Juul ik duim voor je. Laat ze iig toch kijken ook al zien ze iets in de baarmoeder zo sluit je uit dat het om een 2ling gaat waarvan 1 netjes in de baarmoeder en de andere in je eierstok.
De waterkoker slaat net af en ik zit met een warm dekentje en een kruik op de bank. Ons meisje is bij opa en oma en mijn vriend, die vandaag thuisgebleven is, is even naar de Albert Heijn. Buiten is het bewolkt. Ik heb geen zin om op te staan en een kopje thee te drinken. Eigenlijk heb ik nergens zin. En ergens voel ik me heel erg schuldig dat ik me bij mijn net nieuwe werk ziek heb moeten melden, terwijl ik ook nog eens in een cursus zit. Maar ik kan even niet anders. Even niets anders dan zitten en te verwerken. Het was niet goed. Om daar maar mee te beginnen. De gyn, een man dit keer, was niet erg hoopvol. We waren er om 09.15. Na wachten, geholpen: een co-assistente stelde vragen die ze vervolgens allemaal met de gyn moesten bespreken. En wij weer wachten. Ondertussen stekende pijn en ach, dat bloedverlies bij het plassen, dat was inmiddels normaal. Om 10.15 bloedprikken en na weer heel lang wachten - ze moesten de bloeduitslag afwachten- werd ik om 12.15 binnengeroepen. Het HCG was gestegen, maar in principe niet voldoende. Het was nu 2100. Volgens de gyn had het tov van zaterdag (1021) toch echt tussen de 3000 en 4000 moeten zijn. Precies wat ik al vermoedde. Nadat ze eerst met een eendenbek mijn baarmoedermond gingen bekijken (geen bijzonderheden, wat oud bloed te zien), kreeg ik een echo. Inwendig uiteraard. Gelukkig deed het niet zo een pijn als zaterdag. Op de echo was het zelfde soort formaat van mogelijk vruchtzakje te zien. Erom heen best wat bloed. Alsof er een lange baan bloed was. Hetgeen er te zien was, was in elk geval niet gegroeid. Geen goed teken, helemaal niet in combi met het laagstijgende HCG. De gyn was ook niet zeker of dat nu een vruchtzakje was of niet. Het was nog erg klein. Te klein.... De eierstokken werden vervolgens bekeken. Ze leken er normaal uit te zien. Ik vroeg hem of hij mijn eileider in beeld kon brengen. Dat ging, maar het was lastig daar iets over te zeggen. Wel zag hij redelijk veel vocht in de buikholte. Ik vroeg hem waar dat vocht dat vandaan kwam. Wat was dat vocht dan? De gyn vermoedde bloed. Vervolgens mocht ik me aankleden. Eenmaal aangekleed zaten we voor de gyn en zijn Co-assistente. En hij maakte de bijgesloten tekening. Het rood in de baarmoeder is het baarmoederslijm, zo legde hij uit. Er was geen twijfel dat ik zwanger ben, dat liet het baarmoederslijm zien. Maar, de vraag was... Was het beetje bloed in de baarmoeder het begin van een miskraam? Dat vond hij lastig te zeggen. Of, en die kans achtte hij waarschijnlijker, gezien de stekende pijn in mijn buik, dat het vruchtje buitenbaarmoederlijk zou zitten. In dit geval waren er twee opties. Optie 1: de pijn wordt veroorzaakt doordat de eileider zelf probeert het vruchtje eruit te werken. Dit gebeurt in principe meestal en veroorzaakt dan die bloeding. Als dit gebeurt is, zal het hcg gaan afnemen en zal het baarmoederslijm weer afgestoten worden, zoals dat bij een menstruatie ook gebeurd. Optie 2: de steken nemen toe, de pijn neemt toe en in dat geval wil hij opereren. Maar, op basis van het nu, wilde hij dat nog uitstellen. Om te zien wat er gebeurt. Hoe ontwikkelt de pijn zich? Hoe ontwikkelt het HCG zich eventueel nog? Al had hij weinig hoop op dat laatste. Dus weer naar huis. En omdat we morgen toch een afspraak hebben, komen we morgen al terug. Dan wordt weer het HCG bepaalt en maakt mijn eigen gyn ook weer een echo. En dan verder bepalen wat en hoe. Dus welk van de drie scenario's wordt het? De miskraam? De BBZ die zichzelf oplost? Of : De BBZ die zichzelf niet oplost? Voorlopig geen zwangerschapstesten voor mij in elk geval . Ik voel me, ondanks dat ik het ergens al aanvoelde denk ik, toch heel leeg en verdrietig. Op dat momenten zijn de steken in mijn buik even rustig. En het bloedverlies is inmiddels 'gewoon' geworden, hoe wrang is dat? Maar ik weet dat dit met die rustige steken elk moment kan veranderen. Is het niet vandaag, dan wel vannacht of morgen.... Tot zover.... Nu maar even dat kopje thee gaan maken. Dank voor jullie steun, alweer. X
Jeetje daar word je even stil van Knuffel Juul! Ik vind overigens dat afwachtende als het een bbz is wel eng.. helemaal met jouw verleden.. wees je zelf alert..
