He iedereen, Ik ben nu 12 weken zwanger en wij hebben bewust gekozen om geen combinatietest te doen. De reden is simpel. Ik ben nog niet op een leeftijd dat de kansen sowieso al verhoogd zijn. Daarbij wil ik niet gaan zitten stressen om een uitslag die slechter uitvalt dan gepland en willen wij sowieso niet voor abortus gaan mocht er toch een down kindje komen. Deze is bij ons even welkom. Hier op het forum zie ik altijd een hoop testuitslagen voorbij komen, maar zijn er nou meer mensen die er bewust voor kiezen geen combinatietest te doen en wat is daarvan de reden? Of wat is de reden om het juist wel te doen?
Hoi, Wij hebben er ook voor gekozen om geen combinatie test te doen. Hebben we bij onze zoon ook niet gedaan, een gezonde knul van bijna 3. We zitten qua leeftijd nog niet in de "risico" griep. Ik ben 24 en manlief bijna 28. Het down syndroom komt ook niet voor in de Fam. Tevens krijg je in eerste instantie een kans uitslag, dus dat brengt weer een hoop onzekerheid mee, helemaal als ik naar me zelf reken, ben een behoorlijke paniekzaaier met zulke dingen en maak mezelf dan helemaal onzeker. Hoe ons kindje ook mag zijn, tuurlijk hoop ik dat het gezond mag zijn, we zullen er van houden zoals het is.
Wij hebben het wel laten doen laatst, ik ben nu 27. Dit is me 3de kindje en dus 3de combinatie test. Bij mijn eerste zwangerschap was ik 20 jaar dus niet in het risicofactor maar omdat ik zoveel medicatie, ziektes en noem maar op heb gehad, ook chemokuren, kreeg ik de keus om het te laten doen omdat ik meteen medisch werd. Heb deze kans gewoon aangepakt en alle3 de keren kwam de kans erg goed uit. Maar alle uitslagen geven mij geen rust in me kont. Ook niet nu ik de 12 weken voorbij ben. Ik heb pas weer vertrouwen op het moment dat ik die kleine dit keer in me armen heb
Hier ook gekozen voor geen combinatietest, waarom? Omdat ik toch geen risico wil voor een vervolgtest.
Nee, wij hebben geen combitest laten doen. Niet omdat ik niet in de risicogroep zit, maar omdat het geen zekerheid geeft. Eerlijk gezegd vind ik het best naief wanneer ik lees dat mensen het niet doen omdat ze jong zijn of een kindje met Down zouden laten komen. Ten eerste komt Down niet alleen voor bij oudere dames, dus je maakt ook kans op een kindje met Down (gelukkig wel een kleine kans, maar waan je niet veilig omdat je jong bent) en ten tweede: Down is niet de enige afwijking die je kindje kan krijgen. Met de combitest kijken ze bv ook naar trisomie 13 en 18 en als je kindje die afwijking heeft heb je niets meer te willen. Dan kun je het kindje laten komen, absoluut, maar je kindje zal hoe dan ook sterven. De combitest geeft geen zekerheid, het is een indicatie, een kansberekening op meerdere afwijkingen. Om die reden deden wij het dus niet, maar lieten wij wel echo's maken. Daar is al veel op te zien en dat gaat veel verder dan alleen Down opsporen. Bovendien vind ik het daarbij lastig om te lezen dat mensen zeggen dat een kindje hoe dan ook welkom is. Het heeft namelijk helemaal niets met welkom zijn te maken. Als aanstaande ouders krijg je soms heel vreselijk nieuws te horen en dan maak je een keuze voor je kindje. Niet omdat het niet welkom is, maar omdat je een kindje geen (korte of lange) lijdensweg gunt.
Ik ben 28 en ga het niet laten doen. Hebben bij dochter ook niet gedaan Kind is meer dan welkom als er iets aan de hand is.
Ik ben 30 en heb 3 kinderen , dit is de 2 de keer dat we een combo Ted doen ( ook bij de laatste) Mochten wij slechte uitkomst hebben breken wij De zwangerschap af. Simpel weg omdat ik het mijn kinderen niet wil aandoen een broertje of zusje met down of zware handicap . Een kindje met afwijking vraagt veel Zorg, zorg die ik niet kan bieden en waarmee ik mijn andere kinderen niet wil belasten
Dit is ook een grote reden waarom ik het wel heb gedaan. Ik wil het me kind niet aan doen gehandicapt ter wereld te komen. Zorg is idd erg zwaar, wil mijn oudste er ook niet mee belasten en wat gebeurd er met het kind als ik er niet meer ben? Mijn oudste kan uiteindelijk voor zichzelf zorgen en dat kan zo een kind hoogstwaarschijnlijk niet.
