Wat een verschrikking die jullie moeten doorstaan. En ik snap je boosheid richting zknh helemaal. Volgens mij helemaal terecht ook. Ook ik ben stil van je verhaal en wil jullie heel veel sterkte wensen.
Dankjulliewel, fijn om jullie steun te lezen en fijn om te weten dat het verhaal van ons meisje gelezen wordt. Morgen ga ik de HA bellen en vragen hoe ik bij een academisch ZH een afspraak kan maken met een gynaecoloog. Liever had ik dat nog even uitgesteld, maar nu alles nog maar een week geleden is, is dat misschien verstandig om niet te lang te wachten mochten ze nog onderzoek oid kunnen/willen doen..
Heel veel sterkte en een dikke knuffel. Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt tegenover het ziekenhuis, een zelfde soort ervaring heb ik ook gehad met een gynaecoloog. Ik zet nooit meer n stap binnen in dat ziekenhuis. Veel succes de komende tijd met uitslagen, ik hoop voor je dat ze de oorzaak vinden. Doe rustig aan en denk vooral nog niet aan je werk. Jij gaat nu even voor
Jeetje wat een bizar verhaal zeg maar je hebt dus niet eens weeën remmers gehad oid? En je wist ook niet hoe veel ontsluiting je al had toen je binnenkwam? Wat een zooitje daar joh echt ongelooflijk dat ze jullie zo aan je lot hebben overgelaten. Ik snap je woede en je frustratie, kan me ook heel goed voorstellen dat hiermee de kous niet af is. Ik zou ook de onderste steen boven willen halen of dit ziekenhuis en die gynaecoloog steekjes hebben laten vallen en of met een ander beleid jullie dochter nog een kans had kunnen krijgen. Meid wat vreselijk ik wens jullie heel veel kracht toe om hiermee om te gaan. Gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie mooie meisje.
Ik lees al een tijdje mee, maar heb nog niet de moed gevonden om te reageren. Maar na jouw verhaal vind ik dat ik iets moet schrijven, want het lijkt erg op ons verhaal. Een half jaar geleden hebben wij ook onze prachtige dochter verloren. We zijn met 22+5 dagen uit het niets in het streekziekenhuis beland met bloedverlies, harde buiken en ontsluiting. Met veel moeite zijn we met 23+4 overgebracht naar het academisch ziekenhuis. Met 23+5 is onze dochter geboren en in behandeling genomen. Volgens mij gebeurt dit bijna nooit met deze termijn. Op dat moment hadden we alle hoop dat alles misschien weer 'goed' zou komen. Terwijl de kansen natuurlijk heel lang erg klein blijven, dat is ons meteen verteld. We moesten per uur kijken hoe het ging. Na 3 dagen ontstond er een erge hersenbloeding en is voor ons besloten haar behandeling te stoppen; kwaliteit van leven zou er voor ons meisje niet meer zijn. Ze is in onze armen ingeslapen. Wij hebben ook geen duidelijke oorzaak. Maar hebben wel veel onderzoeken laten doen in het academisch ziekenhuis. Dit zou ik je zeker aanraden, ookal komt daar vaak toch niets uit. Laat je vooral niet afschepen. Ik ben na 4 maanden weer rustig aan het werk gegaan. Neem hier zeker de tijd voor, alleen jij kunt aangeven wanneer je er weer klaar voor bent. Stuur me een pb mocht je meer willen weten en het hele verhaal willen horen. Hele dikke digi knuffel voor jou.
Over weeenremmers vroeg ik me ook af. Alsof er simpel geconcludeerd is, de bevalling is begonnen, we laten je aan je lot over. Zou sowieso alle rapporten opvragen, kijken wat daarin genoteerd staat. Heel veel sterkte met dit verlies ts...
