Wie heeft er ooit hulp moeten inschakelen voor haar/zijn kind ivm dwanghandelingen? Wat heb je ondernomen en wat heeft resultaat opgeleverd? Mijn zoon (6) had er al 'n tijdje in zeer lichte mate 'last' van (looproutes herhalen) maar het begint nu echt een last te worden: hij heeft er uit zichzelf over verteld en wil er vanaf. Wij gaan volgende week naar een osteopaat om de spanning in zijn hoofd en lijf wat te verlagen en na de vakantie ziet hij een kinderfysiotherapeut. Ik hoor graag jullie verhalen.
zou je niet ook bij een kinderpsycholoog terecht kunnen? Verwijzing via je huisarts aanvragen, vergoeding gaat via de gemeente en niet je zorgverzekering. Het is niet een lichamelijk iets toch dwanghandelingen? Dat is (neem ik aan) geestelijk? Sterkte!
Ik zou ook eerder denken aan psychische hulpverlening. Alle kinderen denken 'magisch'. Dus bijvoorbeeld alleen op de witte strepen mogen lopen bij het zebrapad, eerst perse de linkersok aan en dan de rechter. Dit is normaal en vervaagt in de loop van de jaren. Als de handelingen je leven beheersen en je bent meer bezig met 'dwangen' dan met andere dingen wordt het een probleem. Denkt hij ook dat er iets ergs gebeurt als hij zijn handelingen niet uitvoert? Het 'dwangen' komt vaak ook voort uit een stukje controleverlies. Je zou kunnen denken aan cognitieve gedragstherapie, dit helpt goed bij OCD. Wel goed dat je zoon het heeft vertelt, betekent dat hij zich veilig genoeg bij jou voelt. Heel veel sterkte en hopelijk voelt hij zich snel beter!
Bedankt Clivia en Lindah, ik begrijp heel goed dat jullie denken aan psychische hulpverlening. Ik dacht ook in eerste instantie aan een psycholoog. Maar hij is nog zo jong. Hij is 6 en hij zal niet alles kunnen verwoorden. Ik weet voldoende van OCD om te begrijpen dat hij angsten omzet in dwangen, dat onrust hiermee wordt weggemaakt. Ik wil graag beginnen met indirecte hulp waarbij er vooral aan de onrust wordt gewerkt. Het is een heel pienter jongetje dat opeens een tijd heeft gestotterd. Dat ging helemaal over maar lijkt nu vervangen door de dwangen. Hij is druk in zijn hoofd, denkt veel na over onderwerpen als de dood, het heelal, etc. Dat hoort er ook een beetje bij maar soms doet hij dit soort uitspraken: Mama, ik vind het leven niet leuk want ik heb ontdekt dat alles voorbij gaat. Tja, dat wil ik hem altijd graag weer naar het 'nu' halen, lekker spelen met lego...maar wat er ondertussen in dat hoofdje gebeurt. Ik ben wel blij dat we snel actie ondernemen. Het is pas echt gaan opvallen vlak voor Sinterklaas en nu had het weer een piek, vlak voor het kerstdiner. Dus ik denk echt dat het erg aan spanning en onrust gelinkt is. Hij krijgt veel binnen maar hij is nog maar jong.
En mocht dit niet veel helpen, dan zullen we zeker een goede kinder-psycholoog inschakelen. Ik vind het gewoon zo sneu voor hem, hij is er verdrietig onder en ik dus ook. Mijn man en ik zorgen er voor dat we hem voldoende steunen en geruststellen maar ook dat we ons niet laten manipuleren. Want hij wil ons nu al naar zijn hand zetten (niet ergens naartoe willen lopen omdat hij anders de route 4 of 6 of 8 keer moeten herhalen, dus vragen of wij iets voor hem willen pakken bvb Dat doen we dan niet, maar we proberen wel met hem te 'onderhandelen': als je het nu eens niet 4 keer maar 2 keer doet...) Tja, je moet wat.
Ehm.... Sorry dat ik het zeg, misschien ben ik wel te onwetend wat dit onderwerp betreft, maar nu vind ik na je latere uitleg juist nog meer dat een kinderpsycholoog verstandig is om mee te laten kijken...
Een kinderpsycholoog werkt juist weinig tot niet met praten. Juist spelenderwijs bijvoorbeeld met speltherapie. Je hebt ook Psychomotore Therapie. Creatieve therapie. Echt zoveel verschillende manieren behalve praten. Zoals ik het lees is het echt nu tijd om actie te ondernemen. Je bent er nog vroeg genoeg bij, maar het is wel al behoorlijk serieuze problematiek. Hoe eerder goede hulp ingeschakeld, hoe sneller dat je kind geholpen wordt en er dus vanaf komt. Hoe langer de problemen duren en dus de kans krijgen om nog meer te internaliseren hoe lastiger het te behandelen is.
Ik snap niet helemaal wat een fysio kan doen, als spanning bij dit soort diepe gedachten vandaan komt. Ik zou speltherapie starten bij zo'n jong kind.
