Bewust 1 kind

Wij kiezen ook bewust voor 1 kind. Voor de zwangerschap was dat al onze keus, en na een zware zwangerschap en bevalling is die keus alleen maar bevestigd.

Hier ook heel vaak de vraag van 'en binnenkort nummer 2?'. En als je dan antwoord dat je het er bij 1 houdt, krijg je vaak als reactie 'wacht maar, daar kom je nog wel op terug'. Heel irritant, maar ik heb dan zoiets van, wat jij wilt denken prima joh

Maar ik vind het onzin dat een kind verwend is, omdat hij/zij enig kind is. Heeft met opvoeding te maken, en met het karakter van een kind (want sommige kinderen kunnen onuitstaanbaar verwend doen, en die hebben dan toch gewoon echt nog broers of zussen ). Als je gezin compleet is voor je gevoel, dan is dat toch prima! Dat is iets tussen jou en je partner, en daar heeft verder niemand iets over te zeggen. Zij hoeven niet nog een tweede kind op te voeden.

En de eerste die tegen mij durft te zeggen dat wij geen gezin zijn, omdat wij 'maar' 1 kind hebben, die duw ik een kerstboom door zijn of haar strot

 

En gefeliciteerd! Ik zie dat jullie ukkie vandaag een dreumes is geworden

 

Wij hebben twee kinderen en willen het o.a om medische redenen hierbij laten, maar ik herken de opmerkingen wel! Ik heb het dan niet zo letterlijk gehoord, maar kreeg wel het idee dat mensen een stel met één kind niet echt als "gezin" zagen. Of bv. een opmerking als (toen ik bevallen was van de tweede) "nu hebben jullie ook kinderen, dat voelt vast anders dan een kind".
Ik wist ook nooit zo goed hoe ik moest antwoorden op de vraag of ik kinderen had, want ja, technisch gezien had ik er maar één (als ik m'n oudste dochter* dan niet meetel) dus geen 'kinderen' en noem je één kind nou 'kinderen' of 'kind'?

En idd altijd die vragen naar een tweede (en nu ook derde). Als je daar kort en bondig op antwoordt stoppen ze vanzelf snel genoeg.

 

Ik vraag het inderdaad weleens, maar alleen mensen die ik echt ken, en dan uit echt interesse, als ze antwoorden dat het er bij blijft vind ik het interessant om te horen waarom of het bij die 1 of 2 blijft, maar heb daar geen voor oordeel over,

Wel denk ik er anders over, ik heb juist weer beweegredenen voor meerdere kinderen, ik heb er nu 4 en daar blijft het bij, maar mij word ook weleens gevraagd waarom 4 ?

Soms zijn er mensen die zeggen pffff vier ik moet er niet aan denken, arme mama, je bent gek dat je er vier neemt, waarom zou je dit willen? dit vind ik niet oprecht klinken en antwoord er kort en krachtig op dat dit precies is zoals ik het wil en verder zeg ik niets,wanneer men mij oprecht vraagt zonder oordelend te kijken of verwijten te maken ( wel zielig voor je andere kinderen hoor aandacht delen ) dan leg ik graag uit waarom ik van een groot gezin hou.

Als voor jou 1 genoeg is zou ik daar dus volledig achter staan en me niets aantrekken van wat anderen daarover denken, JIJ moet gelukkig zijn met jou gezinnetje,niet een ander.

 

Iedereen moet lekker doen wat ie wil toch? Als jij het bij een kind wilt laten dan is dat jouw goed recht! En als je er na 5 jaar besluit toch nog 3 te willen dan ook ik denk dat mensen eens moeten stoppen overal iets van te vinden, daar zou de wereld een stuk gezelliger van worden

Tegen ons werd ook gezegd wanneer gaan jullie voor een tweede? Terwijl het bij ons erg gevoelig lag (ivm oudste zware handicaps heeft) vond dat echt not done om dat zomaar aan iemand te vragen. En toen we dan echt zwanger waren van nummer 2 kreeg ik een paar keer te horen of ik er wel goed over nagedacht had, wat voor impact een tweede zou hebben. Ok...

