Kleine man is nèt twee jaar en ineens zeer regelmatig gefrustreerd en driftig. En dat komt met name door het nog niet goed kunnen praten, lijkt het. Hij wordt vooral erg boos als hij iets wil en ik begrijp het niet meteen. Voorbeeld: ik teken een paar auto's voor hem, hij zegt goed auto, dus dat is makkelijk . Dan zegt ie boom en poes. Ook makkelijk. Maar dan komt er iets uit wat ik niet kan thuisbrengen. Ik probeer te zeggen wat ik denk dat hij bedoelt, maar dat is het dan allemaal niet. En dan is het gebeurd: boos, huilen, stampen, groot verdriet. Ik zeg dat ik niet weet wat hij bedoelt en dat ik nu een stoplicht ga tekenen. Neeneenee, dat mag niet. Van veel woorden weet ik inmiddels heel goed wat het betekent in zijn taal. Maar we lopen er nu steeds vaker tegenaan dat hij iets zegt waarbij we onze wenkbrauwen fronsen en denken: oké? Wat zou het zijn??? Laat ik voorop stellen dat hij echt een uitgebreid vocabulaire heeft. Hij snapt vrijwel alles wat we zeggen, zegt ook veel dingen na, wijst alles aan wat we benoemen en dat is in 99 procent van de keren goed. Het komt alleen nog niet uit zijn eigen mondje en dat frustreert blijkbaar enorm. We lezen ook veel voor. Hij vindt taal en letters leuk. Herkenbaar? Hoe pakken jullie dit aan? Iemand tips? Ik vind het ook gewoon zo sneu dat hij er zo boos en verdrietig van wordt...
Mijn dochter is bijna 2,5 en nu komt het pas. Van het consultatiebureau heb ik de tip gehad om de boekjes van " Ik ben Bas" met haar te behandelen. Dit zijn grote kijkplaten.
Haha herkenbaar.. nou ja hier wordt hij niet boos dan maar soms zegt hij dingen en dan hebben we geen idee wat hij bedoeld.. laatst: fokka maken... wat? En een week later viel het kwartje opeens haha, wakker maken... af en toe nog wel eens een woord wat we niet kunnen thuis brengen maar het wordt steeds duidelijker!
Die frustratie hoort bij sommige kinderen bij het leren van iets nieuws, heel normaal! Mijn oudste had dat ook heel erg, maar voor haar dus de perfecte motivatie om keihard haar best te doen op woordjes uitspreken. Na een periode van frustratie kwam dan weer een periode waarin ze ineens veeel meer woorden kon uitspreken, daarna weer gefrustreerd gevolgd door weer nieuwe woorden en constructies. Bij mijn jongste begint de frustratie nu ook, ben benieuwd
Geef het tijd de frustratie zet zich vanzelf om in praten hier ook binnen twee maanden hele volzinnen voorheen zei hij helemaal niets
Wij zijn met onze dochter toen ze 2 werd naar logopedie gegaan. Ze begreep alles wat we zeiden of vroegen, gehoor was prima taalbegrip uitstekend maar praten Ho maar. Inmiddels zit ze sinds afgelopen augustus op een psz behandelgroep voor kinderen met spraak/taal achterstand de beste keus ooit want ze vliegt vooruit nu. Ik zou als je je zorgen maakt gewoon eens info vragen bij logopedie. Niet alles komt vanzelf goed soms hebben ze beetje hulp nodig. Als ik naar meeste in mijn omgeving had geluisterd zou het ook wel vanzelf gekomen zijn. Ik ben blij dat we daar niet op gewacht hebben want niet alles komt vanzelf goed. Je moedergevoel klopt vaak dus luister daar maar naar.
Heel herkenbaar met de jongste van net 2 hier. Ze snapt echt alles en kent heel veel woorden, maar soms begrijp ik haar echt niet. En en dan wordt ze echt verdrietig of boos.
Bedankt voor jullie reacties. Volgende week gaan we naar het consulatiebureau en daar zal ik het sowieso even aankaarten. Logopedist komt binnenkort naar het kdv dus daar kan ik ook terecht voor vragen, dat is wel fijn. Op het kdv zien ze verder geen bijzonderheden, hij loopt niet achter ofzo. Ook daar zeggen ze dat hij alles begrijpt en dat hij veel dingen nazegt. Gewone ontwikkeling. Die frustratie uit hij dus met name thuis, in de meest vertrouwde omgeving. Ik maak we verder geen zorgen. En ja, geduld hè....pff, dat is dan niet mijn sterkste punt, maar dat heeft hij dan van mama, haha.
Jongste dochter wordt bijna 2 en heel herkenbaar van een tijdje terug. Nu ze veel meer woordjes kan zeggen is het inderdaad bijna niet meer. Driftbuien gaan nu om andere dingen.