Je kan je ouders vragen om "frietjes" te maken van wortel, paprika en komkommer. Daar kan ze na school dan van snoepen. Hier vinden ze het ook weleens grappig als ze die "frietjes" in saus kunnen dopen (bv. yoghurtsaus met kruiden). Mss dat je er zo wat groente in krijgt. Grote voordeel is ook dat ze dan idd wat minder moe is. Ik herken btw het "moe zijn en daarom ook niet willen eten" verhaal. Bij ons ook drie dagen 6.15 opstaan, tot 18.00 op kdv en daarna nog bad & eten. Hoe vermoeider ze is hoe minder ze meewerkt met wat voor spelletje/trucje enz. dan ook. Dit geldt ook voor onze 2,5 jarige zoon btw maar die is geen echte moeilijke eter (doet alles voor stukjes kaas, incl hapjes warm eten wegwerken ). En blijven praten met je man. Vraag hem eens waarom hij zo graag wil dat ze avondeten opeet, is het vanwege haar gezondheid, het avondeten ritueel, principe. In het eerste geval kan je aangeven dat ze overdag genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt en nu mss geen avondeten nodig heeft, in het tweede geval kan je afspreken dat ze niet hoeft te eten maar wel aan tafel moet blijven, in het derde geval.....tja dan moet je denk ik nog wel even blijven praten....
Dwingen vind ik not done. Mijn man is vroeger ook gedwongen, het eten werd er ingeduwd of hij kreeg dagen lang het zelfde bord eten tot het op was. Nu ruim 10 jaar verder eet mijn man eindelijk weer "normaal" nog lang niet alles, maar meer dan 10 jaar geleden. Ik zie het ook terug bij een ander kindje. Ouder dwongen/duwden letterlijk het eten naar binnen met als gevolg dat hij nu zo'n moeilijke eter is. We hebben de afspraak dat onze zoon minimaal vijf happen eet. Vlees is nooit geen probleem, maar de rest wel dus minimaal vijf happen.
Vraag eens aan je man of hij die herinneringen van vroeger ivm het eten zo leuk vind dat hij dit ook aan dochter wil meegeven. Wie weet helpt dat bij je man? Verplichten kan echt niet. Werkt alleen averechts
Onze dochter van 21 maanden heeft nu hetzelfde.. Eerst at ze super goed, maar de laatste tijd vertikt ze het vaak om te eten. Vandaag heeft ze een paar aardappeltjes gegeten, waar ik al heel blij mee was. Maar hiervoor heeft ze al 2 dagen geen hap gegeten. Maar geen eten is prima, krijgt ze ook niks anders. Mijn man en ik liggen daarin gelukkig perfect op 1 lijn. Lijkt me echt lastig als jullie daar niet over eens zijn. Zelf heb ik geen tips, hoop dat jullie er samen uit komen. Ik las dat je man hier na een ruzie over is weg gegaan..? Sorry, maar dat vind ik wel een beetje kinderachtig.
Ik heb geleerd (durf niet meer te zggen van wie) dat een kind automatisch zijn voldoende calorien eet. Dus als je kind weinig avond eet hoef je je geen zorgen te maken want het lichaam krijgt voldoende binnen.
Niet mee eens. Hoe vaak ik al gehoord heb 'een kind hongert zichzelf nooit uit'; er zijn kinderen (waaronder mijn 15 mnd oude dochter) die geen hongergevoel lijken te kennen, willen leven van de lucht en niet tot nauwelijks eten. Echter: alle kinderen kennen fases van minder willen eten en wanneer eten eerder minder een probleem was, zou ik er nu op letten (als in: bijhouden, opletten dat ze niet afvalt en wel goed ontwikkelt) maar het ook gewoon even de tijd geven. Wij zijn onder begeleiding van een eetteam met onze dochter en daarbij is het advies altijd heel duidelijk: dwang gaat je niet verder helpen, sterker nog, daarmee creëer je op de lange termijn juist dé voorwaarden voor een serieus eetprobleem bij een kind.
