Man sterk verminderd vruchtbaar, en nu?

Hallo kleinekat,

logisch dat dit erg schrikken geweest is voor jullie!

Hier wel een vergelijkbaar verhaal denk ik... In april na een jaar zelf proberen voor het eerst naar de huisarts en doorverwezen richting het ziekenhuis. Op onze 1e afspraak daar kregen we ook de uitslag van het zaadonderzoek van mijn man en daar bleek gelijk ons probleem te liggen. Ook hij is sterk verminder vruchtbaar en ons werd verteld rekening te houden met ivf/icsi. Dat kwam als een donderslag bij heldere hemel! Zo'n uitslag hadden we echt niet verwacht bij ons eerste ziekenhuisbezoek.
Vervolgens hebben ze nog wel onderzoeken bij mij gedaan, maar alles bleek in orde. En dus konden we beginnen aan icsi. Als dit voor jullie een optie is, is er zeker hoop!
Ik kan je nog geen succesverhaal vertellen, want we zijn nog niet zwanger. Wel heb ik een eerste behandeling gehad waar meerdere embryo's zijn ontstaan. De 1e 2 terugplaatsingen hebben nog geen zwangerschap opgeleverd, maar we hebben nog een aantal embryo's in de vriezer. We hopen dat we daar een keertje zwanger van worden!
Ik bekijk onze situatie vaak als volgt: eigenlijk hebben we het 1e jaar zelf proberen helemaal geen kans gehad om zwanger te worden, die kans was echt verwaarloosbaar. Nu zijn er dankzij icsi mooie embryo's ontstaan waarmee 'ons probleem' van slechte zaadkwaliteit is overwonnen. Dus eindelijk kans op zwangerschap, en nu maar afwachten wanneer we dat geluk gaan hebben!

Tja, wat kan je verwachten.... Is er al iets uitgelegd over icsi, of heb je er iets over gelezen? Voordat ik een heel verhaal houd namelijk. Het is in elk geval wel een heftig traject vind ik. als je vragen hebt, mag je altijd een berichtje sturen!

Groetjes Dreamer

 

Even terug denken hoe dat bij ons nog maar ging... Niet echt een 'intake' gehad volgens mij. Wij hadden onze 1e afspraak in het ziekenhuis gelijk bij de fertiliteitsarts. Daar hoorden we dus de uitslag van mijn man en hebben ze verteld wat ze qua onderzoeken bij mij gingen doen, maar dat 'deel' hebben jullie dan in principe gehad. De afspraak erna was nadat ze de onderzoeken bij mij ook hadden gedaan (cyclus-analyse en bloedonderzoek) en we dus hoorden dat we inderdaad definitief in aanmerking kwamen voor icsi. Vervolgens zijn we naar een info-bijeenkomst van het ziekenhuis geweest. Dit doet overigens niet ieder ziekenhuis, maar daar ben je dan met meerdere stellen en wordt verteld hoe het traject er precies uit gaat zien en wat het allemaal inhoudt. O ja, daarna hadden we dan weer een afspraak met de fertiliteitsarts waarin besproken werd wanneer we konden beginnen, welke medicatie ik precies moest gebruiken, kreeg ik recepten mee e.d.
Mijn man heeft 2 keer zijn zaad moeten laten testen. De 1e keer via huisarts en daarna via het ziekenhuis waar ze het nog uitgebreider gingen bekijken.

Waarschijnlijk krijgen we volgende week weer een terugplaatsing. Op dit moment wordt mijn eisprong opgespoord, die hoop ik deze week ergens te hebben en dan 5 dagen erna kan de terugplaatsing plaats vinden als er een embryo goed ontdooit. Spannend dus!

 

Ik kan je een hoop verhaal geven. Precies een jaar geleden kregen wij het zelfde nieuws. Ik weet niet hoeveel zaad er is gevonden bij jouw man? Maar wij kregen een 4 van de 10 zeg maar kans op natuurlijke bevruchting. Mijn man had geloof ik 5 miljoen cellen. vrij weinig en het tweede onderzoek was het nog minder en ook erg traag. Met mij was er niks aan de hand. Ik had een voorbeeld baarmoeder. Een eisprong en een perfecte cyclus wat keurig op de dag af 28 dagen was.
Ik zat er echt doorheen. ICSI leek mij ook zo'n eng traject. Heb het traject doorlopen. En lichamelijk is het mij zo meegevallen. En ik ben vrij angstig van mezelf dus een goede graadmeter. ik zou het zo weer doen (bij wijze van).
In juni had ik de terugplaatsing en nu ben ik zwanger gelijk al meteen. Zo zie je hoe het kan lopen. Heel snel dus. Ik hoop voor jullie ook zo'n mooi verhaal.

