Betonnen muur? Wow, ik ben in overleg met m'n exman, die zn dag moet gaan wisselen, wat ook consequenties heeft voor zijn collega, die dan ook moet wisselen. Ik moet KDV veranderen en het heeft persoonlijke consequenties. En toch ga ik mee in het compromis. Zou ik niet echt betonnen muur willen noemen, maar dat kan aan mij liggen? Intussen collega gesproken, wat een bevalling. We hebben nu een schema en ik hoop maar dat manager het goedkeurt. Ik wissel mijn dinsdag om naar de woensdag (mits het ex dus lukt om te wisselen) en zij neemt de vrijdag. Er zitten nog wel wat puntjes in t schema waar manager over zou kunnen struikelen, maar dat zijn puntjes van haar (later beginnen dan ik en zij komt op 22u ipv 20). Maar wat mij betreft moet het zo maar. Ik baal er nog steeds van, maar realiseer me ook dat ik met poot stijf houden niet kan winnen. En dan wil ik uiteindelijk ook niet, ik wil haar geen loer draaien. Het moet voor allebei werkbaar zijn. Maar dat neemt dus niet weg, dat het voor mij niet leuk is. Zoals iemand al zei, ik zit verdorie nog in mn verlof en zou dit nog helemaal niet op mn bordje moeten krijgen. En dan die nare mail van manager er nog bij, het had allemaal zo anders gekund. Wat die betonnen muur, dat is vooral m'n manager helaas. Anyways, we sturen het schema naar de manager en wachten op zijn reactie en mijn exman gaat op zn werk overleggen. En verder kan ik op dit moment niks meer. Nogmaals, iedereen bedankt voor het meedenken, ook degenen die er anders over denken Dat helpt alleen maar, om alle kanten te zien. Dus ik waardeer ze allemaal.
Wat ik toch mis in het verhaal: Zij werkt nu al maanden (3 maanden verlof plus al jouw overuren) vijf halve dagen. Er is dus niemand de hele dag tot 17:00 bij de telefoon. Je doet de administratie. Er zijn megaveel bedrijven waarvan de crediteuren/debiteuren aanwezig zijn van 9-12 en dan een x aantal dagen van de week. Zelfs de grote universiteiten en ziekenhuizen. Waarom wil het bedrijf dat nu ineens wel? Er zijn nog 22 andere collega's die de telefoon kunnen beantwoorden. Is het iets administratiefs dan kan dat wel wachten tot de andere dag. Als ze een paar weken voor jouw verlof is aangenomen kan ze nooit goed zijn ingewerkt. Heeft ze haar werk wel goed gedaan? Er is dus werk voor 40 uur maar zij werkte ook maar de helft. Hoe groot is de achterstand nu dan? Ik persoonlijk vind dat je inderdaad samen een compromis moet sluiten. De situatie dat jij er langer werkt kun je niet altijd aan blijven voeren. Dat bevorderd niet bepaald de werksfeer. Zij heeft maandenlang alle zooi op kunnen lossen. Zelfstandig in maar 20 uur terwijl er veel meer werk is. Dan kom jij terug en dan zeg je ineens ja bedankt heh! Nu ben jij de 'jongste' weer en ben ik weer de baas. Zo werkt dat niet. Jullie zullen direct moeten samenwerken en de taken herverdelen. Dat is voor allebei lastig. Bij haar was jij uit beeld en zij zelfstandig en eigen baas in haar werk. Bij jou was zij uit beeld en jij eigen baas in je werk. Jullie zullen dus allebei opnieuw moeten wennen aan de situatie.
Ik zou om te beginnen melden dat het sowieso niet direct kan want je kunt niet zomaar een andere dag bij bso en kdv regelen. Dat om te beginnen. Verder: als het lan, ook met je partner want die zal dan waarschijnlijk ookn moeten ruilen, kun je een compromis sluiten. Ik zou dan alleen niet om en om doen, dat is namelijk niet bij te houden, maar de een de vrijdag en de ander de woensdag. Ik zou zeggen jij in elk geval de woensdag omdat die toch net vaker een vrije middag heeft. Dat mag je zeker verwachten. En werk een dag samen, je zult namelijk als je dezelfde functie hebt ook moeten overleggen.
Ik heb al gelezen dat je inmiddels al min of meer gedwongen bent tot een compromis, maar ik vind het heel oneerlijk. Het is toch belachelijk dat je na je verlof moet vechten voor je vaste dagen die je al jaren draait. Ik zou woest zijn. Als ze er iemand bij willen, is de vacature voor woensdag en vrijdag, in mijn ogen. Als ik jou was, zou ik contact opnemen met een rechtshulp-winkel o.i.d. om te kijken waar je recht op hebt, voor je ergens akkoord mee gaat, of zelfs maar verder onderhandelt. Een (minder leuk) scenario om wel eventueel te mee te nemen in dit geheel: zou het kunnen dat je vervanger het zo goed gedaan heeft, beter dan jou (in de ogen van de baas), dat ze haar nu een beetje oneerlijk bevoordelen? (dus onderhandelingsruimte creëren in haar voordeel waar geen onderhandeling had moeten zijn maar een woe-vr-vacature..?) Als je denkt dat dit het geval zou kunnen zijn, zou je ervoor kunnen kiezen om, ook al is het niet fair, mee te gaan in de onderhandeling om je baan te houden.
