Waar woon je? Dan kom ik hem even een flinke schop onder zijn kont geven. Is stappen met zijn vrienden belangrijker dan zijn gezin??? Hij zal ongetwijfeld ook zijn goede kanten hebben, maar wat ik hier lees, wat een luie zak! Sorry word hier boos van.
Ook een issue trouwens: mannen die teveel ruimte krijgen gaan vreemd en worden thuis geïrriteerd. Let daar ook op!
Hier is het zo dat ik het meeste doe omdat ik het minste werk. Stel je voor er is iets s nachts (voorheen bijvoorbeeld fles) en hij moet de volgende dag werken en slaapt dan doe ik het. Slaapt hij niet dan doet hij het en werk ik de volgende dag en hij niet dan doet hij het. Als hij iets moet doen in het huishouden dan moet ik dit wel vragen want zelf ziet hij het niet maar dat vind hij nooit geen probleem. Het enige wat hij wel wil is op ziin vrije dag uitslapen. Vaak gaan onze zoon en ik dan in de ochtend boodschappen doen etc. zodat we in de middag samen iets kunnen gaan doen. Hij slaapt dan uit tot ongeveer 12 uur en dat vind ik prima. Wil ik dat hij eerder opstaat dan vraag ik dit en staat hij eerder op. Kan me voorstellen dat je wat meer aandacht naar de kinderen verwacht van hem op zijn vrije dag, zou ik ook doen.
Niet naar mij gericht maar ik slaap nooit uit. Helemaal nooit. Hier heeft dat wel een reden. Ik heb een idiote biologische klok. Op een nacht te weinig slaap kan ik leven maar te veel slaap doet me niet goed. Dan heb ik hoofdpijn en ben ik heel erg moe. Echt heel raar! Laatste keer had ik de hele dag het gevoel dat ik een kater had, puur van in bed te liggen tot half 10 ik baal er wel van want ik kan nooit uitslapen mocht ik kunnen uitslapen moet ik mijn wekker op 8u zetten Ik werk maar 3 dagen, vriend fulltime. Ik doe ook het meeste. Ik verwacht echt niet dat hij savonds iets gaat doen, wil dat ook niet want dan wil ik ook rust en geen gedoe om me heen. Hij brengt wel elke avond zoontje naar bed en spendeert al zijn tijd na het werk aan zijn zoon. Op maandag is hij alleen met zoontje. Ik verwacht dan dat hij de afwas doet en stofzuigt als het nodig is. Verder verwacht ik alleen maar dat hij zijn tijd goed spendeerd aan zoontje en dat doet hij ook. Samen de winkels onveilig maken, samen het papier weggooien dus als het niet regent maken ze een hele wandeltour van 2/3uur. Ik doe qua huishouden het meeste maar hier vind ik dat goed zo. En ook wel zo eerlijk naar hem toe.
Nou ja zeg! Zo zou mijn man echt niet tegen mij hoeven te praten hoor! Mijn man werkt fulltime en heeft daarnaast zijn eigen bedrijf en is dus heel veel weg. Zelf werk ik ook nog 20 uur. En ja natuurlijk geeft dat spanningen maar na 4 jaar zitten we nu wel in een soort ritme. In principe is hij 1 ochtend in de week bij de kinderen als ik werk. Als hij op zondag vrij is slaapt hij wat langer uit (max half 11). Huishouden doe ik voornamelijk maar als ik het vraag doet hij ook wat kleine dingetjes. Meeste avonden is hij er niet als de kids naar bed gaan maar als hij er wel is dan doen we ze samen in bad en naar bed. Boodschappen doen doe ik alleen met de kids (valt bij mij niet echt onder samen leuke dingen doen ) Maar eens per maand proberen we als gezin ergens naar toe te gaan (zwembad/speeltuin enz. )
Ik vind uitslapen vreselijk, daar doe je mij eerlijk gezegd geen plezier mee. Dan ga ik liever een avond om 9 uur naar mijn bed en dat doe ik regelmatig
Dat lijkt me heel dubbel ja. Lekker als je uit zou kunnen slapen maar ook fijn dat je het goed doet op wat minder slaap. Ik vind uitslapen ook heel lastig hoor sinds mijn zoontje er is. Als mijn vriend er vroeg uit gaat voor hem en ik hoor ze beneden lol hebben wil ik er heen haha. Maar even lekker blijven liggen af en toe met een boek dat vind ik wel lekker. Mijn vriend gaat soms s avonds wat doen en geniet dan even van de rust. En soms ga ik wat drinken met vriendinnen. Even lekker eruit. Heeft ts nog iets laten weten?