 

Een terugplaatsing vind bij mij plaats in mijn eigen cyclus, omdat die goed op orde is gelukkig. Ik hoef nu dus verder geen hormonen te slikken dan wel te spuiten. Dat is wel fijn hoor!
In juli zijn wij begonnen aan onze 1e icsi poging, maar die is afgebroken omdat er teveel eitjes groeiden. Je hebt dan risico op overstimulatie en dat brengt gezondheidsrisico's met zich mee, dus toen moest ik halverwege stoppen. Daarna een aantal weken moeten wachten totdat mijn eierstokken weer op normale grootte waren. Eind augustus/begin september toen de volgende poging gehad, wat toen gelukkig wel goed is gegaan en tot een punctie kwam. Wel extra spannend die keer, omdat je toch weer bang bent voor de teleurstelling van dat een poging misschien wordt afgebroken. De 1e terugplaatsing is toen mislukt en dan heb je een verplichtte rustmaand voordat je met cryo's mag beginnen.

Bij mij man hebben ze destijds ook hormoonwaardes gecontroleerd. Ik weet niet meer precies wat, maar was dmv bloedonderzoek en bij hem wel in orde gelukkig. Dat kan dan volgens mij eventueel invloed hebben, maar hoe dat verder zit weet ik niet, omdat dat voor ons niet van toepassing was.

Succes alvast volgende week vrijdag! Benieuwd wat je dan te horen krijgt en hoe het er uit gaat zien voor jullie. Laat je het hier nog even weten?

 

En als je vragen hebt mag je ze altijd stellen over ICSI etc.

 

Hoi kleinekat,
Na 2 jaar zelf bezig te zijn geweest zijn wij in mei naar ha geweest. Er was direct vermoeden dat het probleem bij mijn man ligt. Hij heeft 2x zaad in moeten leveren waar dat bevestigt werd. Er waren enkele zaadcellen. Hierna zelf gaan googlen en tot de conclusie gekomen dat icsi ons het beste traject leek. In juli bij gynaecoloog geweest en die wilde dat mijn man nogmaals zaad inleverde en dat zou dan 24u in de gaten gehouden worden. Direct zei hij erbij dat als er al iets gedaan kon worden voor ons dit alleen icsi zou zijn. In augustus telefoon dat het net voldoende is voor icsi.
In oktober bij het icsi spreekuur geweest waar ons verteld werd hoe ons traject straks gaat verlopen. Bedoeling was dat er toen een echo bij mij gedaan zou worden, want naar mij was nog helemaal niet gekeken. Omdat het volgens de gyn eigenlijk helemaal niet uitmaakt want probleem ligt sowieso bij mijn man. Echo niet gelukt en ik ben doorgestuurd voor bekkenbodemtherapie. Waar ik in november mee gestart ben. Gisteren groen licht gekregen om echo te maken. Deze staat eind december gepland.
De arts van het icsi spreekuur heeft mijn man doorgestuurd naar de uroloog omdat ze wilde weten of er wat te doen is aan het verminderd vruchtbaar zijn. Daar zijn wij in november geweest. Hij heeft daarna bloed moeten prikken ivm de hormoonhuishouding, of die wel helemaal klopt. Daar krijgen wij vandaag de uitslag van.
Ook moest hij bloedprikken om te kijken of er genetisch is niet klopt qua vruchtbaarheid. Die uitslag is verlopig nog niet bekend. Maar als hormonen goed zijn krijgen wij groen licht van uroloog voor icsi.
Beiden moeten wik vandaag bloed laten prikken, hoort bij ivf screening.
Als ik eind december goed gekeurd word door de arts kan ik de eerst volgende keer dat ik menstrueer beginnen met de pil. Aan het eind van de pil begint het hormoonspuiten.
Bij ons gaat het dus niet zo snel als bij Dreamer, eerlijk gezegd vind ik dat ook wel fijn. We hebben tijd om alles op ons in te laten werken.

 

Ik ken dat inderdaad. Alles gaat zo langs je heen dan. Ik had al een idee bij ons dat het aan mijn man lag. En mijn gevoel werd ook nog eens bevestigd. Ik vond het psychisch ook vrij zwaar. Er spookte ook steeds van die gekke vragen in mijn hoofd. En dan vooral de vraag waaraan ik dit toch had verdiend? En de angst om nooit moeder te worden sloopte mij.

Volgens mij is de slagingskans intussen bij ICSI 35%. Maar durf ik niet met zekerheid te zeggen. Ze hebben mij wel verteld dat bij de 3 pogingen die sowieso worden vergoed de helft zeker al zwanger is. Ik hoop het ook zo voor jullie! Lastig om positief te blijven ik weet er alles van.