Ik snap dat het vervelend is als je ineens je hele schema moet gaan omgooien. Maar aan de andere kant zou het jouw werkdruk ook gaan verlagen, wat ook weer een enorme voordeel is!
Ik zou om te beginnen melden dat het sowieso niet direct kan want je kunt niet zomaar een andere dag bij bso en kdv regelen. Dat om te beginnen. Verder: als het lan, ook met je partner want die zal dan waarschijnlijk ookn moeten ruilen, kun je een compromis sluiten. Ik zou dan alleen niet om en om doen, dat is namelijk niet bij te houden, maar de een de vrijdag en de ander de woensdag. Ik zou zeggen jij in elk geval de woensdag omdat die toch net vaker een vrije middag heeft. Dat mag je zeker verwachten. En werk een dag samen, je zult namelijk als je dezelfde functie hebt ook moeten overleggen.
Als ij in haar contract heeft staan welke dagen ze vast werkt kun je naar rechtshulp oid gaan, maar dat zal niet het geval zijn.
Als je al jaren op vaste dagen werkt, is het een verworven recht geworden. Je hebt dus het recht om deze dagen te blijven werken.
Dit is echt exáct wat ik vind, dus ik vind jouw opstelling al heel erg schappelijk. Niet meewerken, betonnen muur? Wat een onzin! Uit dit topic blijkt echt wel hoe erg je hier mee zit en alleen op basis daarvan kan iedereen al zien dat het écht geen onwil is vanuit jou. Jammer dat je nu eigenlijk gedwongen wordt om er maar gewoon mee te dealen, met alle consequenties die daarbij horen, want ik zou het volkomen begrepen hebben als je na haar reacties wél je poot stijf had gehouden.
Dankjewel Shaddixxx. Het uiteindelijke scenario heb ik nu op zich wel vrede mee (als alles lukt), het maakte me van het begin ook niet zoveel uit of ik nou op dinsdag of woensdag werk. Helemaal niet als ze straks overgaan op gelijke dagen/continu rooster. Maar het kan dus alleen als mijn EX-man zijn werkdagen kan ruilen (en dus zíjn collega ook meewerkt, hoe ver gaat dat zeg!), aangezien de BSO niet open is woensdag. En tja, het hele gebeuren op zich, de manier waarop..bah. Ik heb al 2 jaar gezeur met deze manager en heb al 2 jaar het gevoel dat hij me eruit wil werken. En elke keer weer een manier zoekt om me te jennen. Die mail die ik van de week kreeg, het sloeg nergens op, was totaal geen reactie op wat ik schreef maar gewoon een enorm essay over ..ja waarover eigenlijk. En hij gooide met termen als niet investeren, oncollegiaal, niet willen veranderen, niet goed voor t bedrijf etc. Ik moest het echt 3 keer lezen (en laten lezen, want het sloeg echt nergens op). Nouja, hij heeft zn zin, hij heeft me weer kunnen jennen. Maar helaas voor hem werk ik wel degelijk mee en is ie nog steeds niet van me af. Net onkruid, niet uit te roeien haha
Mag ik je nog 1 tip geven? Stuur een reply op de mail van je manager. Liefste met hulp van iemand waarin je deze monoloog-klaagzang even netjes weerlegt. Wie weet stopt hij het in een dossier van je. Ik vind je erg collegiaal en vriendelijk. Ik ben gewend dat je je aanpast als nieuweling aan de vraag die je gesteld wordt.
Heb ik gedaan, heel kort en beleefd. Dat ik vrees dat er sprake is van een misverstand en dat ik het spijtig vind dat hij mijn mail verkeerd begrepen heeft en een dusdanige indruk van mij heeft. Zijn reactie: het is geen misverstand, want hij heeft mijn mail aan 2 anderen laten lezen (pardon?) en die vonden het ook. Mijn eerste gedachte was 'ja hallo, ik heb t ook aan mensen laten lezen en die waren het juist met mij eens', maar ik heb geen zin om er een welles-nietes spelletje van te maken. Ik vind het zo onprofessioneel. Ten eerste dat hij mijn mail aan hem aan anderen laat lezen, ten tweede dat hij dan even 'inwrijft' dat zij het ook zo opgevat hebben. En dat het dus wel aan mij moet liggen (lekker puh..) Dankje, uiteindelijk maar de eer aan mezelf gehouden dus, deze strijd is gewoon niet te winnen..
Uit dit hele verhaal maak ik op dat het Peter principle van toepassing is op je manager: promotie maken tot je op een moment in een functie zit die eigenlijk een treetje te hoog voor je is. Jammer hoor dat anderen daar dan altijd zoveel last van hebben.