Wij hebben het ook niet laten doen. Qua reden kan ik me erg vinden in de reactie van Rataplan en Vlinder84. Daarnaast heb ik gewerkt met een meisje met het Rett syndroom. Een stoornis die zich pas openbaart na de geboorte en waarbij een kind uiteindelijk 90-95% afhankelijk wordt. Hierop valt voor de geboorte niet te testen en zo zijn er nog veel ziektes waarbij dat het geval is. Nu de bevalling dichterbij komt schiet de vraag van down ja of nee wel eens door mijn hoofd, maar ik sta nog steeds achter onze beslissing
Wij hebben het niet laten doen, omdat er in mijn omgeving iemand is geweest die een zeer slechte uitslag kreeg. Zij hebben er voor gekozen om het kindje gewoon te laten komen. En wat blijkt... Er is niks met het kindje aan de hand!! Hoe dan ook, het zijn kansberekeningen, er is niks met zekerheid te zeggen! Plus, bij de geboorte kan ook nog een hoop mis gaan. Stel je testen zijn allemaal goed, kan het kindje bij de geboorte ook zuurstofgebrek oid krijgen, en gehandicapt blijken.
Wij hebben het bewust wél gedaan: 1. Als er iets mis zou zijn geweest, dan hadden we (uiteraard afhankelijk vd ernst) de zwangerschap beëindigd hebben. 2. Prof. De Sutter adviseerde ons om de combinatietest te zien als eerste indicatie en bij een afwijkende uitslag de NIPT te doen.
Wij hebben het ook nooit gedaan..., ook idd omdat het toch niets zou toevoegen... Wij zouden het kindje nooit weg laten halen als we een slechte uitslag zouden krijgen.... Het resulteerd dan alleen maar in een zeer stressvolle zwangerschap na zo'n berekening. Elk kindje is bij ons welkom.... Handicap of geen handicap...
Dat er ook van alles nog ná de bevalling fout kan gaan is toch geen reden om tijdens niet te screenen? Ik bedoel, je kunt ook doodgaan omdat je met je auto een kanaal in rijdt, dat wil toch niet zeggen dat je daarom maar geen gordels draagt? Het een heeft toch niets met het anders te maken? Je mag van mij natuurlijk geen combinatietest willen.. Maar dit vind ik een gekke redenatie.
Tis niet naïef om te zeggen dat ik niet in de leeftijdscategorie val of een downkindje toch wel laat komen.......tis iets waar je bewust voor kiest. Ik zit nog niet in de risicoleeftijd, dus is er naar mijn mening geen extra drive om wel de combitest te doen. Daarbij weet ik dat ze ook kijken naar Edwardsyndroom en Patausyndroom, maar aangezien het met deze kinderen vaak al tijdens de zwangerschap mis gaat, vraag ik me af wat het verschil dan is tussen een zwangerschap zelf beëindigen of een miskraam. Ik denk dat het allebei even erg is. En uiteraard bestaat de kans dat het kindje geboren wordt en dan alsnog overlijdt, maar zou je er echt minder verdriet om hebben als je dat van te voren weet? En voor mij is elk kind welkom, gehandicapt of niet. Je kan nog zo alles laten testen en alle voorzorgsmaatregelen nemen, maar er hoeft maar iets te gebeuren tijdens de bevalling en het kan nog helemaal mis gaan met je kleintje. Dan kan je ook alsnog een gehandicapt kind krijgen. Die is dan toch ook welkom. Of zeggen de mensen dan ook "die had ik liever niet willen krijgen ivm te belastend zijn ed. Het leven is niet te voorspellen. Het blijft altijd hopen dat je een gezond kind op de wereld zet.
De combinatietest is een keus, ze halen bij de 20-weken echo ook afwijking eruit. Bij de eerste hebben wij het niet gedaan, waarom niet? Geen idee. Bij de tweede hebben we het wel gedaan, ook om de reden: willen we onze dochter de zorg van een gehandicapt broertje of zusje op haar laten nemen, als wij er niet meer zijn. Mijn zoon had een nekplooi van 5,4, hierna kwam een Vlokkentest en de uitslag trisomie 18. Dit is niet verenigbaar met het leven en deze kindjes gaan sowieso dood, als ze de zwangerschap en de bevalling al overleven... Dit is dus geen kwestie van ieder kindje is welkom, welke handicap dan ook. Als mijn zoon levend was geboren en nog een paar maanden geleefd had, was dit een lijdensweg met veel, zoniet alleen maar pijn. Er zijn idd veel meer afwijkingen dan trisomie13, 18 en 21. Deze kindjes hebben meestal/vaal wel een verdikte nekplooi en hier kunnen ze dan verder naar gaan kijken.
