Onze dochter van 3. Een lief en speciaal kind. Maar soms kan ik moeilijk met haar omgaan ... Als huismoeder zit ik dan ook 24/7 met mijn Kids thuis. En merk stiekem dat ik het heerlijk vind als de oudste naar speelzaal is... even komt de jongste goed tot haar recht. Die knapt er echt van op. De oudste is veeleisend en soms best druk. Ik wilde ervaringen van andere ouders lezen. Wie weet heb ik er wat aan.
Hoe weet je dat ze hoogbegaafd is, dat is toch nog helemaal niet vast te stellen op die leeftijd? Uit welk gedrag blijkt dat dan? En waar heb je precies moeite mee?
Wat is je vraag precies? Zo jong en dan al hoogbegaafd....is nu nog niet vast te stellen hoe weet jij dat? Of maak je dat ergens uit op? Waar blijkt dat uit? Beetje onduidelijke vraagstelling als je ons wat meer info geeft kunnen we je wellicht gerichter antwoord geven het is nu nog beetje vaag, sorry.
Ik herken je gevoel wel. Onze oudste -inmiddels kleuter- is ook een slimmerik. En dat was als peuter inderdaad al goed merkbaar. Het is niet zozeer het slim-zijn en het snelle leren. Het is de combinatie van die onverzadigbare dorst naar kennis, de intense emoties, constant dingen WILLEN die ervoor zorgen dat het best vermoeiend is hiermee om te gaan. Het is ook erg leuk, trouwens. Maar ik heb er ook niet altijd de energie voor. Of de tijd! Ik vond / vind inderdaad ook de periodes dat ik meerdere dagen (alleen) thuis ben met de kinderen, best pittig. Dus ik zoek best vaak dingen op om te gaan doen. Middagje kinderboerderij, wandelen in het bos etc. Dan kan ik gewoon beter omgaan met die constante stroom vragen. Dan gáán die vragen vaak ook over dingen waar ik antwoord op kan geven of in ieder geval samen over kan praten. Ook even winkelen doet het hier eigenlijk best goed. Bijvoorbeeld even naar de markt, zak krentenbollen halen. Krijgen ze een koekje, da's al geweldig, en dan even ergens bij een bouwplaats of een spoorwegovergang ofzo een krentenbolletje eten. Ook een middagje intratuin is geweldig. Ik krijg vaak de tip dat ik vragen met wedervragen moet beantwoorden. ("Wat denk je zelf?") Dat werkt hier vrijwel nooit. Meestal is de standaardreactie een geïrriteerd "Dat weet ik dus niet, daarom vraag ik het juist!" Soms moet ik zeggen dat ik het ook niet weet. Als het uitkomt, zoek ik het op. Liefst een filmpje van schooltv beeldband erbij. Er zijn ook dingen die gewoon te ingewikkeld zijn om op peuterniveau uit te leggen. Maar met de reactie 'dat keer je later nog wel eens', neemt die van ons geen genoegen. Dan blìjft hij eindeloos doorvragen. Dus ik geef nu gewoon antwoord. Als het kan op zijn niveau en soms ook ver daarboven. Dus ik legde al op 3-jarige leeftijd met woorden zoals 'luchtdruk' uit waarom het waait. Snapte ie niet, maar daar had hij toch meer vrede mee dam met géén antwoord krijgen. En dan kwam die vraag een paar weken of maanden later wel weer eens langs. Net zolang tot hij het wel enigszins begreep. Maar als ik het niet uitleg raakt hij charijnig en stelt hij 10 keer per dag dezelfde vraag. En daar word ik dan ook weer chagrijnig van. Waar nodig gebruik ik hulpmiddelen. (Luchtdruk kun je bijvoorbeeld ook heel mooi laten zien / voelen met een ballon die je zacht of hard opblaast. Dan kun je de lucht echt voelen 'terug duwen' en uit een hard opgeblazen ballon (hoge luchtdruk) komt hardere 'wind' dan uit een zacht opgeblazen ballon.) Maar goed, ik ben daar vrij creatief in en als juf kom je natuurlijk ook regelmatig dit soort proefjes tegen die je kunt gebruiken om dingen te verduidelijken. We gaan ook een paar keer per jaar naar musea. Natuurmuseum met opgezette dieren en skeletten enzo is leuk. Maar ook openluchtmusea vind hij geweldig. En inmiddels komen er ook kunstmusea bij. Een tijdje terug heeft hij daar een middagje een soort workshop gekregen en nu vindt hij dat weer helemaal interessant. Dus ik sta met een kind van vijf bij de artotheek of zit op internet afbeeldingen te zoeken van de nachtwacht. Verder probeer ik zijn belangstelling ook wel wat te sturen richting dingen waar ik iets vanaf weet of waar ik goed concrete materialen bij kan gebruiken. Het maakt hem niet zoveel uit wat we doen als hij maar 1) iets nieuws leert en dat 2) niet op school gebeurd Dus als ik iets tegenkom waarvan ik denk dat het voor hem interessant is, ga ik er met hem gewoon mee aan de slag. Laatst kwam ik een poster tegen over het menselijk lichaam. Met aan de ene kant het geraamte en aan de andere kant organen, bloedvaten en zenuwen. Dat levert weer voor een weekje gespreksstof op. Samen die poster bekijken, ik vertel wat ik ervan weet, we kijken wat filmpjes op schooltv beeldband. Prima, dit is een onderwerp waar ik iets mee kan en dat ik ook leuk vind. Dat bespaart me dan weer een tijdje ingewikkelde vragen over dingen waar ik ook niks van afweet. (Hij boos omdat hij geen bevredigend antwoord krijgt, ik geïrriteerd omdat hij maar door blijft vragen terwijl ik al een paar keer heb gezegd dat ik het ook niet weet.)
