Ik kan mijn kont niet keren of mijn 2jarige hangt aan mijn benen. Niets is goed, ik kan niet in de keuken staan om eten te maken, als ik op het toilet zit dan is het huis te klein, ze vraagt om dingen en ala ik dat ga halen dan is het nee-nee-NEEEEEEEE. Ze gooit met van alles als ze iets niet mag (waarna ze dat dus op moet ruimen voordat we verder gaan of we stoppen er gelijk mee) ... Heel eerlijk wordt ik er moedeloos van. Eenkennig is ze niet, op het kdv kan ik haar zonder morren achterlaten, van de week bij de HA was ze heel lief en makkelijk als de HA haar iets vroeg te doen (ze wilde zelfs niet weg, want de dokter had veels te leuk speelgoed ) Is dit een fase?? En heeft iemand tips? Want ik merk dat ik mijn geduld begin te verliezen als er weer eens een beker melk expres omgegooid wordt omdat de kleur van de beker haar niet aanstaat (terwijl dat de kleur was die e zelf had gekozen)...
Heel herkenbaar, psz gaat het weg brengen nu juist super goed maar vandaag thuis geweest en ook constant "bij mama, bij mama", echt een kleef aan, thuis speelt hij lief maar alles is wel mama, mama. Kan je alleen niet helpen probeer zelf ook mijn vinger erop te leggen wat er aan de hand is.
Dat is hier al maanden zo en mijn zoontje is nog maar 15 maanden, ik denk dat het er gewoon bij hoort..
Bij 15 maanden was dat hier ook zeker het geval erger zelfs maar bij 18 maanden wordt het juist iets minder, denk dat het daarom juist moeilijk is om de vinger op te leggen
ik hoop het toch niet ... ze wordt er namelijk niet vrolijker op. Het is doodvermoeiend, ik ben gesloopt 's avonds en gewoon blij als ik haar op bed kan leggen.
Klinkt als een gewone twee jarige die flink wat duidelijkheid en structuur nodig heeft. Zij zoekt haar grenzen op, hoort bij haar leeftijd en heeft jou als ouder nodig om de grenzen aan te geven. En ja, kan me goed herinneren dat dat erg vermoeiend is!
Heel herkenbaar. Hier zoekt ze duidelijk de grenzen op. Misschien wat minder of geen keuzes geven als bijvoorbeeld de kleur van de beker strijd oplevert?
heel herkenbaar...ik ben momenteel idd gesloopt s avonds....en dat elke dag. Hier heb ik wel het idee dat hij absoluut niet fit is. Slaapt s nachts van 18.30-7.00 en als we zus om 8.15 op school hebben afgezet is hij al moe en sommige ochtenden slaapt hij dan weer van 9.30-11.30. Maar andere middagen slaat hij het slapen helemaal over. Maar ja verder echt duidelijke klachten zijn er niet, dus om daar nu mee naar de HA te gaan?
Hier is zoon nu net 3 en met 2.5 jaar kreeg hij dit en het is helaas nog niet over! Moedeloos word ik ervan! Het is de hele dag door "knuffelen" en als ik een keer zeg nee dat kan niet dan is het huis te klein! Ik hoop zo dat het snel over is want ik word er echt gestoord van!
Ik herken het zwaan kleef aan niet, al is ze wel meer op mij gericht dan op papa of wie dan ook. Verder heeft ze nogal wat temperament en als de dingen niet gaan zoals zij wilt dan is er nogal eens een krijsbui. Heel vermoeiend. Uiteraard geef ik hier niet aan toe, maar die strijd is zo vermoeiend. Wat jij zegt over kiezen van iets en het dan uiteindelijk niet willen is zo herkenbaar. Hier met brood bv ze zegt pasta en dan geef ik dat en dan is het nee neee neeee geen pasta, ik wil smeerkaas! Ik ben stapelgek op mijn meisje maar ik heb er dagen tussen zitten dat ik om 9.00 al denk was het al maar bedtijd. Ik heb op aanraden van iemand het boek van eva bronsveld ''temperamentvolle kinderen" aangeschaft. Heb het pas sinds maandag in huis dus nog niet begonnen (te moe ghehe) maar baat het niet dan schaadt het niet.
Faaaaaase...Bij ons ook precies rond die leeftijd. Voortdurend aan mijn been hangen, ik kon geen moment even rustig iets in huis doen. Consequent blijven zeggen: Mama moet nu even dit of dat doen, dus jij mag even met je pop spelen. Daarna kom ik meespelen. Zoiets. Zo hebben wij het gedaan en dat ging elke dag een stukje beter. Nu hebben we er nooit meer last van eigenlijk.
Ben benieuwd wat je van het boek vindt! Hebben momenteel ook te maken met hele heftige driftbuien dus ik kan wel wat tips gebruiken
Hier hetzelfde. Het is de hele tijd knuffelen en bij mama zitten. Het liefst zou hij nog willen dat ik hem de halve dag rond droeg! Ik mag niet koken of naar de wc. Echt vermoeiend. Hij moet ook leren dat het niet altijd kan en dan is het huis voor hem te klein natuurlijk. Ik ben heeeeeel benieuwd wat dat wordt met de baby erbij straks. En we gaan dit weekend ook nog verhuizen