Wat ontzettend verdrietig om jou verhaal te lezen. Onbegrijpelijk. Ik wens jullie veel sterkte en een dikke knuffel ♡
Wat een verdrietig verhaal om te lezen. Boosheid is ook logisch. Jammer dat ze je zo weinig hebben uitgelegd en weinig hebben begeleid in zo'n verdrietig proces. Dat is een gemiste kans en had deze gebeurtenis waarschijnlijk heel anders gemaakt. 23 weken is gewoon een rottermijn. Ze behandelen met die zwangerschapsduur gewoon niet in Nederland tenzij ze kans zien om de bevalling nog af te remmen. Ik zou zeker een afspraak maken in een academisch ziekenhuis, en ook het dossier opvragen in het ziekenhuis waar je bent behandeld. Dat is voor het academisch ziekenhuis ook belangrijk om te zien waarom bepaalde keuzes zijn gemaakt. Als je er de moed voor hebt zou ik ook in het ziekenhuis een gesprek vragen met de betreffende gynaecoloog en de leidinggevende van de afdeling. Al is het maar om je verhaal te doen over hoe je dit hebt beleeft. Nogmaals, heel veel sterkte. Dit soort dingen zijn zo verdrietig.
Beste Evia, Wat verschrikkelijk verdrietig wat jullie hebben moeten meemaken..!! En nog steeds meemaken, want het is nog zo kort geleden. Ik ben zelf ruim 6 weken geleden bevallen van ons dochtertje, met 20 weken. Bij ons was het wel anders, omdat de bevalling niet 'spontaan' kwam, maar is ingeleid doordat ons meisje niet levensvatbaar was buiten de baarmoeder, zo bleek bij de 20 weken echo. Een ontzettende schok bij de echo, want bij de eerdere echo's hadden ze dit niet gezien.. Maar wij hadden nog een week de tijd om afscheid te nemen van de zwangerschap. Daardoor hebben we ook vooraf wat dingen kunnen regelen, zoals een mooi kaartje en mandje uitzoeken voor ons meisje. Wij zijn na de 20 weken echo doorgestuurd naar het WKZ in Utrecht en zijn en worden daar erg goed begeleid. Ze hebben daar helaas vaker met dit soort situaties te maken en weten daarom ook beter wat fijn is voor je. Er is maatschappelijk werk bijvoorbeeld om mee te praten. Ik weet niet waar je woont, maar wellicht kun je daar nu in het natraject nog terecht. Bij ons is de placenta onderzocht, die functioneerde goed. We hebben ook de navelstreng laten onderzoeken, daar krijgen we volgende week de uitslag van. Dus dat is wel even spannend. Maar waarschijnlijk is de aandoening die ons dochtertje had 'pure pech', dat is nog enigszins een geruststelling. Maar dat weten we deze week pas zeker. Voor wat betreft je verlof, daar zou ik me niet te druk over maken. Je werkgever krijgt zolang jij thuis bent gewoon een vergoeding van het UWV, omdat je 'ziek zijn' het gevolg is van de zwangerschap. Ik hoop voor je dat je werkgever begripvol is in deze situatie, bij mij zijn ze dat gelukkig wel. Je moet echt aan jezelf denken hoor en de tijd nemen om dit alles een plekje te geven en ook lichamelijk weer te herstellen. Het is echt zo dat dit veel zwaarder is dan een gewone bevalling. Je moet nu niet alleen lichamelijk herstellen, maar ook mentaal krijg je een enorme klap en moet je alles proberen een plekje te geven. Ik ben zelf wel vrij snel weer gaan werken, na 3 weken ben ik begonnen met 3 uurtjes per dag, de week erna 4 uurtjes en ook vorige week 4 uur. Aankomende week wil ik proberen 6 uur te werken. Maar dat doe ik alleen omdat ik het fijn vind om weer onder de mensen te zijn en ik ook een begripvolle werkgever en collega's heb. Voor mij werkt het niet om hele dagen alleen thuis te zijn. Mijn man is weer aan het werk en wij hebben geen andere kindjes. Maar dat is voor iedereen anders uiteraard. Ik ben ook gebeld door het UWV waarom ik nog niet volledig kan werken en ook daar waren ze erg begripvol. Ik wens je heel veel sterkte. Allereerst met je lichamelijke herstel, maar daarna vooral ook om dit alles een plekje te geven. Het is zo verdrietig, omdat je al zo bezig bent met het kindje dat je verwacht, plannen maken enzo. En nu is alles ineens anders..