Afijn, meid lekker doen wat jullie willen

 

Ik krijg inderdaad wekelijks de vraag wanneer de 2e komt. Nou voorlopig niet. De eerste keer dat iemand het vroeg was nog in de kraamperiode (??).
Een vriendinnetje van me is druk bezig voor een tweede, maar dat gaat niet zo makkelijk. De vraag of het niet eens tijd word voor een tweede kan dus erg pijnlijk zijn voor iemand.
Anyway. Ik ben enig kind en vind mezelf niet echt verwend. Mijn beide ouders werkte altijd heel hard (eigen bedrijf) en zo ben ik ook opgevoed; werken voor je geld niets komt je toe waaien. Ik denk dat enig kind zijn ook voordelen heeft, op vakantie bv word je wel gedwongen om met andere kindjes contact te zoeken anders is het best saai.
Het enige wat ik minder vind is dat ik er wel alleen voor sta wat betreft m'n ouders.
Laat het lekker gaan. Mensen verwachten altijd dingen van anderen en het belangrijkste is dat jullie gelukkig zijn!

 

Wij ook bewust voor 1 kind gekozen. Voor de zwangerschap al en altijd al gezegd. Waarom?
1) gezondheid, de eerste is gezond en wel geboren maar wie zegt dat de 2de ook gezond wordt, dat is ook een angst van mij.
Ik kon pas van mijn zwangerschap genieten na de 20 weken echo toen we zagen dat alles gezond er uit zag (zover je kan zien op een echo)
2)wij zijn bang dat we een kind leuker gaan vinden dan het andere kind, vrienden van ons vinden het raar dat we dit zeggen en zeggen dat je altijd je beide kinderen even leuk vind. Misschien is dit zo maar zo voelt t voor ons toch niet.
3) Het zijn hoe lullig ook de praktische dingen voor de toekomst.
- goede opleiding->kost veel geld.
- haar willen geven wat ze wilt en dan niet richting t verwende zeg maar (bijv schoolreisjes enz) mijn ouders hadden het zwaar met 3 kinderen die dezelfde leeftijd hadden dus ook zelfde reisjes zoals ski vakantie school, ardennen 3 dagen enz. Ik wil dit 'gewoon' kunnen doen. Mijn ouders moesten vaak nee tegen ons zeggen omdat ze de financieën hiervoor niet hadden. Nee geen slechtere jeugd hierdoor gehad maar als kind baal je toch als de rest van de klas wel kan

Wij krijgen ook veel opmerkingen maar t is zo zielig als zij alleen is. Oh dan wordt t vast een verwend kind, zal altijd haar zin krijgen bla bla bla bla bla.. Prima als mensen zo willen denken..
en dat een 2de altijd makkelijker is omdat de ander dan mee kan helpen of je weet hoe t bij de eerste was.

Wij houden het bij onze mooie gezonde dochter!

 

Wat erg dat mensen zeggen dat je met 2 kinderen pas een gezin bent. Grof gewoon!

Eigenlijk he ben je gewoon 'raar' als je meer of minder dan 2 kinderen hebt. Dat is wel zo de standaard, dat lijkt zo te horen ofzo.

Jullie zijn met z'n drietjes gelukkig, dat neemt niemand jullie af. Met z'n drietjes zijn of beginnen lijkt me ook bijzonder. Wij waren meteen met 4.

Moet je trouwens eens in mijn schoenen staan hoeveel mensen tegen mij aanzeuren dat ik, ik citeer: wat fijn een jongen en een meid tegelijk, ben je in 1x klaar. Dan vraag ik maar meteen of zij onze derde willen hebben, brutale apen.

 

jeetje wat grof dat mensen dat zeggen.. het is toch je goed recht? En verwend zijn.. pff dat ligt aan de opvoeding!