Omdat als haar dochter van 3 hb is/of erg slim is dan daar zal ze meer ervaring zal vinden en tips dan hier spreek uit ervaring want daar zitten moeders met (vermoeden) hb/slim en op je vraag krijg je duidelijj antwoorden en geen veroordelingen en zal je meer herkenning vinden. Hier op 1 a 2 antwoorden na is meeste niet zo relevant aan het vraag want zal hier toch minder hb moeders zich bevinden dan daar Je ziet zelf dat iedereen gaat gelijk over hoe weet je dat of waarom etc. Maar dat is niet relevant in haar vraag want maakt niet veel uit of dat zo is of niet en hoe weet ze dat. Dan ontstaan hele discussie over wel/niet ipv tips en herkenning Nou ja hb forum meer specifiek dus
Ts: ik herken het ook in elk geval ben ook in principe 24/7 met kids paar dagen na. Ik ga ruim 4 uur per dag naar buiten. Thuis doen we veel en vooral veel boeken lezen en leren etc. Ze vind veel leuk en wil doen. Ze kan hoop zelf en wil en dat stimuleer ik. Verder tip is: goede psz. Als ik kon zou ze hier elke dag gaan ze heeft hele dag erover, ze vraagt continu waneer ze naar school mag etc. Zo heb ik tijd voor andere en ze heeft zo veel afwisseling en plezier aan. Ik heb bewust gekozen voor kdv en psz combi voor afwisseling: sommige kindere zouden niet kunnen dat aan wellicht maar ze is makkelijk kind erin erg sociaal. Mijn dochter is dan 2.5 heeft ontwikkelingsvoorsprong van geboorte af. Inderdaad grootste kenmerk wat tupp ook zegt: constant WILLEN
Mijn ervaring met een hele slimme peuter ( ik weet nog niet of hij HB is...hij is in elk geval heel erg voor en slim...nu 5 jaar) is dat hij zichzelf juist heel erg goed kon ( en nog steeds) vermaken. Hij is erg zelfstandig en is zo nieuwsgierig dat hij zelf alles onderzoekt en ontdekt. Ik heb er nooit echt werk van gehad en nog steeds niet.
Mijn kinderen (7 jaar; hb, 3 jaar; ontwikkelingsvoorsprong) hebben zich ook altijd juist heel goed zelf kunnen vermaken. De informatiehonger die Tupp beschrijft herken ik wel. Ik vind de eerste vragen trouwens niet veroordelend hoor. Je moet wat meer informatie geven of specifieke vragen stellen wil je wat gerichte antwoorden krijgen. Dit roept vooral vragen op. Nu blijkt alleen uit je titel dat je het hebt over een peuter met een voorsprong en in de tekst vraag je alleen ervaringen met een veeleisende en drukke peuter .
Ik heb ook een erg slimme en daarbij hooggevoelige peuter. Ik doe idd wat in een andere reactie ook al stond; er veel op uit gaan. Gewoon naar het bos, boodschappen, naar de markt... Alles beter dan hele dagen met haar binnen zitten. Zij verveelt zich en ik ben moe van haar constant vermaken en uitdaging bieden. Ik vind hoogbegaafd een grote stempel voor een 3jarige, geloof daar niet zo in. De psz juf van mn dochter noemt ook wel eens dat ze in vergelijking met de andere kindjes op de groep erg pienter is maar dit komt ook door haar super goede geheugen. Ze zuigt alles in zich op, ook bijv de emoties van anderen. Best vermoeiend voor zo'n kindje.