Hoe eet je dochter als jij alleen met haar eet? Misschien lukt het haar niet meer te eten met zo'n opgefokte vader in de buurt. Klinkt lullig, niet zo bedoeld maar dit kan wel gebeuren hoor. Ik heb een groot gezin, er is er door de jaren heen altijd wel eentje die moeilijk of weinig eet. Mijn dochter van drie eet al een jaar erg weinig/niks in de avond, en roept bij voorbaat al dat ze niks lust. Ik besteed er geen aandacht aan, vitaminenpil in de ochtend, gezonde tussendoortjes (wortels, komkommer en fruit) en na half vier niks meer te eten en drinken geven. Dat helpt iets. En verder vind ik een goede sfeer veel gezonder dan een halve aardappel! Sterkte! Je man klinkt als een lichtontvlambaar tiepje
Hier hebben we de regel: wij bepalen wat er wordt gegeten (gezonde dingen/kwaliteit) kind bepaald hoeveel hij wil eten. Nou moet ik zeggen dat ik hier altijd zeg dat hij niet meer mag eten want ons zoontje eet graag en veel
Zolang ze snachts niet met honger wakker word en goed groeit Maak ik me er ook niet al te druk om..! Dwingen werkt hier ook averechts dus daar begin ik ook Niet aan.. Ken weinig mensen die nog muizen hapjes eten dus meestal loopt t wel los uiteindelijk Maar idd vreemd dat je man daarom weg loopt Snap dat ie liever ziet dat ze met plezier eet maar ze doet niets verkeerd oid om je zo over op te winden mijns inziens
Hier ook een dochter die opeens niet meer wilde eten 's avonds. Vanalles geprobeerd, at een paar muizenhapjes en het was genoeg. Ik heb me laten geruststellen o.a. Door het consultatiebureau waarbij haar groeicurve perfect was (ze is altijd nogal groot geweest) en het advies: blijf het haar voorzetten. Nooit dwingen, je kunt haar wel laten proeven. Ze krijgt genoeg binnen tijdens de andere uren van de dag. Avondeten komt wel weer. En zo was het ook. Mijn man is ook een behoorlijk heethoofd maar nadat hij dit gehoord had (misschien helpt dit ook bij jouw man, als een 'specialist' hem dit verteld, of als het ergens zwart op wit staat) was hij gerustgesteld. Wij hebben als truc ook nog dit toegepast (wat na een tijdje effect begon te hebben): een mega groot bord met daarop haar eten. Krijgt ze binnen wat ze nodig heeft maar lijkt voor haar erg weinig. Nu, een aantal jaar verder is mijn dochter de grootste van de klas, en eet ook 's avonds normaal. En geloof me: ik heb echt tijden gehad waarin ik me druk maakte of het goedkwam. Maar het komt goed. Alleen geen druk op haar zetten! Succes!
Veel kinderen gaan door zo'n periode, zo ook mijn kids. * beloningskaart met stickers *Je zou aan kunnen bieden om je dochter zelf te laten opscheppen. * als er groente opgeschept moet worden, de vraag anders te formuleren: (bijvoorbeeld) wil je 5 stronkjes of 2 stronkjes broccoli? Dan ben je al blij als ze voor 2 stronkjes gaan. *haar mee te laten denken wat jullie de hele week gaan eten. *mocht ze haar groente slecht eten: diverse groentes door de pastasaus blenderen. maar wat ik lees, moet het eerst gezellig aan tafel worden, beginnend bij je man. Zorg dat jullie op 1 lijn komen te staan, zodat er geen onverwachte spanningen ontstaan. Laat hem de tips die je hier krijgt ook aan hem lezen, zo werken jullie er samen aan. Veel succes
Klinkt alsof er een fijne spanning aan de eettafel heerst, dan zou ik ook geen hap door mijn keel krijgen! Hier is nauwelijks drama om of bij het eten. Mijn zoontje helpt met eten bereiden en koken, wij maken het gezellig, praten over de dag en vooral niet over het eten. Als mijn zoontje dan moeilijk doet en niet wil eten, probeer ik het een keer, maar lukt het niet, dan gaat hij gelijk naar bed en krijgt niets meer te eten. Zou even goed met je man over de opvoeding praten. Ruzie maken om dit soort dingen is super fout!
Herkenbaar wat betreft het niet op een lijn zitten qua eten Heel vermoeiend.... Maar wel het belangrijkste. Probeer je man aan zijn verstand te brengen dat "moeten eten" alleen maar averechts werkt en dat hij de sfeer aan tafel ook voor jou vergald. In bijna ieder opvoedboek is wel een hoofdstuk aan slecht etende kinderen besteed. Wellicht dat je het aan hem kan laten lezen en dat zijn ogen dan open gaan. En anders kan hij misschien eens mee naar het CB of de HA oid. Jou geloofd hij toch niet... Misschien een ander wel?
