Mijn zoon van bijna 7 zit al bijna 2 jaar op zwemles maar boekt haast geen vooruitgang. Hij kan duiken en dan 2 meter naar de kant zwemmen (als een hondje) maar dat is het dan ook. Owja op zn rug gaat ook wel maar op zn buik gebruikt hij nog steeds drijfniddelen anders gaat ie koppie onder....het lukt hem maar niet om armen benen lang te doen. op school was me ook al gezegd dat hij vrij 'houterig' is. Fysio zegt grove motoriek idd niet perfect is maar dat alles verder prima is Zijn er moeders waarvan het kind ook slecht was in zwemmen? Leren ze het ooit (halen ze diploma's) of blijft het zo slecht? Hoe lang duurt dit dan?
Hm, mijn zoontje is 6 en zit er al anderhalf jaar op en als ik eerlijk ben....het gaat heeeeel langzaam. Maar ik weet dat hij echt een angst moest overwinnen, hij heeft heel lang nog zijn arm-bandjes etc. gedragen. Toen hij die eindelijk weg durfde te laten was hij zo trots! Toen dacht ik: dan duurt het maar langer, hij moet het leuk blijven vinden en er niet tegenop gaan zien. We zijn net zo trots op hem als op zijn zusje die veel sneller gaat. Ze gaat in alles veel sneller dus ik vind het ergens niet fair om ze te vergelijken. Dan kan hij er nooit aan tippen. Kortom, ik heb mezelf over de 'ergernis' gezet en we genieten van elke vooruitgang. Ik geloof niet dat ze het nooit zullen halen, ik denk wel dat het lang kan duren. Maar hopelijk gaat het opeens veel sneller!
Ik was een kind dat er niks van bakte! Na tig jaar zwemles (zeker 5-6 jaar) en zeker 3x afzwemmen heb ik nog steeds geen zwemdiploma!
Owneeeee kun je nu wel goed (genoeg) zwemmen ? Waar lag het aan dat het niet goed ging bij jou? Ik wil dat hij op zn minst goed genoeg leert zwemmen om zichzelf te redden hij hoeft geen zwemkampioen te worden
Ik was een kind die 7 jaar heeft gedaan over a en b, maar ik had enorme waterangst en heb dit met privezwemles onder de knie gekregen. Mijn dochter is ook niet zo heel erg snel. Ze had een halfjaar geleden haar B al kunnen hebben, maar bij haar is het probleem dat ze het wel kan, maar wanneer ze er geen zin in heeft het vertikt. (En dat is vaker, dan dat ze er wel zin in heeft). Dit is meer een gedragsprobleem. Maar zoals ik het bij jou lees, denk ik haast dat jou jongen wel wil, maar niet kan. Is de motoriek niet bespreekbaar met de zwemjuf, wat zegt zij er van? Is er geen oorzaak, waardoor de motoriek niet goed is?
Ik weet het niet; ik denk een combinatie van factoren. Ik ben als jong kind bijna verdronken, dus ik had al een flinke vorm van watervrees. Verder was ik altijd al een beetje onhandig en flink stevig waardoor ik meer moeite moest doen. Ik kom uit de tijd dat de badmeesters nog zo'n haak hadden voor om je buik die helaas regelmatig gebruikt werd en pijn deed. Dat vond ik ook niet prettig. En ik hoorde mijn ouders regelmatig gefrustreerd met elkaar discussiëren over hoe slecht ik wel niet was en niet eens mijn a-diploma kon halen, en dat ik te dik was en mijn benen niet boven water kon houden of weetikveel - en dat hielp ook niet echt. Op het moment suprême durfde ik niet vanaf de kant in het water te springen. Dan kwam er weer een badmeester met een haak om mij in dat water te gooien en raakte ik weer in paniek en dan kon hij er zelf weer in om mij eruit te halen Terwijl mijn ouders vanaf de kant stonden te lachen omdat ze hem nog zo gewaarschuwd hadden. Echt gewoon dramatisch wat ik allemaal meegemaakt heb tijdens zwemlessen. Ik heb schoolzwemmen gehad, privéles (één op één), zwemlessen in een ander dorp en zwemlessen bij een instituut voor mensen met een handicap. En nog geen zwemdiploma. Ik kan mezelf overigens prima redden in het water. Ik vond zwemmen later leuk en kreeg een jaarabonnement op het zwembad waarbij ik bijna 6 dagen in de week daar te vinden was en de gehele zomervakantie van openingstijd tot sluitingstijd. Ik heb me toen pas het best kunnen ontwikkelen qua zwemtechnieken - op eigen houtje. Nu is het nooit voorgekomen dat iemand mij in de sloot, de gracht, het zwembad of in de vijver heeft gegooid; maar ik durf het wel aan om te zeggen dat ik mij kan redden. Oh, en niet denigrerend doen over de hondjes-zwem-techniek. Als het werkt voor een hond, werkt het ook voor een kind Ik heb er prima mee rondgezwommen vroeger
Ah Joycey, jij komt ook uit de tijd van de zwemhaken... ik heb ook trauma's van zwemlessen. Gelukkig ging het goed maar wat was ik bang. Wat betreft mijn zoontje, waar ik dus eerder over vertelde (6 jaar en veel moeten overwinnen met zwemles, erg bang), die is op vakantie ooit in een prive-zwembad, waar mijn man en ik NAAST stonden, achterover gedoken uit een rubber bootje. Geen groot zwembad, we stonden in het ondiepe gedeelte maar opeens, hoppa, met zijn hoofd naar beneden en het lichaam erachteraan. We stonden ernaast dus mijn man trok hem onmiddellijk aan zijn benen omhoog. Het duurde 2 tellen maar mijn hart zat in mijn keel (hoe kon dat nou gebeuren? Bizar. Maar toch...) en mijn zoontje is daar volgens mij ontzettend van geschrokken. Ik denk echt dat dat invloed kan hebben.
