Zo gek is dat niet dat je een ochtend lekker in bed wilt blijven. Je man heeft inderdaad een schop onder z'n kont nodig. Laat hem dit topic maar lezen dan kun je misschien morgen al beginnen
Ik vind dat je samen kinderen hebt en dat je samen voor ze moet zorgen. Als je man vrij is hoort hij net zoveel voor de kinderen te zorgen als jou. Zo gaat dat hier iig wel.
Ik blijf gewoon 1 x in de zoveel tijd opstandig liggen. Trek het dekbed over mijn hoofd en grom wat. Vaak word ik dan uitgeslapen wakker en is er in het gunstigste geval een wasje gedaan ghehe.
Tegenwoordig wordt ons zoontje om een mooie tijd wakker, dus hoeft de discussie hier niet echt plaats te vinden, maar wij hebben die tijden ook wel gehad. Ondanks dat mijn man 5 dagen in de week rond 5.30 uit bed gaat, ging hij er in het weekend soms toch vroeg uit voor ons zoontje zodat ik kon blijven liggen, maar uiteraard natuurlijk ook wel eens andersom, wel gaf ik het vaak de avond van tevoren al aan en niet bv. op de ochtend zelf. Ook hebben we na een hele slechte nacht (waarin we allebei met ons zoontje in de weer zijn geweest) om en om uitgeslapen. Bv. de 1 met zoon eruit om 6.00 en dan om 8.00/9.00 de ander roepen die er dan uit ging en dan ging degene die vroeg was opgestaan nog even terug naar bed..
Wij verdelen het ook. Ik geef BV, dus de nachten zijn logischerwijs voor mij, maar mijn man doet de avond (incl een papfles rond middernacht) en dan ga ik er vroeg in om wat extra uren te maken. 's Ochtends pak ik meestal de kleine bij ons in bed en worden we zo samen wakker. Ik ben niet zo'n uitslaper, maar als ik er behoefte aan heb, dan vindt mijn man het geen enkel probleem om de kleine mee naar beneden te nemen. Hij redt zich er ook absoluut prima mee en ik kan dus makkelijk weg en hem alleen met de kleine laten.
Tussen het accepteren en je man uit bed krijgen zit een wereld van verschil. Ik accepteerde het zeker niet maar hij verrotte het om eruit te gaan (eerst waren het de nachtdiensten, toen was het werkeloos/overspannen en toen, uh... Waren z'n smoezen op.) maar hij doet het gewoon niet, hij blijft liggen. Dus gaf ik hem meestal z'n uitbrander als hij beneden kwam later op de ochtend. Maar iemand echt letterlijk eruit schoppen en dwingen is ook niet goed voor je relatie.
Als we hadden afgesproken dat hij zou gaan en hij gaat niet, neem ik gewoon het dekbed met me mee als ik de kleine ga halen hoor... Als ik niet slaap, slaapt niemand! Grappig dat mogen doorslapen hier toch vaak gekoppeld wordt aan hoeveel je werkt. Wij hebben allebei veeleisende banen gehad, maar vinden een dag thuis met de kinderen (zeker tijdens tandjes/ziekjes/verlantingsangst) véél vermoeiender dan werken. Hier mag de geen die de volgende dag thuis blijft dus juist vaak doorslapen. Uitslapen doen we eigenlijk nooit. Hooguit een half uurtje langer blijven liggen terwijl de ander de fles geeft of zo. Anders heb ik toch het gevoel dat ik mijn kids tekort doe. Het weekend is toch ook voor de één-op-één-tijd en dat valt in je eentje met 2 kinders en een baby gewoon niet mee.
Hier gaat mijn man er snachts uit voor dochter en ik voor zoon. Maar het komt weleens voor dat ik zo diep slaap dat ik het niet hoor en dan gaat man eruit. Standaard ben ik rond 07:00 uur wakker (waarom geen idee?) En in het weekend probeer ik man dan zoveel mogelijk te laten liggen vaak ga ik er smiddags nog weleens in in het weekend (heb een slaapstoornis die onderzocht gaat worden) maar als ik echt moe ben dan of ik geef het aan of man heeft het hier zelf al gezien en dan moet ik verplicht blijven liggen.
zo doe ik dat ook. tegen de kinderen zeggen; papa staat op; en zij weten ondertussen dat ze papa moeten wakker maken. ik stuur er op aan dat ze dit met kusjes doen maar meestal is het met springen en gillen. maar wakker worden zal hij wel,want ik kom er dan niet uit. steeds vaker staat mijn man spontaan op!
