Ik snap dat je je er aan ergert, maar dat je geen bezoek meer durft te ontvangen omdat je je ervoor schaamt snap ik dan weer totaal niet? Dat is toch nergens voor nodig joh! Lekker mensen uitnodigen. Dan kunnen jullie lekker kletsen en hoor je de buren waarschijnlijk ook een stuk minder Ik zou het echt niet raar vinden als ik ergens op bezoek ben en ik hoor hun buren (behalve als ze constant keiharde seks hebben oid).
Misschien eens met je buren overleggen? Ik heb in een erg gehorige portiekwoning gewoond in een bovenwoning en dat was echt niet leuk meer. Ik leefde zoals ieder ander maar er is door mijn onderburen zonder dat ik t wist twee keer geklaagd bij de woningbouwvereniging voor overlast. Later hebben we erover gepraat en bleek het vooral een krakende stoel te zijn die wij hadden, daar ging ik dan wat minder in zitten ik had laminaat en als ik ging stofzuigen leek t voor hun alsof het plafond naar beneden kwam zetten.. sterkte ermee, het is echt strontvervelend maar weinig aan te doen helaas
Ik snap het niet, schaam je je nou omdat de visite de buren zou kunnen horen of omdat de buren jullie horen? Want op welke manier is er schaamte dan als jullie af en toe de buren horen, wat me gek lijkt als je gewoon lekker in gesprek bent met je visite. Ik denk dat het meer iets is in jezelf dan wat er werkelijk om je heen gebeurt, zoals je het beschrijft lijkt het me met veel meer emotie beladen(schaamte) dan dat je je simpelweg irriteert. Ik zou eens naar nlp kijken, of je op die manier anders om kunt gaan met gedachte patronen.
Begrijp het verhaal wel en een deels niet. Waarom zou jij je moeten schamen als er bezoek komt, En die dan last hebben van de buren ik kan het met elkaar niet echt rijmen. Of het is erger dan je hier verteld die leefgeluiden of je zit met persoonlijke issues ? Overspannen gestrest. Dan zal ik die oorzaak aan pakken waar jij je aan stoort of het reëel is om daar je zo druk om te maken, Dat je zelfs geen bezoek meer durft langs te laten komen. Je zegt graag bezoek te willen hebben maar dit geef je op als reden? Snap je zelf dat het een beetje apart is. En misschien hebben de buren wat luidruchtige meubels dan kan je dat altijd aangeven en kijken of er idd stoot dopjes onder op de stoelen mogen zo dat het geluid wat zachter maakt. Om hier nu zelfs voor te willen verhuizen daar heb je het geld niet voor om je daar voor zelfs in de problemen te storten want waar je ook gaat wonen leefgeluiden heb je overal. Of je moet op een hutje op de hei wonen. Ik heb wel eens ruzie met mijn buurvrouw gehad, Mijn zoon was 2.5/3 en danste graag op kabouterprop en rond een uur of 13.00 uur in de middag deed ik een cd in de cd speler. Vaak viel hij schuddend op mijn schoot in slaap. Volume ging een kwartier wat hoger. Niet langer echt niet. Gaat de buurvrouw met een bezem op mijn raam toch te keer. Kind wakker ik kwaad. Echt die heb ik mijn tuin toen uit gegooid. Voor de rest is en was het gewoon rustig in mijn huis. Voor een kwartiertje muziek op mijn raam slaan met een bezem. Oei ik was laaiend. Maar daarna nooit meer echt genoten van het momentje met zoonlief zijn favoriete muziekje in de middag want ook al was ik kwaad. Wat een gek was dat. Voelde toch niet meer zo fijn.
