Hallo, Ik zou graag willen weten of er jonge moeders zijn met hetzelfde probleem als ik. Ik ben een alleenstaande moeder van 21. Met de vader van mijn kindje heb ik geen contact mee en ook niet met zijn familie. Sinds ik bevallen ben, ben ik bij mijn ouders omdat ik geen kraamzorg had en mijn moeder mij hielp met alles. Nu ik al hersteld ben wil ik ook graag even de tijd hebben om iets voor mezelf te gaan doen. Ik kan nog niet terug naar mijn eigen plekje aangezien andere kinderen er waterpokken hebben en dat is dan gevaarlijk voor mijn zoon van 6 weken. Ik wil graag in het weekend een paar uurtjes iets buiten gaan doen, maar mijn moeder zegt dan dat het mijn keus was om het kind te houden en dat ik dus mijn vrijheid op moet offeren. Maar ik vind het nergens op slaan, want elke vrouw wilt toch ook tijd hebben eventjes voor zichzelf. En ik vraag niet eens hele dagen of nachten. Wat vinden jullie ervan?
Ik vind niet dat je ouders het verplicht zijn om voor jouw kind te zorgen als jij tijd voor jezelf wilt. Dat ze jou en je kind onderdak bieden terwijl je al volwassen bent, vind ik al heel wat. Dus als jij tijd voor jezelf wilt, zou ik zeggen: regel een oppas. Er zijn er genoeg die zo'n piepklein baby'tje voor je willen knuffelen.
Klopt, het is niet verplicht dat mijn ouders dat doen. Maar als ik een oppas zou regelen is het opeens van ja waarom breng je hem naar de oppas als wij er zijn? En precies dit zorgt voor veel frustraties aangezien ik eerst A hoor en later weer B.
Ik heb ook gewoon tijd voor mezelf nodig. Je hoeft als moeder niet je hele leven op te offeren omdat je nu een kind hebt vind ik. Is het niet zo dat je heel vaak weg wil en dat een probleem is? Ik zou het anders raar vinden als je moeder vind dat jij nu nooit meer een avondje wat leuks met vriendinnen kan gaan doen ofzo.
Nee ik ben juist de hele week thuis en in het weekend wil ik op zaterdag voor een paar uurtjes, ongeveer 5, naar buiten. En op zondag ook. Voor de rest ben ik doordeweeks binnen met de kleine. Doordeweeks ga ik alleen naar buiten als het echt moet, als de kleine bijvoorbeeld naar de consultatie moet. Ik heb helemaal geen problemen met de opvoeding van mijn zoontje en vind alles leuk. Ik klaag ook niet en ik doe ook alles voor hem. Vind het dan ook onnodig als er gezegd wordt dat ik geen kind had moeten nemen als ik mijn vrijheid wil. Mijn vrijheid vroeger was heel anders dan nu. Ik was dag en nacht buiten, doordeweeks EN in het weekend. Ik kwam letterlijk elke dag om 5 uur ochtend thuis... ik mis dat niet eens. Ik mis het hebben van vrienden om mij heen..
Ik begrijp best dat je tijd voor jezelf nodig hebt, maar je ouders zijn daar natuurlijk niet verantwoordelijk voor. Dus zou ik een andere oppas zoeken, ben je meteen een stukje minder afhankelijk van je ouders. (Wat ook wel een beetje zou moeten op jouw leeftijd toch?).
Ik denk dat je mag leren samen met je kindje naar buiten te gaan! Toen die van mij 6 weken waren ging ik gerust op de koffie bij vriendinnen, lunchen, lekker wandelen, winkelen etc. Je kindje kan toch gewoon mee? En natuurlijk heb je recht op tijd voor jezelf, en snap ik dat je daar ook naar verlangd. Misschien moet je het anders brengen naar je ouders: als jullie een keer willen oppassen dan mag dat! Ipv ik wil 5! Uur per dag in het weekend weg. Want dat is best veel gevraagd. Misschien gaan ze het dan zelf aanbieden.
Elk weekend weg willen vind ik wel veel. En dan bedoel ik echt 's avonds weg, weg naar dingen waar je dus niet je kindje mee naartoe kan nemen.
Wat wil je buiten gaan doen? Lekker chillen met vriendinnen? Dat kan ook met je kindje erbij... En ik vind elk weekend 5 uurtjes best wel heel veel gevraagd...
