Hoi even een vraagje. Wat mag ik verwachten van de partner van mijn ex qua inbreng bij oudergesprekken? Even een korte situatie schets Omgang is er niet, zij kent kind niet, kind kent haar niet. Info/kennis over het kind komt dus enkel van ex af. Ik ben voorstander van omgang/contact maar na meerdere trajecten gevolgd te hebben, is dit voor het kind niet gewenst. Is dus ook door meerdere instanties uitgesproken. Omgang/contact met ex is er dus niet. Nu wordt mijn partner aangemerkt als mee-verzorgend ouder (is hij ook maar werd voorheen niet geaccepteerd ondanks dat hij wel voor hem zorgt en voor het kind echt een vaderfiguur is, ze hebben een enorm sterke band samen, waar ik ook wel heel dankbaar voor ben hoeft immers niet altijd zo te gaan) en staat mijn ex erop dat zijn partner ook betrokken wordt. Ik vind dit persoonlijk nogal krom aangezien er naar mijn idee toch een behoorlijk verschil in zit. Ik zie simpelweg de meerwaarde van haar aanwezigheid/inbreng niet aangezien zij mij noch het kind kent, er via ex al vergaande beschuldigingen geuit zijn die door haar zouden zijn aangegeven. (En dan bedoel ik vergaand dat ze van dermate aard zijn dat je hiervoor niet alleen medische en psychische kennis moet hebben maar ook de beschuldigde persoon daadwerkelijk zou moeten 'kennen' met een simpel stukje 'mensenkennis' kom je niet tot dat soort beschuldigingen) Persoonlijk ben ik van mening dat zij in deze situatie haar plaats moet kennen en dat is nu dus nog niet aan de gesprekstafel. Ik vind dat mijn ex eerst moet werken aan een eigen fatsoenlijk/goed contact met zijn kind voor er een partner en eventuele kinderen bij komen kijken. Ik zou graag jullie mening hierover willen. Ook van de bonusmama's als ik heel eerlijk ben. Hoe kijken jullie daar tegen aan?
Mijn partner en zijn ex zijn nog onder "oud" recht gescheiden. Zij was voogd en hij toeziend voogd. Oftewel zij besliste in principe alles en bij belangrijke zaken kon hij evt protesteren. Ik ben toentertijd nooit betrokken geweest bij ouder-gesprekken oid (ze is inmiddels 26) Maar ja, bij ons zijn gelukkig nooit zulke heftige dingen aan de orde geweest. Er was altijd regelmatige omgang en er was ook altijd ruimte voor meer dagen, bijv met studiedagen etc. In een "normale" situatie zou ik het als bonusmoeder, denk ik, inderdaad fijn vinden om betrokken te zijn bij dingen die het kind aan gaan. Zeker tegenwoordig met co-ouderschap en een meer opvoedende rol van de bonuspartner. Maar in jullie situatie zie ik er geen meerwaarde in. Al helemaal niet als zij jullie kind alleen maar van foto's kent.
@hopmarjanneke Dat is ook een beetje wat ik bedoelde en hoe ik het zie zeg maar (qua bonusmoeder) als er een normale omgangs/contact situatie zou zijn, waarbij zij ook betrokken is, is het iets waar ik mij simpelweg als ouder bij neer moet leggen, kan moeilijk van mijn ex verwachten dat hij stil blijft staan qua relaties dat doe ik immers zelf ook niet. en verwacht in die zin van hem ook dat hij dat accepteerd en respecteert.
Ik vind het iets voor de biologische ouders, tenzij het om een co ouderschap gaat waarbij de bonusouder veel zorg voor het kind draagt. Mijn stiefzoons zijn hier om het weekend, ik bemoei me niet met hun school ed. Niet mijn pakkie an. Heeft ook weinig zin, als er afspraken oid met de leerkracht gemaakt worden dan moet moeder deze nakomen, bij ons is hij nooit doordeweek dus kan moeilijk mijn mening gaan opleggen. Als de partner van mijn mans ex zich er wel in zou mengen zouden wij dat niet erg vinden. Hij woont immers bij hem in huis en heeft dus dagelijks met de opvoeding te maken. Gaat het om belangrijke zaken (medisch, sportclub, opvoeding enz) dan overleggen minn man en zijn ex dat samen. Waarbij mijn man en ik eerst samen tot een standpunt komen en zij en haar vdiend waarschijnlijk ook, maar de knoop hakken ze samen door (in een ideale situatie, helaas is het nogal eens oorlog hier en doet mijn mans ex precies waar ze zelf zin in heeft)
Jammer he.. heel herkenbaar.. heel veel van ons verwachten en willen, maar zelf totaal geen water bij de wijn willen doen.. pfff op de kiezen bijten af en toe hier... ze leeft totaal in haar eigen wereldje.. ikke ikke ikke..
Wat ik een beetje moeilijk vind hieraan is dat ik 'jullie' opmerkingen en belevingen herken, maar dan juist door mijn ex, hij leeft totaal in een eigen 'fantasie' wereld, de realiteit is echt ver te zoeken, voor zover die aanwezig is. Het nadeel vind ik er vooral aan dat er hierdoor enkel voorstellen komen die compleet niet aansluiten bij de behoefte van onze zoon. Met als gevolg constant discussie en niet kunnen komen tot afspraken.
Wij doen sinds kort mailen met elkaar over belangrijke zaken, waar zij ook mijn mening respecteert en wij ook die van haar partner. Ongeacht of de kinderen hier nu door de week zijn of niet. Ze maakte vorige week de opmerking dat het haar ogen heeft doen opengaan omdat ik andere dingen kan inbrengen dan dat zij zien. Zij zijn vaak zo gefocust op wat voor hun het beste is (zowel mijn partner als ex) dat ze voorbij gaan aan wat de kinderen willen of goed voor hun is. We communiceren voornamelijk via mail omdat je iets vaker naleest over hoe het overkomt en er in ons geval minder conflicten zijn dan bvb face tot face of bellen omdat je dan sneller dingen eruit gooit die zo niet bedoeld zijn. In jullie situatie ts zie ik ook de meerwaarde (nog) niet. Waarom heeft zij geen contact met jullie zoon?
Voor zover ik begrepen heb, hebben ze nu 2,5 jaar een relatie (wij weten dit pas een jaar) maar ze hebben ook pas een relatie gekregen in de periode dat er al geen sprake meer was van omgang en specifiek in een periode waarin omgang ook niet mogelijk was, althans als wij 2,5 jaar terug rekenen valt dat in die periode of het moet er vlak na zijn geweest. Wij weten overigens überhaupt pas sinds ongeveer een maand hoe ze heet. Betreffende de vorm van contact, ik hoop dat wij überhaupt ooit op dat punt aan gaan komen, op dit moment is er alleen sprake van eenzijdige communicatie ondanks pogingen tot 'overleg' etc blijft het eenzijdig. 'Overleg' is hier enkel onder begeleiding geweest, face to face, en zelfs dat kun je niet echt een overleg noemen, alles behalve constructief zeg maar.
Ik vind omdat er geen omgang is tussen vader en kind dat partner van vader al helemaal zich er niet mee moet bemoeien. Ik ben bonusmoeder. Er is hier co-ouderschap dus ik zorg gewoon veel voor mijn bonusdochter uit school aangezien ik niet werk. Ik ga dan ook wel mee naar alle schoolafspraken etc, maar is een niet te vergelijken situatie! Als er in de toekomst goed contact komt tussen vader en kind, dan word het weer een ander verhaal vind ik.