Tja, ik herken t niet. Wij wonen naast een gezin met twee jonge meiden met pit 😀 ik moet er wel om lachen. Wij hebben ontzettend moeilijke onderburen gehad in ons vorige huis die OVERAL over kwamen klagen, die hebben mijn woonplezier daar echt aardig verpest. Dus ik zou zolang t gewone geluiden zijn het in ieder geval niet op je buren af reageren Verder, is jouw huis erg leeg? Wellicht helpt een dik groot kleed op de.grond oid ook wat, als jouw huis een klankkast is dan helpt dat ook niet mee. Je hebt verder geluidswerende koptelefoons, misch die overdag dragen? Hier staat altijd de radio aan, niet.voor tgeluid maar omdat we dat gezellig vinden, is dat wat? En visite, ik denk dat je dat los moet laten hoor. Het zou wel heel raar zijn als die zich storen aan jouw buren 😃
Allen, Heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe. Vind ik erg fijn Over de vragen over mijn schaamte: het is niet zo dat ik bang ben dat mijn visite zich eraan stoort. Het is meer omdat....ik altijd denk dat ze ons misschien zullen uitlachen of ons huisje als minderwaardig zullen beschouwen. Zii wonen in mooie, leuke en sommigen in wat grotere rijtjeshuizen. De meesten ervan zijn een stuk nieuwer. Ons rijtjeshuis is uit 1987, wat best oud is voor mijn woonplaats (ik woon in een relatief jonge stad). Ik heb mij jarenlang de underdog van mijn schoonfamilie gevoeld, we zijn het jongste stel, kregen als laatst een kind en huis, hobbelen vaak maar achter de rest aan...En we hebben dus sinds 7 jaar dit huis en daar ben ik best trots op, dat probeer ik ook te laten zien door alles netjes aan te kleden enzo. Krijg dan wel eens complimenten over het huis enzo. En ik ben gewoon zo bang dat we weer de underdog of het lachertje worden wanneer ze horen dat je de buren soms echt hard hoort. Nu ik dit zo typ merk ik dat het wellicht erg suf en stom is hoor, die schaamte. Maar toch loop ik er dagelijks mee....
Echte vrienden of familie lacht je vast niet uit om waar en hoe je woont!! En als dat wel zo is dan komen ze toch lekker niet meer
Dit stukje verandert mijn mening over dat het een non issue is.... Het gaat dus veel dieper voor jou....bang om af te gaan...niet perfect kunnen zijn maar dit wel willen Vind dit oprecht heel vervelend voor je. Misschien kun je beter gaan werken aan je zelfvertrouwen en weerbaarheid... Het zal vast nog in meerdere momenten in je leven voorkomen
Zo te lezen zit het probleem veel dieper. Misschien kun je qua je onzekerheid iets veranderen? Het zou je vast veel helpen. Want misschien ben je altijd de underdog geweest, maar misschien is het ook vooral jouw gevoel? Hoe dan ook is het niet fijn, dus misschien kun je daar iets mee? En verder zou ik met heel duidelijke ergernis toch even met de buren proberen overleggen.
Dit inderdaad.. Het ligt dus helemaal niet aan de buren, of aan het geluid.. Probeer voor jezelf te achterhalen of deze mensen jullie echt als 'minderwaardig' zien, en wat voor aanwijzingen heb je daar voor? Of komt het uit je eigen gevoel van onzekerheid en meer willen?
Ik zou me er niet voor schamen! Maar ik heb zelf nooit geluiden gehoord van de buren, in geen enkel huis. Nou ja, bij mijn ouders hoorden we een keer een hard geluid en toen bleek de buurvrouw met de stoel te zijn omgevallen tegen een boekenkast die ook om ging En in ons tweede huis hoorde ik de wasmachine op zaterdag en in ons huidige huis hoor ik de stofzuiger op zondag. Ik heb overigens nog nooit naast een gezin gewoond, dus ik houd dat graag zo Maar toen vrienden van ons waren verhuisd en we daar kwamen toen stond ik wel even met mn oren te klapperen, ik heb serieus mn vriendin zo aangekeken geloof ik, want je hoorde werkelijk alles. De trap op lopen, pannen uit een kastje pakken en zelfs de wc Maar goed, daar kijk ik mn vriendin niet op aan uiteraard. Kan ze niks aan doen, die huizen zijn nu eenmaal zo helaas.
Ik kon me al niet voorstellen dat er niks anders achter dit gevoel zou zitten. Ik denk echt dat je hier iets mee moet doen, want het zit je ontzettend in de weg zo te lezen. Het probleem zit hem niet in die paar geluiden van de buren, maar in jouw gevoel van minderwaardig zijn. Er zullen altijd mensen zijn met een groter huis, meer geld etc. Maar er zijn ook heel veel mensen die het zoveel slechter hebben. Probeer je eigenwaarde niet uit je bezittingen te halen, want dan zul je nooit tevreden zijn. Ben trots op wie je bent en op wat je zelf bereikt hebt. Wat andere mensen over jou denken zegt veel meer over hen dan over jou.
