Ik ben 1 keer onder narcose geweest voor de spoed keizersnee. Binnen 2 tellen ben je inderdaad weg en je merkt er niks van, gek is dat. Ik heb niet gedroomd, je bent gewoon echt even weg. Ik werd na 3 uur wakker, het duurde zolang denk ik omdat ik ook heel veel bloed was verloren voordat ik de keizersnede kreeg (loslatende placenta). Daarna, buiten pijn van de keizersnede, nergens last van gehad.
Ik heb vrij recentelijk nog wel een kapje gekregen. Afgelopen juli moest ik onder narcose. Het was wel semi spoed. Misschien dat dat ermee te maken had? Ik kreeg een kapje over mijn neus, ze drukten met een vinger mijn keel wat dicht (?) (dat was niet echt prettig trouwens) en toen was ik weg. Duurde echt maar een paar seconden. En wat hier gezegd wordt, klopt: het lijkt wel alsof er slechts seconden verstreken zijn tussen het onder narcose gaan en het weer wakker worden. Ik keek niet tegen de narcose op. Sterker nog: ik keek er naar uit. Ik wilde echt even helemaal wég zijn. Mijn lichaam had kort daarvoor zoveel werk verzet dat ik echt even fysiek en mentaal uitgeput was. Ik wilde helemaal van de wereld zijn. Ik kwam dus ook eigenlijk best oké de narcose uit. Nergens last van, beetje zweverig. Voelde me wat duf, maar prima. Helaas toen de mist wat optrok werd het wel langzaam weer minder
Je keel dicht knijpen bij spoed narcose is om te voorkomen dat er maaginhoud omhoog komt en in je longen. Meestal ben je niet nuchter Iig dat vertelt mn vriendin die op de ok heeft gewerkt
Ah! Vandaar.... heb me het nog wel eens afgevraagd waarom dat was. Thanks! @ Martine: dan zal het vast per ziekenhuis wel verschillen wat ze doen....?
Ik ben in 2007 geopereerd, kreeg het via het infuus en ik was niet in 1 keer weg, maar voelde me langzaam wegglijden, maar vond het niet vervelend. Ik werd wakker terwijl die beademingsbuis nog in mijn luchtpijp zat, was heel gek, wilde hoesten (logische reactie) maar dat lukte niet, toen ging ik voelen en voelde ik dus dat ding zitten. Toen kwam er al iemand aan om hem eruit te halen. Was een beetje gek allemaal maar heb het niet als vervelend ervaren. Ik mocht toen mijn man bellen en was heel vrolijk en enthousiast en zei dat hij me mocht halen over een half uurtje. Toen ben km blijkbaar in slaap gevallen voor een paar uur, mijn man heeft dus lang zitten wachten aan mijn bed. En toen ik wakker werd moest ik veel overgeven, ben er wel een paar uur zoet mee geweest. Zo'n 5 uur nadat mijn man er was gingen we naar huis
Ik kreeg een infuus, wilde ab-so-luut geen kapje, vond dat een eng idee ofzo. Weet nog dat ik zei: 'Jullie krijgen me echt niet weg hoor' en dat ik raar lag te ademen omdat ik zo zenuwachtig/bang was. Toen kreeg ik een kapje onder het mom van 'extra zuurstof' omdat ik zo onrustig was.. Jaja, tuurlijk was het dat niet. Toen was ik wel gauw weg. Toen ik wakker werd lag ik heel erg te trillen, daar kon ik niet mee ophouden, maar dat was normaal zeiden ze. Ook vroeg ik hoe laat het was en toen piepte ik dat ik m'n benen nog voelde (was een, weliswaar heel klein, risico van de operatie).
Ik ben 2 keer onder narcose geweest. Allebei dit jaar. Één keer met en 1 keer zonder kapje. De eerste keer was ik ontzettend zenuwachtig, maar het is me reuze meegevallen. Ik was volledig weg, niet gedroomd. Bij de laatste keer was ik misselijk, maar ik kreeg hier iets voor waarbij de misselijkheid snel over was.
Hier ook al vaak onder narcose geweest...alles is al gezegd... Ik had het ook koud bij het ontwaken en had keelpijn (dat was door die beademingsbuis), ik had ook een blaassonde, weet niet of dat standaard is... Succes!
Meerdere malen onder narcose geweest. Je zakt echt in no time weg in een diepe slaap. De laatste keer kwam ik wat vervelend uit de narcose, erg snel waardoor ik nog aan de beademing wakker werd en dat vond ik wel echt naar omdat ik zelfstandig probeerde te ademen maar dat gaat totaal niet dan. Maar verder heb ik nooit echt klachten gehad na een narcose, ook bv totaal niet misselijk, ook niet na een spoed-operatie. Toen ging ik overigens ook met infuus onder zeil. Alleen als kind een kapje gehad omdat ik eerder een infuus heel akelig vond. Maar de laatste keer had ik het infuus toch al, dus kwestie van dat spul in spuiten en ik sliep. Ik heb de slaap zelf altijd als hemels ervaren, zó diep, heerlijk vond ik het alle keren!
