In deze situatie zit ik momenteel.mijn man heeft ineens een beste vriendin sinds 3 maand. Ons dochtertje is ook 3 maand, een mamaplakbaby en ik zit tegen een pnd aan. Kan het duseven niet goed handelen met haar ineens erbij en dat hij dingen met haar bespreekt ook over mij
Vraag aan de vrouwen wier mannen geen 'beste vriendin' zouden mogen hebben. Mag een 'beste vriend' wel? En ligt het dus aan het geslacht? (cq de mogelijke bedreiging?)
Tuurlijk, en wie vreemd wil gaan zal dat toch wel doen. Maar de eigenschappen van een vriendschap (goed met elkaar kunnen praten, zelfde humor, elkaar aardig vinden etc) zijn wel een goede basis voor een relatie. Er ontstaan ten slotte ook veel relaties uit vriendschappen.
Ja hoor. Mijn man heeft meerdere vriendinnen, maar ik kan het ook erg goed met hen vinden en zie geen bedreiging. Het is ook echt puur vriendschappelijk en dat merk ik aan alles. Hij kende hen overigens voor hij mij kende. Een ''nieuwe'' vriendin zou ik misschien lastig vinden.
Bespreekt hij ook negatieve dingen over jou tegen haar? Want dat vind ik wel weer een ander verhaal, ik vind persoonlijk dat je je partner niet afvalt. Dat doe ik ook niet, ook niet tegen mijn vriendinnen. Dat zou ik ook niet zo tof vinden hoor.
Maar wat ik een beetje raar vind, mensen die zeggen ja mijn man/vriend en ik zijn al elkaars beste vriend/maatje/ik heb niet meer nodig. Je wil toch ook wel eens een keer de mening horen van iemand anders of je verhaal doen over dingen bij iemand anders? En leuke dingen doen die je partner niet leuk vind? Ik bedoel mijn beste vriend is ook gek op winkelen, naar de film, uit eten. Met mijn vriend hoef ik echt niet te gaan winkelen en natuurlijk kan ik ook met mijn vriendinnen winkelen maar mijn beste vriend en ik kennen elkaar al meer dan 10 jaar (en nee, nooit gevoelens voor elkaar gehad behalve vriendschap) dus dat zou volgens sommige van jullie opeens niet meer kunnen?
In tegenstelling tot mijn eerdere Posts waarbij ik aangaf er geen problemen mee te hebben, zou ik hier dus wel problemen mee hebben. In deze situatie had ik het niet tof gevonden als mijn man me thuis liet, en zelf lekker uit ging. Dan hoort hij er voor mij te zijn en het etentje gewoon af te zeggen. Dat heet respect.
Ook dit is niet gezond hoor. Een vriendin hebben vind ik wat anders dan een intense vriendschap opbouwen terwijl je thuis nodig bent. Mijn man sprak echt niet af met een vriendin, of vriend!, toen ik em nodig had. Dit voelt niet prima!
Ligt eraan hoe ik me daarbij voel. Ik volg mijn onderbuik gevoel en die heeft altijd gelijk . Als ik voel dat er meer is, is dat ook zo. En dan is het echt een no go. Oh en over dat meer willen, t merendeel van mijn vrienden zou ook geen nee zeggen als ik zou vragen of ze met me naar bed willen (het blijven mannen he) maar zouden dat niet uit zichzelf doen, en blijven op afstand als ik of zij zelf een partner zou hebben. Ja, dat weet ik zeker. Dat hebben ze altijd gedaan. We blijven zeker vrienden, maar niet zo intensief als dat een van ons een partner heeft. Zou ook raar zijn Met mijn aller beste vriend heb ik geregeld het bed gedeeld en zelfs een relatie gehad. Alleen wij voelden niet genoeg voor elkaar voor een relatie en dat leidde tot heel veel ruzies. Daarna nog vaker het bed gedeeld als friends with benefits, tot de laatste keer het net voelde alsof ik met een broer in bed lag. Toen hebben we er smakelijk om gelachen en het is ook nooit meer gebeurd. Ik zou echt, echt niet zonder hem kunnen. We kunnen overal over praten, hebben het ook over elkaars dates en liefdes enz. Exact hetzelfde als mijn vrouwelijke vrienden. Ik weet ook 100% zeker dat we niks voor elkaar voelen, of dat we ooit nog het bed zouden delen. Echter, kan ik me wel voorstellen dat een partner bovenstaande verhaal moeilijk kan accepteren. Dat zou ik heel, heel erg vinden. Wat ik dan zou doen zou ik ook echt niet weten. Voor mij is het echt net familie
Hangt af van de instelling van de partner die thuisblijft. Als de vrouw/man niet meekan naar een geplande activiteit (voorstelling, concert enz) vanwege een griep oid, vind ik het heel ver gaan om te vinden dat de ander dan ook niet kan gaan. Een heftigere ziekte of een kind waarvoor gezorgd moet worden vind ik dan anders. Wij hebben vorig jaar ook concertkaartjes gekocht waar we graag heen wilden. Kinderen naar de oppas gebracht en toen werd hij flink verkouden en had hoofdpijn. Mijn man zou het verschrikkelijk vinden als ik ook nog eens thuis was gebleven. Hij heeft dus mijn vriend gebeld om mij mee te nemen naar het concert, en heeft zelf lekker lang geslapen om op te knappen. Ik had precies hetzelfde gedaan
Maar mijn man vind winkelen, naar de sauna gaan en uit eten etc. ook heerlijk. Zoals ik al eerder aangaf hij is mijn beste vriend en ik vind het dus heerlijk om deze dingen met hem te doen. Met mijn beste vriendin ga ik lekker koffie leuten en gewoon roddelen over de achterklap-artikelen 😂. Mijn man gaat met zijn beste vriend naar de film, daar heb ik nl. niks mee. Maar ik zou het niet tof vinden als hij een vriendin zou hebben waarmee hij naar sauna zou gaan. Waarom zou hij dat moeten met een andere vrouw? Ik geloof niet in vriendschappen tussen man en vrouw, zoals iemand al eerder aangaf met het rumag-plaatje 😂😂😂
Woow, dit zou ik absoluut niet oké vinden. Ik zou daar ook flinke alarmbellen bij hebben. Ondanks dat ik niet zo geloof ik een man vrouw vriendschap, vind ik het een enorm verschil tussen een vriendschap van jaren oud of eentje die ontstaat als je al een relatie hebt.
