Hier ook niet teveel moeite voor gedaan... Gewoon gestopt met de speen geven en als ze er om vroeg zeiden we dat ze al een grote meid was en dat alleen baby's met spenen slapen. Geen idee of ze dat begreep, want ze was nog geen 2. Nu, als ze er 1 vind, gaat ze er ook heel 'babyig' mee om.... Dan doet ze ook weer een beetje babyig 😜
Mijn zoontje was heel erg verslaafd aan de speen die weigerde hem telkens weg te doen en ik had zoiets van wil hem ook niet afpakken. Toen hij bijna 3 was zei ik als jij je speentje nou in de prullenbak gooit en je gaat slapen zonder speen tot het weekend dan krijg jij een kadootje omdat je een hele grote jongen bent! Verbazingwekkend liep hij naar de prullenbak en Gooide dat ding weg vroeg er nog wel soms om maar dan legde ik het weer uit en vanaf dat moment heeft hij eigenlijk nooit meer een speen gehad. Ik had wel stiekem al mijn reserve spenen in de kast liggen haha
Dat maar die van mij wordt bijna 4 en dat is toch qua tanden wel écht de grens.. Speen ging ook regelmatig stuk dus bij deze heb ik gezegd dat het de laatste is, ze zijn ook volgens mij echt amper meer te krijgen (oude bibi) en nu doet ze er dus al eeuwen mee...zucht.
Hier "cold turkey" midden in de nacht moeten stoppen omdat ik erachter kwam dat hij speen bijna doormidden had gebeten Doodeng dat hij het misschien in zijn keel zou hebben gekregen.. Toen was het voor mij over en uit. Hebben er niet zo veel extra huilbuien over gehad gelukkig (hij was anderhalf toen)
Hier ongeveer hetzelfde. Mijn man was er op een avond ineens klaar mee. Toen ze erom vroeg gezegd dat zij nu een groot meisje is en dat spenen voor baby's zijn. En dat ging gelijk goed. Dat was een maand voor haar 2e verjaardag.
Wij hebben haar vanaf haar 2.5 voorbereid dat als ze 3 werd we hem aan andere kindjes wilden geven. Op de dag dat ze 3 werd 8 helium balonnen voor 3 tutjes gehaald. Een mooi kaartje in een envelopje erbij gedaan. Met de tekst. Dankjewel lieve tutjes voor het troosten de afgelopen 3 jaar. Hopelijk vinden jullie nu kleine kindjes die jullie troost ook kunnen gebruiken. Met haar naam en adres erbij. We zijn naar buiten gegaan en we hebben afgeteld vanaf 3 en toen mocht ze ze los laten. Echt ze was zo blij echt super. 3 weekjes later heeft ze een mooi kaartje in de bus gekregen. Lieve jolisa Ik heb he tutjes gevonden en zal er voor zorgen dat ze bij iemand komen die ook wat troost kunnen gebruiken. Vanaf het begin heeft ze er niet meer om gevraagd.
Hier met Sinterklaas met hulp van een boekje waar de speen ook met zwarte piet mee ging. Haar een week voorbereid en de dag dat ze in de schoen gingen viel het reuze mee! Ze heeft ze er zelf ingestopt en in bed even lastig maar ze ging slapen. En ze sliep gewoon door. Soms als ze erg moe of verdrietig was vroeg ze nog om de speen maar verder niks.
Zoiets dat de indianen vaak verkopen. Een cirkel met veren aan en daarin een geweven web. Dat hang je voor het raam en vangt alle slechte dromen. Zo heb je er alleen goed.
Die van dochter van destijds 3 was kwijt geraakt (op een waardeloos moment; heftige tijd met zoontje in het ziekenhuis en was net verhuisd naar een ander ziekenhuis dichterbij. Wij mochten het Ronald McDonald huis verlaten en gingen naar huis en toen dus speen van de oudste kwijt). Met heel veel aanmoediging van mijn man toen doorgezet (want ik had nog een reserve) en de eerste nacht was even pittig maar daarna ging het verbazingwekkend soepel eigenlijk. Wel waren de middag slaapjes toen klaar.
