Sorry hoor maar niet elk kind vind het fijn om constant gesust te worden en met een trauma zal het allemaal ook wel mee vallen. Althans als je al over trauma kan spreken. Ik geloof echt niet dat ze van even huilen gelijk getraumatiseerd raken. Ja van uren lang alleen huilen misschien maar 10-15 minuten is toch heel wat anders. Kinderen moeten ook de kans krijgen om zelf dingen een beetje te verwerken. En natuurlijk laat ik mijn kind niet uren huilen als ze na 10 min nog niet stil zijn ga ik er heus wel naar toe. Maar is het dan zo lastig om te geloven dat niet ieder kind het fijn vind om constant getroost dn gesust te worden?
Ja en over trauma's gesproken? Ik denk dat minimaal 70% van de moeders/ouderen dan een zware trauma eraan over hebben gehouden.. Teminste ik niet Ik hoor niet anders als van 40/50+ers 'gewoon laten huilen, vallen vanzelf in slaap'.. En nee dat doe ik hier niet, maar wil er alleen maar mee zeggen, wij zijn er ook groot omgeworden en niet achterlijk..
Wat een reacties hier op het forum af en toe zeg! Iemand stelt gewoon een vraag!! Een beetje respect zou fijn zijn. We zijn allemaal anders en doen ook allemaal dingen op een andere manier. En het feit dat je hier een vraag stelt zegt wel dat je je best doet en goede moeder te zijn. We doen allemaal ons best en soms is het even niet makkelijk met een baby. Geef gewoon op een normale manier je mening, met respect en zonder al die oordelen. Want of je moeder je zelf heeft laten huilen of niet, ergens is iets mis gegaan in de opvoeding als je zo reageert en niet normaal en vriendelijk kunt communiceren.
Ik had al een reactie verwacht, had het er ook beter anders neer kunnen zetten.. Moeders van die leeftijd met kinderen van 10+
Ik denk dat de ouders hun niet hebben laten huilen ivm het te snel op de tenen te zijn getrapt Maar ik geef je helemaal gelijk! Ieder doet het op haar eigen manier.. Ben zelf ook geen echte voorstander van het laten huilen.. Soms is het gewoon niet anders..
Soms is het gewoon niet anders? Volgens mij heb je altijd een keuze. En jij kiest naar mening nu voor jezelf en niet voor je kindje. En snel op mijn tenen getrapt, ach misschien wel, maar ik kan dan ook geen enkel begrip ervoor opbrengen. Je kindje heeft je nodig, om wat voor reden dan ook, dan vind ik dat je er moet zijn en er zijn zie ik niet als elke 5 minuten even binnenlopen. Verder vraag ik mij af waarom je überhaupt een topic hierover hebt geopend. Je reageert alleen postief op mensen die jouw mening delen, dus wil je niet gewoon horen dat je het goed doet? En als je er zo achter staat zoals je zegt, dan zou je toch geen schuldgevoel hebben? Misschien beter naar je eigen gevoel luisteren ipv naar anderen.
Ik heb een huilbaby gehad, ik weet hoe zwaar het is, gek kun je ervan worden. Er is echter ook een verschil tussen je baby alleen op zijn kamertje laten huilen of huilen terwijl hij bij jou is en je er voor hem bent.
Ik zou altijd voor mijn kind kiezen..boven alles, MAAR zoals ik al vaker heb gezegd ; ik weet dat er niks aan de hand is, en puur dat mijn zoontje driftig is omdat hij van zn kamer wil.. Dat gaat gewoon niet gebeuren.. En ja wat betreft deze topic openen, zoals ik al zei ik voel me nog steeds schuldig hoor? En ik denk dat elk moederhart wel breekt als ze haar kind hoort huilen dus dat vind ik onzin. veel moeders hier zijn voor mij wel 'een steuntje in de rug'.. Die deze situatie ook hebben mee gemaakt.. Btw ik heb ook wel is ergens geen begrip voor dat scheelt
Ik ben zijn moeder? Denk je nu echt dat ik hem aan zn lot overlaat of? Ik weet echt wel in hoeverre ik hem kan laten huilen. Gelukkig staat hij mij elke morgen nog op te wachten met een big smile!
Ik kan er inderdaad gek van worden, ben ik eerlijk in. Maanden heb ik hem gedragen en bij me gehad. Zowel overdag als ''s nachts. Ben er altijd voor hem geweest en nog steeds. Maar doordat hij weinig sliep werd het een cirkel waar wij niet uit kwamen. Wij laten hem nu huilen, gaan er iedere vijf minuten naar toe. Troost hem dan en ga weer weg.Ben van de week naar de huisarts geweest om zijn oren te laten checken. Zoveel mogelijk uitsluiten dat er lichamelijk iets aan de hand is. Wij kiezen hiervoor en het is moeilijk maar voel dat dit nu nodig om het te doorbreken. Overdag zorg ik voor zoveel (lichamelijk) contact en s nachts mag hij zo vaak drinken (bv) als hij wilt. Vandaag was de eerste ochtend dat hij blij en kraaiend wakker werd. Maar ik schiet in de verdediging, terwijl dat niet nodig is. Maar ik twijfel soms ook over deze aanpak. Ik doe dit echt niet omdat ik dit leuk vind maar dit is nu voor ons op dit moment nodig. Andere gezinnen kiezen voor een andere aanpak en daar is niks mee. Ieder zijn eigen opvoeding. Zou saai worden als we allemaal het zelfde zouden zijn
Als hij zijn hele leven al zulke slechte nachten maakt, zou ik hem willen laten checken bij de KNO. Huisartsen zien geen drol op dat gebied, dat die zeggen dat er niets is, zegt totaal niks helaas.
Als ik alleen maar zou doen wat goed voelt voor mijn kindje loop ik dag en nacht met hem op de arm. Een kindje moet ook leren dat ze niet altijd kunnen krijgen wat ze willen. daar doe je ze uiteindelijk een plezier mee. Jij laat je kindje toch ook niet je glazen kapot gooien ofzo omdat hij dat graag wil...
Ja daar heb je wel een punt, maar ik zou dan toch moeten merken dat hij pijn heeft? Dat heeft hij namelijk niet s'nachts..
wat Jaan zegt klopt. Onze zoons zijn slechthorend en we lopen daarvoor bij het Sophia. Laat ze checken (doe ik standaard 1 x per maand bij de huisarts) maar alleen omdat zin bijgeschoold zijn voor onze boys. Wij willen het gehoor wat ze nog hebben erg graag behouden. Oudste zoo geeft oorontsteking gehad zonder dat hij koorts had, aan zijn oor trok. Wel ging slapen moeizaam. Zolang die rechtop stond merkte je niks aan hem.
Het hoeft niet perse pijn te zijn, kan ook druk op de oren zijn. Dat het dus niet ontstoken is, maar wel vervelend voelt. Dat kan alleen de KNO zien. Bovendien geeft niet elk kind pijn even duidelijk aan. Onze jongste had hier laatst oorontsteking. Ik dacht dat al te merken, dus vroeg of haar oren pijn deden. Nee. Naar de huisarts: fiks ontstoken. Nog eens doorgevraagd bij d'r: nee, de oren deden geen pijn. Ze had steken in haar oren. Tja... Dat is dus wel degelijk pijn, maar zij beschreef het anders.