Ik kreeg een infuus en een zuurstofkapje op. Daarna gingen ze gezellig met me praten. Ze vroegen waar ik over ging dromen. Dus ik zei: over een tropisch eiland. Toen vroeg ze me: welke lekkere cocktail ik ging drinken. Ik weet nog dat ik dacht: wat moet ik toch lang nadenken over mijn antwoord. En zei toen maar: een fruitcocktail. En daarna werd ik heel rustig wakker. Dus een goeie ervaring!!!! Ik heb wel gedroomd, maar weet niet meer wat. En voor de rest niks van de operatie mee gemaakt.
Kapjes worden gebruikt bij anesthesie bij kinderen. Bij volwassenen wordt een infuus gebruikt. Doordat bij volwassenen de stofwisseling een stuk lager ligt, zou het veel te lang duren om met een kapje onder narcose te gaan. Ik ben overigens anesthesiemedewerker dus mocht iemand nog vragen hebben over narcose en wat er op dat moment precies gebeurt, dan hoor ik het wel.
Hier enkel goede ervaringen met narcose. Heb er 5 gehad afgelopen 1,5 jaar. Eigen een heerlijk gevoel even helemaal weg te zijn.
Toen ik klein was een paar keer (amandelen enzo) waar ik me weinig meer van herinner behalve het felle licht en het kapje dat op me afkomt. Als volwassene vorig jaar een punctie onder narcose gehad in Amerika en dat was een hele goede ervaring! Ik had me van alles in mijn hoofd gehaald (gaat niet werken, ik val toch niet in slaap, ik zal wel gaan trippen als ik wakker word etc), maar het was heel prettig eigenlijk. Was binnen 1 seconde weg en werd direct daarna heel ontspannen wakker. Alsof ik een heerlijk middagdutje had gedaan. Moest toen de naam van de zuster noemen (die had ze me voor de operatie verteld), kreeg een pakje appelsap en daarna mocht ik gaan. Ik heb me wel daarna nog eens afgevraagd of het zo zal zijn als je dood bent. Geen dromen, geen tijd meer die bewust verstrijkt. Maar gewoon een zwart gat waar je niks meer van weet. Vond dat eigenlijk wel een prettige gedachte Succes met de operatie meis!
Onder narcose gaan is wel prettig, want je zakt op een fijne manier weg. Ik vond het ook wel spannend beide keren, sloten ze me aan op de hartmonitor in de ok en dan hoorde ik mijn eigen hartslag omhoog schieten van de zenuwen Ik word altijd erg misselijk van de narcose, maar laatst hadden ze me iets gegeven waardoor ik daar totaal geen last meer van had.
Ik ben als kind vijf keer geopereerd en vond het vervelend. Maar de laatste keer is wel al meer dan 20 jaar geleden dus er is ongetwijfeld veel veranderd. Ik heb zelf overigens twee jaar geleden daarom voor een ruggenprik gekozen. Is dat geen optie voor jou?
Ik was verschrikkelijk bang, maar viel zo mee. Ik kreeg eerst een roesje, toen een infuus. De anesthesisten waren nog even aan het dollen en maakten grapjes met mij. Ineens zeiden ze: "Nou tot straks, ga maar tellen." Ik zei: "100" en werd vervolgens wakker. Dat was het.
Ik heb 8 operaties gehad waarbij ik onder narcose ben geweest en tijdens mijn ivf zo rond de 9 keer onder lichte narcose geweest (is zonder beademing, geen spierverslappers, wel in slaap). Je krijgt van tevoren al premedicatie waardoor je al wat suffer wordt en meestal ook ontspannen van wordt. De anesthesiemedewerkers zijn erg lief en rustig zodat ik altijd rustig in slaap ben gebracht. Je wordt gevraagd om diep te zuchten tijdens het toedienen van de narcose in het infuus en dan voel je al heel snel dat je in slaap gaat vallen. Heel snel gaat dat. Ik heb nog nooit tegen de narcose opgezien.
Oja, ik moest ook diep zuchten. Ik vond dat raar, omdat ik geen kapje, maar een infuus had. En ik herinner me nu ook ineens, dat ik een vreemde smaak in mijn mond kreeg.
Ik heb ook nog nooit een kapje gehad, altijd via het infuus (wit spul). En ook inderdaad een vieze smaak in de mond. Maar ja, voordat je dat echt goed door hebt, ben je al in slaap. Ik was wel een paar keer wat angstig voor een operatie, maar doordat het personeel zo lief was, werd ik elke keer weer rustig. Het is ook echt het doel van de anesthesie om de patiënt zo rustig mogelijk in slaap te krijgen. Dat merk je dan ook aan alles. Ze zijn rustig, praten rustig op je in, strelen je soms over je arm of hoofd (heel liefdevol allemaal). Ze doen eigenlijk alles om je zo rustig mogelijk onder narcose te krijgen. Wanneer je echt angstig bent of tegen de operatie opziet, kun je dit ook prima aangeven. Ze gaan er echt heel begripvol en rustig mee om.