Stappen is niet iets wat mijn man doet, verder is het verhaal van TS wel herkenbaar. En helaas na 2,5 jaar ondanks dat ik er regelmatig wat van zeg, is het niet veranderd. En is het nu zo dat zoon ook vrijwel niks meer wil van papa, tja dat vind ik heel erg jammer maar wel zijn eigen schuld. Zoals jouw partner reageert vind ik vooral erg onbeschoft en de keren dat mijn man iets in die geest heeft gezegd ben ik ook ontzettend kwaad geworden. Ik denk dat het nodig is dat hij toch eens af en toe eens alleen met zijn kind is, zodat het hopelijk gaat doordringen hoe intensief het is. En dat vader zijn verantwoordelijkheid betekend, iets wat hij duidelijk nog niet begrijpt. Sterkte met de situatie TS.
Ik wilde hier net een topic over openen. Ik herken je situatie helemaal! Bovdndien wonen wij ook nog bij zijn ouders in, dat maakt alles nog erger. Ik de hele middag proberen om dochter eens langer dan kwartier te laten slapen. Slaapt ze eindelijk, maakt vriend haar wakker "want ze moet wakker zijn als hij tussen 5 en 7 thuis is". Vent is elke avond na 7 uir weg ivm zn hobbies. Samrn iets doen wil ie niet. Plant zn dagen altijd vol of vind er niets aan. Gaat er vanuit dat we er toch altijd zijn als ie thuis is en heeft dan ook niet de behoefte om tijd in ons te steken. Vriend heeft ook niet kunnen geoeien in het vaderschap. Alles werrd voor ons gedaan. Kinderkamer hebben schoonouders ingericht toen we op vakantie waren. Zn ouders staan in opvoeding lijnrecht tegenover mij. We kunnen dus ook niet onze manier uitvonden, want ze willen altijd 'hrlpen'. En hoe meer opmerkingen zij maken, hoe meer ik vast bijt in mijn opvattingen. Iets bespreken met vriend zit er niet in, aangezien zn moeder altijd mee praat met ons. Vent alleen laten met onze dochter leidt er toe dat ie bij zn ouders op de bank gaat zitten en het nog niet alleen doet. We zijn nu een stap terug aan het doen. Dus ik ga weer naar mn moeder en kom daar paar keer per week logeren. Het gaat al een stuk beter nu, mu hij doorheeft dat ie moeite in ons moet steken. Tijd dat de ogen van je ventje eens open gaan.
Ook het stappen tot 5 uir en dan mopperen als dochter om 11 uur wakker word en gaat huilen. Ik kan heel boos worden op dat soort opmerkingen. En dan word hij weer boos omdat ik commentaar geef. Ik kan het niet hebben dat hij alleen tijd voor zn gezin heeft als hem dat uit komt. Vragen of hij een keer de luier eilt doen, gaat met zoveel tegenzin. Heeft ook het idee dat ie alle kutklusjes krijgt. Ja een luier verschonen / flesje geven of in slaap krijgen is niet iets leuks soms en gaat hepaard met veel gejank. En dan hebben we nog een baby die zelfen moppert. Behalve bij zijn ouders, want die denken dat vanaf 5 meter tegen de baby praten al genoeg aandacht geven is etv. We zijn wel ongepland zwamger geworden en dus ineens omschakelen.
Moniek wat lijkt me dat afschuwelijk met je schoonouders in huis op die manier. Goed dat je wat vaker weg bent. En wat je man zegt over kutklusjes, het is maar net hoe je er mee omgaat. Je kan inderdaad niet zeggen dat een baby hele interessante verzorging nodig heeft. Het gaat erom dat je ziet dat je kindje liefdevol opgroeit en dat je daar je voldoening uit kan halen om die 'kutklusjes' te doen als je misschien eigenlijk geen zin hebt. Die mannen moeten zich eens realiseren wat voor moois ze laten liggen. Gelukkig zijn niet alle mannen zo. Ik ben blij dat mijn man heel lief is voor ons zoontje en (inmiddels moet ik wel zeggen) realistische verwachtingen heeft.
Mijn man had wat moeite met binding o.a. door medicijnen. Hier heeft het heel erg geholpen dat ik een week weg moest en hij er alleen voor stond. Natuurlijk wel met evt hulp indien nodig; ) Nog steeds merk ik dat ze elke keer hechter zijn als ik mn handen er vanaf heb getrokken en hij t alleen met zn zoon moet rooien.