Ik heb nu het tegenovergestelde wij woonden in een nieuwbouwhuis en we waren toen maar met z'n tweeën. Toen onze zoon geboren was bleek het een heel pittig kind veel driftig en alles gaat in extremen. Maar doordat het nieuwbouw was hoorde je bijna niets. Nu wonen we in een huis van meer dan 30 jaar oud en mag zoon niet meer rennen in huis want je hoort het super goed. Als zoon een driftbui heeft begin ik al te bibberen want owjee de buren! Hij gaat nu alleen van de trap en ook dat hoor je want hij kontschuift. En als ons meisje snachts wakker word dan ren ik al naar haar toe om ervoor te zorgen dat de buren er niet wakker van worden. Echt ik probeer ze continu rustig te houden en ik voel mij er waardeloos door want officieel mag een kind gewoon een keer door de huiskamer rennen. Maar omdat hiervoor iemand alleen woonde die er nooit was hebben de buren nu al een probleem met ons. Het gaat over dingen als een gemeentelijke parkeerplaats claimen als om een kat van ons die over de schutting liep en per ongeluk de verkeerde kant op viel (is een driepoot) Ik loop serieus alleen maar op mijn tenen dat mijn man ook zegt je moet er echt meer schijt aan hebben want dit is niet normaal meer hoeveel rekening jij met andere probeert te houden terwijl je beide kinderen gewoon netjes opvoed. Maar leefgeluiden mag!
Wij hadden precies hetzelfde... 5 jaar geleden hier komen wonen naast mensen die al 11 jaar naast iemand hadden gewoond die er alleen woonde en altijd aan het werk was. Kom je daar met een kind van 4 en 1 naast wonen... Leefgeluiden natuurlijk... En als ik de kinderen in bad deed om half 7 in de avond kon dat ook niet want ze werkten in ploegendienst en daar hadden ze last van Na 2 jaar heb ik me er bij neergelegd dat ze gewoon dikke pech hebben en dat ze anders maar niet in een gezinswoning moeten gaan wonen in een kinderrijke buurt... ( ze klaagden namelijk ook al bij onze andere buren dat ze te druk waren in de tuin met de kinderen) Je hebt overlast en gewoon leefgeluiden...dit laatste is bij ons het geval ( nu trouwens veel minder nu de kinderen groter zijn)...natuurlijk probeer je iets rekening te houden...maar uiteindelijk is het van beide geven en nemen. Ik heb namelijk ook last van hun...zij roken veel in de tuin ( smerig als je terug komt van het sporten en langs die rooklucht moet...of geen ramen open in de zomer) en hun afzuigkap komt uit in de tuin van hun en daarmee ook in onze tuin... en dat is niet altijd fijn voor je was als je die buiten hangt. Maar goed...ik heb niet bij hun geklaagd...ik ben niet een zeikerd
Wij wonen in een hoekhuis en hebben gelukkig maar aan 1 kant buren. En dat zeg ik omdat wij vast behoorlijk geluid produceren Wij wonen hier namelijk met 9 personen. En kinderen maken nu eenmaal geluid. Wij horen van de buren ook geluiden: schuivende stoelen over de plavuizen, de stofzuiger over de vloer, Rennende voetjes van hun zoontje, de schuifdeur, traplopen, soms de wc, hun douche, het huilen van hun zoontje, enz. Ik heb daar geen moeite mee. Ik vraag me alleen af wat zij allemaal horen van ons We hebben het wel eens gevraagd, maar toen vertelde de buurvrouw dat ze er helemaal geen last van heeft. Gelukkig maar! Ik denk dat je moet proberen het van je af te zetten. Geen visite uitnodigen omdat je stoelen hoort schuiven bij de buren? Dat snap ik niet. Ik zou eerder geen visite uit durven nodigen, omdat ik bang ben dat de buren last van mij hebben. Bij huizen die aan elkaar zitten (flats, rijtjeshuizen) is het vrij normaal dat je contactgeluiden hebt. Misschien is het inderdaad een goed idee om de radio aan te zetten. Dan heb je wat geluid in je eigen omgeving en hoor je de buren wat minder. En probeer het te accepteren als een normaal iets. En nodig lekker visite uit. Al pratend zul je ook zeker minder geluiden horen.
