Hoi allemaal, Ben benieuwd of meer mensen dit hebben mee gemaakt. Ik ben zwanger van de eerste na een miskraam gehad te hebben. Dochter van een kennis van mijn ouders probeert ook zwanger te raken, dit lukt niet echt (wist ik niks van) Nu heeft mijn vader een tijdje gelede verteld dat ik zwanger was omdat die blij was opa te worden. Toen kreeg hij het antwoord oh zeker snel en makkelijk gegaan. Dit deed nogal pijn vanwege de eerdere miskraam. Sinds dien wordt ik door hun volledig genegeerd. Meer mensen dit mee gemaakt?
Hoi! ik wou even reageren. ik weet nu een week dat ik zwanger ben na 27 rondes en 4x iui. om ons heen werd iedereen "spontaan" zwanger. sommige in 1 keer. dat was soms moeilijk omdat zij niet wisten dat wij meer dan 2 jaar bezig zijn geweest. Misschien is er bij hen meer aan de hand waarom t niet lukt en kunnen ze raar reageren. wel vindt ik dat iedereen t elkaar moet gunnen!!! zeker ook voor jou na je miskraam. dat is niet niets. zou me er niet veel van aantrekken wel in t achterhoofd houden dat t voor hun zwaar is. laat jouw geluk er niet onder lijden. Logisch dat je pa super blij is!! Geniet er van meid.
Snap zeker dat het moeilijk is jammere vind ik alleen het negeren ben met deze meid opgegroeid laatste 3 jaar wat minder contact vanwege lange afstand. Ben zeker blij met de zwangerschap en mijn geluk lijd er ook niet onder vind gewoon het negeren zo jammer. harlene2014 jij ook gefeliciteerd.
Ja flauw van het negeren zeg. dat snap ik niet en heb ik zelf ook niet gedaan. blijf er bij dat alles goed komt als je maar positief blijft. hopelijk stopt t negeren een keer! heb je contact met haar zelf al opgenomen of negeert ze dat ook? jammer hoor. Ja dankjewel. Vindt t zo onwerkelijk en spannend!
Het is ook moeilijk voor hun, maar misgunnen hoeft dan ook niet. Als het ook kennissen van jullie zijn zou ik in gesprek gaan... Zo niet laten gaan.. En heerlijk genieten van je zwangerschap
Ja ik herken dit wel een beetje. Mijn man wordt 'oud' vader en vrienden van hem (dezelfde leeftijd) hebben jaren geprobeerd een kindje te krijgen, wat helaas nooit is gelukt. Het verdriet is enorm (geweest), maar toch al wat gezakt. Inmiddels is de grote babyboom in de vriendenkring al voorbij dus, op mijn man dus na. Dit maakt het voor hen toch weer pijnlijk. Vooral de vrouw van het koppel negeert mij zoveel mogelijk, en tja ik voel me toch best wel rot. Maar goed, aan de andere kant: kan ik er wat aan doen dat ik wel zwanger raak en zij niet? Het is heel jammer dat mensen zo reageren. Ik vind het ook onrealistisch trouwens. Je kunt nu eenmaal niet iedereen blokkeren/negeren/ontlopen die kinderen krijgt! Dat is een onbegonnen zaak. Ik begrijp dat het ook voor jou heel pijnlijk moet zijn, maar de enige tip die ik kan meegeven is: trek het je niet aan. Het is echt het enige wat je kunt doen ben ik bang. Succes en geniet van je zwangerschap, het is immers zo kostbaar!
Ten eerste gefeliciteerd meid! Ten tweede dit noem ik geen vriendin. Iemand die je zomaar gaat negeren terwijl jij er niks aan kan doen dat jij wel zwanger bent geworden etc en zij nog niet vind ik geen relatie mee waard. Als je het idd nog probeert om met hun/haar te praten en ze blokkeert je zou het voor mij heel makkelijk zijn. Doei en tot ziens. Haar geluk boven die van jou? Jouw geluk boven die van haar! Geniet van je zwangerschap meid en laat je niet onzeker maken
Ik heb 4 miskramen gehad en ik kon op een gegeven moment echt niet meer dealen met zwangeren in mijn omgeving. Die zette ik uit op FB en negeerde ik zoveel mogelijk. Ook ging ik (als het ook maar enigszins kon) niet meer naar gelegenheden waarvan ik van te voren wist dat er zwangeren zouden zijn. Het kan best zijn dat anderen dat stom of onaardig vinden, dat zal. Maar ik denk niet dat iemand wil ruilen met 4 miskramen en de angst dat het misschien wel nooit zal gaan lukken. Dit was voor mij de enige manier om mezelf nog enigszins overend te houden.