Mijn oudste hangt erg aan gewoontes en ik was daarom een beetje bang dat het hem erg veel moeite zou kosten, maar met 3 jaar (alleen 's nachts) werd het toch echt wel tijd, met het oog op z'n tandjes. Ik vond het alleen niet nodig om het hem 'aan te doen' om zomaar z'n geliefde speentje af te pakken. Ik heb daarom een mooie dinosaurusknuffel gekocht en daar stiekem een serie foto's mee gemaakt op zijn kamer (een staartje tussen de kastdeuren, pootje vanachter het bed, oogje om het hoekje van de deur, dat soort dingen. Daar heb ik vervolgens een klein boekje mee gemaakt met een verhaaltje op rijm over 'de spenosaurus' die kinderkamertjes afspeurt naar speentjes om op te eten (hij is dol op dino's). En dat als er ergens een kindje een bakje met speentjes klaarzet voor de spenosaurus, dat hij dat dan leegeet en voor altijd daar blijft wonen. Klinkt als veel werk, maar was zo gepiept. 's Avonds heb ik het verhaaltje voorgelezen en hii vond het machtig interessant, samen een bakje neergezet, speentjes daarin, en ja hoor! De volgdende ochtend was het leeg en lag de spenosaurus in zijn bed. Hij was dolgelukkig, en in het begin vroeg hij nog wel eens naar z'n speentje, maar als ik hem er dan herinnerde dat hij in plaats daarvan nu de spenosaurus bij hem had wonen dan riep hij 'oh jaaaaa' en was alles goed. Kind blij, mama blij!
Hier ging het drastisch. Maar zonder problemen. Ze had zo rond haar tweede verjaardag de speen alleen in bed, in de auto en tijdens het verschonen. Papa vond het vlak na haar tweede verjaardag wel genoeg geweest en zei haar bij het naar bed gaan gewoon dat ze vanaf nu zonder speentje gingen proberen. Die eerste avond begreep ze er niet veel van. Het duurde een stuk langer voordat ze in slaap viel, maar als alternatief gaven we haar een speenflesje met water mee in bed. Na twee dagen sliep ze al gewoon in! Binnen een week leek ze het speentje al bijna vergeten. Autorijden vind ze nu niet meer leuk. Maar daar zal ze maar aan moeten wennen. Ik was eerst een beetje boos dat mijn man dit zomaar zonder overleg deed. Maar nu ben ik zo blij dat we er nu al vanaf zijn!
Onze dochter was twee en een paar maanden. Ik hou niet van 'liegen', dus hier geen vaag verhaal over 'mee met zwarte piet' of 'er andere kindjes blij mee maken'. Heb gezegd dat we hem weg gingen gooien omdat ze nu groot is en dat spenen voor baby's zijn. Ze heeft hem zelf in de prullenbak gegooid. 1 of 2 avonden heeft ze wat gemopperd bij het naar bed gaan. Maar ze sliep prima zonder. En klaar was Klara.
Bij de oudste zijn we met twee en een beetje gestopt. Beetjze zelfde verhaal als Merah. Van te voren aangekondigd en na het eten zelf alle spenen in de prullenbak gegooid. Ze vond het idee wel stoer en na wat gepruttel ging het slapen eigenlijk gelijk goed. Bij de jongste zijn we met één en een beetje gestopt. Zij zoog veel heftiger op de speen en ondanks dat ze hem alleen in bed had, gingen naar tanden al helemaal gek staan. Speen dus gewoon resoluut aan de kant gelegd en dat ging eigenlijk ook prima. Beetje gepruttel de eerste twee a drie dagen, maar geen drama en daarna sliep ze gewoon zoals voorheen.
Hier ook haar tandjes gingen naar voren staan en ze lispelt en ze had als ik kwam kijken ALTIJD de speen in. Dus niet in slaap vallen en dan speen uit haar mond maar ze wist hem altijd te vinden. Dus hij moest gewoon weg.
We hebben ons zoontje eerst zijn middagslaapje zonder speen laten slapen, dat ging prima. 2 weken daarna de speen ook 's nachts weggelaten. Het ging wonderbaarlijk goed. ik had mezelf ook voorbereid op slapeloze nachten en grote drama's. Maar geen problemen gehad gelukkig!
De dag na sinterklaas hebben we de speen in gepakt en voor Sinterklaas klaar gelegd. Sinterklaas heeft m opgehaald. Een nacht drama gehad en daarna heeft ie het er nooit meer over gehad. Het scheelde bij ons wel dat ie vanaf 1 jaar al geen speen meer overdag had, alleen nog in bed.
Hier is het nog vrij vlot gegaan,had het niet verwacht. Jongste was tot 3,5 echt speenverslaafd en ik zag ze al naar school gaan met haar speen. Op het laatst beet ze ze allemaal kapot en kon ik gemiddeld 3x per week om een nieuwe speen. Toen vond ik het wel tijd om er eens mee te gaan stoppen maar wist niet goed hoe ik dat moest aanpakken. Tot ze haar speen voor de zoveelste keer was kwijtgeraakt. Heb toen lachend gezegd dat de kabouters hem hadden mee genomen voor hun kindjes. Dat heeft ze eigenlijk gelijk geaccepteerd. S avonds met het naar bed gaan vroeg ze er nog om maar zei ze zelf al o ja die hebben de kabouters meegenomen. Heeft even geduurd dat ze sliep maar verder heb ik ze er niet meer over gehoord.