Dit had ik nog niet eens gelezen. Dat vind ik idd. best heel veel, en je kunt zeker niet van je ouders verwachten dat zij hun weekend opgeven (elk weekend?) omdat jij naar buiten wil. (Ik weet ook niet precies wat je daarmee bedoelt, naar buiten gaan?)
Het kan verschillend zijn. Misschien blijf ik een weekendje wel thuis. Het hangt er gewoon vanaf hoe ik me voel. Ik voel soms dat ik het nodig heb om even weg te gaan. Het wordt thuis ook namelijk te veel. Het hoeft ook niet per se in de avond te zijn. Ik kan de kleine ook meenemen maar niet overal waar ik ga. Soms ga ik bij mensen thuis die binnen roken en dat wil ik liever vermijden voor hem. En als ik ergens ga eten of naar de bios dan kan hij niet mee. Maar het was niet mijn bedoeling om over te komen dat mijn ouders verplicht zijn. Want dat zijn ze zeker niet. Ik had alleen niet verwacht dat ze er zo'n punt van zouden maken. Aangezien de kleine heel veel liefde van zijn oma en opa krijgen. Ik heb inmiddels al gereageerd op een oppas hier in de buurt. Heeft iemand ervaring met dit? Ik ben nogal bang ook om de kleine bij een onbekende achter te laten. Bij mijn ouders was het vertrouwd. Ik heb ook geen idee waarom ik dit heb maar vind het gewoon eng om een oppas te hebben die ik niet ken maar moet leren kennen en alsnog mn kind er achter te laten.
Ik denk dat je een beetje een verkeerde kijk hebt op het hebben van kinderen.... Dat betekend namelijk dat je een deel van je vrijheid moet opgeven en niet in het weekend je kindje bij een ander opzadelen zodat je lekker kunt doen en laten wat je wilt voor 5 uur!!!!! Ik snap best dat je een x weg wil, dat doen wij ook, maar niet te pas en te onpas! Joehoe wordt even wakker, je bent moeder!!! Geen tiener meer die alle vrijheid van de wereld heeft!!
Waarom kan je kindje niet mee als je ergens gaat eten.? Ik denk dat je het jezelf heel moeilijk maakt, waarom zit je door deweeks binnen en ga jr alleen naar buiten als je naar het consultatiebureau moet? Waatom ga je niet gewoon elke dag naar buiten met je kindje? Lekker frisse neus halen, even langs bij een vriendin, boodschapje doen of gewoon even een stukje lopen. Als ik 24 uur per dag binnen zou zitten zou ik ook gek worden hoor Wbt over de oppas... Hell no dat ik iemand die ik niet ken op mn kinderen zou laten passen, en al helemaal niet omdat ik naar de bios oid wil
Jemig zeg, kan je nog lelijker doen...? Ze is net moeder, staat er alleen voor, geef haar ff tijd om te wennen zeg en een nieuw ritme te vinden
Sorry meid, maar je moet echt volwassen gaan worden. En een oppas uit de buurt voor een kindje van 6 weken? Echt niet doen hoor!
Nou inderdaad zeg. Ik ben zelf alleenstaand al vanaf de zwangerschap (zoon is nu 4 jaar) en kan me echt nog goed herinneren dat ik het eerste jaar ook vrij vaak de behoefte had weg te gaan. Wennen aan t moederschap is best pittig, helemaal als je er alleen voor staat. Dan is een uitlaatklep echt wel fijn en soms zelfs noodzakelijk om met beide benen op de grond te kunnen blijven staan. Maar ik vind elke week echt te veel. Ik zou inzetten op een keer per maand een avond oppas (het zij een oppas het zij de grootouders).
Ik had er ook moeite mee hoor, en dan ben ik niet eens een alleenstaande moeder, lijkt me ook niet meer dan logisch dat een mens wel eens tijd voor zichzelf nodig heeft.( ben het wel met je eens dat elke week, zaterdag en zondag, wat veel van het goede is) en heel af en toe mis ik het nog steeds wel eens dat ik niet meer kan doen en laten wat en wanneer ik wil, maatja goed ik ben dan ook weer zon sukkel dat ik ze niet 'wegbreng' want dan voel ik mij weer schuldig enzo haha
Jij hebt gekozen! dan ook de consequenties. En niet je ouders ermee opzadelen. Kom op zij doen waarschijnlijk al meer dan grootouders op afstand