Awhhh Joycey dat is echt niet leuk om je ouders zo te horen praten. Ik probeer hem juis te motiveren en zeggen dat hij het goed doet...maar hij heeft geen angst voor water ofzo. Hij wil wel graag zwemmen maar op de een of andere manier lukt het combinatiezwemmen hem niet dus armen en benen tegelijk is lastig vior hem
Dan zou ik de focus er ook niet meer op leggen maar meer op: 'veel plezier, jongen', en het wat meer los laten. Althans (ik ben bekend met de prijzen) naar hem toe dan. Want het kost een hoop tijd en geld - maar ik zou toch zo relaxed mogelijk doen en de prestatie even aan de kant schuiven. Wanneer ze de klik maken en de juiste technieken weten toe te passen kunnen ze binnen no time afzwemmen. Nou ja, in het algemeen dan. Ik niet Ik ga nog niet eens met mijn gezicht onder de douche.
Mijn dochter is 6 en bijna een jaar bezig met zwemles. Ze is nog steeds niet verder gekomen dan watervrij-groepje en leren drijven. Wij hebben bewust gekozen voor een zwemschool die werkt zonder drijfmiddelen. Kinderen doen relatief lang over het leren drijven, maar ze doen het vanaf dag 1 volledig op eigen kracht. Mijn dochter heeft wel wat watervrees, maar niet extreem. Ze geniet ontzettend van het water, maar ze durft niet los te laten. Springen in het water en duiken is geen enkel probleem. Drijven lukt echter gewoon niet. Op haar buik inmiddels wel een beetje, maar op haar rug met geen mogelijkheid. We hebben een gesprek gehad met de leiding, en zij adviseren om haar toch die tijd te gunnen. Ze komt wel vooruit, al zijn het mini-stapjes, en dat is het belangrijkste. Ze moet vertrouwen krijgen in het water en haar lichaam en dat kun je niet afdwingen. Ik heb het inmiddels losgelaten. Ik verwacht dat ze zeker nog een jaar nodig zal hebben voor haar A diploma, dan is ze bijna 7,5. En hier in de omgeving halen de meeste hun ABC rond de 6de verjaardag.
