Hoi, Ik ben even nieuwsgierig. Stel dat jullie vriend of man een vriendin zou hebben. En dan bedoel ik niks van vreemdgaan ofzo, maar gewoon een vriendin. Net zoals hij ook vrienden heeft. En zoals met zijn vrienden zou hij dan ook ook af en toe iets leuks met haar gaan doen, of appen, of bellen o.i.d. Ik lees wel regelmatig dat vrouwen mannen als vrienden hebben (heb ik zelf ook) maar andersom lees ik het niet zo vaak. Ik vraag me af waardoor dat komt. Ik heb het zelf nou al een paar keer meegemaakt dat ik een leuke vriendschap had met een man, en het eigenlijk gelijk over was zodra ze een vriendin kregen. De laatste keer dat dit gebeurde werd me te verstaan gegeven dat zijn vriendin het "niet nodig" vond als hij met mij zat te appen. Dat werd dus al snel minder en nu spreek ik hem nooit meer. En ik heb ook een keer (met een andere man) gehad dat die vriendin dan ineens overal bij wilde zijn. Dat vond ik op zich best hoor, was best een aardig mens. Maar zo werd het wel heel lastig om met hem af te spreken, voelde toch een beetje geforceerd ofzo. (Zelfde idee dat wanneer jij afspreekt met een vriendin haar man er erlke keer bij zit.) Maar misschien ligt het wel aan mij. Ben ik er te naïef in ofzo, dat zou heel goed kunnen omdat ik sowieso onconventionele ideeën heb over relaties. Vandaar dat ik het even bij jullie wil checken. Dus. Hoe zouden jullie het vinden als jullie man een vriendschap zou hebben met een vrouw?
Nee, zoals jij omschrijft vind ik dat geen optie. Ik heb te vaak meegemaakt dat ik een 'vriend' had die toch meer ging verwachten. In mijn ogen zal er altijd een soort spanning zijn. Of ik ben gewoon gene type vrouw waar mannen gewoon bevriend mee willen zijn, het is me iig nooit gelukt, enkel met collega's die ik altijd op afstand zou houden. Dus nee, ook voor mijn man zou ik dit echt niet willen, zou me er niet prettig bij voelen.
Geen probleem mee, mijn vriend heeft een goede (en gelukkig getrouwde) vriendin. Ik had idd zelf vroeger een vriend wiens vriendin steeds dringend de kamer moest stofzuigen als we belden-die spreek ik idd nooit meer.
Ik heb zelf een beste vriend. We zaten op de basisschool al bij elkaar in de klas. Vanaf de middelbare school in onze vriendschap steeds hechter geworden. Er is nooit sprake geweest van seksuele aantrekkingskracht en er is ook nooit iets in die richting gebeurd tussen ons. Je kunt ons ook zien als twee beste vriendinnen, bij wijze van. Dus als mijn man zo iemand zou hebben, zou ik dat oké vinden. Denk dat je snel genoeg merkt als er 'meer' is. Ik ben ook heel blij dat de vrouw van mijn beste vriend het allemaal prima vindt. Moet er niet aan denken om hem daardoor niet meer te kunnen zien. Het is een heel waardevolle vriendschap. Pas geleden is hij weer vader geworden. Ik was de tweede die hij belde. Zo leuk vind ik dat! Hij is echt m'n maat, kan alles met hem bespreken. We zitten ook echt op dezelfde golflengte. We lijken ontzettend op elkaar en begrijpen elkaar heel goed. Ik vind niet dat je zo'n vriendschap als 'vrouw van' zijnde moet willen tegenhouden.
Een vriendin met wie hij af en toe chat of afspreekt, die hij al jaaaaaaren kent (bv van de studie), dat zou ik geen probleem vinden. Maar als ze béste vrienden zijn, zou ik dat raar vinden. Dat ze echt alles samen bespreken en vaak samen op pad gaan.... nee. Dat gaat iets te ver denk ik. Maar mijn man heeft dus wel gewone vriendinnen, zoals oud-studiegenoten en collega's en ik heb ook gewone vrienden. Geen probleem. Soms dubbeldaten we dan, soms spreken we individueel af. Als het contact opvallend vaak is, dan merk je dat wel. Dan wordt het raar. Uren achter elkaar chatten of appen is dan ook raar.
