Me time pak je als de kinderen op bed liggen of naar school zijn. Dan ga je sporten, een boek lezen, muziek luisteren.... maar je man weg sturen? Dat vind ik een beetje raar. Waarom ga jij niet weg. Net zoals de vrouw die straks met verlof is en haar man 2 dagen in de week weg stuurt. Ehm, ben jij niet degene die iets veranderd? Hij studeert al thuis. Hij zeurt er toch ook niet over dat jij straks 7 dagen in de week boven op zijn lip zit. Me time snap ik. Maar de ander jouw me time in zo verre opdringen dat hij het huis uit moet? Nee!
Inderdaad! Ik ben blij voor de vrouwen en moeders die het niet herkennen, het naast zich neer kunnen leggen of er over heen kunnen stappen: dat lukt mij gewoon echt niet altijd. Natuurlijk moet dat echt meer dan eens als tbm die ook een thuisstudie volgt, maar soms is het emmertje vol. Gelukkig gunnen wij elkaar dat momentje alleen. Mijn man heeft het niet veel nodig (zegt hij zelf), maar ik ben er echt een leukere moeder en vrouw mee. Hij weet ondertussen ook heel goed dat hij dan niet met onbenullige dingetjes aan moet komen die hij ook prima zelf kan oplossen. Andersom val ik hem ook niet lastig met dergelijke dingen als 'zit mijn haar goed' of weet ik wat als hij voor een belangrijk moment op zijn werk zit en even geen 'geteut' wil. Maar wij snappen elkaar wat dat betreft heel goed over het algemeen.
Fijn he kerst? Hier al vanaf kerstavond bezig en ik kan wel janken. Mijn hoofd zit overvol met prikkels, geluiden enzovoort (hsp) Blij dat ik morgen kan werken. Even weg uit het kerstgebeuren.
Ik vind het werkelijk waar van de zotte om te lezen hoe sommige vrouwen hun eigen behoeften opleggen bij hun man. Ik wil het zo en nu. Zo reageren kleine kinderen. Man van ts houdt rekening met haar door eerder weg te gaan en nog is het niet goed. En degeen die reageerde met vriend die met verlof maar twee dagen weg moet gaan. Natuurlijk gaat hij daar tegenin, maar nee je dramt lekker door totdat hij dan toch maar toegeeft. Het is toch ook zijn huis? En toch niet zijn schuld dat je er zo tegenop ziet. Je kunt elkaar behoeften toch bespreken en kijken wat mogelijk is zonder direct eisen te gaan stellen aan de ander?
Ik werk, maar ik snap het gevoel ook helemaal. Maar als ik daar zit, dan los ik dat zelf op. Boek nemen en in de slaapkamer gaan lezen. Of als dochter nog thuis én wakker is: boek nemen en in een koffiebar gaan lezen en een warme chocomelk gaan drinken. Of alleen gaan wandelen. Vragen dat je familie zich helemaal om jou heen plooit vind ik nogal gek.
Sorry maar ik vind het niet echt normaal. Mijn man z o u het echt niet pikken als ik later aankom. Zoiets zou ik uit mezelf al niet eens doen. Time out voor jezelf kun je nemen als je kinderen slapen of naar school zijn.
Snap het wel hoor. Hier ook zo'n man. Bril op of niet (als voorbeeld dan en hij heeft geen lenzen). Zeg ik doe maar je bril dan gaat hij toch voor geen bril. Voordeur of achterdeur, zeg ik achterdeur dan toch de voordeur. Ja, waarom vraag je het dan als je toch het tegenovergestelde doet? Ik heb een tijdje waar het kon vragen beantwoord met een wedervraag en daar kreeg mijn man het dan weer van op zijn heupen. Als hij nu weer eens met een of andere 'onbenullige' vraag komt dan heb ik een bepaalde blik en weet hij genoeg. Heb ook wel eens gezegd dat als hij er echt niet uitkomt hij even zijn mama moet bellen, ik ben zijn vrouw en zie hem als gelijke partner die zelf die dingen kan beslissen. Indien niet mag hij het even aan mama vragen.
Mee eens. Ik werk ook, maar herken het verder ook helemaal. In jouw situatie, rustig blijven, antwoord geven en je man helpen zo snel mogelijk de deur uit te gaan. Je zit toch pas echt lekker is mijn ervaring als ze klaar zijn. Ik ga overigens dan inderdaad even uit de situatie zelf. Naar boven met een boek of even de deur uit.
Moet dat wel kunnen natuurlijk. Voorbeeld: oudste slaapt pas om negen uur, jongste is daarentegen al om 6 uur weer wakker. Als ze naar school gaan werk ik of heb ik de jongste. Blijft er weinig me time over en dat heb ik echt gewoon nodig om niet gek te worden af en toe (hier ook iets met prikkelverwerking). Gelukkig heeft mijn man door ook en gingen we elkaar die tijd dus.