Ik denk er ook wel eens over na maar eelrijk gezegd lijkt het mij vreselijk om geen broers/zussen band te hebben.. Als ik kijk naar onze band (ik ben dus geen enigskind) dan ben daar erg blij mee.. We zijn niet overdreven close hoor, maar gewoon familie dingen samen ondernemen en als er iets met een van onze ouders gebeurt dan kun je dit samen delen en oppakken.. Het lijkt me vreselijk om in je eentje de begrafenis van je ouders moeten regelen.. Daar denk ik dan vooral over na

 

Ik heb ook lieve zussen, zo blij mee. Mijn beste vriendin een drugsverslaafde broer, die zal ook alles alleen moeten opknappen als het om familie/ouder dingen gaat. Garanties zijn er nooit, helaas.

 

Wij hebben ook 1 kindje en op dit moment zijn we er ook beiden van overtuigd dat het bij 1 gaat blijven. Dit om meerdere redenen.

- Wij hebben een vroeggeboorte meegemaakt (die verder helemaal goed is afgelopen) maar een beetje angst zit er toch onbewust wel in.
- Daarbij is de toekomst ook een issue. Wij willen graag een goede opleiding kunnen bieden aan ons kind en met meerdere kindjes wordt dit financieel voor ons niet haalbaar.
- Het verwennen kan ook met meerdere kindjes. Het is net hoe je als ouder er mee omgaat en ook ligt het een beetje aan het karakter van je kindje.
- Het hebben van broers en zussen is natuurlijk leuk maar geen garantie voor de toekomst. Helaas in mijn naaste omgeving (bij neefjes en nichtjes) moeten meemaken dat een zus/broer breekt met de familie waardoor je dus uiteindelijk toch nog eindigt zonder broer/zus (ondanks dat deze er natuurlijk wel is).
- Wij doen vaak leuke dingen met onze dochter waarbij ze veel contact heeft met andere kinderen. Het is dus niet zo dat ze sociaal niet kan ontwikkelen omdat ze maar "alleen" is.

Ik denk dat de keuze voor 1 of meerdere kindjes bij iedereen anders ligt en dit een ieder zijn eigen beweegredenen daartoe heeft. De keuze die je maakt is jou keuze en die dient men te respecteren!

Het vragen of er een nog een tweede komt is niet altijd even netjes maar kan er gelukkig niet wakker van liggen.

 

Om medische redenen laten wij het hierbij.
Mensen in onze omgeving weten wel wat voor traject en verdriet we achter de rug hebben dus daar komen sowieso al geen vragen van.
"vreemden" vragen wel eens maar daar ga ik verder niet in detail op in. Ze kunnen het niet aan mijn neus zien, al vind ik de vraag nogal brutaal maar ach..
Nu heb ik vrede met het feit dat het er bij 1 blijft.
Ik kan hem nu alles geven wat hij nodig heeft. Ik tel mijn zegeningen!

 

Bij ons vroeg iedereen zich ook altijd af of er een tweede kwam. Maar die kwam gewoon niet, deels bewust (had allerlei redenen daarvoor, beroerde bevalling, willen reizen etc etc), deels omdat het gewoon niet gebeurde. Toen de oudste bijna 9 was, werd haar broertje geboren!
En nu zou ik nooit anders meer willen, en willen we heel graag nog een derde! Het is echt totaal anders om meer dan 1 kind te hebben en als ik zie hoe ze samen zijn heb ik er oprecht spijt van dat de oudste zolang heeft moeten wachten...

 

Soms denken mensen gewoon niet na bij dit soort vragen of opmerkingen. Onbewust kunnen ze echt iemand kwetsen.
Want er zijn ook zat stelletjes/vrouwen waarbij het onderwerp kinderen krijgen/ tweede kindje krijgen heel gevoelig kan liggen omdat niet iedereen erover praat of wil praten. Wij hebben nu 1 kindje, willen graag een tweede, maar omdat wij heel klein wonen, het financieel gezien niet verantwoord is, en zo zijn er nog meer persoonlijke en praktische redenen waarom wij genoodzaakt zijn om deze wens uit te stellen. Voorlopig komt er nog geen tweede. Voor ons liggen de vragen over een tweede kindje dus heel gevoelig omdat wij hierin wel een en het ander hebben meegemaakt. Dit weet bijna niemand omdat wij het niet nog niet noodzakelijk vinden om dit aan de grote klok te hangen.
Wij antwoorden daarom heel kortaf op betreffende vragen en opmerkingen, zodat diegene weet dat hij/zij niet meer dat soort vragen hoeft te stellen.