Dat ze minder contact met je wil omdat het haar te pijnlijk is om jou zwanger te zien zou ik nog in kunnen komen maar dan mag ze dat wel gewoon zeggen. Wat bij mij vooral in het verkeerde keelgat zou schieten is de reactie dat het zeker snel en makkelijk gegaan is. Alsof zij de enige in de wereld is waarbij het niet vanzelfsprekend is! Ik snap echt niet dat mensen zo naar kunnen zijn naar mekaar en iemand anders iets zo misgunnen. Ik zou haar een net berichtje sturen waarin staat dat je haar pijn en verdriet begrijpt, juist doordat je een miskraam hebt gehad. Ver zou ik zeggen dat je het daarom ook begrijpt dat ze je negeert maar dat jij er voor haar bent als ze een luisterend oor nodig heeft. Laat het daar dan ook bij als ze er niet op reageert, ze heeft dan duidelijk de behoefte niet om er met jou over te praten en dat moet je dan ook respecteren.
Ik snap zeker dat het moeilijk daarom heb ik na het gesprek (van haar en mijn ouders) en de blokkade op facebook (volgende nadat gesprek) het even gelaten vind het alleen zo jammer. we hebben vanaf de communie tot aan het uitgaan een hoop dingen samen gedaan.
Wij hebben er ook 4,5 jaar over gedaan om zwanger te worden van de tweede. Terwijl om ons heen heel veel mensen zomaar zwanger waren van een tweede. Ik heb die mensen het nooit misgunt. Dat het bij ons niet wilt lukken betekend niet dat andere het geluk niet mogen hebben. Ook al was het elke keer verdrietig, was ik uit mijn doen, ik heb toch altijd met ze meegeleefd en ze zeker niet genegeerd.
Een tweede is echt iets heel anders dan een eerste. Het is een levensgroot verschil of je al moeder bent of als je met de angst zit misschien wel nooit moeder te zullen worden.
Tuurlijk is het jammer maar je kan het gewoon niet afdwingen. Het enige wat je kan doen is je open opstellen, het is aan haar om daar al dan niet op in te gaan.
Ik heb het zelfde soort met mijn zus gehad.. zij is al 3 jaar bezig en ik was eigelijk vrij snel zwanger. Na de eerste keer hebben we wel contact gehouden en toen ging het mis.. toen heeft ze ontzettend met mij meegeleefd.. daarna jaar later was ik weer zwanger en toen was het haar te pijnlijk, we hebben een tijdje geen contact gehad en uiteindelijk had ze me ook even geblockt op whats app.. ik had het er erg moeilijk mee en had ook echt het idee dat ze het me niet gunde.. maar uiteindelijk (met de hulp van onze moeder) toch alles uit kunnen praten en nu gaan we weer goed tussen ons.. ze gunde het me wel maar het was gewoon te moeilijk voor haar om haar jonge zusje zwanger te zien terwijl zij al zolang aan het proberen is. Dus geef het wat tijd en probeer het uiteindelijk uit te praten.. het is voor jullie allebij niet niks en ik weet zeker dat ze het jou wel gunt maar het is gewoon een hele moeilijke situatie...
Poh vind ik heel wat om dat zo te zeggen.. Tuurlijk je bent wel of geen moeder.. Maar een 2de is net zo gewenst en hoop je net zo op als een eerste.. En je voelt elke maand dezelfde pijn die elke vrouw zou hebben wanneer het weer niet gelukt is.. Hier hebben wij 10 jaar over gedaan om een 2de mogen te krijgen, wij zijn eindelijk weer zwanger. Ook wij zagen iedereen om ons heen zwanger worden.. En weer op nieuw!! Dat deed pijn. Maar gunde hun allemaal hun geluk. Tuurlijk soms wouden we al dat nieuws niet horen en zien. Maar om ze nou compleet te gaan negeren nee.. Dat snap ik niet..
Mijn sz probeerde al een jaar zwanger te raken (inmiddels de moed opgegeven want het lukt niet) en ik was na 1 maand ongepland zwanger. Was ook heel pijnlijk maar ik ben gelukkig nooit genegeerd door haar, lijkt me heel naar. Ten slotte kan je er helemaal niks aan doen, de natuur bepaalt of je geluk hebt ja of nee
Ik krijg nogal eens te horen of het de planning was. Aangezien ik nog aan het afstuderen ben. Vind ik ook altijd zo'n stomme vraag
Nou zeg...wat kunnen mensen toch onvriendelijk doen he? Niet dat ik dat zelf soms niet doe, maar toch. Vrienden van mijn man probeerden 5 jaar lang zwanger te worden (en nu lopen we tegelijk, bijna! Superleuk dat het ons beiden nu gegund is) maar toen ze het kwamen vertellen bij ons kregen wij de opmerking: "sorry dat we het zeggen maar wij waren bijvoorbeeld echt jaloers op jullie miskraam". Ik moest echt ff het laten inzinken. Had ik dat nou goed gehoord?