Zou ik niet zo prettig vinden eerlijk gezegd. Een vriendin waar hij mee appt, uit eten gaat, alles bespreekt/zijn zieleroerselen dus mee deelt.....Nee, ik zie dat niet zo zitten hoor. Kans is dan toch aanwezig als het erg goed klikt, dat er gevoelens bij komen kijken. Dat wellicht kleine risico wil ik niet lopen. Nee, dan toch liever een beste vriend waar hij dat soort dingen mee deelt en mee doet.
Het mag wel; als in: ik zou het niet verbieden, maar ik zou me er niet prettig bij voelen. Ik zal toch altijd wel argwanend blijven tegenover één van de twee en opletten of er toch niet wat meer speelt dan één van beiden durft toe te geven. In het begin van onze relatie had mijn partner ook een 'vriendin', maar godzijdank is dat later spaak gelopen doordat ze hele gemene dingen zei over onze relatie en ons eerste kind. Tijdens de relatie was ze al aan het stoken dat ik niet knap genoeg was, begon ze dingen los te peuteren waar ik het privé met hem over heb gehad en waar ik later mee geconfronteerd werd en terwijl ik zwanger was begon ze erover dat zij nooit kinderen wilde - en als ze zwanger was dat ze het kindje zou aborteren (en zelfs ergere scenario's waren de revue gepasseerd). Kortom; ben blij dat ze is opgehoepeld. En mijn partner net zo goed.
Ok, als je zelf die ervaring hebt kan ik me er enigszins wat bij voorstellen. Maar als hij die vriendschap al had voor hij jou kende? Zou je dan ook willen dat hij de vriendschap verbrak?
Eerlijk gezegd, liever niet. En dit is enorm hypocriet, want mijn twee beste vriendinnen zijn mannen (hoewel beide homoseksueel, dus dat is toch anders)
Tuurlijk mag dat. Hij heeft er ook effectief zo eentje. Ze kennen elkaar al twee keer zo lang als dat ik hem ken, ze zijn echt beste maatjes. Ik heb er geen problemen mee. Als zij voor elkaar bestemd waren, was dat echt al veel vroeger gebeurd. Which it didn't. Dus ik ben er heel gerust in.
En.. voor degenen die het niet zien zitten: zouden jullie dan ook geen vriendschap aangaan met een man? haha, sorry hoor.. ik ben erg nieuwsgierig.
Nee hoor geen probleem. Als het echt puur vriendschappelijk is en er van beide kanten geen gevoelens bij komen. Ik heb vroeger altijd een beste vriend gehad. Hij was echt mijn maatje, helaas is hij veel te jong overleden. Ik kan over het algemeen veel beter met mannen door een deur dan vrouwen of de vrouwen moeten net zo verknipt en gek zijn als ik
Nee, ik denk het niet. Maar goed, ik heb daar ook geen behoefte aan; ik heb toch het idee dat ik met de gemiddelde man minder goed kan kletsen dan met vriendinnen. Ik zou mannen meer als 'kennis' bestempelen dan als vrienden - of gewoon onze partners erbij betrekken. Als je het met zijn vieren goed kunt vinden is het ideaal
Geen punt hier, hij gaat regelmatig koffi drinken, soms samen op pad of gewoon even appen/ bellen. Soms ga ik mee maar meestal niet. Prima toch.
Vlinderbloem, als hij de vriendschap al had voordat hij mij kende, tja, dan heb ik er weinig over te zeggen denk ik. Maar echt fijn? nee, dat niet. Ikzelf hoef geen echte vriendschap met een man, juist door mijn ervaring. Oppervlakkig vind ik prima.
Ja .. sterker ... mijn man heeft een beste vriendin! Die had hij al sinds hij studeerde, dus 1) wie ben ik om dan te zeggen dat ik het niet wil en 2) ik zie er niets raars in. Zij is getrouwd met kindjes, wij zijn getrouwd met kindje ... hij spreekt met haar af apart, en ik spreek ook regelmatig met haar af... apart. En regelmatig samen een avondje lekker eten met z'n allen. Ik snap die angst nooit zo eigenlijk. Mijn man noemt haar "zijn zusje"... dus ik voel me totaal niet bedreigd ...
Dit ja. Ik ga daar toch niet over. Van die mensen die dat moeilijk vinden moeten zich toch eens achter de oren krabben.