Mijn zoon is nu zes maanden en wij doen het ook. En nee hij hoeft nog niet Door te slapen. Verwacht ik ook niet. Maar ik weiger om heel de avond en nacht aan zijn bed te zitten. Heb ik nu maanden gedaan en ik trek dat niet meer. Ik ga iedere keer terug. En ja ik voel me schuldig maar ik heb zoveel geprobeerd met nul tot resultaat. Ik heb nog een zoon die de halve dag alleen beneden zat omdat ik boven aan een bedje moest zitten.(zoon huilde bijna altijd en doek hielp wel maar werd soms knettergek van dat gekrijs bij mijn oor). Kan me soms zo druk maken om reacties van mensen. Als je je kind laat huilen dan word ik voor mijn gevoel vaak afgescheept als een enorme slechte moeder. Terwijl als je echt een huilbaby hebt, je echt al heel slecht voelt omdat je als moeder je eigen kind niet stil krijgt. Maakt mij verdrietig. Ik hou met heel mijn hart van mijn kinderen en doe alles voor ze. Iedereen mag reageren op wat er geschreven word maar het zou fijn als ee begrip zou zijn. Ga nu weer naar mijn zoontje om ff te troosten.
Ik herken het wel, al gaat het met slapen in de nacht nu beter Hier is het vooral overdag. We kunnen écht niets want zodra hij even zonder ons zit en dan bedoel ik in de box of op een kleedje begint hij te piepen. En dat houd hij net zolang vol totdat hij weer bij ons op schoot zit. Maandag zei iemand tegen me, pak je hem dan elke keer weer op? Ik zeg ja, want ik kan ook niks als ik hem de hele tijd hoor huilen. Zegt ze oh ik deed dat wel ik hoorde het op een gegeven moment niet eens meer Ik denk eerder dat N. Gewoon een heel gevoelig en bang mannetje is, in tegenstelling tot zijn zus. Die is keihard, huilt nooit eigenlijk zelfs niet als ze haar hoofd stoot ect. Maar dat neemt niet weg dat het soms best lastig is. Ik heb helaas dus niet echt tips voor je.. Ben zelf nog zoekende haha
Tsja, iedere moeder haar eigen keuze. Doe wat jij goed vind voelen. Onze keuze is t niet. Overstuur kind is bij ons, overdag en snachts. Onze zoon huilt af en toe in de nacht maar we halen m dan op. Er zijn weken waarin hij probleemloos slaapt van 20-8 en er is regelmatig een week waarin hij 2-3 nachten bij ons slaapt. Ik geloof in behoefte aan nabijheid, en dat dat gevoel er zowel overdag als snachts kan zijn. Huilen is stressvol voor een kind, als sociale wetenschapper heb ik genoeg literatuur erover gelezen. Maar niet iedereen ligt deze keuze en dat respecteer ik ook. Als je zelf meer stress krijgt van samen slapen dan moet je dat niet doem. Gestresste moeder is minste fijne moeder! Maar biedt please in ieder geval iets van contact aan, zoals je schrijft iig om 5-10 min. Je kind vaak laten huilen zonder contact is echt slecht voor de ontwikkeling van het stresssysteem en leert zoals iemand anders als zei "als ik verdriet heb komt er niemand".
Ja maar , een kind huilt niet altijd door verdriet. Soms is het ook een manier om zin te krijgen, zoals ts beschrijft wil haar zoon gewoon van de kamer af en dat gaat ze niet toestaan . En je laat je kind dan niet vaak huilen zonder contact, maar op dit specifieke huiltje maak je duidelijk dat je er niet in mee gaat. Zou er echt iets zijn en dus behoefte aan troost dan hoor je dat echt wel en kan je daar natuurlijk gewoon op reageren. En dan kiest ts nog de 5-10 minuten check methode.
Haha moest wel lachen om je reactie Maar ik zou gewoon even doorpakken, je gaat elke keer terug naar zijn kamertje, is helemaal goed toch! Hij is tenslotte 15 maanden Mijn zoontje pak ik nog wel bij me maar hij is pas 8,5 maand. Als je zoontje echt begint te krijsen is het een ander verhaal natuurlijk
Haha Ja precies, ik denk maar zo, hij is 15 maand en weet overdag ook heel goed wat hij wel en niet wil.. Zo ook als hij om 19 uur naar bed gaat en een paar uur later begint te huilen, en dan krijgt hij gewoon niet zn zin.. Ik laat hem ook niet dusdanig krijsen dat hij over zn toeren is, dat kan ik ook niet aanzien/horen.
Bij dit soort reacties vraag ik me af hoeveel sommigen eigenlijk weten over de ontwikkelingsprocessen bij kinderen na de eerste paar maanden, en de behoeften buiten drinken en poepen? Ooit gehoord van verlatingsangst rond 1,5jaar? Vrijwel de meest heftige fase waarin een klein kind zich bevindt? Ja, dat is inderdaad een roep om aandacht en om aanwezigheid. En de keuze om in deze fase die nodige aandacht te geven ligt inderdaad bij de ouders..
