Vol moed ben ik begonnen aan een studie naast mijn baan. Dit ging eigenlijk een hele poos best goed. Ik had echt zoiets van " dit is eigenlijk best wel goed te doen! " ( Het verschil was alleen wel dat ik soms een paar weken thuis zat omdat ik van baan, naar vakantiebaan ben gegaan, en daarna weer naar een "vaste" baan. ) Maar nu denk ik daar anders over. Ik ben moe, op, en om elke scheet begin ik te huilen. Het liefst gooi ik mijn baan of mijn studie eruit. Ik merk dat het te zwaar wordt en ik het allemaal niet meer kan bijbenen. Helaas kan ik beide niet opzeggen. Ik heb mijn diploma gewoon hard nodig, en mijn baan ook. Het is ook nog "maar" 7 maanden. Maar het voelt ineens zo ver weg. Mijn werk vraagt mij steeds vaker om in te vallen. Ik durf dan bijna geen "nee" te verkopen. Soms doe ik dat wel, maar ik voel me daarna zo ontzettend schuldig. Een soort van "gevoel" dat de organisatie alleen maar draait als ik er ben. Dat is natuurlijk niet zo! Maar dat gevoel is er wel. Ik draai met mijn stage ernaast soms meer dan 40 uur per week. En eigenlijk trek ik dat niet naast het studeren, kinderen, en huishouden. Nu was er pas een collega uit de running. Er werd gevraagd welke dagen ik wou werken. Ik had al "ja" gezegd op 1e kerstdag en nieuwjaarsdag. Maar nu wou ze eigenlijk hebben dat ik ook op oudjaar kwam werken. Ik zei daarop dat ik 2 feestdagen eigenlijk wel meer dan genoeg vond, en ik het niet eerlijk vind als ik alle feestdagen werk. Toen zei diegene : " Wij denken tenminste wel aan onze collega's als er gewerkt moet worden. Ik heb toen uitgelegd dat ik daarnaast ook mijn stage heb en ik ook graag af en toe een dagje vrij wil. Maar daar kreeg ik als antwoord op dat ik jong genoeg ben en makkelijk nog meer zou kunnen werken. Daarna barste ik in tranen uit. Ik vond het echt onterecht. Ook draai ik onregelmatige uren en dat maakt het misschien ook wel zwaarder. Als ik een baan met vaste dagen en tijden had gehad dan had ik dit probleem misschien niet. En qua het huishouden is het ook zo lastig. Het wordt steeds moeilijker om het allemaal bij te houden. Zeker met jonge kinderen, dan is het helemaal zo snel rommelig. Herkennen jullie dit? Wat deden jullie om het makkelijker te maken? Hoe kun je alles zo plannen dat het wel bij te houden valt?
Ik heb geen echte tips voor jou. Ik heb net zelf een studie afgerond en ik herken het allemaal wat je zegt. Uiteindelijk toch door gezet en blij dat ik het gehaald heb. ( vraag mij niet hoe) haha Succes en een knuffel
Ik denk dat je moet beseffen dat juist de houding geven tot het gaatje vaak verwachtingen creëert waardoor je àls je een keer jouw grens aangeeft( 2 feestdagen werken genoeg) een bak bagger over je heen krijgt omdat je er normaal altijd staat. Dus, grenzen aangeven, door het schuldgevoel heen bijten, erachter komen dat de wereld niet vergaat en voor het werk wordt het dan duidelijk wat wel en niet kan. Is even pittig maar als heer doorheen bent zal je jeecht bevrijd voelen.
Als ik een ding heb geleerd is met mijn vorige opleiding is niet alles pikken meer. Was ook de pineut elke keer en ik draaide wel weer extra met feestdagen. Daar tegen over stond niks en daar was ik klaar mee. Als ze mij belde voor extra werken zei ik gewoon nee. Jij hebt je aandeel geleverd met extra werken en nu is het tijd voor anderen. Weer niet hoeveel feestdagen je verplicht bent om te werken? Toen ik nog in het zh werkte moest ik met 32 uur 2 dagen verplicht. Dus denk bijna dat je wel goed zit met 2 dagen als je niet fulltime werkt. Lekker een ander het laten oplossen nu en loslaten. Enne niet opgeven met je studie. Ik heb het bijna gedaan door gepush van mijn werkgever en ben zo blij dat ik door heb gezet!!
