Super hoor, dit hoor je heel vaak! Over deze methode wordt altijd gezegd dat het nooit lang màg duren, zie je geen verschil na aantal dagen dan is er iets anders aan de hand. Jouw gevoel zat duidelijk goed, hij probeerde zijn zin te krijgen Hopen dat het zo blijft: D
Maar jammeren is toch ook aangeven dat hij duidelijk ergens behoefte aan heeft? Waarom ga je überhaupt nog kijken? Alsof hij daar wat aan heeft terwijl hij genegeerd word.
Nou ik wil hem toch het gevoel geven dat ik er wel voor hem ben? En hem alleen niet meer uit bed haal? En daarbij misschien heeft mijn kind er wel wat aan en die van jou niet. Plus dat hij z'n zin niet krijgt, want ik ken mijn kind en hij wil gewoon van zijn kamer, meer niet.. Maargoed dat is ook mijn eigen zaak.
Dat is bij jou normaal.. Ik ga niet 24 uur met als het aan hem ligt op de arm lopen.. En 15 maand?????? Die van mij heeft al een hele duidelijke eigen wil.
Wij hebben Dl nooit laten huilen. Dat roept stress op en dan duurt het nog langer voor ze in slaap vallen. Ze huilde ook altijd om een reden: doorkomende tandjes, verlatingsangst, etc. Ik had er totaal geen probleem mee om even naast haar te zitten tot ze in slaap viel, of een liedje te zingen. Daar bleef iedereen rustig bij, en dl sliep door vanaf dag 1
Dat is voor alle kinderen normaal, dat is de natuur omdat ze nog helemaal van je afhankelijk zijn. En tuurlijk heeft je kindje van 15 maanden een eigen wil en je hoeft heus niet alles te doen wat je kindje wil, maar persoonlijk ben ik gewoon van mening dat je aan de basisbehoefte dient te voldoen en daar hoort mama honger ook bij.
Ik vind dat je je terecht schuldig voelt. Ik vind het heel zielig. En dat hij nu na die keer van 40 minuten niet meer huilt vind ik logisch, je hebt hem duidelijk laten merken dat wanneer hij zich niet prettig voelt en gaat huilen mama er niet voor hem is. Huilen heeft geen zin meer dus daar kan hij dan evengoed mee stoppen.
Ze komt om de 5/10 min naar hem toe dus mama is er wel degelijk voor hem! Lees eens goed wat er staat ipv zo te reageren ! Ik heb het ook op deze manier gedaan en na een tijdje ging het perfect. Je komt naar je kind toe, laat weten dat je er voor hem bent, dat hij moet gaan slapen, geeft een aai en gaat weer weg. Na 5/10 min doe je hetzelfde.
Ik heb het goed gelezen hoor. Maar om de 5/10 een aai over de bol is natuurlijk niet hetzelfde als er zijn voor je kind. Als hij na 1 aai nog blijft huilen dan is er blijkbaar niet in zn behoefte voldaan en voelt hij zich nog steeds verdrietig. Natuurlijk werkt die manier perfect, ik heb net ook uitgelegd hoe dat komt. Maar ts, ik snap het niet hoor. Je opent een topic over het feit dat je je schuldig voelt en vraagt om meningen. Eigenlijk wil je dus alleen horen: " och meid je doet het prima, niks om je schuldig over te voelen". Ik (en sommige anderen) denken er anders over en geven dat eerlijk aan. Ook omdat je aangeeft waar je je schuldig over voelt. Als jij je werkelijk schuldig voelt, wat heb je er dan aan als wij aangeven dat je goed bezig bent? Of hij nu zachtjes jammert of hard krijst dat doet niks af aan zijn gevoel en om de 5 minuten een aai over de bol helpt misschien ook wel niet aan zn gevoel. Je hoeft totaal mijn visie of die van anderen niet te hebben, daar kan ik niks aan veranderen, maar open dan niet een topic dat je je schuldig voelt, want dat is duidelijk niet het geval.
Gelukkig mag iedereen zijn eigen kinderen opvoeden (mits de veiligheid niet in het geding is) op zijn manier. Jammer dat dit soort topics altijd een soort van 'ik ben een betere moeder dan jou' gehalte hebben Net zoals de bv versus fv topics. Heb sterk de neiging om ook inhoudelijk te reageren maar dit is oneindig denk ik.
