hallo dames ik wil graag even m'n frustratie kwijt. mijn man en ik zijn nu 8 maanden bezig met zwanger raken.. zonder resultaat. ik ben na een half jaar proberen bij de dokter geweest. maar ze doen niks. we zijn vrij jong. ik 22 en hij 27. elke maand is het weer een teleurstelling en ik raak er helemaal gefrustreerd van.. heb het idee dat het nooit zal lukken? ookal is 8 maanden nog niet erg lang.. en zijn andere veel langer bezig. maar voor mijn gevoel is het wel al ontzettend lang .. Zijn er hier ook dames die er langer over deden om zwanger te raken? dan ben ik misschien wat gerustgesteld. liefs .
Gemiddeld staat er een jaar voor. De kans dat dat nog gebeurd is nog groot he? Niet meteen met de pakken neergaan zitten. Het komt heus ooit wel goed.
Ik wil je gevoel niet bagatelliseren, want ik begrijp echt dat elke maand die je moet wachten er 1 teveel is als je graag een kindje wil. Maar...zoals je zelf al schrijft, 8 maanden is echt niet uitzonderlijk. Over het algemeen zijn normaal vruchtbare stellen binnen 1 jaar zwanger en raakt er ook een groot gedeelte van de normaal vruchtbare stellen in het 2e jaar zwanger. Vooralsnog zou ik daarom proberen me niet al teveel zorgen te maken. Hopelijk ben je snel zwanger!
Medisch en wetenschappelijk gezien is het niet lang, zo gaat het nu eenmaal. Maar ik begrijp je helemaal. Bij mij heeft het wat korter geduurd maar elke maand is er gewoon een te veel als je graag wilt. Dus dat je dat even kwijt wilt snap ik goed, af en toe moet je ook gewoon jevemotie even laten spreken om vervolgens verder te kunnen op ratio; dat het heus wel gaat lukken. Sterkte meid.
Ik begrijp je heel goed hoor. 8 maanden voelt al heel lang en dan moet je ook nog lang wachten voordat ze je willen doorverwijzen naar het ziekenhuis. Ik heb die tijd genomen om nog even goed van het leven te genieten terwijl we op een gezonde manier doorgingen met proberen. Mocht het zo ver komen dat je de mmm in moet dan wordt het nog zwaar genoeg.
Ik was ronde 10 zwanger en die 10 rondes leken een eeuwigheid te duren! Jammer genoeg op 7w1d een miskraam gekregen 😔 dus geen paniek hebben het kan nog allemaal ik reageerde net hetzelfde als jou! Ben in ronde 10 ook begonnen met ovulatietesten en temperaturen en het was prijs 😊 nu zit ik in 2e ronde na de mk en het duurt me nu alweer te lang
Hé meid, Op 8 maanden werd het voor mij ook al lang wachten hoor, dus ik begrijp je gevoel van teleurstelling en frustratie! Ik had zelf al het gevoel vanaf we 4 maanden bezig waren, dat er ergens iets mis was en ik had echt het gevoel dat het bij mij zat. Ik ben ook nog jong; 27 maar mijn vriend is er 44 en hij wil écht niet zo lang meer wachten om papa te worden. Met die vraag zijn we dan ook naar de huisarts gegaan in ronde 10 en hij stelde ons voor om een zaadonderzoek te doen. (daar hoef je trouwens geen jaar voor te wachten!) In eerste instantie bleek dat afwijkend, maar bij herhaling was dat wel prima in orde. Omdat we dan ondertussen al een jaar bezig waren zonder echt resultaat, zijn ze bij mij verder gaan kijken en vorige week zijn ze tot de constatatie gekomen dat het waarschijnlijk toch bij mij ligt. Om eerlijk te zijn... Ik heb spijt dat we niet eerder langs de HA zijn gegaan, dan hadden we het allemaal misschien wat sneller geweten en dan hadden we nu misschien al verder gezeten in het traject. Maar ik begrijp ook wel dat artsen ergens een termijn volgen van een jaar, binnen het jaar worden de meeste koppels inderdaad spontaan zwanger en het komende jaar komt daar nog een aantal bij. Artsen kunnen zich ook niet baseren op 'het gevoel hebben dat er iets mis is'. Dus hoogstwaarschijnlijk zal je nog even moeten wachten voor verder onderzoek. Wij hebben nu wel een beetje spijt omdat het voorbije jaar van proberen, we waarschijnlijk totaal geen kans hebben gehad en het dus voor ons eigenlijk een 'weggegooid' jaar is. We hadden waarschijnlijk toch niet zwanger kunnen worden... Maar... Er zijn ook heel veel dames hier (en ik heb er veel weten passeren) die zelfs in ronde 8, 9, 10, 11 of 12 (zelfs ronde 15 en 16) nog spontaan zwanger werden. Geef dus zeker de hoop nog niet op hoor! Probeer hier af en toe je gevoelens zeker te uiten als het nodig is, er zullen altijd wel dames zijn die zich in je verhaal herkennen! Ondertussen; veel sterkte, een dikke knuffel en hopelijk is het snel raak!