DIT Je voet bij stuk houden, en je studie, NIET opgeven zorg dat je die zeven maanden volmaakt en doorgaat, dan ben je weer een stap dichterbij bij wat jij werkelijk wilt, diploma's zijn belangrijk tegenwoordig. Enne als jij steeds over je heen laat lopen, is het iedere keer, owh dat doet zij wel, zeker als ze zeggen dat jij nog jong bent... wat heeft dat er mee te maken, je hebt kids huishouden studie stage en dit nog... wat denken ze wel niet dat ze zijn. Voet bij stuk houden en je grenzen GOED aangeven dan weten ze wat ze aan je hebben en ook wat je grenzen zijn, want als ze doorhebben dat jij steeds over je heen laat lopen en toch wel ja zegt met aandringen hebben ze geen respect meer voor je op een gegeven moment, gebruiken je en kan je op een gegeven moment wegwezen. Wees slim houd je aan je grenzen en verleg die niet (meer) voor een ander
Wil als eerst zeggen dat k het überhaupt knap vind dat je je aandacht tussen al die dingen zo kunt verdelen! Ik ben jaloers op mensen die deze eigenschap hebben! Ik werk en heb een kind en m'n huishouden en dat slokt al zoveel tijd op en dan nog een studie erbij..! Ik denk dat ik na 2 maanden al aan de bel had getrokken!! Maar zowiezo zou ik die 7mnd wel doorzetten anders os al je moeite. Voor niets geweest!
Zo dan! Ik denk dat je met eerste kerstdag en nieuwjaarsdag je aandeel zeker geleverd hebt. Ruimschoots. En vooral dan zo op je schuldgevoel spelen, dat is gewoon laag. Nou is oudejaarsdag geen feestdag (pas na 20.00 ofzo?) dus wat dat betreft telt het officieel niet mee. Is je opleiding ook nog gerelateerd aan je huidige werk? Hoe dan ook, toen jij besloot de studie erbij te doen ging je uit van je werk zoals het normaal is. Niet dat je er nog een halve baan bij doet omdat je collega uitvalt. Dus ja je kan jong zijn, nog zo'n l*l argument, maar je hebt genoeg op je bordje. Gewoon aangeven dat je nu niet meer dan het normale aantal uren doet plus wat je al hebt toegezegd, en dat als ze nu doorduwen jij het niet trekt en ze nog meer uren mogen vervangen met minder mensen als jij overspannen uitvalt. Dat soort domino-reacties in een team zijn in de zorg helaas niet ongewoon.
Inderdaad duidelijk aangeven op je werk dat je je uren werkt en meer even niet. Ook erbij zeggen dat dit tijdelijk is, en je weer flexibeler bent als je studie klaar is. Verder kun je nog zeggen dat als jij jezelf overwerkt, ze dan nog een groter probleem hebben. Daarna niet meer in discussie gaan en gewoon blijven herhalen, ik kom even niet extra werken. Niet verdedigen of uitleggen, gewoon steeds herhalen. Zegt iemand, maar jij bent nog jong. Zeg je, ja dat klopt, maar toch kom ik niet extra werken. Op die manier, klaar. Heb je dit ook al met je leidinggevende besproken? Want die moet je als het even kan wel achter je krijgen.
Ik sluit me volledig aan bij bovenstaande reacties! Wat een bull.... dat je jong bent. Ik ben ook jong maar kies bewust om maar een bepaald aantal uren te werken. Denk dat 2 feestdagen genoeg is. Mij zien ze de week van kerst en nieuwjaar helemaal niet op werk.
O wow, wat onredelijk. Mijn ervaring is dat je een deur openzet door een uitleg te geven als je nee zegt, voor mij is het dus heel simpel, nee is gewoon nee en een verdere uitleg vind ik overbodig. Ik begrijp dat het moeilijk is om dat te doen als je vanuit jezelf heel pleasing bent (sorry weet het Nederlandse woord even niet meer), maar ikzelf vond dat heel bevrijdend. Daarbij vind ik het heel "naar" dat diegene jou een schuldbevoel probeert te geven. In het Engels noemen ze dat zo mooi 'guilt trip'. In het vervolg gewoon vragen waarom ze je een schuldgevoel willen geven als jou antwoord hun niet aanstaat en niet meer uitleggen waarom je iets niet wilt.
Voor een deel herkenbaar. Ik ben afgelopen jaar afgestudeerd en het was echt bikkelen. Vaak helemaal uitgeblust en het einde leek zo ver weg. Ik wilde zo graag afstuderen...dan zou alle stress voorbij zijn. Ik heb verstand op nul gezet en ging gewoon door. Af en toe wel bewust even vrije tijd genomen, al was t maar een uurtje eens per twee dagen (aangepast aan m'n scriptierooster). Zo heb ik het volgehouden. En opeens was ik klaar! Heerlijk! Maar tjonge, als ik nu terugkijk, vraag ik me nog af hoe ik t gedaan heb. Succes en vraag iig hulp in je huishouding, dat geeft weer wat meer rust en lucht. En blijf denken: ik wil het, ik kan het en ik ga het doen. Dit heeft mij zeker ook geholpen. Je kunt het!
