Hoi, Mijn middelste zoon nu vijf jaar heeft zn angst voor school, dat hij nu al vanaf donderdag buikpijn heeft en niet goed kan slapen. Hij ziet er zo tegen op.....Hij zegt ook steeds mama ik wil bij jou blijven, en als ik hem dan uitleg dat dat niet kan en hij toch naar school moet zegt hij dat hij ziek is en dan niet heen kan. Nu weet ik al hoe het maandag zal gaan....Ik moet hem zo ongeveer de klas in dragen en de juf moet hem tegenhouden dat hij niet hysterisch naar me terug gaat.... Ik heb alle adviezen van de school al gevolgd met afscheid nemen maar helaas blijft hij dit doen... Ook op school hebben ze moeite met hem omdat hij zo faalangstig is en de juf het liefst de hele tijd naast zich heeft om maar bevesteging te hebben dat hij het wel goed doet... Hij zit nu in groep 2 en ik denk zelf dat ze hem te snel hebben laten overgaan hij zat nog maar vijf maand op school toen mocht hij al over omdat zn cito score zo goed was. Maar nu wie heeft de tip? Die ons kan helpen en zeker ons lieve mannetje die zo ziek is elke keer omdat hij naar school moet.... Groetjes charlie
Ik zou Hoe moeilijk ook wel blijven doorpakken. En kijken of je hem over zijn faalangst kunt helpen,misschien met een kinder therapeut/psycholoog? Mijn zwager heeft dit ook gehad van kleins af aan en hij is op zijn 11e van school gegaan. Nu 17 en het is nooit meer gelukt. Dus ik zou koste wat kost proberen de oorzaak te achterhalen waarom hij zo bang is en eraan werken en hem NIET thuis houden. Dat heeft mijn schoonmoeder wel gedaan omdat hij altijd bang was en buikpijn had voor school, nu zit hij 7 dagen per week thuis zonder diploma's werk of enige dagbestedings. Wel heel moeilijk hoor ik zag bij mijn schoonmoeder hoeveel moeite het altijd heeft gekost, hopelijk lukt het jullie de oorzaak te vinden en het op te lossen dat hij fijn naar school kan.
Cofnitief kan hij groep 2 blijkbaar aan, dan zou daar het probleem niet moeten zitten. Hoe gaat het op sociaal gebied? Als hij niet hoeft te 'presteren' maar lekker buiten aan het spelen is, zit hij dan wel lekker in zijn vel? Of trekt hij dan ook erg naar de juf? Of zit het vooral op de faalangst, dus als hij iets moet doen? Zoals hierboven al gezegd, lijkt het nu belangrijk om te kijken waar hij tegenaan loopt en daar direct op in te gaan zetten.
Wat vervelend dat je kleine het moeilijk heeft op school. Ik zou eens navragen of er in de buurt misschien trainingen zijn op sociaal emotioneel gebied. Ik weet dat ze er voor wat oudere kinderen wel zijn. Puur om meer zelfzekerheid te krijgen. School zou dit wel moeten weten. Omdat je aangeeft misschien te snel doorgegaan naar groep 2, misschien een extra jaar 2 een optie. Ook al kan hij straks groep 3 cognitief wel aan, mijn ervaring is dat wanneer kinderen er sociaal emotioneel nog niet aan toe zijn uiteindelijk wel vast gaan lopen. Misschien is dan een extra kleuterjaar wel fijn voor hem. Met eventueel extra uitdaging op cognitief gebied
Ik zal, als kleuterjuf, de druk voor hem van de ketel halen en aan zijn zelfvertrouwen te gaan werken. Hij is misschien cognitief wel toe aan groep 2 maar emotioneel nog niet. Een gelukkig kind kan zich ontwikkelen en een ongelukkig kind kan dat een heel stuk minder.
Ik denk dat hij gewoon echt te snel door is gegaan naar groep 2. 5 maanden in groep 1 lijkt mij vreselijk kort. Uit het verhaal maak ik op dat hij er emotioneel helemaal nog niet klaar voor is.