Hallo allemaal Dl van net 13 maanden is ontzetten maar dan ook ONTZETTEND! de grenzen aan het zoeken (slaan in mn gezicht, schoppen bij het verschonen gillen als ze niet krijgt wat ze aanwijst etc.) Dit zo ineens...van de een op andere dag! Daarvoor was ze al pittig maar nu is het helemaal pfff.... Ik las al op internet dat dit normaal is maar hoe ga ik ermee om om die grenzen aan te geven? Als ik nee zeg boeit het haar niks, ze lacht er zelfs om!.toen ze me vanavond weer in mn gezicht sloeg werd ik gewoon boos en heb haar ook boos op de grond gezet...ik was er na een hele dag zoooo klaar mee! Nu een schuldgevoel natuurlijk Maar wat moet ik hiermee...het maakt haar allemaal niks uit! Ik weet zeker dat ze het wel snapt want ze probeert gewoon uit (op tafel meppen met speelgoed en dan schuin naar mij kijken, met de wandeling omdraaien en zo hard mogelijk weglopen) Wie weet tips... ? Ow ja, slapen gaat ook ineens (weer) heeeel slecht! Ook met deze fase te maken? (Hiervoor hadden we eindelijk met een jaar een ritme...nu weer vedwenen ) Bedankt! Gr baby001
Het is een hele lastige fase. Let echter wel op dat je niet denkt dat ze dingen bewust doet. Dingen bewust doen en bewust uitdagen vanuit de morele ontwikkeling komt echt veeeel later op gang dan de meeste denken. Ik denk dat het nu puur is dat ze weet dat het een reactie uitlokt. Ik denk niet dat ze al door heeft dat het fout is zeg maar. Ik denk dat ik het of zou negeren of dat ik haar consequent even van me af of op de grond zou zetten. Maar ik ben met je eens dat het heel lastig is dit met een dreumes!
Niet schuldig voelen hoor! Wat je doet is denk ik goed, duidelijk nee zeggen. Mijn dochter heeft hier ook een tijdje om moeten lachen, wat vond ik dat frustrerend! Maar uiteindelijk heeft de herhaling er volgens mij wel voor gezorgd dat "nee" niet grappig is. Want ze lacht daar nu absoluut niet om, tegenwoordig wordt ze boos als ze nee hoort 😅. Het is echt een rotfase waar je doorheen moet... Maar aan elke fase komt een eind!
Met 13 maanden wisten we echt niet wat ons over kwam. Het was voor ons het heftigste sprongetje en dan met name 's nachts. Wat betreft het slaan - dat doet ons meneertje met 22 maanden nog steeds wel eens - blijven zeggen dat hij best boos mag zijn maar niet mag slaan. Consequent zijn idd en of negeren/afleiden werkt nog met die leeftijd. Rustig en kalm blijven werkt hier het beste...alhoewel me dat niet altijd lukt hoor. Je bent maar een mens. Succes....het is lastig.
Het is iniedergeval herkenbaar JOEHOE!! Ik kan heel goed mijn geduld bewaren maar als de hele dag al zo gaat dan houdt het een keer op helaas... ik vind het lastig te gokken tot wanneer ze het kunnen begrijpen...moet ik dan bij elk ding 'nee' zeggen of negeren? Nee is namelijk niet het leukste woord dat er is om steeds te moeten zeggen.. Hoe lang duurde deze fase bij jullie?
Ook hier herkenbaar. Ik zie het grenzen opzoeken als volgt: 'als mama 113 keer NEE zegt, zou ze het ook 114 keer zeggen?'. Dus echt die grens zoeken waar NEE toch JA wordt. Dat doen ze niet om jou te stangen, maar uit nieuwsgierigheid. Dit besef helpt mij om consequent te blijven. Maar moeilijk is het wel. Zeker als onze jongste boef voor de 24e keer met een grote glimlach op z'n kinderstoel gaat staan. Of voor de 31e keer z'n grote broer op z'n hoofd mept. Dit gedrag komt en gaat. Onze oudste zoon is al wat ouder en die zoekt op zijn eigen manier grenzen op. Vooral met brutaal gedrag, hij hoort op school soms woorden of opmerkingen die hij thuis even 'test'. Dit vind ik zelf minder lastig, omdat ik hem kan uitleggen waarom sommige woorden lelijk of gemeen zijn. Dat pakt hij eigenlijk altijd goed op.
Lastig en frustrerend is dat he! Maar ik denk dat je het eigenlijk zo al goed doet. Zolang je maar duidelijk en concequent bent. En onthoud, ze weet het zelf nog niet, maar dat heeft ze ook van jou nodig!
Zo te horen heb je een pittige dag gehad! Het lachen wat jij omschrijft is niet omdat ze je uitlacht, maar komt voort uit herkenning van jouw reactie (hee, dat woord gebruikte mama vorige keer ook). Blijf serieus en consequent in reactie op haar lachen, en blijf herhalen. Het is een proces: Het woord nee herkennen, begrijpen dat het iets betekent, begrijpen dat het in iedere situatie iets anders betekent (in de ene situatie betekent het niet weglopen, in de andere niet slaan; ik ben geen groot fan van "nee" als volzin omdat het een vrij ingewikkeld begrip is voor kleintjes), begrijpen wàt het betekent in welke situatie, en dan de impulscontrole en empathie ontwikkelen om in elke situatie gehoor te geven aan "nee". Poeh... Je bent zo een paar jaar verder. En dat is niet omdat je een kwaadwillend kind hebt! Ik ben persoonlijk een groot fan van specifiek zijn en zeggen wat ik wil zien, in plaats van wat ik niet wil zien. Dus in plaats van "nee" en "niet weglopen" gebruik ik "bij mama blijven", en in plaats van "nee" en "niet slaan" gebruik ik "zachtjes met je handen". Het verplaatst focus naar het positieve en is lekker duidelijk.
Mijn dochter heeft die fase ook gehad, is nu 22 maanden en nog steeds een driftkikkertje Maar het schoppen doet ze niet meer en ook het slaan is een stuk minder geworden. Bij slaan gaat ze 1 minuut op de gang en vooral consequent blijven. Verder vaak tot 10 tellen. Je kindje wil graag zsm zelfstandig worden. Dit blijft ook wel zo tot ze ongeveer 18 zijn denk ik Verder doe je het volgens mij ook prima hoor.
Je zou er voor kunnen kiezen in sommige situaties te zeggen wat ze wel mag. Dus ipv nee dat mag niet zeggen: stop maar in je mond (bij eten gooien), aai mama maar (bij mama slaan), weet je wat je mag wel een banaan (ipv koek) zoiets. Dit werkt hier goed. En zo zeg je niet de hele dag door maar nee.
Beetje eigenlijk wat de voorgaande dames hebben gezegd. Zeggen wat je wel wilt zien. Wat spullen betreft waar hij niet aan mag zitten (zijn dr niet zo veel) doe ik het een beetje in stapjes. Ik geef daarbij aan wat ik niet wil en daarna wat wel kan. Tweede stap is dat ik hem naar zijn speelgoed begeleid (2x) en als hij dan door blijft gaan zet ik hem even in de box. Of hij wat van de box leert weet ik niet. Maar zo houd ik mezelf koel. Het is geen straf maar ik haal hem even uit de routine die dan gaande is. Na een paar minuutjes haal ik hem er weer uit en dan ga ik even met hem spelen. En als hij dan lekker aan het spelen is ga ik weer verder met waar ik mee bezig was.