 

Hoi kleinekat,

Hormonen waren goed. Uitslag genetisch onderzoek weten we half januari. Uroloog verwacht dat daar niks uit komt. Want dan zou er waarschijnlijk helemaal geen zaad zijn geweest. De uroloog begon over opereren, als er niks komt uit het genetisch onderzoek en omdat de hormonen goed zijn denkt hij aan een obstructie. Bij een operatie kunnen ze dan zaad direct uit de teelballen halen. Gezien gezondheids problemen van mijn man vond ik dit niet zo'n goed idee. Omdat bij zijn sperma wel wat zaadcellen zaten gaan we eerst zo icsi proberen. Als dat niks wordt wil mijn man nog wel nadenken over een operatie.
Dit is het enige wat de uroloog bij mijn man heeft gedaan. Bloedprikken en praten.

Groetjes Ike

 

@kleinekat: leidt het werken je vandaag een beetje af? Herkenbaar hoor die roes waarin je zit... Het is niet niks waar je ineens in terecht komt! Ik heb dat soms nog af en toe ook al zijn we dan inmiddels al met behandeling bezig. Ben ik dit echt die dit allemaal mee maakt en moet ondergaan om onze grootste wens in vervulling te laten gaan?! Bizar hoor! Ook die angst is heel herkenbaar, wat als het niet gaat lukken.... Maar zelf probeer ik daar niet teveel mee bezig te zijn. We staan aan het begin van het traject dus er komen genoeg kansen voorlopig.

Mijn man is trouwens ook bij de uroloog geweest en heeft daar ook een echo van zijn ballen gehad. Hieruit bleek dat er bij hem een spatader was, maar naar overleg is besloten dat dit niet geopereerd hoefde te worden.
Qua voeding & supplementen heeft mijn man niet heel veel gedaan. We eten altijd al vrij gezond, mijn man rookt niet, drinkt nauwelijks en beweegt regelmatig. We hebben in het begin wel bij de fertiliteitsarts gevraagd of het slim was iets met supplementen te gaan doen, maar haar advies was van niet. Het effect daarvan is niet wetenschappelijk bewezen en volgens haar vooral geldklopperij van de farmaceutische industrie. Dus, tja, mijn man is wel gevoelig voor zulke argumenten en dus heeft hij daarin niets gedaan.

 

Ik geloof wel in homeopathie e.d. Maar ik kreeg mijn man er niet aan. Hij wilde dat pertinent niet slikken. Zijn keuze natuurlijk.
Hij zei al het zaad zal er niet drastisch ineens van omhoog gaan. En dat is ergens ook wel weer. Maar je wil wel iets proberen. Mijn man ging wel stoppen met alcohol drinken overigens.

Kleinekat Als de angsten je echt de baas worden raad ik je allicht maatschappelijk werk aan. Ik heb dat destijds niet gedaan. Maar ik heb echt wel geleden eronder psychisch en ik miste hulp daarbij. Maar dat is natuurlijk aan jou.

 

Ik weet er alles van. Alles vliegt dan langs je heen. Het komt ook zo rauw op je dak zoiets. Probeer er inderdaad blanco in te gaan. En inderdaad die vragen komen altijd achter af. Maar gelukkig kan je ze volgende week stellen.

 

Hoi kleinekat,
Ik weet het niet precies. De arts leek er inderdaad even vanuit te gaan dat er helemaal geen zaad was. Maar dat is niet zo, er was wel maar heeeel weinig. Als leek denk ik dat als er een obstructie is er bijv wel wat langs die obstructie kan maar niet alles.
Wij denken zelf dat het verminderd vruchtbaar zijn komt doordat mijn man door zijn gezondheid altijd in een rolstoel zit, al sinds zijn elfde. De boel is in die jaren al flunk gekookt zeg maar en dat is ook niet al te best voor de zaadkwaliteit. Dus wij denken zelf dat het daar vandaan komt.
Wij doen trouwens verder niks bijzonders qua voeding enzo. Roken beiden niet. Drinken maar heel zelden.

Groetjes Ike

 

Hoi Kleinekat,

Hier ongeveer zelfde verhaal, dus snap heel goed dat jullie geschrokken zijn!
Mijn verhaal staat een stukje verder op topic " en toen kreeg je te horen dat"
Gelukkig hebben jullie al snel een intake gesprek en weet je hopelijk waar je aan toe bent en kan het plan gemaakt en gestart worden.
Wij weten helaas nog niets, mijn vriend krijgt morgen een ego en dan pas 28ste uitslag dus ben bang dat wij pas volgende jaar weten wat het plan gaat worden.
Sterkte en succes in ieder geval!
Liefs