Dankje. Ik lees alles rustig mee. Natuurlijk schud ik dit niet zelf zo uit mijn mouw. Ben druk met pedagoog in de weer om passende activiteiten etc te verzinnen. Ook gaat ze nu een middag per week naar een 3+psz. Naast haar gewone speelzaal ochtend . Die houd ik puur aan omdat ze graag binnenkort met haar zusje in dezelfde klas wil zitten. Ben ook werk zoekende. Gewoon omdat ik er dan even uit ben. En we dan de pedagoog ( alles gaat op eigen kosten) kunnen betalen ook om straks wat extra's te kunnen doen. Win win hoop ik. Als ik werk zal.zal.ze dus naar opvang moeten... we zullen wel zien Ik vind t heel herkenbaar hierboven te lezen...Die leergierigheid die doorslaat ... Vermoeidheid slaat oo regelmatig toe. Ook is er t vermoeden dat ze op bepaalde manier spiritueel is. Ze zegt soms dingen die ze niet kan weten.... daar gaan we binnenkort miss wel mee op onderzoek uit kijken of we daar nog wat mee moeten of kunnen....ik ben zelf heel nuchter. Totaal geen kaas van dat soort dingen gegeten.. ..maar ik wil.haar wel normaal antwoord kunnen geven en haar niet t gevoel geven dat ze niet gehoord word. Ze heeft ook fotografisch geheugen.... echt te maf. Ze weet dingen gedetailleerd te benoemen van bijv toen ze nog maar 9 mnd was..... Maar ben soms zo bang dat ze haar zusje zover voorbij gaan.... dat ze niet echt samen leren .e.d. ik wil niet dat min jongste denkt. Oh. Dus ik ben miss wel heel dom.... Zo lastig dit.
@Sasjuh: Hoogbegaafdheid is op jonge leeftijd niet goed vast te stellen en daarom moet je dan officieel over een ontwikkelingsvoorsprong spreken. Een deel van de kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong blijkt later 'gewoon slim' / vlot te zijn. Maar een deel van de kinderen met een ontw. voorsprong is wel degelijk hoogbegaafd. Je wordt niet op je 7e verjaardag 'ineens' hoogbegaafd ofzo. Mensen die hoogbegaafd zijn, waren dat als baby en peuter ook al. En als je bij wijze van spreke een kind van drie hebt die 's ochtends ondersteboven de krant met je zit mee te lezen en ook nog snapt waar het over gaat... Dan mag je van mij gerust over een hoogbegaafde peuter spreken zonder dat je een IQ-test hebt laten doen hoor. Lang niet alle hb-kinderen kunnen dit. Maar de peuters die het wel kunnen, hebben echt wel een hoogbegaafd potentieel. Om maar een vergelijking te maken: als ik de uiteinden van een bot door een beenwond naar buiten zie steken, ga ik ook niet de röntgenfoto afwachten voordat ik durf te zeggen dat er sprake is van een gebroken been. Ik ben van mening dat je een kind zoveel mogelijk op zijn / haar niveau moet aanspreken. Eigenlijk is een 'stempel' daar niet eens van bij belang. Alleen praat dat vaak wel wat makkelijker als je ervaringen wilt uitwisselen met anderen.
@Piripiri: Wat betreft het zusje: 'gelukkig' is je 'slimmerik' de oudste en is haar zus jonger. Dan is het heel logisch dat zij meer kan dan haar jongere zus. Omgekeerd kan vervelender zijn. Al is het ook daarbij maar net hoe je ermee omgaat. Ik vind alles wat de jongste doet net zo 'knap' als wat de oudste doet / deed. Ook al doet de jongste de meeste dingen net een paar maanden later dan zijn broer destijds. Maar hé: dat weet hij niet en we gaan hem niet wijzer maken. En we zullen er ook wel voor waken dat de oudste dat dadelijk niet gaat doen ("Pffff, leer jij nu pas lezen dat kon ik al toen ik vier was.") We zien trouwens nu al aan de jongste dat hij in andere dingen weer vlotter gaat zijn. De oudste is een echte schijterd, met veel dingen. Tja, dat krijg je als je overal over nadenkt en dus ziet wat er allemaal mis kan gaan als je ergens opklimt / vanaf glijdt. De jongste ziet gewoon een glijbaan en denkt 'leuk, glijden'. Heerlijk ongecompliceerd. En daardoor is hij gewoon vlotter met de motorische dingen. En hij kan (nu al!) veel beter omgaan met 'lukt niet - opnieuw proberen' dan zijn grote broer. Dus ieder kind heeft zijn eigen sterkte kwaliteiten. De één heeft een bizar ver ontwikkeld taalgebruik, is vlot met lezen, heeft een ongelooflijk geheugen en doorziet echt al veel dingen die te maken hebben met logica, oorzaak/gevolg etc. Hij krijgt zijn grote complimenten en 'trotse ouders' dus vooral op momenten dat hij (lichamelijk) iets doet wat hij eng vindt of doorzettingsvermogen laat zien. En natuurlijk als hij zijn sterke kanten inzet om zijn broertje iets te leren. Grote broer oefent echt woordjes met de jongste om hem beter te leren praten. De jongste zal dadelijk (vermoed ik) beter zijn in sporten dan zijn grote broer. En veel makkelijker over moeilijke situaties heen stappen. Wellicht dat in de toekomst zijn grote complimenten en trotse-ouders-momentjes wel meer zitten in schoolse zaken. En als hij zijn broer helpt om iets te doen wat voor hem moeilijk is. Zo kun je denk ik best een goede balans vinden tussen je kinderen en ze allebei de aandacht / bevestiging geven die ze nodig hebben. Geen punt maken van de dingen die de één beter kan of eerder kon dan de ander. Wel laten merken dat je het super fijn vindt als ze elkaar met bepaalde dingen helpen. Ik vind het belangrijk dat kinderen zowel hun eigen kwaliteiten als die van een ander kennen en waarderen.
