Hoi lieve meiden, Na 3 miskramen (1 MA en 2 spontane miskramen) heb ik advies gevraagd aan mijn gynaecoloog. Ik had van verschillende lotgenoten gehoord dat je kan vragen naar een DNA test of iets met hormonen mag proberen. Toen ik erover begon, zei hij over de DNA test alleen maar: die test duurt 3 maanden en aan de uitslag kun je toch niets veranderen, dan is dat zo. En over de hormonen dat het een beetje achterhaald en niet van deze tijd... Ik was namelijk wel spontaan zwanger geworden en had gewoon pech en een miskraam zal me nog wel vaker overkomen, echter (en dit zei hij letterlijk): als ik maar lang genoeg probeer gaat het vanzelf een keer goed. Is het niet de 5e of 6e keer dan is het wel de 10e keer........ Ik voelde me gewoon een soort van dom dat ik gevraagd had over testen en hormonen... dat ik hier überhaupt zijn tijd zat te voldoen... ik voelde me zo ongewenst! Dus beteuterd en proberen mijn tranen binnen te houden droop ik maar af. Zijn er meiden die wel en fijn gesprek met un gyn hebben gehad en die mij van informatie kunnen voorzien waar ik wel wat aan heb? Want ik verlies al het vertrouwen in mijn lichaam en voel me niet begrepen door deze man.
Wat een lompe man! Het is volgens mij waar dat er bijna nooit iets komt uit die chromosomentest maar ik kreeg uiteindelijk wel. Ook een biopsie tijdens mijn ma (dan moet het vruchtje wel nog in je zitten) en ik werd ook nagekeken op hormonen. Ik woon weliswaar niet in Nederland dus heb geen ervaring daar. Wel is mijn ervaring dat artsen vaak zeggen "domme pech". Zelfs toen mijn dochtertje was overleden. En ook nog toen ik mijn derde mk daarna kreeg. Ik moest smeken om de genetische tests. Dus ja, ik herken wel dat je je niet serieus genomen voelt helaas. Er zijn wel fijnere gyns hoor. Maar ook ook hele veel botte en lompe opmerkingen helaas onder de artsen . Ik zit hier in een mk topic en daar gaan veel meiden naar Gent, waar ze een andere kijk op miskramen hebben en het geen pech meer is volgens hen (van wat ik hoor). Missch kun je daar eens heen, of komt eens buurten bij het meerdere mk topic. Heel veel sterkte en een knuffel.
Hoi Conejita, Dat meen je niet! Hoe durven ze zoiets weg te zetten als 'domme pech'! Pff, ik kan daar heel verdrietig om worden... Is het bij jou, na al die meerdere MKs wel gelukt (op de "normale" manier? En hoe ben jij met deze antwoorden van de gyn omgegaan? Ik ga me zeker verdiepen in Gent, want ik verlies al het vertrouwen in mijn lichaam... Het topic heet gewoon meerdere MK? Ik weet niet zo goed hoe het allemaal werkt op dit forum.. (sorry)
Wat een hork van een gyn! En wat een waardeloos "advies". Ik loop in Ede en daar heb je helaas 1001 verschillende gynaecologen, dus ik heb er ook heel wat gesproken. Sommigen net zo lomp als de jouwe, maar gelukkig ook sommigen met enige empathie. Ik bijt redelijk van me af, want ik zie de sociale vaardigheid bij artsen als een even belangrijke vaardigheid als de medische kennis. Artsen kunnen mensen echt beschadigen met hun bejegening! Ik zou zonder meer voor een second opinion gaan als ik jou was. Je hebt récht op een habitueel abortus onderzoek, en daar wordt wel meer in onderzocht dan het genetische stuk! Bijvoorbeeld of er een bloedstollingsprobleem is, of een auto-immuun probleem. Mijn miskramen waren zeker geen "domme pech" (achterlijke uitspraak trouwens), maar het hadden gezonde kindjes kunnen zijn als ik geen bloedpropjes in mijn bloed had gehad! Heel veel sterkte en succes hoor, laat je niet overrulen!
Dank je wel voor deze reactie! Ik zat zelf ook aan een second opinion te denken, maar ik wil ook graag weten hoe andere meiden dit hebben meegemaakt, en wat er mogelijk is. Want ik ben zo iemand die een beetje dichtslaat zodra er dan gevraagd wordt: wat wil je dan? Als ik weet wat er nog mogelijk is sta ik voor mijn gevoel toch net wat steviger in mijn schoenen..