Bij ons is het zo dat mijn man ook nooit wakker werd. Behalve als we heel nadrukkelijk afspraken dat hij eruit zou gaan en ik niet. Dan ga je er toch meer 'op liggen'. Het fijne is ook, dat ik dat meestal echt nìet wakker wordt en hij wel. Nu met twee kinderen die geen nachtvoedingen hebben, is het eigenlijk vrijwel altijd zo dat ik reageer op de oudste (en door de geluiden van de jongste heen slaap) terwijl hij indien nodig naar de jongste gaat (en niks van de oudste hoort). Soms blijkt 's ochtends dat we er allebei voor ons 'eigen' kind een paar keer uit zijn geweest, maar dan blijkbaar om en om want we hebben niks van de ander gemerkt. En mijn man was er ook altijd één waar je een kanon naast kon afschieten hoor. Maar dat valt best te trainen. En al lukt dat nog niet optimaal en ben jij eerder wakker: er is een heel verschil tussen (even) wakker worden en mogen blijven liggen of wakker worden en eruit moeten. Bij ons is het in het weekend ook om en om. De ene ochtend slaapt hij uit (en dan ook echt: er kunnen twee kinderen bij ons op bed liggen kletsen en woelen en hij slaapt er dwars doorheen.) De andere ochtend blijf ik met mijn ogen dicht naast die meute liggen, totdat mijn man psyschisch genoeg moed heeft verzameld om de ochtend te laten beginnen en met ze gaat ontbijten. Zodra zij onderaan de trap de deur achter zich dicht trekken, val ik weer in slaap. Ik sta te kijken van de verhalen van mannen die niet zelfstandig voor hun kinderen kunnen zorgen. Dan wordt het hoog tijd dat ze het leren zeg.
Onze kleine komt 's ochtends rond een uur of zeven of half acht. Door de weeks is het prima, want we werken allebei. In het weekend of op een vrije dag doen we het zo: Man gaat naar beneden flesje melk maken, thee of koffie en een beschuitje Ik wacht eventjes, en ga baby verschonen. Neem haar mee in slaapzak naar ons bed. Samen met zijn 3-en in het grote bed melk, koffie of thee drinken... gezellig! Uiteraard drinken wij geen thee of koffie als baby in onze armen ligt.
Met alle respect, maar als mijn man zo egoïstisch zou zijn, zou dat slechter zijn voor onzerelatie dan hem het bed uit schoppen. Ik zou in staat zijn om zo iemand het huis uit te schoppen. Wat een kinderachtige en egoïstische houding, jak.
Maar waarom zou zijn rust belangrijker zijn dan de jouwe? Echt, als mijn man zo zou denken, dát zou pas slecht zijn voor onze relatie.
Bedankt voor jullie reacties. Vanmorgen om om 4.45 kwam de jongste die ziek is voor een fles. Om 5.00 werd onze peuter gillend wakker. Ik heb ml wakker gemaakt en zei nu moet je echt even naar dl toe want ik ben met de baby bezig. Hij keek boos maar haalde haar op. Hij was om 23.30 thuis uit zijn werk en is om 3.30 naar bed gegaan want hij vindt dat hij zn ontspanning nodig heeft Ik zal hem vandaag eens aanpakken.
Ik zou dan ook echt niets op kunnen brengen om aardig te kunnen zijn voor mijn man. Mijn man is ondernemer, heeft 5 bedrijven werkt snoeihard maar gaat altijd uit bed 's nachts voor de twins omdat hij vindt dat ik als zwangere hoor te rusten. That's a man!
Die van mij hoort het niet snachta, vaak word die pas wakker als ik er al ben. Ik geloof wel dat je er op kan slapen want ik word.nergena wakker van behalve van de kleine en bij mijn man is t andersom En in de ochtend tsja die discussie heb ik vaaak genoeg gevoerd,heb het opgegeven.
Uiteraard hoor je je man te laten slapen dat recht heeft elke man gekregen bij zijn geboorte. Nou mooi niet he!! Mijn man werkt op dagen dat ik vrij ben en andersom (super gezellig) daardoor komt het er altijd op neer dat ik er uit ga. Hij begint om 10 "ik moet straks werken" ik begin om 8 "jij moet er toch uit"