Oh juulzon, wat een ellende! En hoe wrang, zo'n groot gewenst wonder en nu dit..heel veel sterkte, hoop echt dat de pijn afneemt en je niet ook nog geopereerd moet worden! Liefs liev
Ooh Juul, ik heb er tranen van in m'n ogen. Wat vreselijk voor je! Er is geen kans dat het toch een hematoom kan zijn?
och meiske wat een ellende toch. Ben er sprakeloos van enblijf op afstand toch hopen op een of ander wonder.... X
Heel stiekem 'hoop' ik dat... Heb net de verhalen van de andere meiden nog gelezen, maar neem Babii, zij had wel een mooi stijgend hcg... Dat van mij stijgt wel erg langzaam. Ik zit nu al de hele middag op de bank en de pijn is dan weg. En eigenlijk geen bloedverlies. Aan de andere kant: vannacht lag ik ook gewoon op bed en toen kwam de pijn ook terwijl ik rustig lag... En daarbij, op de echo was volgens de gyn geen groei van wat het vruchtzakje moest zijn te zien... Ik zei net tegen mijn vriend dat ik gewoon wilde dat er morgen a. Een mooi hartje te zien zou zijn. b. Het HCG ineens mooi gestegen was en c. Dat het bloedverlies was opgehouden en uiteraard de pijn weg.... Maar ja, dit is natuurlijk onrealistisch.... Dus voor dit moment maar even 'genieten' van geen pijn en niets hoeven... We zullen wel weer zien wat de echo morgen laat zien. Vermoedelijk nog meer bloed in de baarmoeder en een afgenomen hcg.... Zoiets...
Dikke knuffel meis.. Wat een onzekerheid bah!!! Elke echo brengt je dichterbij de waarheid.. Op naar morgen en probeer veel te rusten
Juul heel veel sterkte wat is het soms oneerlijk en dat je verdrietig bent is heel gewoon ook al had je het vermoeden laat je maar lekker verwennen
Oh nee... Dikke knuffel en als het dan geen wonder mag zijn laat het dan in elk geval niet uitdraaien op een operatie. Veel sterkte!
Jeetje wat heftig meid. Zo verdrietig dat het hoogstwaarschijnlijk een negatieve uitwerking gaat krijgen. En dat de kans op een goede afloop zo klein is. Dit verdien je niet. Een hele dikke knuffel om de nacht door te komen.
Jeetje Juulz, ik ben sprakeloos; kan niet de juiste woorden vinden en ga het ook niet proberen. Weet uit ervaring dat het verkeerd kan overkomen. Ik hoop van ganser harte dat je niet een BBZ hebt. Niet nogmaals! Een hele dikke knuff meid
Dank jullie wel. Lief. Nadat ik me op de bank had gesetteld is de pijn echt gezakt. Nu ook geen pijn. En als ik geen pijn heb, is er dus ook geen bloedverlies. Het blijft gewoon raar allemaal. Heb net een kaarsje aangestoken en gezegd tegen het vruchtje in mijn buik dat het goed is. Dat hij mag loslaten. Dan kan ik het ook gaan proberen los te laten. Misschien werken de geest en lichaam dan wel samen... Morgen in elk geval gesprek met mijn eigen gynaecoloog. En ben benieuwd wat zij zal zeggen. Morgen weer meer. Nogmaals, heel erg bedankt voor jullie lieve steun.
Juulz, wat heftig allemaal. Weet niet wat ik moet zeggen, maar ik weet helaas uit ervaring wat je meemaakt. Sterkte en een dikke knuffel!
Hoe verwarrend is dit weer. Heb heel goed geslapen, helemaal geen pijn meer en ook geen roodverlies (tot op heden, klop het gelijk af). Waar ik gisteren lag te kronkelen van de pijn, voel ik me nu alsof ik wel even mijn hardloopschoenen kan aantrekken... (Doe ik niet hoor). Maar dat is toch raar?! Zei net tegen mijn vriend, zo ga ik gewoon weer hoop koesteren.... Het is dat ze gisteren niet meer dan de vorige keer op de echo hebben gezien, anders.... En toch denk ik: wat als het HCG nu toch weer is toegenomen? In hoeverre dat in een dag kan? Dit kan ik me weer niet herinneren van BBZ in 2011... Zucht. Strax bloed laten prikken en om 14u echo.
Wat een verwarrende tegenstrijdige signalen allemaal Logisch dat je daardoor hoop koestert! Hoop houdt ons op de been. Ik denk aan je!
Net heel optimistisch in het kader van ik heb toch even geen pijn en ik ben nu toch thuis...de bedden verschoond en de badkamer schoongemaakt. En daarna: weer roodverlies en pijn. Er zit gewoon iets echt niet goed... Maar wat?? Nu naar het ziekenhuis voor bloedprikken, daarna wachten en om 14u afspraak. Het zal wel gewoon niet goed zijn. De vraag is waar en wat nu precies?