Dit is het topic http://www.zwangerschapspagina.nl/miskraam/565997-wie-heeft-meerdere-miskramen-gehad-deel-8-a-452.html#post19187600 En hoe ik ermee omging? Boos verdrietig huilen maar ook zelf info zoeken, praten met meiden hier, en vechten en voor mezelf opkomen. Pfff niet makkelijk hoor. Second opinion gehad ook, en uiteindelijk je eigen conlusies trekken. Ja ik ben wel gewoon zwanger geworden (word wel makkelijk zwanger) maar met aspirine, heparine (beiden bloedverdunnend) en met Utrogestan. Maar hier heb ik dus wel eerst stennis over moeten schoppen... En nu gaat het goed. Btw ik weet niet honderd procent zeker of het echt met de medicatie te maken heeft dus. Bij mijn dochtertje* ging en was ook alles goed. Achteraf bleek ze alleen erg klein en de placenta ook dus de "enige" fout die ze hebben gemaakt is dat ze dat niet gezien hebben... Maar blijft ook vaag want soms is het ook moeilijk in te schatten... Dus echt antwoorden heb ik nog steeds niet. Maar ik heb wel gevochten voor de onderzoeken en uiteindelijk kreeg ik via die afdeling ook de medicatie die ik zelf wilde.
Wat ontzettend vervelend voor je! Je kunt altijd in ons 'herhaalde miskramen' topic mee komen schrijven. Ik ben zelf ondertussen weer pril zwanger, maar heb ondertussen wel een afspraak bij het LUMC en in Gent gepland staan, mocht het weer misgaan. Ik wil in ieder geval iedere mogelijke medische oorzaak uitgesloten hebben.
Ik had drie miskramen en toen mocht ik voor een chromosomen test en aanvullend bloedonderzoek. Daar kwam niks uit. Maar het mag dan wel 'achterhaald' zijn volgens die (hork van een) Gyn maar er zijn een hoop gynaecologen die het wel nakijken. Dus zou zeker even overwegen of je niet een second opinion kunt krijgen. De kosten voor de onderzoeken worden dan ook vergoed. Sterkte met je zoektocht en hoop dat het snel mag lukken voor jullie! Overigens na 2 miskramen in 2014, ben ik in Mei bevallen van een dochter dus geef de moed niet op!
In Nederland heb je na 3 miskramen RECHT op enkele onderzoeken. De eerste is inderdaad het chromosoomonderzoek. Dit duurde bij ons trouwens maar 5 weken. Het is duur (volledig eigen risico op voor beiden) en er komt gelukkig niet vaak iets uit. Maar als er wel iets uitkomt heb je er wel degelijk iets aan. Zo kun je bijvoorbeeld zelf besluiten of doorgaan zin heeft, of wil de beste man liever dat je eerst nog meer miskramen en curettages krijgt met alle risico's van dien? En in België kun je wel degelijk iets eraan doen door ICSI en PGD. Daarnaast heb je recht op stollingsonderzoeken. Dat houdt in anticardiolipine antistoffen, lupus anticoagulans en homocysteine. Voor deze testen mag je 6 weken niet zwanger zijn geweest. Deze testen moet hij gewoon voor jullie doen. Ik adviseer je echt om direct een afspraak te maken bij een ander ziekenhuis en over te stappen. Verder is er nog veel meer informatie, misschien wil je eens kijken op onze fb groep zie mijn onderschrift.
Wat een ontzettende hork! Zelf heb ik ook twee miskramen gehad en zo is er nooit gereageerd. Sterker nog, zij namen zelf het initiatief om onderzoek aan te bieden. Chromosoomonderzoek kan inderdaad lang duren, maar wij hadden de uitslag al naar een week of 4. Daarnaast ben ik onderzocht op stollingsafwijkingen en immuunafwijkingen. Er komt inderdaad maar bij een klein percentage iets uit, maar je zal het net maar zijn.... Daarnaast kunnen ze het allemaal testen via bloedonderzoek, dus er is maar een kleine inspanning voor nodig. Overigens is bij mij geconstateerd dat mijn tsh waarde wat te hoog is. Ik hoor verschillende geluiden of dit wel/geen oorzaak kan zijn van een miskraam (ziekenhuis zegt van niet), maar ik heb er wel medicijnen voor gekregen.