Ik ben aan mening dat je wel "oprecht" kan bekeren. Zonder dit te doen om ergens bij te horen of dit voor een partner te doen. Een maand vasten voor een geliefde is haast onmogelijk .. Laat staan 5 keer bidden als er toch niemand kijkt ... Ik spreek uit eigen ervaring wel te verstaan en ik denk niet dat je op de een of andere dag ineens gaat geloven ik denk dat het iets wat altijd in je heeft gezeten maar nooit in de goede vorm. Maar goed, ieder z'n eigen mening natuurlijk en ik spreek alleen voor mezelf.
Dan zal ik wel bij de uitzonderingen horen...... En van de een op de andere dag in God geloven? Zo werkt dat niet, dat gaat stap voor stap, althans, bij mij. Dan praat je over een periode van een aantal jaar.
Dit vind ik altijd zo jammer, met het woordje goed impliceer je dat er ook een foute vorm is. Geen idee of je dat ook werkelijk bedoelt hoor. Die overtuiging is wel inherent aan alle religies inclusief atheïsme. Vandaar dat het ook moeilijk is voor mensen als hun geliefden in een andere God gaan geloven, überhaupt gaan geloven of van hun geloof afvallen. Men gaat ervan uit dat hun overtuiging de juiste is en de ander zegt dat zij ongelijk hebben, maar omdat religie een wezenlijk onderdeel vormt van de eigen ik voelt het als een persoonlijke aanval (bewust danwel onbewust). Mijn vader, overtuigd atheïst, vond het al niets toen ik aangaf dat het stellig beweren dat God niet bestaat een gelijkaardig geloven is als het geloven is dat God wel bestaat. Als ouder dien je echter over je eigen gevoel heen te stappen ten faveure van het geluk van je kind. Sommige ouders hebben het echter al moelijk als hun kind een partner krijgt die hun niet ligt , laat staan als hun kind een religie aan gaat hangen die hen vreemdt is. Misschien een gevolg van de individualistische samenleving waarbij de eigen ik het belangrijkst wordt gevonden.
Grappig, want dit zijn dus wel de vooroordelen waarmee ik vaak te maken krijg. Ik ben bekeerd op jonge leeftijd, vóórdat ik mijn man kende, en ik had geen enkele moslimvriend(inn)en, dus om die reden deed ik het ook al niet. Vanwege mijn omgeving ook al niet want die vonden het juist helemaal niet leuk dat ik was bekeerd... Het is overigens ook niet 'van de een op de andere dag' gegaan, natuurlijk. Overigens heb ik nog steeds weinig vriendinnen, daar heb ik ook niet zo'n erge behoefte aan. En naar de moskee ga ik misschien 1x per jaar. Ik vind eerlijk gezegd juist dat een bekeerling (van welke religie dan ook) bewuster is van het geloof dan een niet-bekeerling, om even lekker te generaliseren. Een bekeerling heeft er bewust voor gekozen terwijl mensen die ermee zijn opgegroeid gewoon zo zijn opgevoed, en er ook veel cultuurdingen bij worden betrokken e.d. Dit is ook de reden voor mijn vader geweest om afstand te doen van het christendom (hij is hervormd opgevoed, maar had er niets mee). Mijn tante, zijn zus dus, daarentegen heeft zich later juist aangesloten bij een gereformeerde kerk en bewust voor geloof gekozen. Dus het kán natuurlijk wel wanneer je in een gelovig gezin bent op gevoed. Maar het is dus niet altijd zo (zoals bij mijn tante en vader) dat er echt een bewuste keuze wordt gemaakt, vaak blijft men naar de kerk/moskee gaan of blijft men atheïst omdat men nou eenmaal zo is opgevoed. Ik ken veel moslims die qua geloofszaken echt bijna 0,0% kennis hebben helaas. En die verder ook niks doen qua vasten, bidden e.d.
Het ligt toch ook wel aan de persoon, denk ik. Ik heb in mijn familie zeer overtuigd atheïsten. Ze zijn er zelfs communist bij. Mijn oma heeft echt een gru-we-lij-ke hekel aan alles wat met het katholicisme te maken heeft, ze heeft nachtmerries van de processies die ze als kind heeft gezien, ging tot voor kort bewust niet naar bepaalde winkels omdat die ooit een katholieke eigenaar had e.d maar toen ik moslim werd had ze er vreemd genoeg geen probleem mee. Mijn gereformeerde tante daarentegen heeft alle contact met me verbroken nadat ik me bekeerde, wat ik juist niet verwachtte van iemand die ook zelf voor een geloof heeft gekozen. Mijn vader is ook overtuigd atheïst en hij was degene die het beste reageerde in het begin op mijn bekering (van de naaste familie bedoel ik nu).
Nee dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat er iets in je zit wat je geen naam kan geven of vorm en dat als je je geloof of wat dan ook vind dat je dan je "rust" kan vinden. Dit was tenminste bij mij zo .. Nogmaals ik spreek voor mezelf. Ik had geen rust en was erg zoekende maar niet wetend naar wat .. Hopelijk is het zo iets beter toegelicht ?
Ik vermoedde al een beetje dat je dat bedoelde. In de rest van mijn stukje had ik ook aangegeven dat een ouder over het eigen gevoel van onbehagen heen moet stappen (zo noem ik het maar even, kan niets anders bedenken dat de lading dekt) als een kind in een andere God gaat geloven, überhaupt gaat geloven of ervan af valt. Ik ga er in ieder geval vanuit dat diegene die zich bekeert daar gelukkig(er) van wordt en er is toch niets in de wereld belangrijker dan het geluk van je kinderen.
