Voel me zo rot.

Ik geef je de tip om even met je huisarts te praten. Dit zit diep in je hoofd, hier moet je iets mee hoor!

 

Lieve Nihal,

allereerst even een dikke knuffel, het klinkt allemaal niet erg makkelijk.

Het lijkt me erg zwaar als je een kindje hebt wat nooit echt tevreden lijkt. Maar misschien komt het wel doordat je zelf niet lekker in je vel zit. Ik denk dat een kindje dat aanvoelt en dat je misschien van de leuke en de makkelijke momenten niet zo kan genieten en deze niet zo waarneemt omdat je je niet tevreden voelt.

Ik lees ook dat je je behoorlijk eenzaam voelt, je schrijft "soms wil ik mijn hart luchten maar wie kan ik hiermee belasten "ik ken weinig mensen en vrienden heb ik ook niet waar ik woon". "We kunnen met mijn man bijna nooit weg". Ik haal een beetje uit je text dat je behoefte hebt aan tijd met je man, (misschien ook voor jezelf) en ik zou zeggen regel het en neem deze. Daarna voel je je vast ook weer blij je kindje te zien en kun je weer beter tegen het sterke en unieke karacter van je kindje.

Je zegt ik wil graag een tweede erbij, maar nu nog even niet, prima toch, het hoeft nu ook nog niet. Als jij voelt dat het tijd voor een tweede is, dan is dat ook zo. Laat je daar niet onder druk zetten, niet door je omgeving en niet door jezelf, dat tweede kindje komt er als jij (en je man) er klaar voor zijn.
1 is trouwens 1 en niet geen en jou temperamentvolle meisje heeft jou nu nodig.

"Ik ben moe van alles", "ik voel me zo ontevreden" meid daar moet je volgens mij wat mee. Wat heb je "nodig" om je weer tevreden te voelen, kun je dit zelf met hulp van de mensen die van je houden weer in orde brengen, of denk je dat je hulp van de huisarts nodig hebt, of gesprekken met een psycholoog. Dit is iets wat je alleen zelf in kan schatten.

Als laatste wil ik je zeggen " waarom ben ik niet zo gelukkig als anderen", allereerst heb je een moeilijke periode met een huilbaby achter de rug en daarnaast zou ik het los laten dat alle andere moeders alleen maar gelukkig zijn, bijna iedere moeder heeft wel eens momenten dat ze niet weet hoe het verder moet, dat ze met haar kindje mee huilt, dat je onzeker bent, etc. Ik denk niet dat je als moeder altijd maar vrolijk en lachend door het leven zal en kan gaan alleen omdat je een kindje hebt.

Je zorgt prima voor je meisje, maar nu is het weer tijd dat je ook weer voor jezelf gaat zorgen!

Liefs

 

Hoi Nihal, mijn zoontje is ook bijna een jaar en heeft veel slaapproblemen. Ik heb 2 weken geleden de stap gemaakt om naar de huisarts te gaan omdat ik me vreselijk voelde (en herken veel dingen uit je verhaal), vandaag voor het eerst een gesprek gehad met een psycholoog en het viel me erg mee, ik vind het fijn om er met een buitenstander over te praten, misschien jij ook? Mischien dat je je daarbij beter gaat voelen? Veel sterkte gewenst!

 

Allereerst zou ik langs de ha gaan. Eventueel wat professionele hulp in de vorm van een maatschappelijk werker of een psycholoog.
Tevens kun je bijvoorbeeld iets als babyzwemmen of een mama café bezoeken voor wat meer contacten.
En ik zou inderdaad ook even wat tijd voor jezelf en tijd met alleen je man plannen. Zoek een oppas! Ga lekker een keertje samen uiteten of ga lekker zelf iets doen wat je leuk vind!

 

Veel voorkomende kwaal na zwangerschap is een traag werkende schildklier. Die zorgt voor een depressief gevoel, moeheid, traagheid etc. Ik zou even wat bloed laten prikken!

 

ga toch maar ff naar de dokter. kom nu zelf net weer uit een depressie en ik herken het gevoel toch wel een beetje zo als je omschrijft. het is niet erg om naar de dokter te gaan en 't kan niet veel minder meer worden toch?
De kleine trekt nu ik mij beter voel ook steeds meer naar mij toe. dus denk dat het daar echt wel te maken mee kan hebben. blijf er alsjeblieft niet mee lopen.
een digitale knuffel en veel succes er mee.