Ik denk dat dat laatste wel meevalt, het is maar net hoe jullie er tegenover staan en mee om gaan. In bijna elke familie heb je verschillen in intelligentie en ontwikkeling, maar er komt toch zoveel meer bij kijken wat een persoon 'maakt' en de onderlinge band. Daarnaast kan een ontwikkelingsvoorsprong/HB zich op verschillende manieren uiten, dus wie weet is je andere dochter ook een slimme meid. Hoogsensitiviteit gaat vaak samen met een ontwikkelingsvoorsprong/hoogbegaafdheid. Ook dat kan heel vermoeiend zijn voor een kind. Als hun hersentjes al de hele dag ratelen door allerlei vragen die bij ze opkomen, merken ze vaak nog veel meer op dan de meeste mensen. Ze voelen, ruiken, horen en zien gewoon meer. Misschien dat haar 'zesde zintuig' ook beter ontwikkelt is, daar heb ik ook geen verstand van. Ben ook behoorlijk nuchter, maar geloof wel dat zulke dingen kunnen. Logisch dat ze daarvan druk en moe kan worden. De kunst is dus om op haar interesses en behoeften in te spelen, maar haar niet teveel te overprikkelen. Kan je zeggen dat ik na zoveel jaar die balans nog steeds niet altijd goed kan vinden bij mijn zoontje .
Wanneer spreek je van een slimme peuter? Is dat als een kind van 3.5 bijvoorbeeld kan lezen? Dus echt alle letters van et alfabet en woordjes van kern 1, 2 en 3? Maar verder is het een normale peuter. Alleen hel erg bezi met letters en getallen.
Dat is een interessant vraag, Boordevol. Maar misschien meer iets voor een ander topic. Met het antwoord op die vraag is TS namelijk niet geholpen met haar vragen: hoe ga ik om met de constante drive ban mijn oudste dochter? Hoe zorg ik voor een goede balans tussen beide kinderen?
snap ik. Maar dacht aan mijn eigen zoontje en heb hem nooit als hoogbegaafd gezien maar hij kan dus wel al lezen. Verder is hij heel normaal. Dus vroeg me af wanneer wordt een kind eigenlijk als hoogbggaafd of super slim gezien.
Gaat over veel dingen vind ik. Dat valt op meestaal dat je baby/kind anders denkt dan andere. Ook van baby af zie je dat en met jaren versterkt het zich. Veel dingen kan je ook aanleren maar veel niet. Hb/slim leerst zelf zich dingen op bepaalde manier, sterke wil, fenomenaal geheugen, rare denk volgorde of gevoel dat je iets mist of niet begrijpt en jij jou ook (soort van waarom begrijpt jij niet zo simpel iets denkt hij). Maar ook andere dingen als spraak anders, humor erg apart, zelfstandigheud, leergirigheid, motorisch erg ver etc. Maar dat is wat ik hier merk/zie. Als ik zo kenmerken algemeen bekijk van hb/slim voldoet ze aan alle. Echter is maar 40% genetisch bepaalde de rest 60 is omgeving en karakter etc wat kind maakt hb of niet. Indd hooggevoellig en temperamentvol klopt ook) Ik zie ook dat mijn dochter bijzondere concentratie heeft en ook zelfstandig kan spelen en enorme fantasywereld heeft al dus dat klopt ook.. Verder merk ik dat hoe ingewikkeld iets uitleggen van 1e keer snapt ze dat. Ik had 1x gezegt vorm in zand moet natte zand uit gegraven en gebruikt ze begreep het gelijk en nu doet niets anders en andere kinderen zitten hier van droge zand doen zegt ze nee! Moet zo! Of het veters 1x laten zien kan ze ook zelf het Ik weet niet of je kan peuter die kan lezen of tellen etc hb noemen ik denk dat er vele factoren meespelen.