar o wee als je het woord bijbaan laat vallen, dan staan de meesten je met glazige ogen aan te kijken... Ik weet overigens dat ik een harde leidinggevende ben
Ik vraag mij (als werkgever) een paar dingetjes af. Twee keer in de ziektewet voor dezelfde klachten? Ik begrijp niet zo goed hoe je in de ziektewet terecht kan komen omdat je ontevreden bent en het teveel wordt. Waar ben je ontevreden over? De werkzaamheden, de werksfeer, privéproblemen. En wat wordt er dan teveel? (Ik besef dat ik gezegend ben met leuk werk, maar als werkgever zou ik dat toch echt willen weten.) Is de nieuwe functie gelijk aan de functie waarbij je in de ziektewet bent gekomen, of is het iets heel anders (je wilt verbreden dus wss iets anders, maar hoe anders)? Gaat het wel lukken om het verlof op te vullen of moet de werkgever op stel en sprong alsnog een andere vervanger zoeken? Hoe bedoel je vervallen in oude patronen? Welke patronen hebben er dan voor gezorgd dat je in de ziektewet terecht bent gekomen en hoe zie je het voor je om dat te voorkomen? Voor mij hoef je deze vragen niet hier te beantwoorden, maar als werkgever zou ik het zeer op prijs stellen als er open kaart gespeeld wordt (je voelt je ander toch voorgelogen) en dat je dan een antwoord op deze vragen zou hebben.
Ik ga niet naar het sollicitatiegesprek. Ik heb me gisteravond afgemeld. Ik ben van mening dat ik eerst aan mijn problemen moet werken. Bedankt voor alle adviezen!
Dit zou ik ook doen. Hier ook een burn out gehad (flink). En los van wat eerlijk is voor de werkgever, is het vooral eerlijker tegenover jezelf. Heb je al hulp gezocht? Ik heb verschillende vormen en therapeuten gehad en gezien, allemaal stuk voor stuk fijn en goed voor dat moment. Maar de start bij Online therapie met je eigen online psycholoog - Interapy was erg prettig! Sterkte! Edit: ik zie dat je dat al besloten had..! Nogmaals sterkte!
aiaiai, denk dat je hier toch wat te kort door de bocht gaat. Ik heb zelf toen ik jonger was eens een burnout gehad (mid-20, hoogopgeleid, carrieretijger, je snap het plaatje). Toen nog kinderloos, nu inmiddels met 2 kinderen. Nu word ik veel zwaarder 'belast' door werk met kids te combineren en toch zit ik goed in mijn vel. Het is dus niet zo eenvoudig van je hebt alleen maar je werk als verantwoordelijkheid en zelfs dat kun je al niet aan...