Hier ook .. Zoon word bijna 5 .. Ik heb hem vanaf 4 jaar en2 maanden op zwemles gedaan .. Ivb waterangst .. Zoonlief kwam niet eens bij het water in de buurt .. Zwom nooit als wij gingen zwemmen .. Inmiddels is dat voorbij maaaar hij zit nog steeds in het zelfde groepje als toen hij begon .. Ik zie wel voor uit gang .. Maar hij zit dus bijna een jaar op zwemles .. Hij moet 3 stickers hebben om naar de volgende kleur te mogen , maar hij heeft nog niet eens 1 sticker gehaald .. Mijn oudste zoon deed ook lang over de eerste kleur.. Maar niet extreem ofzo en toen hij eenmaal door de eerste kleur was ging hij als een speer .. 13 maanden over zijn diploma gedaan .. Terwijl hij een handje mist en licht verstandelijk beperkt is .. Dus ik had wel verwacht dat zodra zoon 2 over zijn angst was wel als een speer kon gaan helaas .. Ondertussen betaal ik voor hem 43 euro per maand 😱 En hoop echt dat het nog maximaal 1 jaar duurt omdat dan zoon nr3 op zwemles gaat .. (We wonen vlakbij water en krijg daar gewoon de rillingen van .. Als ze 5 min later binnen zijn denk ik al Meteen die ligt in het water bbbrrrr )
Onze middelste heeft ook bijna 2 jaar over zijn A gedaan, de oudste had hem met een turbocursus in 4 maanden. Het interesseerde hem gewoon helemaal niks, hij lette niet erg op, was heel langzaam en vond het allemaal totaal niet boeiend. Totdat we afgelopen zomer op vakantie waren. Toen vond hij dat hij wel zonder bandjes kon zwemmen, omdat hij zich er ineens voor schaamde dat hij die nog om moest. Afgesproken dat dat mocht, als hij goed bij ons bleef. Hij heeft de hele vakantie elke dag in zee gezwommen, van de boot afgesprongen, snorkelen, kunstjes onder water etc., allemaal zonder bandjes en het ging elke dag beter en harder. De 1e les na de vakantie kreeg hij te horen dat hij mocht gaan afzwemmen, kreeg zijn laatste stippen in 1x en 3 weken later had hij zijn diploma. Dus idd, als ze zelf die knop omzetten en de klik maken dan kan het ineens heel erg snel gaan. Misschien helpt het om de komende tijd vaker gewoon ook voor de lol te gaan zwemmen. Dan kan hij gewoon lekker spelen in het water, ondertussen wat meer kracht opbouwen en toch een beetje spelenderwijs blijven oefenen en plezier erin krijgen. Dat lijkt het bij ons dus wel te hebben gedaan. Maar het is als ouder erg frustrerend om elke maand weer tientallen euro's neer te leggen voor een kind dat niet mee lijkt te willen werken, daar weet ik alles van.
Prinsje heeft cerebrale parese (hersenbeschadiging) en daardoor veel moeite met balans (drijven), doorgaande bewegingen en motoriek. Hij heeft badje 1 over moeten doen ( 16 lessen), daarna kon hij een beetje zelfstandig drijven op de rug, toen gewoon door naar badje 2, 3 en 4. Uiteindelijk heeft hij 23 maanden gedaan over zijn A diploma. ij zwemt nog steeds niet perfect maar goed genoeg voor zijn beperking. Nu is hij bezig met B, officieel staan daar 10 lessen voor. Maar als hij zondag door het gat zwemt mag hij 14 nov afzwemmen en dan zou hij maar 8 lessen gehad hebben voor B. Kijk het aan en misschien kleinere groepjes laten zwemmen, misschien dat dat beter werkt. Succes
Mijn zoon zit al in een klein groepje van 5 kinderen in totaal, wanneer er kinderen ziek zijn heeft hij haast prive les ☺️ Betaal er wel 50 euro voor per halfuur maarja het schiet niet erg op. Als we samen gaan zwemmen wil hij absoluut niet oefenen met me hij wil dan gewoon lekker spetteren en spelen dus samen zwemmen doe ik ook niet meer vaak
Is het voor haar dan niet makkelijker om juist wel met drijfmiddelen zwemles te krijgen? Onze jongste zwemt nu net zonder bandjes (nog wel kurken), heeft alle slagen redelijk tot goed onder de knie, dit geeft haar veel vertrouwen waardoor ik denk dat ze straks ook makkelijk kan drijven zonder drijfmiddelen. Ze leren dus eerst alle zwemslagen en als ze dat goed genoeg doen en kracht genoeg hebben kunnen de bandjes af en blijven ze gewoon boven water door te zwemmen. Zwemles lijkt me echt stom als je haast niet verder mag omdat je niet kan drijven
Jeetje wat duur! Hier zwemmen ze in 2 groepen van 5 en ik betaal 5,50 per half uur. Als je samen gaat zwemmen kan je dan niet afspreken dat je 15 minuten serieus met hem gaat oefenen en dat hij daarna lekker kan spleen?
Sorry bedoel dat ik 50 euro per maand betaal voor 30 minuten zwemmen per week. Afspreken om eerst te oefenen en dat vrij te zwemmen stemt hij mee in totdat we in het zwembad zijn ..... 😁
Haha dat scheelt al een hoop . Maar vind het nog steeds duur, al is onze zwemles goedkoop als ik zo andere bedragen op het forum zie. Kan je hem niet ergens mee omkopen om wel eerst te oefenen? Na het zwemmen chipjes ofzo als hij goed oefent?
Ik vind drijven bijna belangrijker dan zweepslagen op zich, maar dat is persoonlijk. Hier leren ze hoe ze zich moeten ontspannen zodat ze blijven drijven, zonder bewegingen of actief zwemmen. Gewoon achterover liggend en ontspannen drijven op het water. Dat wordt als belangrijkste voorwaarde gesteld om te beginnen met zwemslagen. Kinderen zwemmen ook vanaf dag 1 met kleding aan (2X per maand), en duiken en spullen van de bodem aan de kant leggen wordt ook eerder geleerd dan zwemslagen.