Hier hetzelfde als bij jou. Ik ging met de hulpverlener uit mijn bedrijf praten 'hoe nu verder' en zij had maar één oplossing: praktische ruime creeëren. Dat hebben we gedaan door (tegen mijn zin in) onze jongste een dag extra in de week naar de opvang te brengen én een poetshulp voor om de week genomen. En dat is al een hele verademing... voor jou geef ik de tip om ook met je baas te gaan praten, dat je genoeg werkt en ontzien wil worden in de vragen om steeds maar extra te werken.
Ik sluit me eigenlijk aan bij bovenstaande reacties! Je doet het goed! Waar je wel naar kunt kijken is of je tijdelijk geen dingen kunt uitbesteden. Hulp in de huishouding? Boodschappen online? Maar knap hoor! Ik heb bewondering voor je!
Wat een ontzettende lieve woorden allemaal, en het is heel fijn om jullie adviezen te lezen. Wat betreft de uitleg.... jullie hebben eigenlijk wel gelijk. Ik moet ook niet teveel uitleg willen geven. Sommige nemen genoegen met "nee". Maar andere roepen gerust " Oh waarom niet dan? " En voor ik het weet heb ik al uitleg gegeven. Zo vervelend! Terwijl ik ze geen uitleg schuldig ben. Mijn werkgever weet dat ik een studie volg. Dit heb ik toen ook duidelijk aangegeven. Dus ze zouden het enigszins moeten begrijpen..... Mijn stage loop ik bij een andere organisatie. Een huishoudelijke hulp zou inderdaad heel fijn zijn..... dit zou over een tijdje wel weer mogelijk zijn. Al is het alleen al een strijkhulp. Dat zou al heel veel verlichting geven.
Stel grenzen en zeg dus NEE als je meer gevraagd wordt om te werken. Je werkt niet voor niks een bepaald aantal uur en je studie komt in het geding. Kom je er wel aan toe als je je normale uren werkt? Bij mij op het werk is er ook een chronisch tekort maar ik heb gezegd dat ik niet meer dan mijn contracturen wil werken. Inmiddels hebben meerdere collega's aangegeven dat de maat vol is. En het wordt ineens wel opgelost door flex medewerkers.... Succes ermee!
ik ben zelf ook een studerende werkende moeder, en het huishouden....soms moet ik de boel ook maar gewoon de boel laten, maar op andere manier schakel ik ook met mijn man. we doen het samen, ondanks dat ik parttime werk en hij fulltime red ik t gewoon ook niet altijd om dan ook nog het huishouden te doen... ik begrijp hier wel een beetje uit dat je studie niet zozeer gerelateerd is aan je huidige baan? gezien je ook elders stage loopt, of is dit gekomen doordat je eerst even geen baan had? anyway, als je studie los staat van je huidige werk dan kan ik opzich wel begrijpen dat je werkgever niet heel erg begripvol is op dat gebied. het was jouw keuze om te gaan studeren en ernaast te werken. echter vind ik wel dat jij alle recht hebt (net als ieder ander) om aan te geven dat je contracturen voor de komende 7 maanden echt de max zijn, dat je er nu aan onderdoor gaat en dat je erger wilt voorkomen. Dat je na die 7 maanden wel weer open staat voor meer werken eventueel. kind extra dag opvang zoals net genoemd wat daar een oplossing was, moet natuurlijk financieel maar net nodig zijn. het kan je wel de lucht geven die je nodig hebt zodat je je handen vrij hebt evt voor huishouden en studeren natuurlijk. het is nog 7 maanden, probeer het door te zetten en zeker niet met je studie te stoppen. tijd vliegt. veel succes!
Gewoon niet strijken En je man evt zijn eigen overhemden laten strijken. Met de meeste kledingstukken kom je echt een eind als je even goed uitslaat en netjes opvouwt. En daarnaast die paar kreukjes accepteren. Probeer ook te bedenken wat echt moet en waar je best kunt voldoen met voldoende is ook goed. Misschien kan je man nu wat meer overnemen in het huis of met de kinderen zodat jij wat meer ruimte hebt. Dat is toch een tijdelijk iets.
Mijn studie was er eerder dan de baan, en is gerelateerd aan dit werk. Maar zowel studie als baan is nu hard nodig.
Maar om het een beetje kreukvrij te houden moet je het waarschijnlijk direct na wassen ophangen? Anders kan ik dat idd proberen.