Ben het hier helemaal mee eens. Dat klachten die je beschrijft zijn fors en begrijpelijk dat je je zorgen maakt over je ventje. Dit gaat duidelijk verder dan eerder beschreven magisch denken van kinderen. Daar is echt behandeling bij in psycholoog voor nodig (ik kom zelf uit dit vakgebied). Hoe eerder hoe beter! Kijk op de site van de Vereniging voor Cognitieve Gedragstherapie (grootste erkende vereniging) op tabblad zoek therapeut (vink aan Angst bij klachten en kinderen en jeugdigen bij doelgroep en je woonplaats) Daar vindt je een specialist bij jou in de buurt. Succes ik hoop dat je zoon spoedig hersteld ! Overigens zou een goede osteopaat en fysio je ook dit advies moeten geven - want dwang zal daar echt niet vanaf nemen...
Ja, het is nodig en ik ga zeker op zoek naar'n goede psycholoog. Ik denk dat ik even iets te verdrietig ervan werd en zo snel mogelijk iets wilde regelen. Maar ik moet m'n gezond verstand gebruiken en bedenken wat voor hem het beste is. Ik wil natuurlijk niet dat dit internaliseert, ik wil dat hij weer gelukkig en onbezorgd wordt. Even nog 'n korte uitleg zodat jullie mijn eerste stappen begrijpen: de osteopaat is puur om zijn lichamelijke spanning wat te verminderen,deze man was de enige die mijn zoon ontspannen kreeg als baby. En de kinderfysio staat hier heel goed bekend en toen ik voor de derde keer zijn naam hoorde vallen, dacht ik: ik ga vragen of hij ervaring hiermee heeft. Ik heb hem gesproken en hij had hier ervaring mee en stelde een eerste screening voor. Pas na die screening gaan we overleggen of dit gepast is of dat onze zoon meer/iets anders nodig heeft. Dus het is weloverwogen. Maar ik ben t met jullie eens dat dit wel taaie problematiek is. Opeens was t er en we willen niet dat dit blijvend wordt. Wij zullen doen wat voor hem 't beste is. En ja, daar hoort ook een kinderpsycholoog bij.
dwanghandelingen worden erger of ontstaan juist door psychische onrust en vaak niet door lichamelijke onrust of onstabiliteit. Helemaal denk ik dit zeker bij je zoontje omdat hij ook angstige gedachtes heeft. Hij denkt te veel na, is bang/wordt bang en een dwanghandeling geeft hem een vorm van zekerheid en controle. Iets waar HIJ de controle over heeft ( over bijvoorbeeld het leven dat eindigt en vergaat heeft hij geen controle over ) Ik heb zelf ocd en in periodes van stress en onzekerheden heb ik er ongeloofllijk veel last van. Als mijn hoofd rustiger is en alles om me heen is voorspelbaar en goede routine ed dan worden mijn dwanghandelingen ook minder.
Zorg wel dat je bij iemand terecht komt die verstand heeft van jonge kinderen... Dat maakt een wereld van verschil.
Ik wil graag een update geven. Toen ik mijn zorgen hier uitte zeiden de meeste mensen dat ik naar n kinderpsycholoog moest gaan. Dit vond ik 'n heel begrijpelijke reactie maar toch voelde dat als te snel. We waren er vroeg bij en ik wilde eerst iets anders proberen. Ik heb 2 dingen gedaan. Ik heb een boekje besteld dat ontzettend goed uitlegt 'in kindertaal' wat er aan de hand is en wat je kunt doen èn ik heb hem meegenomen naar de osteopaat waar ik over vertelde. Het boekje was 'n hit. Hij begreep het en voelde zich begrepen. Zo was er de metafoor van een sorteermachine: sommige gedachten bewaar je, sommigen gooi je weg. Maar nu is er een storinkje waardoor je alles bewaart en niks weggooit, er ontstaat chaos. De osteopaat heeft hem behandeld en vertelde dat hij erg overprikkeld was maar de prikkels niet meer kwijt kon. Eigenlijk alles 'bewaarde'. En er was erg veel spanning. Na de behandeling zei de osteopaat dat hij nu waarschijnlijk wat meer los kon gaan laten, er was 'veel losgekomen'. Vraag me niet wat er precies gebeurd is maar die avond was onze zoon bijna agressief, bozig...(in ieder geval in n staat die we niet vaak bij hem zien) ...de volgende dag wilde hij heel graag gaan oefenen (het boekje liet hem ook tekeningen maken, etc, heel aantrekkelijk voor kinderen) en elke dag lukte het oefenen beter. Dat betekende in zijn geval: handelingen steeds minder vaak herhalen. In plaats van vier keer, twee keer herhalen, volgende dag 1 x, volgende dag proberen het te laten. Ik heb mijn oude S. weer terug. Hij heeft echt een knop om weten te zetten! Hij heeft iets losgelaten en het is niet meer teruggekomen. Hij herhaalt niets meer en voelt zich opgelucht. Hij is weer vrolijk, zijn lijf is niet meer gespannen, hij kan er over praten...ik denk dat we er echt op tijd bij waren en ik denk ook dat het boekje EN de osteopaat precies dat waren wat hij nodig had. Ik ben vreselijk trots op hem en ik ben blij dat ik mijn intuitie heb gevolgd.
Via telefoon gedaan dus niet helemaal keurig . Maar inderdaad, superfijn, ik ben zo ongelooflijk blij voor hem. En voor ons. Opeens kan alles weer.