Dan heeft mijn zoontje al 15 maand lang last van verlatingsangst.. En ik weet dat hij daar fases van heeft en dat hij dan ook de nodige aandacht daarvoor krijgt.. Maargoed de een laat haar kind nooit huilen en de ander kiest er voor om wel te laten huilen. Dat is ieder voor zich
Hier nog zo'n "slechte" moeder die haar kind laat huilen... in bed nemen werkt niet. Of ze gaat spelen/ouwehoeren (in ieder geval echt niet slapen) of ze blijft boos. Als ze s nacht echt wakker wordt ga ik vaak even naar haar toe om te troosten maar vaak wilt ze dan niet meer weg. In bed nemen werkt niet want ze gaat niet slapen en als ik haar terug leg wordt ze boos. We hebben inmiddels geleerd dat haar laten huilen (en soms krijsen omdat ze zo boos is) toch het enige is wat helpt om haar in slaap te laten vallen, willen we niet de hele nacht bezig zijn (voor haar en ons geen goed idee). Ach, trek me weinig aan van anderen, ken zelf mijn dochter het beste (wil niet zeggen dat ik niet af en toe onzeker ben) maar gelukkig is het bij ons maar af en toe dat ze s nachts wakker wordt. En verder is ze dol op me dus hechting is volgens mij geen enkel probleem. Wat betreft gewenning klopt ook hoor. Mijn moeder past op en is enkele keren bij haar gaan liggen als ze s middags naar bed gaat. Onze dame wijst nu ook naar zichzelf, naar haar bedje, dan naar mijn moeder en dan het logeerbed als ze naar bed gaat. Oftewel; oma ik ga in bed liggen maar jij moet ook gaan slapen in het logeerbed. Die kindjes hebben echt een hele hoop Door, vooral nadat ze 1 zijn geworden.
Wat bij onze zoon goed hielp is tegen hem praten door de babyfoon. Zo hoorde hij mij wel en gaf nabijheidsgevoel. Als ik eerder op zijn kamer kwam hielp het niet. Dat was dan een prikkel teveel ofzo. Met praten door de babyfoon was hij binnen een halve minuut stil en als ik naar hem toe ging was ik zo een uur vezig. Sindsdien slaapt zl fantastisch en hoef ik nog maar sporadisch de babyfoon te pakken. Sterkte meid.
Ik herken je gevoel heel sterk. Ons meisje is 1.5 en inslapen is geen probleem, maar ze wordt steeds vroeger wakker. Vanochtend 05.30u! Ze gaat om 19.15u ongeveer naar bed, dus ik weet dat ze niet uitgerust is als ze zo vroeg wakker wordt. Ik heb haar vanmorgen ook laten huilen, want 05.30u is voor mij echt nog nacht hoor. Dat vind ik echt te vroeg om op te staan. Ben telkens naar haar toe geweest om de 3 minuten, maar ze was op een gegeven moment echt erg overstuur en heb ik haar in haar bedje getroost. Mijn hart brak in duizend stukken zoals ze lag te snikken... Ik weet dan ook niet wat te doen. Enerzijds denk ik: ze moet toch leren dat ze niet eender wanneer uit bed kan, anderzijds denk ik: ze heeft helemaal nog geen tijdsbesef. En als ze wakker wordt en niet meer in slaap kan vallen..? Dus geen tips, maar wel herkenning. Ik denk dat het bij ons een kwestie is van de oorzaak te vinden waarom ze wakker wordt. Ze heeft best ook wel eens dagen dat ze 's middags niet wil gaan slapen en dan laat ik haar ook huilen, en ga om de 3 minuten terug. En dat is dan steeds na 10 minuten voorbij. In die gevallen zie ik echt heel duidelijk dat ze gewoon boos is omdat ze nog niet wil slapen, hoewel ze moe is. Maar 's ochtends is het dus echt een andere manier van huilen..
Ik weet niet of je al iets van een nachtlampje met muziekje hebt geprobeerd? Een vertrouwd muziekje/liedje wat hij goed kent en wat je regelmatig samen zingt, zodat het een rustig gevoel kan geven? Heeft hij een knuffeltje? Hier een vaste knuffel die meegaat en dat werkt goed hier. En ik wil je even een bemoedigende knuffel geven. Wat moet het frustrerend en uitputtend voor jou zijn om zo te zoeken naar een balans en rust voor beiden, want je zoontje vaak te horen/zien huilen breekt je ook op als moeder. Persoonlijk vind ik de reacties eerder waarin een negatieve verwijzing wordt gemaakt naar je probeerpoging van het laten huilen echt heel laag en niet-empatisch.. Zegt veel meer over die persoon dan over jou. Je stelt je open en durft om tips/adviezen te vragen, dat getuigd, vind ik, van goed moederschap!