Dat is toch geen conclusie. Pas wanneer er echt wat is en zoon van ts bedenkt dan, ach, huilen heeft toch geen zin, mama komt niet, laat ik maar niet gaan huilen. Dan klopt de conclusie. Dus vertel Jaan, durft je kind nog te huilen? Heb je het gevoel dat hij nog aan je gehecht is of heb je hem getraumatiseerd voor het leven. Ik vind het maar vreemd dat onvoorwaardelijke aandacht onder het mom mama honger wordt goedgepraat. Je hebt gewoon echt wel kinderen die daar gebruik van maken, zoals je ook kinderen hebt die niet op die manier uitproberen. Elk kind is anders en als ouder moet je kijken en voelen wat je kindje wil en nodig heeft. Maar je kunt niet altijd meegaan in die "eis". Soms ook echt het idee dat moeders tegenwoordig maar toe kunnen geven aan hun emoties , geleefd worden door hun kinderen( dagen in de draagdoek, tot 8 jaar een kind in bed) en het dan maar gooien op: het beste voor hun kind. Las hierboven ook ergens dat het feit dat je je schuldig voelt al duidt op verkeerde beslissing. Bullcrap, hoeveel topics zijn er wel niet geopend over (onterecht) schuldgevoel. Moeders die moeten werken en hun kind met pijn in het hart achterlaten op kdv. Maken die dan een verkeerde beslissing door te werken? Als moeder ben je een bonk hormonen en emotie, je kind gaat voor alles. Daardoor ben je (over) beschermend en maak je je soms overdreven zorgen om jouw kind omdat je risico's ziet die er niet zijn. Ik blijf erbij, volgens mij heb je jouw kind nu juist een heel veilig signaal afgegeven: mama is er, maar niet om te keten of te spelen, snachts is veilig en om te slapen. Mama is er altijd als er wat is, mama geeft je genoeg liefde, maar heeft ook een eigen ritme en beperkingen dus kan niet onbeperkt ingaan op de behoefte: nu wil ik aandacht. Ipv: och gut, wil je aandacht? Kom maar, ik sleep je door de nacht.
Wil jij vanaf nu op alle reacties gaan antwoorden? Aangezien jij toch weet hoe ik mij wel of niet voel? Ik voel me duidelijk niet schuldig toch? Doormiddel van deze toppic kan ik wel hier en daar de verschillende meningen lezen, om er misschien iets mee te gaan doen.. Maar buiten dat, zelfs op het cb wordt gezegd ; gewoon laten huilen.. En dan pas ik hier de 'zachte aanpak' nog toe.
het zoontje van ts is 15 maanden, die maakt er volgens jou "gebruik van" als hij om zn moeder huilt. En geleefd worden door je kind als je die vaak in een draagdoek draagt??? Ik heb duidelijk een heel andere visie op kinderen dan jij.
Ja, zoals ik al eerder zei.. Mijn zoontje wordt nog elke morgen wakker met een brede glimlach op zijn gezicht, en hangt ook nog steeds de hele dag aan mij.. GELUKKIG MAAR.. maar zo blijkt maar weer dat iedere moeder het op haar eigen manier doet, en doet wat haar het beste lijkt voor haar kind.. Al is dat voor sommigen bijna 'kindermishandeling'?
Ja , een kind van 15 maanden is echt wel in staat huiltjes te gebruiken om een doel te bereiken. dat mag, is normaal kindgedrag maar keuze ligt bij ouder om daar op in te gaan. Hoe ts het ook omschrijft probeert haar zoon snachts ook aandacht te krijgen, wat als gevolg zou hebben dat ts constant gebroken nachten heeft. Kind kan toch ook leren dat er soms even geen tijd is? En nee, ik zeg niet dat iemand geleefd wordt als een kind vaak in een draagdoek gedragen wordt. Ik lees alleen regelmatig verhalen van vrouwen hier die dagen met een kindje lopen te zeulen, tegen eigen uitputting aaniztten maar ja, álles voor het kind hè. Iemand in mijn omgeving nog, zit zelf gewoon bijna tegen een inzinking aan omdat ze alleen maar met een huilbaby zit. Bij oma slaapt hij wel... Maar ja, zij wil hem het gevoel geven dat ze er altijd voor hem is maar daarmee sloopt ze zichzelf. Over schuldgevoel, zij handelt daaruit, want het wordt soms gesuggereerd dat het kindermishandeling is om slaaptraining te doen.
Tsja, je kunt de hele dag aan jou hangen ook anders zien: hij krijgt 's nachts niet genoeg nabijheid en veiligheid, dus zoekt hij dat overdag alsnog. Kinderen zijn afhankelijk van hun verzorgers dus ze zullen er alles aan doen om die dichtbij te houden (biologisch gezien zouden ze sterven zonder verzorger). Juist het feit dat hij zo aan je hangt, zou me in dit geval zorgen baren. Kinderen hechten zich echt goed wanneer er juist op ze gereageerd wordt. Een kind ervaart dan veiligheid en steun, daar groeien ze op en ze daardoor weten ze dat de liefde onvoorwaardelijk is waardoor ze zich vooral kunnen richten op de ontwikkeling. Je kind 's nachts steeds laten vechten voor die veiligheid vind ik zielig, ze zijn zo jong en zullen alles uit de kast trekken om zichzelf te verzekeren dat je er voor ze bent. Jij geeft het signaal dat je er niet bent, of soms wel, dan weer niet. Heel onzeker.