de rest van de reacties niet gelezen dus sorry als het dubbel is, mijn advies is als eerste de sfeer aan tafel weer leuk maken, ik kan mij nu voorstellen dat de sfeer aan tafel niet leuk is waardoor eten een zware belading krijgt voor jullie dochter, maak het dus weer gezellig, je kan een kind niet dwingen, als ze eten wilt eet ze wilt ze niet eten dan niet, maar geef ook niets anders wel het toetje morgen weer, maak van het eten het gezellige wat heb je gedaan vandaag moment en tussen het kwebbelen door krijgen ze toch een hapje tussendoor, zijn jullie klaar met eten, dan is zij ook klaar met eten (bord leeg of niet) maak eens een lijstje met wat je dochter eet op een dag je zult zien, dat ze ongemerkt meer binnen krijgen dan je denkt. praat met je man het is volgens mij geen boosheid maar zorgelijkheid, echter als jou man leert dat dit nergens voor nodig is (geloof mij er is nog geen enkel kind dat zichzelf verhongerd heeft ) zal hij er ook rustiger in kunnen staan, als jullie beide relaxed aan het eten beginnen, zal jullie dochter dit ook aanvoelen. hoe meer strijd je over het eten heb, hoe drukkender het eten wordt voor jullie dochter en hoe moeilijker het blijft gaan, sterker nog je zadelt je kindje op met een trauma rond het etenstijd, wat eigenlijk een gezellig gezinsmoment zou moeten zijn. Om het voor je meissie leuk te maken zou je haar kunnen laten helpen, geef haar keuzes wat wil je eten geef 2 soorten eten aan en daar mag zij uit kiezen, laat haar helpen met maken en opscheppen hoe leuker jullie het eten moment maken voor haar hoe eerder en beter ze gaat eten, heel veel mensen zeggen weleens jaa koek en snoep eten ze wel, jaa waarom omdat daar niet zo beladen over gedaan wordt als ze het niet opeten laat je man dit maar lezen het komt echt goed jullie dochter wordt echt groot en zal echt niet verhongeren.
Hier een zoon van bijna 6 die al vanaf kleins af aan niet wil avondeten. Hij had een kmea waar hij heel heftig reageerde op alles wat niet nutragimen was. Pas met 1 jaar zijn we weer begonnen met ander voedsel te introduceren, maar inmiddels had hij wel een aversie tegen eten ontwikkeld. We hebben hier hulp van de logopedist voor gehad. Inmiddels eet hij brood, met zoet of hartig beleg, friet, pannenkoeken, pasta met als we geluk hebben een beetje saus, komkommer en vlees. Aardappels en groenten gaan niet zo makkelijk. Wij lopen een beetje tegen hetzelfde aan als jullie. Ik denk: Laat hem bepalen hoeveel hij eet, hij gaat echt niet dood van de honger en krijgt overdag genoeg binnen. Man denkt: zonder groente word je niet groot en sterk dus hij moet dat bord leeg eten. Daar hebben we echt over moten praten en een compromis gesloten. Een bepaalde hoeveelheid afgesproken die zoon móet eten. Hier kan ik wel mee leven. Mijn man zet er als het te lang duurt (hij kan rustig een half uur doen over die 5 kapucijners) een tijd op van bijvoorbeeld 10 minuten. Inmiddels scheppen we dan 5 sperziebonen, of 5 kapucijners op zijn bord of net wat voor groenten we eten. Die moeten op. Als die op zijn krijgt hij zijn vlees. Toetje krijgt hij als hij er nog zin in heeft. Ik snap hoe moeilijk het is. Helemaal als je je kind kokhalzend tegenover je aan tafel ziet. En dan de bezorgdheid er nog bij... Bij ons gaat het gelukkig nu beter. Zoon eet nog steeds bar slecht, maar de sfeer aan tafel is nu beter.
Hier was de oudste ook een moeilijke eter. Gaat nu beter, hij proeft meer.. maar ook soms dat ik denk, wat heb je nou op vandaag?. Zn broer is net zo als hij op zijn leeftijd. Ga niet dwingen, word alleen maar meer spanningen. Nu gaan we vanavond uiteten. Onbeperkt... voor kinderen kost dat 9 pp. Weet nu al dat idg de jongste niet veel gaat pakken. Nou pech dan... nee hoor, als ze honger hebben eten ze wel. Dwingen werkt averechts.
Ik vond het eerst ook vreselijk dat ze maar slecht aten en best wat strijd om gehad. Maar heb het nu los gelaten ze eten of ze eten niet en anders krijgen ze ook niks anders ( wel altijd een toetje zie dat los van het eten zelf)