Zo denk ik er ook over. Ik vind dat sommigen echt overdrijven. Kinderen krijgen de hele dag aandacht en wat ze nodig hebben en snachts is om te slapen. Als mijn kinderen huilen ga ik altijd naar hun toe en als mijn zoontje overstuur is door een slechte droom neem ik hem mee naar de woonkamer om te troosten. En daarna gaat hij gewoon weer in bed. Soms heeft hij periodes dat hij het uitprobeerd maar na 3 dagen is dat over. Ik heb geen zin om uren naast hun te zitten tot ze slapen. Dat ik kinderen heb betekend niet dat ik geen tijd voor mezelf mag. En buiten dat om, hoe meer ik troost en sus hoe erger het juist word. Ik zou niet weten waarom ik uren in de weer moet zijn terwijl ze met een beetje jammeren binnen 15 minuten slapen. En dat gebeurd bijna nooit want ze slapen vrijwel meteen. Mijn kinderen gaan dus rond 7 uur samen op bed (zelfde kamer) en slapen tot de volgende ochtend. Als er snachts 1 wakker word ga ik er heen voor een speen en dan slapen ze verder dus zo slecht zal mijn aanpak niet zijn. Oh en bij ons in bed werkt ook niet want dat is dan alleen maar feest.
Onderzoeken wijzen toch echt uit dat het alleen laten huilen van kinderen tot zo'n ontzettend hoog cortisolgehalte leidt. Het enige wat je dan kunt concluderen is dat kinderen zo veel stresshormoon aanmaken en stress is zo slecht voor het lijfje, de hersenontwikkeling en de hechting. Je kunt ook de onderzoeken opzoeken waaruit blijkt dat kinderen waarop niet responsief wordt gereageerd, een kleinere hersenomvang hebben. Kinderen die wel opgepakt worden, niet alleen huilen, ontwikkelen zich dus beter en hebben daadwerkelijk een grotere hersenomvang, er zijn meer verbindingen gelegd. Er zijn zo veel onderzoeken die onderstrepen dat het zo lang alleen laten huilen van een kind niet goed is, ik zou het je ten zeerste afraden. Het is gewoon zielig. Maar wel makkelijk voor de ouders
Ja ik ben nu ook echt de wanhoop nabij, hij heeft 3 knuffeltjes standaard bij zich in bed, ook een nachtlampje met muziek.. Alles echt alles al geprobeerd.. Zo frustrerend maar het zou er wel bij horen denk ik dan maar.. Ik pak ook gewoon door, afgelopen nacht ging het wel beter dan de eerste nacht.. Hopelijk deze nacht ook (afkloppen).. Bedankt voor je tips!
Ja en zo zijn er 100 onderzoeken meer die voor en tegen het laten huilen zijn.. Mijn zoontje komt niks tekort en qua hechting is er al helemaal geen probleem, meneer hangt de hele dag aan mij.. En ook zijn ontwikkeling is super goed.. Maargoed over makkelijk gesproken? Welke moeder vind het makkelijk als een baby of kind ligt te huilen? Ik denk geen een.. Soms is dat gewoon nodig..
Ik denk dat je er goed aan doet om eerst meer te lezen over kinderen, verlatingsangst, huilen etc. Maak daarna pas een beslissing. Het kind nu ineens maar inde steek laten is echt niet goed.
Eens met de reactie van Jaan. Mijn hemel, ze laat het kind toch niet in de steek? Ze kiest nog de milde methode ook , elke 5 minuten kijken en aai over bol. Mooi artikel over onderzoek dat stress van door huilen de hersenen van babies zou beschadigen en dat de 5 min methode nogal anders is dan de ouderwetse deur op slot methode: Monday Juist door steeds te reageren op een huiltje snachts geef je toch een signaal af: het is niet veilig, ik zal en beschermen. We praten niet over een baby van een paar weken. Er zijn kinderen die behoefte hebben aan troost snachts, omdat ze pijn hebben of angsten, maar als er verder niks aan de hand is kan je best proberen of deze methode werkt en na een week of twee weken de balans opmaken. Is het kind overduidelijk ontredderd, overdag en nog steeds aan het spoken snachts, prima dan zit het dieper. Heb je een kind echt niet mee getraumatiseerd...
Inderdaad, erg zwart wit weer. Hier een artikel die kritisch kijkt naar de claims waarom slaaptraining genormaliseerde kindermishandeling zou zijn. Kennelijk is het bekende onderzoek van stress hormoon helemaal niet zo zwart wit. De babies hadden geen verhoging van stress hormoon, maar bij moeders zakte het stress hormoon na 3 dagen. Omdat dit bij de babies niet gebeurde wordt de conclusie getrokken dat de babies nog steeds gestresst waren. Terwijl dat misschien helemaal geen ongezonde waarden zijn voor een baby of meer met de vreemde omgeving van de onderzoeksruimte te maken had. Clinical Lactation jumps on the Dr. Sears bandwagon to say sleep training is dangerous. Science says otherwise. Ik krijg met veel onderzoeken en berichten heel erg het: van vleeswaren krig je kanker gevoel. Dingen worden uitvergroot, onderzoeken geïnterpreteerd om het gevoel mee te onderbouwen.