Wat rot zeg. Hoe ging dat toen jullie bespraken om een kind te krijgen? Gaf hij toen wel aan dat hij er voor wilde gaan en dat hij graag vader wilde zijn? Pfoe, sorry, maar voor mij zit echt een reden zijn om weg te gaan. Een man die zo met zijn kind omgaat, luier verschonen al te veel moeite vindt etc, dat is geen vader. Wat een heftige verhalen in dit topic en wat lopen er eikels van vaders rond. Knap hoe jullie alles zelf doen.
Het was vanaf het begin duidelijk en besproken dat ik het meeste zou doen qua verzorging, simpelweg omdat mijn man werkt en ik bewust thuis ben. We hadden allebei niet veel ervaring met kinderen, maar tijdens de zwangerschap was hij zich wel fanatiek aan het inlezen over hoe je een baby verzorgd en we spraken hier ook regelmatig over hoe WIJ hier invulling aan zouden geven. Met name dan taakverdeling in het weekend en 's nachts. In de praktijk is het helaas heel anders gelopen. Na 2 weken ziekenhuis (spoedkeizersnede, zoon te vroeg geboren door HELLP/ PE) had mijn man nóg 4 weken vrij. Ik herstelde voor geen meter, zo slap als een vaatdoek. Zoon was een echte huilbaby, moeilijk te troosten. Mijn man bleek hier totaal geen geduld voor te kunnen opbrengen en werd zo snel boos wat averechts werkte natuurlijk.. Al gauw hielp hij ook 's nachts niet meer. Vooral toen hij weer aan het werk ging, kwam hij met het typische 'jij zit de hele dag maar thuis, ik heb hard gewerkt dus ik ben moe'. In de weekenden moest hij uitrusten.. Hoe boos ik ook werd hij verrekte het uit bed te komen wanneer zoon ging huilen (vaak). Dus moest ik wel weer, want zoon was snel overstuur en dan was je zo weer uren met hem bezig.. Dan kies je op een gegeven moment echt eieren voor je geld. Direct zelf uit bed springen kost minder energie dan die eeuwige discussies om vervolgens alsnog uren met een baby rond te lopen... Ik zeg vaak dat ik een postnatale depressie had, maar ik denk meer dat deze hele situatie mij tot een dieptepunt bracht en ik vind het nog steeds een zeer moeilijk terrein. Mijn man heeft die knop naar volwassen/ verantwoordelijk gedrag nog steeds niet helemaal gezet en ik vind het erg ontwrichtend voor onze relatie, dan wel zijn relatie met onze zoon.
Wat een enorme teleurstelling moet dat zijn. Vooral ook naar je zoon toe. Ik hoop voor jou en zoon dat hij wanneer zoon ouder is, meer zijn best gaat doen.
Mannen die teveel ruimte krijgen? Heb jij die van jou aan de lijn of zo? Ik ga ervan uit dat een volwassen kerel die graag een kind wil, betrokken is bij het gezinsleven, een en ander doet qua huishouden en niet ligt te lapzwansen in bed het hele weekend en dat ie dit bewerkstelligt uit zichzelf. Dus niet dat ik hem moet dirigeren.
Ik denk dat dit de basis is waar het in veel gezinnen al misgaat. Binding tussen ouder en kind vindt plaats tijdens de verzorging en voeding van een baby, een kind hecht zich aan zijn verzorger. Verzorging is naar mijn mening dus geen 'taak' die toebedeeld wordt aan 1 ouder, zoals bijv huishouden of zo. Als vader thuis is, is hij net zo verantwoordelijk voor de verzorging, zo niet meer, want hij moet in die tijd ook werken aan binding met de baby, huid-op-huid contact opbouwen enz.
Ben ik met je eens. De band met mijn vader kwam pas toen ik al uit huis was, hij werkte heel veel toen ik jong was en mijn moeder was thuis. Hij heeft nu spijt dat hij er toen zo weinig was. Ik hoop dat de mannen in dit topic eerder tot dat inzicht komen
Ben ik het helemaal mee eens hoor. Maar wat ik hier aangeef gaat simpelweg om de tijdsverdeling, als ik thuis ben is het logisch dat ik verhoudingsgewijs meer tijd besteed aan de verzorging dan mijn man. Niet dat zijn rol daarin minder belangrijk zou zijn.