 

Wij hebben 1 kind van 6 jaar, zijn daar heel gelukkig mee en voelen ook absoluut geen behoefte om het nog een keer door te maken. Zo'n feest vond ik het allemaal niet, hoor, zwanger zijn (9 maanden doooooodmoe), bevallen (bijna doodgaan, letterlijk) en het eerste jaar (welke roze wolk?).

Nu hebben we een heerlijk, zelfstandig kind en we zijn alle drie gelukkig zoals het is.

De rot-opmerkingen blijven, maar hé... Ik ben gelukkig met mijn keuze, dus lekker boeiend. Niet naar luisteren. Het enige waarnaar je moet luisteren hierin is je hart!

 

Ach weet je, mensen hebben altijd hun oordeel klaar over werkelijk alles....over bewust kiezen voor 1 kind of over bewust kiezen voor meerdere....en alles mbt het ouderschap.

Laat gaan..jullie keuze, jullie beslissing.

Wij worden echt vreemd aangekeken dat we 3 kinderen hebben mogen krijgen via grote omwegen. Was 1 niet genoeg? Dan ben je dus niet dankbaar ofzo..

 

Hier van het zelfde.

Het kwam niet wilde niet. En toen ik het wel goed vond 1 kind. Werd ik zwanger van mijn tweede eigenlijk puur onverwachts.
Het is mijn cadeautje. Dat zeker maar ik kwam wel op een punt in mijn leven dat ik het wel goed zo vond.

En heb het wel eens vaker geschreven. Na 9 jaar weer op nieuw beginnen vond ik best heftig. Kwam in een periode terrecht dat het allemaal wat makkelijker ging ik niet speciaal meer rekening hoefde te houden met maar. Mijn cadeautje zetten mijn wereld wederom op zijn kop wel op een prettige manier.

Hier geen wens voor een derde al hoe wel. Het blijft toch een wonder zwanger zijn baby krijgen. Maar nee ben nu 41. En het is goed zo

Kreeg ook te horen voor mijn tweede je bent pas moeder na je 2 de. Vond dat zo raar als dat gezegd werd of je nu een of twee kinderen hebt ??

T.s als je het er bij een wilt laten is dat toch een prima keuze kinderen opvoeden in deze tijd is al speciaal zat

 

Ik heb er nog geen een (wel in the making, hopelijk deze maand raak na miskraam) maar ik kies ook bewust voor 1 kind..

Dat heb ik gewoon altijd gewild en nu komt er ook nog eens bij kijken dat kinderen krijgen voor mij al een heel gedoe is, ik heb pcos dus zou al heel blij zijn met 'maar' 1 kind..

Verhalen dat je dan geen gezin bent of wanneer komt de tweede die roest ik aan me...uhm je weet wel...ik maak dat zelf uit en iedereen moet voor zichzelf weten hoeveel kinderen of niet hoopt te krijgen.

 

Ieder moet voor zichzelf beslissen hoeveel kinderen hij/zij wil.
Ik denk dat het voor het 2e kindje geen pretje zal zijn als hij een 'gedwongen' kindje is.

Ik wilde heel bewust 2 kinderen. Ik heb geen mega hechte band met mijn broer en zus. Mijn ouders zijn gescheiden, en er is niemand die zo goed weet hoe het zit en hoe het vroeger ging, dan die twee!
De scheiding van mijn ouders was heftig en als enig kind had ik er zeer zeker nog erger onder geleden.