Oh wat tenenkrommend dit!! Net terug gekeken maar jeetje. Dat meisje met hoofddoek (ben naam kwijt) lijkt wel een nare puber. Zo onvolwassen. Vanuit onzekerheid wordt het volgens mij een ongelofelijke kreng. En die Lorraina vind ik ook heel puberaal overkomen. Ik vraag me ook wel af of er nu geen geloof en cultuur enorm door elkaar worden gehaald? Met dat logeren bij alleen doe mannen.. maar goed ik weet er te weinig van af om dat te beoordelen. Ik vind de meiden alleen ontzettend jong, puberaal en zelfs labiel overkomen..
Wie heeft gister weer gekeken? Ik vind die moeders toch wel vervelend worden. Waarom maak je je zo druk over dat je kind graag een religie wil volgen? Dat begrijp ik gewoon niet. Als hun 5x per dag bidden en een hoofddoek willen dragen dan doen ze toch niemand kwaad? En constant tegen lorena over haar niqaab. Oke ik vind dat ook een beetje to much maar moet daar dan steeds op gehamerd worden. En dan hebben ze hun kennis laten maken met 'moderne' moslims en dan denk ik ook waarom laten ze die meiden niet gewoon doen hoe hun dat willen en hoe hun denken dat het beste is. Ik kan best begrijpen dat je als ouder in eerste instantie zoiets hebt van ojeee... En ik begrijp dat ze met sommige dingen moeite hebben maar dan kom je weer op een punt waarom maken ze zich zo druk? Lorena vind ik persoonlijk wel wat overdreven, ik zou daar ook veel moeite mee hebben als mijn dochter zo'n niqaab aantrekt want ik vind het wel 'vervelend' dat je iemand zijn gezicht niet kan zien, beetje onpersoonlijk ofzo. Maar verder snap ik niet waarom die ouders zo'n punt maken van de bekering.
Nee je doet niemand kwaad idd maar ik vond het wel treffend dat beide meiden met bedekking echt niets anders konden formuleren bij de godsdienst dan een paar zelf geïnterpreteerde regels volgen. Nour/llse is op een veel diepere manier met het geloof bezig, de zingeving. Nu zie je ook zowel aan de moeders en de meiden ( op Ilse/Nour en Petra na) dat het echt ontzettend simpel volk is. Ik kan er niets mee, ook als ze niet in dit programma zaten en niet de bekering doormaken maar gewoon een stukje, I know naar woord, niveau.
Ja maar ze zijn ook nog jong. Wij zien 40 minuten per week van een reis die veel langer duurt. Dus ik vind niet dat wij erover kunnen oordelen of ze alles wel snappen etc. Ilse/Nour is al 26 en Saroya is pas 19 dus daar zit natuurlijk ook een verschil. Ze zullen vast nog veel moeten leren en over interpetatie, iedereen inteperteert het toch op zijn eigen manier. En soms zijn ze wat grof maar niemand is natuurlijk perfect.
Ik vond het vooral irritant dat Arie die meiden ging aanspreken op bepaalde geloofszaken waar hij zich duidelijk niet in verdiept had. Ook dat deze 'moderne moslima's' zelfverzekerder zijn over hun geloof en daarom maar twee keer bidden? Dat slaat nergens op.
Ik interpreteerde dat heel anders. Namelijk dat een geloof liefde is en geen strak keurslijf. Dus als je een dag, niet structureel, een keer minder bid je nog steeds een net zo goede moslim/christen/jood kan zijn. Dat vind ik veel bevrijdender denken.
Eens, ik vond het juist heel goed van arie. Geloof zit in je hart, niet in het volgen van alle regels. Zolang je maar een goed mens bent. Ik vond dit een goede aflevering.
En ik snap ook heel goed dat de moeders van lorena en soraya zich druk maken. Het gaat volgens mij niet perse om hun bekering, maar de manier hoe ze hun leven nu inrichten ( alle regels streng opvolgen) en daarbij behorende kledingstijl.
maar als hun zich daar prettig bij voelen en het juist helemaal niet zo ervaren is dat toch juist fijn voor ze? Dan snap ik niet waarom die moeders daar zo'n last van hebben. Oke, de kleding van Lorena is wel erg extreem vind ik maar met een hoofddoek is in mijn ogen niks mis mee. Mijn kinderen worden als moslim opgevoed en als hun later besluiten om daar ook echt naar te leven zie ik niet in waarom ik dat tegen zou werken ookal zie ik sommige dingen anders.
Het is nog steeds een televisie programma he, knippen en plakken zijn ze heel goed in. Een beetje sensatie doet de kijkcijfers geen kwaad zullen ze gedacht hebben. Het is niet elke dag dat je als programma maker een Niqabi (controversieel) mag volgen. Ik vind eigenlijk dat er misbruik wordt gemaakt van de situatie en de emoties die daarmee gemoeid zijn.
Salaam Alaykum zus Ik vind eigenlijk dat jij nu precies hetzelfde doet als de mensen die jou wijzen op het niet dragen van de hijab. Natuurlijk is het niet goed om tegen je moeder tekeer te gaan, maar ik denk dat de situatie heel stressvol en gespannen is.. dan is een sneer zo gemaakt. En zoals ik net al aangaf, ik denk dat de programma makers in hun handen knepen met dit soort beelden ( knippen , plakken) Dat betekend echter niet dat ze niet op de "juiste" manier geloofd. Als moslims zouden we juist excuses voor elkaar moeten maken ipv zeggen "Kijk wat jij doet!"