Jolanda...wat een mooie testen...gefeliciteerd. Wat heb je de 1e echo pas laat, in mijn zh. heb je standaard de 1e echo met 6 weken en 3 dagen. Dit is omdat ze vroeg willen kijken of het vruchtje wel in je baarmoeder zit en dus niet in bijv. je eierstokken. Dit komt namelijk vaker voor bij vruchtbaarheidsbehandelingen. Zo zie je maar dat elk zh. zo anders werkt.
Ja, ik vind het ook laat, had ook al eerder verwacht, vooral omdat ik dat vaker lees hier op het forum. Zal nog eens informeren of het niet eerder kan / moet / nodig is...
Wij hadden de eerste echo met 7 weken, 3 dagen. Inderdaad om te checken of het op de goede plek zat en of er een kloppend hartje was. Tot 9 weken wachten lijkt me helemaal een eeuwigheid. Ik zou gewoon inderdaad even bellen!
Vanochtend bij het afvegen een sliertje slijm met bruin/roze erin. De schrik sloeg om mijn hart... nu niks meer gezien, maar nog wel een zeurend gevoel in mijn buik. Pfff, wat een onzekerheid...
Ik ben tot de eerste echo wel 20 keer per dag naar de wc gerend om te checken..... Ook vaak krampen gehad, maar dat was een teken dat de baarmoeder aan het groeien is. Ik zou zeker die vroege echo vragen, zeker vanwege deze onzekerheid die je nu ervaart!
Jolanda...wat onzeker dan weer hè. Hoe is het nu met het bruinverlies? Is vast van de innesteling. Heb je het grote nieuws al aan iemand verteld? Ik kreeg vandaag al per post bericht van het zh. dat er 10 embryo's zijn ingevroren...we zijn dus erg blij. Verder kruipen de dagen weer voorbij. Krijg nu al testdrang...
Hier kreeg ik ook rond de 7 weken de echo. Puur om te kijken of er hartslag was. Voor de rest is er weinig te zien.
Bruinverlies is verder vandaag niet meer geweest gelukkig... Ben er nu weer wat geruster op... We gaan het 2e kerstdag vertellen aan onze ouders en mijn zus en broertje. 1e kerstdag zijn we bij de tante van mijn man, met zijn neven er ook bij, en die willen we het echt pas later vertellen. Dus we gaan 2e kerstdag bij mijn schoonouders brunchen, en daarna naar mijn ouders (mijn moeder is jarig). We zijn nog een beetje aan het tobben hoe we het gaan vertellen... Ik had net mijn moeder aan de telefoon en prompt vraagt ze: "ben je al ongesteld geworden?", dus ik even stil, "nee, nog niet, het is nog afwachten". Ze weten gelukkig niet precies wanneer de terugplaatsing is geweest... Gisteren en vandaag al mijn zus gezien, maar zij heeft nergens naar gevraagd (pfff....). Wat is het soms lastig om je mond te houden. Gelukkig: wat een mooi aantal cryo's!
Iedereen lekker aan het genieten van de feestdagen? Jolanda, jij veel plezier met vertellen tegen je familie. Erg leuk om te doen. Hier kruipen de dagen ondanks de kerst voorbij. Ben woensdag en donderdag ook vrij geweest, was natuurlijk heerlijk maar daardoor had ik wel meer tijd om na te denken over een eventuele zwangerschap. Gelukkig ma, di, en woensdag gewoon werken. Ga donderdag op oudjaarsdag testen. Ik heb geen kwaaltjes dus ga nergens vanuit. Lenamill...wat ben jij stil, heb je even genoeg van het forum? Gaat het wel goed met je?
Jolanda ik ben benieuwd hoe je familie reageerde? Gelukkig ik hoop echt voor jou dat je ook nog goed het jaar uit gaat. Hier is nog alles rustig.
Het was echt super leuk om te vertellen! En de reacties onbeschrijfelijk... er zijn heel wat traantjes weggepinkt. Maar het blijft natuurlijk nog wel even spannend... al gaat het tot nu toe goed. Ik heb weinig last van kwaaltjes, dus Gelukkig, dat zegt niets... mijn duimen draaien voor je! Ik hoop van harte dat je met positief resultaat 2015 uit gaat... Deedee: voor jou wordt het nu ook spannend... bijna jullie wondertje in je armen...
Jolanda...wat gaaf en snap dat iedereen zo blij voor jullie is. Hier iets stoms gedaan, heb vanmorgen getest en zie een heel licht 2e streepje. Zit vandaag 12 dagen na pregnyl, 7 dagen na terugplaatsing en 10 dagen na punctie. Het kan dus nog pregnyl zijn ben ik bang. Heb 2 dagen terug getest met een actiontest en die was spierwit maar heb nu getest met de kruidvat 2 voor 5 euro en die is gevoeliger, ben dus bang dat het nog pregnyl is. Voel me verder ook erg goed, geen enkel kwaaltje dus denk niet dat ik zwanger ben maar vind het nu wel weer extra spannend worden. Ohhh meiden wat doe ik mezelf aan. Ga nu dinsdagavond weer testen en dan zal ik weten of het pregnyl of zwangerschap is.
Oh wat spannend Gelukkig... ja 12 dagen na Pregnyl kan het inderdaad nog van zijn, maar hoop voor je dat het van een beginnende zwangerschap is! Dat worden nog een paar lange wachtdagen (zo herkenbaar)...