 

Ik denk dat je energie moet steken in het begrijpen van jezelf. Daarom vragen psychologen en maatschappelijk werkers ook door als je een verhaal vertelt. Niet omdat ze zelf willen graven in jouw verleden of jouw gedachten, maar omdat ze jou dieper willen laten nadenken over waarom je je voelt zoals je je voelt. En als je echt iets zou vertellen waardoor een hulpverlener zich zorgen maakt om je kindje, dan is het in het belang van iedereen dat diegene een melding maakt. Jij weet zelf het beste of je iets verborgen houdt of niet. Als dat niet het geval is hoef je je helemaal geen zorgen te maken dat hulpverleners melding maken ergens van. Ik maak me daar in elk geval nooit druk om.

Ik lees in je verhaal dat je je dochter als ontevreden ervaart, maar ik lees nog maar dat je zelf ook erg ontevreden bent. Ik denk dat als je daar wat aan hebt gedaan, je je dochter ook anders gaat ervaren. Misschien omdat zij met jou mee verandert, maar misschien ook omdat je haar door een andere bril gaat zien.

Ondanks dat je je niet begrepen voelt zou ik je echt adviseren met een professionele hulpverlener te gaan praten. Dat ben je naar jezelf verplicht, omdat je goed voor jezelf moet zorgen. Voor je dochter is het ook veel fijner als ze een mama heeft die vrolijk door het leven gaat. Wie weet mankeer je wel iets waar gewoon een makkelijke oplossing voor is, of misschien moet je er heel hard voor werken, dat weet je pas als je het achter de rug hebt. Ik weet zeker dat je hoe dan ook blij bent dat je eraan gewerkt hebt.

 

Dat lijkt me een erg goede stap. Maar je zei het al je weet en voelt dat je sterk bent en sterke mensen vragen om hulp als het even alleen niet lukt.
Heel veel sterkte Nihal

 

Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik zou toch eens langs de huisarts gaan. Een ongelukkige mama, is een ongelukkig kindje. Zij voelt dit aan en ik denk dan ook dat dat de reden is dat ze zo ontevreden is.

Succes!

 

Wat vervelend voor je.....

Ik herken wat dingen in je verhaal.
Bijvoorbeeld dat je zegt dat je niet terug wilt naar huis als je met je man weg zou willen.
Ik heb zelf in een depressie gezeten na de geboorte van onze zoon en had dat gevoel ook heel sterk.
Wat ik aanraad is hulp zoeken.
Je kan dit en hoeft dit niet alleen.
Het heeft mij heel erg geholpen en ik was er daardoor snel weer bovenop.
Geniet heerlijk van onze zoon en dat gun ik jou ook.

Veel sterkte!

 

Heel veel succes! Hopelijk voel je je snel beter!

 

Wat is het zwaar hè zo'n kleine!!

Ik ben afgelopen week nr de dokter geweest en die was heel lief en begripvol. Verwijzing nr psycholoog en advies om zoontje 1 of 2 dagdelen per week naar opvang te brengen zodat ik weer tot mezelf kon komen.

Familie bij mij ook ver weg dus herkenbaar. Je moet veel alleen doen terwijl je eigenlijk gewoon Hulp nodig hebt.

Heel veel sterkte en hopelijk kan je binnenkort weer genieten! *knuffel*

 

Wat goed van je. Ik heb je topic stilletjes meegelezen. Ik weet uit eigen ervaring hoe het is als je jezelf kwijt bent. En achteraf besef ik me des te meer dat het heel belangrijk is dat je aan de bel trekt. En zeker als je baby veel heeft gehuild kan dat een knauw in de hechting veroorzaken. Heel normaal, maar het is heel fijn voor jullie beiden als je dat kan herstellen.

Maar goed. Je had je keuze al gemaakt, maar ik wilde je nog even laten weten dat je niet de enige bent.

 

laat echt die schildklierwaardes prikken!

 

Hier ook een ernstige postnatale depressie gehad n daar overheen is mijn zus met haar ongeboren baby verongelukt. 9 maanden intensieve hulp en therapie hebben me weer enigszins op de rit geholpen. Van het eerst jaar van mijn dochter kan ik me niet veel herinneren, en ze is gevoelig en reageert altijd sterk op mijn gemoedstoestand.
Ik beter in mijn vel is zij beter in haar vel.
Ze is nu bijna twee en het is mama voor en mama na, terwijl ik ook altijd het gevoel had niets goed te kunnen doen!
Het komt dus echt goed tussen jullie! Maar dan is het wel raadzaam om hard met jezelf te werken en hulp ook toe te laten.