Als mijn man me zou vragen of ik twee dagen in de week weg wil gaan omdat hij thuis wil rommelen dan zou ik hem in zijn gezicht uitlachen. kom op zeg, je man is geen deurmat waar je even overheen wandelt toch?
Ik herken het wel. Soms moet ik gewoon even geen menselijke interacties hebben, dus de sportschool, shoppen of alleen ergens wat eten is dan niet voldoende. 'S Avonds met de hond wandelen werkte voor mij altijd heel goed omdat ik dan de minste mensen tegenkwam, overdag is het waar ik woon toch vaak druk op straat en ben ik "gedwongen" om te babbelen met mensen. Het liefste ben ik ook gewoon thuis in zo'n geval, even opladen voor de buitenwereld. Daarnaast scheelde het voor mij heel veel om me echt te leren af te sluiten voor anderen.
Tja, ik snap ts wel hoor; ze zit aan haar tax met alle drukte die ze heeft gehad (zoals ze zelf al beschrijft). Krijgt ze haar man zover dat hij wat eerder weggaat zodat zij haar verstand ff op nul kan zetten.....gaat hij zelf zich als een kleuter gedragen met die onbenullige vragen. Lijkt mijn man wel, die snapt dat ook nooit. Net alsof het een enorme opgave is om zovast met de kids vooruit te gaan. Ts, ff doorbijten, geef gewoon antwoord want dan ben je het snelst van hem af.... En dan even heerlijk een half uurtje je ogen dicht doen.
Dat klopt hoor en wat shakes zegt ook..ik neem het heft dan even in eigen hand. En ja het is makkelijker om even antwoord tr geven, maar ik herken het gevoel dat je gewoon even helemaal niks meer kunt hebben...zelfs niet 1 klein vraagje.
Je man gaat eerder weg, zodat jij je me-time kan hebben. Voordat hij weg gaat vraagt hij voor jou gevoel teveel en moet hij rekening met je houden?? Volgens mij doet hij dat al meer dan genoeg door met je kinderen eerder weg te gaan en jou vanaf dat moment je tijd te gunnen, maar blijkbaar is dat niet genoeg. Kortom: ik vind het best egoistisch overkomen.
Dit dus! Zoals ik in mijn OP schreef, ik heb rust nodig! We zijn niet gelijk. Dus fijn voor de vrouwen die dat niet hebben, maar ik kan niet tegen te veel prikkels. En wat voor de een "veel prikkels" is, is voor de ander "weinig". Mijn man houdt rekening met mij. Daar ben ik dankbaar voor, maar soms gaat het toch mis .. Dus volgende keer nog beter mijn grenzen aangeven.
Of de volgende keer zelf om de prikkels denken, je hebt daar zelf namelijk ook invloed op. Krijg je op dagen als kerst teveel prikkels, dan moet je zorgen dat die dagen minder druk zijn. Dan ga je ook niet over je eigen grenzen heen.
Ik verminder de prikkels inderdaad ook. 24 ste ben ik gaan slapen s middags , gister heb ik een uur gedoucht even alleen in mijn cocon en daarna staan koken met oordopjes in. Ik heb op het moment veel last van spanning en daar moet ik ook een tussenweg in vinden.
Mijn man heeft daar meer last van dan ik zou ik zeggen al heb ik het soms ook wel nodig, ik heb hier in Engeland ook minder sociale prikkels waardoor ik minder snel overloop.. De man werkt in een taxi bedrijf waar hij de manager is en dus het aanspreekpunt van het bedrijf en dat loopt nog al snel over.. Een intensieve dag zorgt er al voor dat hij gewoon echt even met rust gelaten moet worden.. Ik ga dan even met ons zoontje boodschappen doen of naar schoonzus.. Ik geef hem de tijd en ruimte om even achter de pc te zitten wat koffie te drinken wat te roken en dan te kunnen douchen in peace bijvoorbeeld.. Dat duurde wel lang voordat het bij mij binnenkwam en al helemaal zonder ons zoontje had ik weinig redenen om op x tijdstip alweer naar de winkel te moeten of nog bij mijn schoonzus te zitten.. Nu heb ik zelf wat meer mogelijkheden en kan ik mijn man dat dus ook meer bieden.. Andersom gaat hij ook wel eens met ons zoontje op pad maar dat is allemaal vaak meer thuis.. Als ik een rust momentje wil pakken buiten de deur eindigd dat vaak in een stressmomentje! Ik denk als je weet dat je man zo reageerd, zet dan je telefoon uit en stuur hem daarna een bericht voor je vertrekt van luister je weet dat ik mijn rust nodig hebt, je overleefd het ook al ik even een uur of 2 mijn telefoon niet antwoord want ik heb even rust nodig, ik leef nog.. Tot zo!