Ja hoor. Ik vind dat zeker anders. Maar zodra hij daar meer mee kan delen en met mij niet (meer), dan is er ook iets niet oké vind ik. Maar soms moet je ook bij een ander kunnen spuien, wat anders doen dan met je vrouw, oid. Ik vertrouw mijn man helemaal, maar een beste vriendin... Nee. Ik vind dat een beetje 'de kat oo het spek binden'. Ik blijf ervan overtuigd dat een van de twee altijd meer zou willen. Ook al wordt dat niet uitgesproken. En dan is de (mis)stap wel heel makkelijk gemaakt. Niet vergelijkbaar met een collega, een vrijgezellen-moeder bij school, sport oid.
Waarom?? Omdat ik hoogzwanger ben, mag hij een lang gepland avondje weg niet doen? Ik heb geen zorgen gehad over wat ze aan t doen ware ofzo hoor. Tuurlijk, jammer dat ik zelf niet kon, leuke cabaratier. Hij kent haar al jaren en zij heeft ook een partner. Hij heeft t leuk gehad, met haar bij kunnen praten, lekker gegeten en de voorstelling was leuk. T was hier vlakbij dus hij was indien nodig zo thuis. Als ik nou al weeen had, of me niet goed voelde... Andersom, stel hij heeft griep en ligt ziek in bed. Ik zou al maanden weg gaan ergens naar toe. Moet ik dan thuis blijven? Om er voor hem te zijn? Ja, als hij 42 graden koorts heeft. Maar anders maak ik een lekker soepje, zorg dat ik bereikbaar ben en vind dan niet dat ik hem in de steek laat. Gewoon nieuwsgierig hoor, mag je vinden maar ik snap m niet zo goed. ☺
Ik bespreek veel dingen met vriendinnen die mijn man echt niets kunnen schelen of die ik niet wil delen met hem Ook al is mijn man echt wel mijn maatje ik heb toch vriendinnen nodig hebben ( sommige ) jullie dat dan niet?
Lastig zeg. Dat blijkt ook uit de verschillende reacties. Ik heb heel lang een beste vriend gehad. Toen ik mijn huidige man ontmoette is het verwaterd. Mijn beste vriend had gevoelens voor mij en heeft denk ik stiekem altijd hoop gehouden dat het iets zou worden tussen ons. Al snel bleek mijn 'toen nieuwe' vriend de ware en heeft hij 'de benen genomen'. Heel jammer want mis hem soms best nog wel. We waren altijd samen. Als mijn man zo'n vriendin zou hebben. Zo'n hechte band -behalve gevoelens van een kant- zou ik de vriendschap goedkeuren. Mocht hij nu ineens een beste vriendin krijgen, lijkt het mij vreemd, maar niet onmogelijk.
Nee, terwijl ik mijn man trouwens volledig vertrouw en hij mij. Maar ik heb geen vriend waarmee ik afspreek zonder hem. En zo heeft hij geen vriendin die hij zonder mij zou zien of spreken gelukkig.
Nee liever niet! Ben een te jaloers type (als het om mn man gaat) en geef het ook eerlijk toe. Hij trouwens ook. Hij vind het al erg genoeg als mn neef me te vaak knuffelt ofzo En ik heb zelf ook geen behoefte aan een beste vriend
Nee daar zou ik niet blij mee zijn en hij andersom bij mij ook niet. Ik had sinds de middelbare een beste vriend die na jaren opbiechte verliefd op mij te zijn. Die vriendschap was dus -helaas- gauw voorbij. Ik vond het maar raar dat al die jaren die we samen hadden gedeeld hij heel anders had beleefd dan ik, en kon dat niet echt handelen ofzo. daarbij was het ook awkward richting hem omdat ik geen gevoelens voor hem had en hem dus afwees.