De tranen rollen over mijn wangen. Wat verschrikkelijk dat jullie dit hebben moeten meemaken en wat verschrikkelijk oneerlijk dat het zo gegaan is. Heel veel sterkte.
Ik ben sprakeloos, wat een vreselijke gebeurtenis. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter en tevens gecondoleerd.
Dankjullie wel, het is waardevol om gefeliciteerd te worden voordat het stomme woordje 'gecondoleerd' komt. Fijn dat veel mensen dat hier begrijpen. Aan het begin van de dag, dat de gynaecoloog de vruchtzak zag zitten, heeft hij 1 keer de ontsluiting gecheckt en was deze 2 cm. Vervolgens mocht ik terug lopen naar mijn eerste kamer en vanaf dat mment mijn bed niet meer uit. Het bed werd (minimaal) gekanteld en ik kreeg toen 1 pil. Volgens mij was dat een weeën remmer. Ik heb een rapport van de dag gekregen, een minimaal rapport, logisch omdat het minimale voor mijn gevoel ook gedaan is. En ook daarin laten zij hun onzorgvuldigheid zien. Bovenaan staan netjes moeder met naam en dochter met naam en vervolgens staat er in het verhaal 'Dochter Evia, zoveel gram, zoveel cm'. Hebben ze mijn naam ingevuld op de plaats waar mijn dochters naam had moeten staan. Of ik ooit nog naar dat ZH terug wil weet ik niet, misschien zou het goed zijn. Maar nu nog niet. Alles wat ik van me af schrijf over die ene dag wil ik wel een keer ter feedback voor hun opsturen, wie weet doen ze er wat mee. Deze week gaan we bij de HA praten over een doorverwijzing naar een academisch ziekenhuis. Bedankt voor je tip Nina011987, WKZ is zeker een ZH die ik voor wil stellen.
Gefeliciteerd papa en mama, want dat zijn jullie.. Maar tegelijkertijd gecondoleerd, wat ontzettend verdrietig. Heel erg veel sterkte!
Wat ontzettend oneerlijk en verdrietig, ik kan het me niet voorstellen Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik zou zeker werk maken van de nalatigheid van het ziekenhuis!
Wat een afschuwelijk verhaal Wat hebben jullie je machteloos gevoeld. Heeeel veel sterkte.. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie meisje, maar wat ontzettend verdrietig dat zij niet buiten de buik heeft mogen leven.
Wat een nachtmerrie... het ergste wat je kan overkomen als ouder. Wat zullen jullie verscheurd zijn van verdriet. Je boosheid richting ziekenhuis is goed te begrijpen, juist als er zoiets ergs gebeurd mag je extra zorg en steun verwachten! Heel veel sterkte...
Oh wat een verdriet.....ik kan me voorstellen dat de grond onder jullie is weggehaald. Jullie hebben al het recht om boos, verdrietig en gefrustreerd te zijn. Ik kan me voorstellen dat jullie antwoorden willen en rechtvaardigheid. Hopelijk kunnen jullie hier in goed begeleidt worden. Na ons verlies vorig jaar werden en worden wij heel goed begeleidt door maatschappelijk werk vanuit het ziekenhuis. Ook in persoonlijke kring praten en met lotgenoten zal jullie hopelijk helpen om deze ongelofelijk verdrietige gebeurtenis 'een plekje te geven' (er is geen goede manier om dit te zeggen, want het blijft zo rot). Ik wens jullie heel veel sterkte en stuur een dikke knuffel voor jullie in deze tijd.
23 weken leef je vol verwachting, je straalt zichtbaar, er groeit een nieuw, klein mensje in je buik. Een mensje, dat veel te vroeg op deze wereld kwam en dat kleine meisje hebben jullie meteen weer moeten laten gaan. Dat kleine, lieve, perfecte meisje heeft van jullie een papa en een mama gemaakt. Een papa en een mama van een engeltje. Ik wil je heel veel kracht wensen, mama van dit kleine engeltje.