Hoi. Ik herken je verhaal helemaal. Ik ben ook 22 en mijn vriend 29. Wij zijn al anderhalf jaar bezig. Ook naar de gynaecoloog geweest. Zaad onderzoek van mijn vriend is in orde. Ik heb PCOS. Ik krijg ook geen medicatie omdat ik nog zo jong ben. Enige advies is dat ik af moet vallen. Daar probeer ik me volledig op te storten en proberen niet te veel bezig te zijn met zwanger worden, maar ik weet dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben deze maand begonnen met ovulatie testen. En moet ook mijn cyclus bij houden voor de gynaecoloog. Probeer er dan maar eens niet mee bezig te zijn. Toch hoor ik vaak om me heen: we hadden de hoop opgegeven en waren er niet meer mee bezig. En toen was het raak. Dat hebben vrienden van mij ook gehad. Zij had een heel onregelmatige cyclus. Had de hoop opgegeven en toen was het bingo. Probeer je op iets anders te focussen. Je bent, net als ik, nog jong zat en hebt genoeg tijd. Maar ik weet als geen ander hoe moeilijk het is.
Oooh herkenbaar hoor! Maar geef de moed niet op!! Ik was ook gefrustreerd, haalde me allerlei doemscenario's over onvruchtbaarheid in mijn hoofd... en toen was daar in ronde 9 de positieve test Ben in ronde 8 begonnen met ovu testen
Het duurde bij mij 1,5 jaar voor ik spontaan in verwachting raakte. Zeeeer frustrerend, absoluut, maar acht maanden is nog niet zo lang!
Lekker even hier je frustraties uiten! Bij mn dochter was ik de 2e maand zwanger, maar die 1e maand.... Je gaat van alles denken. Elke maand is er 1 te lang als je iets heel graag wilt. Ik hoop voor je dat je snel zwanger mag zijn.
Ik herken het echt helemaal! Ik heb net zitten janken boven m'n negatieve zwangerschapstest. Vanaf juli bezig en in de tussentijd wel zwanger geworden maar na 12 weken een miskraam. Van de eerste was ik in de 1e ronde zwanger en van de tweede in ronde 3, dus nu duurt het wel verschrikkelijk lang vanaf juli (ook al weet ik rationeel dat het in theorie nog niet lang is). Voel me soms zelfs enorm depressief. Bovendien word ik ik bijna 35, daarvan raak ik ook al haast in paniek. Ik hoop voor jou dat het snel raak is, heb helaas geen tip hoe je je goed kan houden want dat lukt mij zelf niet eens...
Ik snap jou gevoelens erover heel goed ! Bij mijn eerste zwangerschap was het naar een jaar pas raak.. met behulp van primolut en chlomid.. ik was toen 19 jaar oud en heb gelukkig een gezonde dochter erbij gekregen alleen was ze van een tweeling en het andere was gestopt met groeien.. Ongeveer jaartje terug wouden we graag voor een tweede gaan.. naar 11 rondes naar de gyn en moest alweer aan de primolut en chlomid.. was netjes begonnen met de primolut maar de menstruatie kwam maar niet.. op een gegeven moment had ik weer een afspraak en de gyn wou toch voor de zekerheid een inwendige echo maken en wat bleek ?! Ik was al zwanger voordat ik aan de tabletten was begonnen !! Wat ik wil zeggen met mijn ervaring is geef nooit de moed op ! hoe moeilijk het soms ook is ..
Tuurlijk is 8 maand lang. Bij elke wens of droom wil je zo gauw mlgelijk resultaat. Gelukkig is het grootste deel binnen 12 maanden zwanger en nog meer mensen binnen 1.5 jaar. Maar een klein deel beland in de medische molen. Probeer positief te blijven. Anders ga je alleen maar verdrietig de dag door. Kan niet fijn zijn.
Voel je niet schuldig. Zwanger worden is wachten, wachten en wachten. En hoelang dat ook is, voor iedereen voelt het als een eeuwigheid. Ik zit momenteel in ronde 9. En ik had afgelopen ronde inderdaad even een paniekmomentje. Dat gevoel van 'het gaat ons nooit lukken, we moeten de mmm in'. Ik heb inmiddels mijn rust weer, maar mijn nod is dit weekend en hoop natuurlijk dat het raak is. Het heeft bij mij geholpen om mijn gevoel duidelijk te maken aan mijn vriend. Hij baalde er ook wel van dat het niet lukte, maar had niet in de gaten dat ik er echt van ontdaan was iedere maand. Na een goed gesprek hebben we afgesproken wanneer we eventueel de stap zetten naar de huisarts. Dit is voor mij een fijne gedacht.
Het is zo'n zonde van je tijd meiden. Als ik toch al na een halfjaar op instorten had gestaan had je me nu weg kunnen brengen. . Dit bedoel ik overigens niet om zielig te doen, na een halfjaar baalde ik ook zeker hoor. Maar laat het alsjeblieft je leven nog niet beïnvloeden, dat kan altijd nog.
April 2014 gestopt met de pil , juli 2015 positief getest ( ronde 14)! Was ook 22. Nooit bij dokter geweest, ze doen toch pas wat na een jaar. Maar mocht het die ronde weer niet gelukt zijn was ik denk ik wel heen gegaan. Ondanks ovulatietesten en zelf berekenen nooit echt mijn eisprong gevonden denk ik ? Laatste ronde alles op alles gezet ' even mooi gezegt ' en toen was het raak