Ik denk dat dit onderwerp zo ontzettend persoonlijk is. Ik (wij) persoonlijk zijn van mening dat al deze testen geen meerwaarde hebben voor ons elk kind heeft zijn rede om hier bij ons te komen in welke vorm dan ook en nee ik ben totaal niet gelovig! Maar wat schiet ik ermee op om te weten dat er iets "mis" is dat zal het verdriet erom niet minder maken en daarbij wil ik heel graag ons kindje leren kennen in wat voor vorm dan ook! Ja ik heb 2 gezonde dochters en zit niet in de verhoogde kans zone misschien heel naïef om te denken dat ook dit kindje gezond zal zijn maar het maakt voor mij niet uit er is altijd een weg te vinden om ermee te leven.
Precies om de redenen die jij ook al noemt hebben wij bij beide zwangerschappen geen combinatietest laten doen.
Ik heb het ook niet gedaan.. allebij erg jong en niks in de familie en mocht het kindje down hebben is het meer dan welkom.. wou ook niet in de stress zitten voor iets wat misschien helemaal niet is.. ik heb nog wel getwijfeld om het te doen vanwege trimosie 18 en 21 volgens mij, dan had ik de zw wel afgebroken omdat het kindje dan niet levensvatbaar zou zijn.. maar eigelijk toch besloten met zn 2tjes dat we het niet gingen doen
Met naief bedoel ik dat je, omdat je jong bent, niet ervan uit kunt gaan dat je geen risico loopt op een kind met Down. Als ik die redenatie voorbij zie komen, denk ik aan de vele vrouwen van begin twintig die toch een kindje met Down of een andere afwijking kregen. En zelf heb ik niet zo heel veel met risico's en kansen,maar dat is mijn eigen referentiekader. Als antwoord op je vraag of het minder pijn doet of je het van tevoren weet: uit ervaring kan ik je vertellen dat dit niet zo is. Tijdens de echo kwamen wij erachter dat onze dochter niet-levensvatbaar was. We hebben haar niet 'laten weghalen' omdat ze niet welkom was. We hebben haar laten komen omdat dit beter is voor haar. Helaas (of gelukkig, ligt eraan hoe je het bekijkt) sterven zeker niet alle kindjes met edwards of patau tijdens de zwangerschap, net als bij veel afwijkingen. Tijdens de zwangerschap werkt de moeder als hartlongmachine, zodra het kindje geboren wordt is die connectie weg en is het alsof je de stekker eruit trekt bij iemand die zonder medische hulp niet redt. Sommige mensen kiezen ervoor ondanks dat vooruitzicht hun kindje te laten komen. Anderen kiezen ervoor hun kindje enig lijden te besparen. Het een is niet beter dan het ander, beide keuzes worden gemaakt uit liefde en doen evenveel pijn en dat is iets dat mensen moeilijk begrijpen als ze het niet zelf meegemaakt hebben. Overigens heb ik hierna nog een kindje gekregen met een aangeboren afwijking. Dit wisten we van tevoren niet. En ja, het is soms heel erg belastend. Ook dat is niet uit te leggen aan mensen die het niet meegemaakt hebben. Helaas kan ik dus van beide situaties meepraten en dan doet het ontzettend pijn om te zien dat er termen worden gebruikt als 'niet welkom' en 'weghalen'. Iedereen maakt die keuze voor zichzelf en over die keuze doe je lang. Daar gaan dagen, nachten, weken overheen van pure wanhoop en verdriet waar je je geen voorstelling van kunt maken. Ik zal bv niet weten wat ik zou doen als ik een kindje met Down krijg. Ik kan mijn ideeen hebben, maar ik weet het pas echt wanneer ik er voor sta. En ik hoop het uiteraard nooit mee te maken, ik heb wel genoeg op m'n bordje gehad. Maar uit respect voor de vrouwen die er wel voor stonden, vind ik niet dat ik in 1 simpel bericht op een forum kan zeggen wat ik zou doen, zelfs als ik er wel een idee over zou hebben. Het is de meest moeilijke, meest ingewikkelde en vooral meest hartverscheurende keuze die een mens ooit zou kunnen maken, welke keuze je ook neemt.