@TS, ik denk ook dat je niet echt problemen hebt met de geluiden van de buren als ik het zo hoor maar met je gevoel van minder zijn dan de rest. Gekkerd. Je hebt een eigen huis! Een echt huis zelfs, geen appartement of flat ( HELEMAAL niks mis mee, maar dit nog een stukje luxer) Als het voor jou jouw thuis is, dan is er toch helemaal geen reden om je te schamen?? Ik ben op een vrijstaande woonboerderij opgegroeid. Groot huis, grote slaapkamers, de buurman hoorde je eigenlijk nooit,die woont 300 meter verderop, grote tuin, ideaal toch? Nou. not. Ik vond t niks. Eenzaam, koud, altijd veel onderhoud en werk, ik miste buren en gezelligheid! Ik woon nu in een rijtjeshuis van meer dan 100 jaar oud, ik hoor inderdaad de buren zoals ik eerder schreef. Maar ik vind het heeerlijk. Leven om mij heen, het is mijn huisje. Het is niet heel groot, maar het is echt mijn droomhuis. Elke dag loop ik hier rond en denk ik wauw, dit hebben ik en mijn man toch maar mooi voor elkaar. De babykamer is ook niet zo groot als de kamer die ik vroeger had, maar het is echt zo leuk geworden, ik zou t niet anders willen. Overal zal je tegenkomen dat er iets aan te merken in. Woon je in een grote villa, is het niet gezellig. Woon je klein, is het toch maar wat om dat te doen met kinderen. Heb je geen tuin, is het sneu voor de kinderen. Heb je een huis waar je de buren hoort, tja, dat is toch vreeeeselijk?? Zolang jij het maar een leuk fijn huis vind. Helemaal niet belangrijk wat iemand er van vindt meid, behalve jullie zelf!
Wij hebben ook een vrij klein huisje, niet mini hoor, maar bijna iedereen die ik ken heeft een groter huis en denk ook wel eens dat anderen daar misschien een mening over hebben, ons huis is het kleinst in de straat, iedereen heeft een aanbouw of een uitbouw, wij als enige niet. Veel hebben een dakkapel van 4-4,5 meter, wij van 2,3meter. maar ik nodig wel mensen uit. Ik denk dan ook eigenlijk altijd: ja hun hebben misschien een groter huis, maar wij kunnen leuker leven, de kosten zijn gewoon lager over het algemeen voor een kleiner huis. Hier horen wij ook geluiden van buren. Van muziek direct naast ons, tot geboor verder in de straat. Kinderen die langsrennen of skeeleren of skateboarden hoor je al helemaal luid! Ik kan me er wel aan storen. Maar geluiden die door een ander geproduceerd worden, zie ik niet als een gebrek van mij of dat mijn huis minderwaardig is. Als iemand een opmerking zou maken, zou ik ook zeggen nou inderdaad, ik word er ook wel eens gek van. Als mijn vrienden mij veroordelen op mijn huis dan is dat een gebrek van hun. En zijn ze eigenlijk mijn vriendschap niet waard. Maar ik zoek meestal ook niet dat soort mensen uit om mee om te gaan. Sterkte ermee. Hopelijk kan je wat zelfvertrouwen kweken zodat je er wat luchtiger mee om kan gaan
wij wonen in een jaren 70 woning, ook veel contactgeluid, een wc die doorspoelt, als de kleinkinderen bij de buren zijn hoor ik die door huis rennen, en de telefoon van de andere buurman. Ik stoor me er niet zo aan, hun horen waarschijnlijk ook dat E een woede aanval krijgt, en dan met blokken gaat gooien. In onze vorige woning (een flatje) hoorden we altijd de wasmachine van de bovenburen, en als ze seks hadden
Hier exact hetzelfde verhaal. Alleen wij wonen er 2 jaar langer en we hebben een hoekhuis (of jullie ook?). Maar ik kan de gesprekken van de buuf volgen, als ze ziek is hoor ik haar kotsen in de badkamer en als ze wat laat vallen schrik ik soms omdat ik denk dat het in mijn eigen huis is. Ik schaam me er verder niet voor en nodig gewoon visite uit. MAAR als ik mag kiezen, dan zit ik liever ergens anders, rustig, op de de feestdagen bijvoorbeeld. Gelukkig werkt mijn buurvrouw ook, dus het is niet de hele dag. Wel heeft ze regelmatig visite en dan praten ze erg luid. Ze is zo'n gezellige Surinaamse moeke met een zeer gezellige en aanwezige, luidruchtige familie. Heel leuk allemaal, maar niet als ik soms het idee heb dat ze met zijn allen in mijn huiskamer zitten En heb ook niet altijd zin om de tv harder te zetten. Soms wil ik gewoon even stilte net op zo'n moment dat zij gezellig zit te doen met haar zussen. Maar ja, erop aanspreken kan niet, want ik weet dat ze niks expres doet, dat ze gewoon leeft in haar huis en dat het gewoon door die stomme muren komt. Wat ik storender vind is dat zij dus ook alles van ons hoort Dat vind ik niet zo'n tof idee. Ik slaap met oordopjes mede hierdoor. En we willen eigenlijk nog graag eens een geluiddempende voorzetwand (laten) plaatsen tegen de binnenmuur. Maar ja....kost geld en dat kan ik maar 1 x uitgeven