@Gelukkig Actiontesten zijn totaal niet gevoelig dus dat die wit zijn verbaasd mij helemaal niks. KV geeft over het algemeen niet vals positief. Als je echt een goede test wil hebben moet je predictor nemen. Kun je een foto van je KV test uploaden?
Jolanda wat leuk dat je familie zo reageerde. Gaat helaas ook wel eens anders (sprak zij uit ervaring). Ja ik ben er idd bijna. Kreeg net enorme krampen, maar het zijn weer eens mijn darmen die op hol zijn geslagen. Ik ga er vanuit dat ik gewoon de 40 weken aan ga tikken. Zelf zeg ik al vanaf het begin 3 januari. Ik moet woensdag naar de gyn en dan gaan we het beleid doorspreken. Ze verwachten dat ik namelijk weer een 4kg+ kind op de wereld ga zetten, maar ik wil deze keer zoooooo graag normaal bevallen ipv weer een ks. Beetje spannend dus. Ik hou jullie op de hoogte.
Deedee...spannend word het nu wel. Hoop voor je dat je deze keer normaal kan bevallen. Succes nog even met de laatste loodjes. En over het testen bij mij...ik zal gewoon geduld moeten hebben omdat de test misschien positief is door de pregnyl. De test is zo licht dat ik het niet eens normaal op de foto krijg.
Wat lees ik hier! Proficiat Jolanda!! En ook al een voorzichtige proficiat voor gelukkig! Hier gaat het er iets minder positief aan toe: al de tegenslag zorgt ervoor dat we letterlijk uit elkaar groeien, geen plezier meer hebben samen, ruzie maken,... Vandaag sprak mijn man het woord "scheiding" uit! SLIK... Ik heb mijn eerste gonapeptyl-spuit erin zitten vanavond voor de derde ICSI. Wij hebben nog nooit fatsoenlijke bevruchtingen gehad en al zeker nooit cryo's. Het lijkt alsof het ons niet gegund is of dat er een vloek boven ons hangt dat ons belemmert om gelukkig te zijn. Als ik niet snel zwanger word, verlies ik mijn man. Ik ben heel slecht gezind door alle tegenslag en werk dat op hem uit. Hij verdraagt dat niet langer... Ik weer niet hoe ik het moet voorkomen, maar hier ontstaat elke dag ruzie en met zo van die vreselijke stiltes achteraf... Uren naast elkaar zitten en niks tegen elkaar zeggen. Ik weet het even niet meer... 31 december moeten we beiden naar mijn psycholoog. Ben eens benieuwd of zij ons kan helpen. Dit traject duurt echt te lang voor ons. Wij zijn blijkbaar niet zo sterk als sommige andere koppels. Bij ons weegt dit enorm door op onze relatie en ik wil mijn man niet kwijt. Ik ben niet meer gelukkig op deze manier. Soms twijfel ik of we niet beter alle behandelingen stopzetten, maar dan denk ik weer dat dit zeker geen oplossing is. Een zwangerschap zou ons uit die diepe put kunnen trekken en ons weer wat positiever in het leven doen staan. Nu voelen we ons alletwee stukken ongeluk. Ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden... Ben benieuwd hoe dit afloopt.
Lena in 2014 stond ik er precies hetzelfde in met mijn man. (al waren de omstandigheden iets anders, maar wij dreigden wel uit elkaar te gaan) Ik heb mijn man vier keuzes gegeven waarvan hij uiteindelijk besloot dat de stap naar therapie (doet er even niet toe welke vorm) toch de beste keuzes uit vier was. Uiteindelijk ben ik deze mevrouw zo ontzettend dankbaar en heeft zij (nou ja je moet het zelf doen natuurlijk) ons zo goed geholpen dat ze letterlijk onze reddende engel is geweest. Wij zijn er nog sterker uit gekomen. Ik kan je alleen maar aanraden een therapie voor SAMEN te zoeken. Als je man van je houdt en andersom dan wil je dat. Samen knokken voor wat je wel hebt. Het is heel erg moeilijk het licht aan het einde van de tunnel te zien. Bij ons heeft het uiteindelijk nog 2 jaar geduurd nadat we in therapie zijn gegaan voordat we zwanger werden. Maar ik heb me altijd op het einddoel gefocust. Sterkte..ik hoop dat je wat aan mijn "ervaringsverhaal" hebt.
Ja hoor Deedee, bedankt voor je berichtje! En succes met de bavalling! Ik heb mijn man vandaag ontbijtje op bed gabracht, net voor ik moest beginnen werken. Ik heb de boterhammen in hartjesvorm uitgesneden om het weer goed te maken. Ik besef wel dat ik erg grof ben naar hem toe... Ik kan er alleen niks aan doen. Het gebeurt automatisch. @ gelukkig: Binnenkort moet ik Menopur beginnen spuiten. Deze spuiten zette ik nog nooit zelf. Kan jij me wat uitleg geven hoe ik die poeder en vloeistof moet mengen? Het lijkt me zo ingewikkeld... Ik moet 150 zetten, dus 2 spuiten Menopur. Ik dacht dat jij ook Menopur-spuitjes zette. Klopt dat?
Ach Lena, wat naar. Het hele traject is ook zwaar en legt een grote druk op je relatie... bij de één brengt het elkaar dichter naar elkaar toe, bij de ander kun je elkaar steeds minder vinden. Belangrijk is om ondanks alle verdriet en boosheid, te zorgen voor leuke dingen samen! Samen genieten van kleine dingen. En inderdaad ook samen in therapie kan helpen (zelf geen ervaring, maar wel in mijn omgeving gezien)... ik wil jullie in ieder geval heel veel sterkte wensen!